Genade

Vorige week dinsdag kwam ik thuis na een fietstocht en Dineke was aan het bellen met mijn moeder. Dineke roept: “Nee, niet doen!” Dus ik vraag “hé?”. “Ja”, fluistert ze, “de Rabo fraudedesk heeft je vader aan de lijn.” “Oh jee”, zeg ik verschrikt “hij heeft toch niet?”. “Maar hij is niet te stoppen.” Arme medewerker van de fraude desk van de Rabo bank die mijn vader aan de lijn krijgt om een programma te installeren. Hij krijgt alles voor elkaar maar het gaat nooit heel snel.

 

Toen mijn vader eindelijk de telefoon had neergelegd drong het door wat hij had gedaan. Meteen de echte Rabo gebeld en de rekeningen geblokkeerd. Pfff niets weg, maar wel even geen toegang tot de rekening. Met het advies "Leg de iPad weg en kom er even niet aan."

 

“Marcel wat moet ik doen? De Rabo zegt dat ze de iPad nog steeds over kunnen nemen.” Tja, hoe leg je uit dat je de netwerk verbinding moet verbreken. Dus ik zei tegen mijn moeder, pak de iPad in zilver folie in en leg hem in een kast. Ik kom als de nieuwe bankpassen komen. Dan zet ik de oude reservekopie terug waar de fraude app nog niet in zit.

 

Volgende dag belt Pa trots. “Het is gelukt hoor!, ik heb een reserve kopie gemaakt!” Ah nee toch, ik zei toch wegleggen dat ding? Nu zit de fraude app in de reservekopie. En nu dan? Vraagt mijn vader. Tja, uithuilen, fabrieksinstellingen en alles opnieuw installeren.

 

Goed maandag dus voor dag en dauw met ochtendkrieken in de fiets naar Heerenveen. De hele dag bezig geweest om alle apps één voor één te installeren. Vier uur was ik eindelijk klaar. Ik had nog een fietsrondje in mijn hoofd. Even het hoofd leegtrappen.

 

Vlak voor ik wegfiets duwt mijn vader zijn laatste 20 euro in mijn hand. Koop een bloemetje voor Dineke die moest je de hele dag missen. Ah wat lief, houd dat geld nu tot je zeker weet dat alles weer werkt. Nee, ik moest het meenemen. Ik duw de 20 euro snel in mijn zakje waar mijn telefoon in zit en ik fiets mijn rondje, Joure, Sneek, Bolsward, Schettens, Harlingen over de dijk naar Zwarte Haan……

Onderweg komt de volle maan schitterend op. Als een oranje bol staat hij boven de horizon. Op de dijk bij Koehool stop ik even. En maak een foto van mijn fiets met de maan erboven. Moe en voldaan kom ik 20:30 thuis. Zo lekker 155 km getrapt….

 

 

De volgende dag, vertel ik het verhaal en zal ik de 20 euro pakken. He? Weg? Hoe kan dat nu? Piekeren en piekeren waar kan dat briefje nu zijn? De enige plek die ik kan bedenken is op de dijk. Ondertussen gaan de dagen voorbij. En vandaag is het donderdag. De muziek repetitie gaat niet door en ik roep tegen Dineke "zullen we gaan zoeken?" "Yes", roept ze.

 

We stappen in de auto gewapend met klompen en een zaklamp op wat vast de trieste dag van het jaar is. Dineke vraag "hoe groot is de kans dat we het vinden." We zijn het erover eens dat de kans heeeeeeel klein is. Maar dan gaan we genieten van de luxe autorit. 

De auto op de dijk geparkeerd en we beginnen te lopen. Ik houd links in de gaten Dineke rechts. Het heeft aardig gewaaid dus ik denk dat het over de dijk is gewaaid. Ik ben al gestopt op de dijk, volgens mij had die hier toch al moeten liggen…. Dineke loopt dapper door. En begint plotseling te roepen. IK HEB HEM IK HEB HEM. Niet te geloven vier dagen later en het briefje ligt precies op de plek waar ik hem heb laten vallen. Ik sta te juichen en te dansen en te springen als een klein kind. Dat noem ik nou genade!! Iets terugvinden wat je kwijt bent is ZOOOOO leuk!!  

Elastiekje

Je vindt ze wel eens op de weg. Van die lekkere dikke postelastieken, maar daar gaat dit verhaal niet over. 

Sommige fietsers proberen de 10.000 Km met hun voorbanden te halen voor mij een droom. Maar de rechter voorband van mij is, na twee keer een noodstop, tot het canvas versleten en dus moet ik hem  vervangen. De linkerband heeft echter al 4.200 Km gehaald. Ben meestal blij als ik de 3.000 Km haal. Dus gaat deze band dan voor mijn eigenste 10k record zorgen? Mijn voorraad banden moet eerst maar aangevuld en ik heb een heel leuk rondje bedacht globaal: Burdaard, Zwolle, Kampen, Dronten, Lemmer, Sneek en weer terug. Dus route uitgezet en gaan.

 

Mijn ouders hebben na twee jaar in een nieuw appartement wat krimpnaden bij de plinten. Zij wonen in Heerenveen. Hup kitspuit in de fiets, kan ik wel even aanwippen. Koffie, Koek en Kit de drie K’s van de ochtend ;-). En dan door naar Zwolle. Ik rijd precies twee minuten sneller naar hun toe dan vorige week (1:32). Dus Heerenveen in 1:30 minuten moet een keer haalbaar zijn op een topdag. Ik heb nog weinig met de kap gefietst maar vandaag is het zo veel kouder. Die gaat erop.

Daarna weer op weg. Heerenveen door, blijft een ramp. De hele Burgemeester Falkenaweg, Tolhuis en Marktweg ligt bezaaid met ongelijk liggende klinkers en stoeptegels. Na deze hobbel en bobbel straten zijn mijn tanden eruit gerammeld, Ik kan ze bij elkaar vegen in de fiets. Pfff Daarna gaat het weer sneller met een asfalt weg naar Wolvega.

 

Nederland is een topfiets land ik weet het. Maar dat betekent niet dat het niet beter kan. Hoe vaak het fietspad wel niet weg is, en dan blijkt dat het aan de overkant van de weg verder te gaan. Of wat vind je van die blokkade in Zwolle dan. Twee beton blokken blokkeren de tunnel. En hoe kom ik verder? Is er een omleiding? Via Google maps op de telefoon, modderpaadje en een woonwijk weet ik het spoor over te steken en weer en route te komen.

 

Leuk is Kampen. Als kind ging ik vaak naar mijn tante. In mijn herinnering is de oude ijzeren brug er nog waar je eindeloos voor het stoplicht stond te wachten. Deze nieuwe brug is waarschijnlijk minstens 20 jaar oud maar nieuw voor mij.

 

Onder de kap heb ik mijn fietshelm niet op. Het kan wel, maar ik vind het te warm. Zonder helm lig je wel heel ontspannen met je hoofd op het kussentje. Nadeel is wel dat je je hoofd naar voren moet doen om de spiegels te kunnen gebruiken.

 

Ik snap nu ook hoe je de klemmen snel vast kunt maken in de fiets. Er staat best spanning op de elastieken. Ik trek steeds aan de klemmen. En dan zitten je vingers in de weg. De betere methode is je vinger in het elastiek te leggen tegen de klem en dan trekken. Dit kan ook met koude vingers.

 

Het laatste stuk voor de polder is ook wonderlijk. De omleiding is goed aangegeven, dat wel,  met een paar bochten die ik net haal. Maar over de brug heb ik een toeristische route langs het spoor bedacht. Maar de afslag heb ik gemist of hij was er niet…. Nou ja, dan volg ik het fietspad langs de weg wel. Totdat ik doorknal en voor een bushalte tot stilstand kom. Fietspad weg!

 

Dus kap er af, uit de fiets, fiets draaien, in die fiets, kap erop, kap eraf voor het knopje van het stoplicht. En dan wachten. Alle tijd om het bordje te lezen. Klinkt als een goed idee in de polder, een app die je kan installeren als fietser https://schwung.nu/ die voor een groene stoplicht golf zorgt. Ik ben maar één stoplicht tegengekomen maar het idee is leuk. En dat had ik eerder moeten weten. Maar ja, anders had ik geen tijd gehad om het te lezen….

 

Na deze in- en uitstap, keer actie staat mijn ene spiegels niet meer horizontaal maar schuin omhoog. Hé verroest nu kan ik de spiegel gebruiken met mijn hoofd op het kussentje. Ahh weer wat geleerd! Deze tocht is een leerzame.

 

Daarna een prachtige geasfalteerde weg. Nu wel over het spoor. Opnieuw een bocht die niet te nemen is om de parallel weg terug te nemen. En dan ben ik toch nog op het fietspad dat ik had bedacht.

 

In Dronten kom ik dan na 145km aan bij Intercity bike. Peter en ik lopen samen het onderdelen lijstje af. Dan heb ik nog advies nodig. Bij een diepe kuil krijgt de fiets steeds een enorme klap. Ik heb de veerpoot al uit elkaar gehaald. Alles los en weer vastgezet maar ik kan het niet vinden….. Peter komt ziet, trekt het voorwiel eraf werpt een blik en zegt kijk daar! Zie je de stuurstang? Die klapt tegen de fiets. Even het gat in de fiets iets groter vijlen en je bent van je nare geluid af. Pfff goed gezien en probleem overwonnen. Thuis heb ik alles bekeken maar daar niet op gelet. Dat wordt van de week nog een klusje. Ik zal de foto’s posten. Dan nog even yoghurt en brood naar binnen werken en ik kan weer door.

 

Als ik instap ligt mijn stuur weer op de stoel. Thuis heb ik eindeloos met het klittenbandje geprutst maar het stuur klapt steeds naar beneden. Oei, toch nog even vragen. Dus uit de fiets en ik storm weer naar binnen. Peter, Peter heb je nog een tip voor het stuur?

 

Heb je geen elastiek bij het stuur vraag Peter? Euuhh elastiek?? Oh zegt, hij, ik weet het al. We hadden het een tijd niet op voorraad. Breng je fiets maar even. 5 minuten werk. Gaatje boren elastiek knopen… klaar. Dus ik haal mijn fiets. Peter kijkt. Het elastiek heeft er altijd ingezeten. Hij schuift de tiewrap omhoog en poink het stuur gaat omhoog als een …;-) De hele terugweg gaat voorspoedig en ik moet steeds grinniken. Ik heb zo vaak met het stuur geprutst maar het elastiek totaal gemist. Het klittenband is dus niet om te kleven maar om de klap te dempen. Hoe blind kan je zijn.

 

Foto van het elastiek naar het stuur. Gaatje boren in de Carbon achter plaat. Elastiek erdoor met een knoopje aan de achterkant. En een knoop aan de andere kant bij het stuur. Tiewrap om het elastiek en om het stuur. 

Windscherm beslaat

 

De dagen worden weer korter en als de zon ondergaat wordt het rap kouder. De fiets is dan nog warm. In de DF zit ik, door het kleinere instapgat, veel dichter op het zomer schermpje. En het ruitje beslaat dan. Ik ben niet de eerste met dit probleem. Met een beslagen ruitje zie je helemaal niets. Kan je nog zo’n goede koplamp hebben.

 

Even zoeken op de Blogs en klaar natuurlijk. Maar ik kan weinig voorbeelden vinden. En de voorbeeld foto’s die ik vind zijn bijna niet te zien. Doorzichtig ruitje op een witte fiets. Tja echt wijs wordt ik er niet uit. Pff moet ik zelf maar iets bedenken. Anderen zijn natuurlijk veel slimmer. Ik heb een hekel om de schaar, boormachine en het mes in nieuwe spullen te zetten. Maar de enige manier om iets te verbeteren is op zoek gaan en dat betekent het mes in het schermpje. Of nee, als ik nu…..

 

Mijn idee is nu een klein extra strookje op de binnenrand. Het bevestigingspunt in het midden dat is dan dubbel klittenband. Waardoor er een kleine opening aan de voorkant van het ruitje komt. Het ruitje binnen buigt de lucht dan af, waardoor hopelijk de grote ruit wordt schoon geblazen. Anderen hebben het al lang voor elkaar. Nu ik nog. Morgen maar eens testen.

Kleine luchtopening aan de voorkant

In het midden het lipje omhoog geknipt. Zo krijg ik een verhoging voor de lucht aan de voorkant. Nu rust de deflector op de binnenrand.

Voor het contrast wat papier er tussen.

Wie het kleine niet eert…

 

Op mijn Quest had ik drie gele fietsdopjes op de banden. Deze dopjes ooit bij elkaar gespaard bij de banden. De hele 12 jaar dat ik met de fiets heb gefietst ben ik hier steeds heel zuinig op geweest. Als ik een lekke band had of banden verwisselde dan zorgde ik ervoor dat de gele dopjes weer op de fiets kwamen. Deze dopjes gaan dus een Quest leven mee.

Bij mijn blauwe DF zaten zwarte dopjes en een doorzichtige. Hier moet je natuurlijk wat aan doen. Hoe ik ook zocht € 7,50 voor drie dopjes vind ik toch echt teveel. Dineke kon het gezeur niet meer aanhoren en zei “dan bestel je ze toch?” Maar nee, teveel is teveel. Tot ik op Aliexpres ging zoeken. Daar had ik ze voor een paar centen. Dan moet je wel weken wachten maar dat geeft niet.

Vandaag kwamen ze aan. Dus ik helemaal blij mijn pakje uitpakken. Fiets meteen op de kant en het blauw kleurt prachtig naar de fiets. Meteen Dineke geroepen “Kom kijken, ze staan echt prachtig.” Dineke komt op een drafje aan gelopen kijkt en roept: “Maar daar zie je toch helemaal niets van!!?”. Pfff vrouwen, het gaat toch om het gevoel Dhuuuh

DF XL 1000Km

 

De eerste 1000 km afgelegd in de DF. Even een kleine update. Toen ik de fiets haalde dacht ik “ha!, nou ga ik hem eens lekker tweaken.” Feit is dat ik er alleen drie klittenbandjes in heb geplakt en dat is het. Oh ja, en het achterlicht...

 De enige echte wijziging is de standaard fiets is de voorste kettingrol. Toen ik het filmpje van  Sven Kroll (Velomobile Nord) zag wilde ik dit kettingwiel. Ymte raadde het af. De ketting wil er wel aflopen en het maakt meer lawaai. Na een aantal ritten gebeurde dat dus ook. Het was de eerste rit met bagage. Een volgepakte fiets en een afspraak op tijd. Echt een slecht moment. Ik kon het euvel op dat moment niet ontdekken. ’s Avonds de fiets in gedoken. En de ketting is van het wieltje gelopen. De ketting heeft de as beschadigd en daardoor kan het wieltje niet meer over de as glijden. Een schuurpapier en wat polijst pasta lossen alles op. Nu pas ik op met achteruit rijden. Ik til de fiets dan wel even op. En het geluid? Ik fiets met Airpods Pro met ruisonderdrukking. Ik luister nooit muziek in de fiets maar geniet zo wel van de stilte

 

De fiets is bloedsnel vergeleken met mijn Glasvezel Quest. Ik rijd echt veel sneller. Heel blij ben ik ook met de Deore shifters. Dit werkt echt heerlijk snel. Een klik met de hand en tik, de volgende versnelling ligt klaar. De oude Quest draai shifters waren helemaal gaan kleven. En in de zomer met natte handen zijn die dan lastig te bedienen.

 

De eerste langere rit op een avond was een feest. Ik vertrok voor een rondje langs de dijk naar Moddergat. Ik kwam voor een hek en ben omgekeerd richting de Afsluitdijk. Eerst dacht ik, ik ga terug via Oude Bildzijl. Maar ondanks de tegenwind bleef ik hard fietsen. Dan wordt het Sint Annaparochie? Maar voor ik het wist was ik in Harlingen. Daarna terug via Franeker en Leeuwarden. Vanaf Harlingen heb je lekker lange fietspaden naast de oude weg. Thuis had ik in Strava 23 PR’s gefietst! Dat haal je maar één keer op zo’n traject.

 

De stoel

Peter had de stoel diep in de fiets gezet. De houding is een beetje anders dan in de Quest dus ik had mijn twijfels. Thuis toch de stoel een standje hoger gezet en een rondje gemaakt. Maar deze stand leverde niets op. Dus toch weer terug naar de oude lage stand. Nu ik overtuigd ben van de stoelstand de armsteunen erin gezet.

 

Het instrumentenpaneel

Bij mij houdt het klittenband het instrumentenpaneel niet goed vast. Hij komt er steeds af en hangt dan voor je been. Opgelost door twee extra klittenbandjes te bevestigen.

 

Binnenlampje

De hoek van de lamp iets aangepast zodat de kilometer teller goed af te lezen is in het donker. En een extra klittenbandje om de draad te geleiden.

 

Reserve band

Die had ik altijd los in de fiets liggen in de staart. Maar die heeft nu een plaats gekregen in de Velomobiel tas. Is toch een groot ding wat anders maar rondslingert in de fiets.

 

Bagage

Ik heb uitgebreid de bagage ruimte uitgeprobeerd voor ik de fiets bestelde. Alles past er in wat ik mee moet nemen. Is wel passen en meten. Wat moet waar? Maar ik krijg mijn boeltje er steeds sneller in. Er moet gewoon veel mee en dat lukt prima.

 Serie Nummer

Geen idee waar het zit. Ik kan het niet vinden. Zie wel dat er ergens een nummer is in gelamineerd maar nog niet kunnen lezen. Toch nog eens goed zoeken waar het zit....

Ketting onderhoud

Normaal olie ik de ketting elke 1000km. Maar deze nieuwe ketting moet nog inlopen en had dorst. Peter heeft een elegante oplossing gemaakt in de kettingbuis. Een klein sneetje waar je perfect olie in kunt laten lopen. Dat werkt erg goed.

 

Achterlicht

Ik had de stalen til-beugel gezien bij andere fietsen en deze eerst besteld. Handig om een extra achterlicht aan vast te maken. Hier op de donkere weggetjes vind ik dat geen luxe. Ymte liet zien dat ze nu ook geïntegreerd til oog hebben. Na een week toch de bestelling gewijzigd en het geïntegreerde tiloog besteld. Ik vind de stalen beugel best lelijk hoe handig die ook is.

 

Ik dacht het achterlicht van Lezyne zo te kunnen bevestigen maar dat viel tegen. De standaard rubberen band bij het lampje is te kort. Een houten blokje gemaakt in de vorm van de fiets en daar de lamp op gelijmd. Ik kan het licht op de fiets bevestigen met klittenband en voor de zekerheid houdt een elastiek de lamp ook vast.

 

Batterij

Heeft een hele goed indicatie hoeveel stroom je nog hebt. Ik heb hem nu één keer opgeladen. Ongelofelijk hoe klein de accu pack is vergeleken met de Quest.

 

Dus blij met de fiets al mis ik mijn oude gele trouwe kameraad wel een beetje. Maar het missen is meer een idee-fixe. Want wat mis ik dan?

Van Quest 342 naar DFxl 353

De nieuwe fiets was 5 mei klaar om opgehaald te worden. 4 mei was er een vliegende storm en van Dineke mocht ik niet gaan. Maar 5 mei is een vrije dag en zaterdag heb ik een afspraak dus ik wil wel heel graag naar Dronten om de fiets te halen.

 Afgesproken om op te staan, de weersvoorspellingen goed te bekijken, en dan naar Leeuwarden fietsen. Als dat lukt, fiets ik door, anders ga ik terug. Als ik opsta voorspelt de weersvoorspelling “afnemende wind”. Dus op weg naar Leeuwarden, als ik daar aankom lijkt het te doen. Dus ik fiets door!

In Joure fiets ik over een afgewaaide tak heen die niet te ontwijken is. Dat kost me meteen een lekke en kapotte voorband. Bah, toch nog een nieuwe band kwijt aan mijn “oude” fiets. De heenweg is verder goed te doen al is er wel een hele dikke bui met hagel en harde wind in de polder maar ik zet de fiets stil met de neus in de wind, en als de bui is uitgeraasd, ga ik verder.

Op de terugweg was de wind aangewakkerd tot storm. Het is onverantwoord om te fietsen maar ik ben onderweg. Normaal zou ik de Quest thuis laten. Tussen de boerderijen staan val winden. De wind rukt wel aan het stuur maar door het lagere zwaartepunt houd ik de fiets onder controle. Genieten is er niet bij. Concentreren en de fiets recht houden wel.

Bij Lemmer besluit ik om eerst naar Heerenveen te fietsen. Ik heb de wind dan meer van achteren. Dat is beter te doen dan de zijwind. In Heerenveen heb ik bij mijn ouders geschuild. 's Avonds ging de wind een beetje liggen en kwam ik veilig thuis.

 

Voorbereiden van Quest naar DFXL

Wachten op een nieuwe fiets valt niet mee. Gelukkig heb ik nog een foto gemaakt van een DF voordat ik wegging bij InterCity bikes in Dronten. En nu fantaseer is steeds over de fiets. Trapt hij echt zo lekker? Is hij echt zo strak en zo lekker licht? Hoe zit dat met de voorlamp? Ik heb voor de standaard voorlamp gekozen. Heb je dan licht genoeg?

 

Hoe ga ik het met de fietspomp doen? Ik zit in een fietspomp loop. Ik wil niet weer de grote zware pomp mee in zo’n mooie lichte fiets. Hoe vaak heb je nu een lekke band. Maar als je een lekke band dan hebt, ben je weer blij met zo’n grote pomp. Dan toch maar die grote pomp mee, oh nee die is te zwaar enz.

En het voorwiel los halen? Moet dat bij elke lekke band? In de Quest heb ik ruimte voor reserve banden in de staart. Achterin passen passen  twee voorwielbanden met een beetje lucht in de binnenband. En waarom twee kettingrollen? Als ik iets geleerd heb van Wim Schermer is dat “veel kleine beetje” heel veel uitmaken. Licht rollende banden op de juiste druk, licht lopende lagers en goede strakke vering zorgen voor meer snelheid met dezelfde inspanning.

Ook mijn eigen fiets poets ik mooi op. Hij is altijd schoon maar ik loopt toch nog maar even alles bij langs. De nieuwe ketting schoon maken en opnieuw smeren. Binnenkant poetsen en meteen een paar klittenbandjes vast zetten en het horloge eruit gehaald. De extra 26 inche achterbanden kan ik wel meegeven, die gebruik ik niet meer. Het nieuwe wiel is 27.5 inche. De oplader en de oude achter veer samen met de achterwiel as trekker hoort ook bij de stapel “mee”. Net als een achteras waar de lijm niet goed van waar de bout in de as steekt. Volgende week dan…..

Bolsas Boodschapje

 

Mijn vrouw maakt in haar atelier prachtige tassen. Ze had een opdracht voor een schipper of ze toilettas kon maken van een oud zeil? Kolfje naar haar hand natuurlijk. Als “stunning detail” heeft ze wit visleer gebruikt bij de rits en bij de d-ring en bij de sleutel ring. Ik geef op dinsdag altijd vioolles in Leeuwarden Noord. Kan je wel even doorfietsen naar Huins vond zij. Route gepland en gaan. En die buien? Ach dat zijn buien daar fiets ik wel bij langs.

 

De heenweg viel mee, zonnetje en maar één hagel bui. Daarna op weg naar Huins. En dat hebben ze daarboven gehoord. De donkere wolken pakken zich samen. En op het moment dat ik vertrek uit Leeuwarden is het lading lossen. Sneeuw, wind hagel alles komt uit die prachtige wolken. Lachu vinden ze daar boven, maar nadat mijn vizier beslaat en de weg is bedekt met een hagel deken ben ik dat niet me ze eens. Ik dacht een snelle fiets te rijden maar het blijkt een sneeuw ploeg. Pffff

 

In Huins moet ik op nummer 31 zijn. Nergens nummer 31 te vinden. Volgende huis dan à Nee. Weer terug gereden weer à Nee. Het blijkt dat ik meteen goed was maar dat de nummers verdwenen zijn. Lekker dan! Maar even gebeld met de klant en die komt op een holletje naar buiten lopen.

Ben je helemaal uit Burdaard? Ja dus! In dit weer? Ja dus. Met deze temperatuur? Ja dus. Pff niet te doen wat een kou! Ook mijn vizier hoogte verstelling breekt nog. En opnieuw waaien de drukknopen van het vizier los. Dit komt omdat de carbon stokjes te kort zijn. Pfff ik wil niet meer, ik wil gewoon thuis zijn met een zak chips op de bank voor de tv en de kachel. Trouwens, jammer dat we nooit chips hebben…

Nou ja, ik kom ongeschonden thuis en duik onder de douche, waar ik de uitknop voorlopig even niet weet te vinden. En vannacht? Echt heel diep geslapen. Zo’n tochtje daar doe je dat gewoon voor. HEERLIJK!!!

DF XL testen

  

Ik kan dat ook niet! Elke keer sta ik op een T-splitsing. Fiets opknappen? Of toch een nieuwere fiets? Dan denk ik, wat heb je dan meer? Je zit droog, je gaat snel, je fietst comfortabel, je hebt prachtig uitzicht. Dus pignon besteld, nieuwe ketting, de plasticbuis geleider van het stuur door de fiets vervangen. De plastic stuurkoppeling tussenstukjes vervangen en gaan. En daarnaast had ik al, twee nieuwe voorwielen, een nieuwe achterbrug en achteras…. Deze week begon mijn licht te donderjagen. En dan in één keer het punt --> GENOEG. Al mijn geld naar de kinderen of een nieuwe, een nieuwe, een andere fiets bedoel je? Tja, ik rijd al 12 jaar heel gelukkig in de Quest maar wat is er meer?

 

Eigenlijk fiets ik alleen en kijk ik niet naar andere fietsten. Van de DF hebben mijn vrouw en ik altijd lol om een zin van de test van de fiets uit het Ligfietsblad. “Mijn vrouw kon ook zonder testrit wel zien dat dit de ideale fiets is.” Dus ik weiger altijd pertinent om een ander model te proberen. Want natuurlijk is die……

 

Dus Snoek, Alpha 7, Quatro, Carbon Quest?? Ik weet het niet. Dus Ymte gebeld. Bescheiden als altijd vertelt hij over de DF. Is wel smaller, past minder in. Voor mij is belangrijk dat ik mijn muziek spullen mee krijg. Hij is nauwelijks sneller tegen de wind maarrrr het is wel een mooie fiets. En, by the way, ik heb hier een mooie DF XL, geel, met schade staan? Ohhh schade, niet nieuw, die is voor mij! Geel dat is mijn lievelingskleur! Of toch, zwart van onderen en geel van boven?….. Of toch helemaal geel? Nou ja geel moet ie zijn dat is duidelijk.

 

Ik vertel het enthousiast aan Dineke. “Je hebt het altijd over die fiets, ga dan een keer kijken!” “Oké dan, dan fiets ik zaterdag naar Dronten.” “Ahh neee, wat ongezellig, ik wil wel even mee hoor is een leuk anti Corona uitje, ik ga wel wandelen of zo.” Tja, ik laat mijn verzet wel varen we gaan samen kijken.

 

Dat wordt natuurlijk een slapeloze, onrustige nacht. Om klokslag 09:00 uur rijden we weg. Gelukkig had ik de weg nog even gecheckt. Blijkt dat de Ketelbrug dit weekend er uit ligt op weg naar Lelystad. Dus via richting Kampen belanden we in Dronten. Ik neem natuurlijk niet de parallelweg en roep, terwijl we de afslag passeren “daar, daar moeten we zijn”. Na een extra rondje(rotonde) van de zaak zijn we er.

 

Ymte staat net klaar om weg te fietsen, “Peter weet ervan en die helpt je in de fiets”. Ik geef mijn Speedplay pedalen aan hem en hij gaat meteen aan het werk om ze in de testfiets te sleutelen. Ondertussen loop ik te dansen tussen al het moois! “Oh rood met wit dat is pas mooi, of toch niet, groen? Ohhhh die licht blauwe….” Nou ja, enzovoort. Dineke heeft haar spd schoenen van de Spinning les ook mee. “Je moet elke dag iets doen waar je bang voor bent”, houd ik haar voor. “Vraag nou ook even of je in een Velo mag.” “Oh nee,” roept ze “zo’n laag ding is niets voor mij!”.

 

Kortom, even later fietsen we samen weg. Dineke in een witte in ik in de Cambuur fiets, lichtblauw met geel. Dineke fietst heeeeeeel voorzichtig een rondje. En stapt heel trots uit. Zag je mij! IK HEB ZOMAAR EEN HEEL RONDJE GEDAAN! Ja schat, buitengewoon, echt heel trots, en je ging ook 'zo hard', wat knap! (zucht) Laat ook maar, ik sta te springen, en sprint weg. Tot straks!, lekker wandelen...

 

Tja de fiets? Alle superlatieven kloppen. Je bent snel op snelheid door het mindere gewicht, de fiets is strak de fiets zit lekker. Je hebt goed zicht en de versnelling werkt met handels, geen draaiknop maar heel intuïtief. Wel een iets andere houding en ik mis mijn armsteunen. Ook tegen de wind ga ik als en speer en ik ga echt sneller dan in mijn Quest van 12 jaar. Natuurlijk het is een testrit, je zit nooit helemaal lekker en je rijdt in een lege fiets. Ik fiets altijd met een zware fiets vol bagage. Maar toch ben ik enthousiast.

Na een uurtje kom ik terug. Ymte komt me al tegemoet, wat ik er van vind? Tja, wat moet je zeggen. FANTASTICH dus. Buiten ontmoeten we wat DF rijders. Ik duik hun fiets in om te kijken hoe zij het met bagage doen. En een hele goede tip om toch nog een extra stalen tilbeugel te monteren naast het standaard gat wat er nu in zit. Daar kan heel goed een extra achterlicht aan vast geknoopt van Lezyne bijvoorbeeld.

 

Nu komt het erop aan, krijg ik mijn spullen er in? Het volgende kwartier zijn we aan het passen en meten. Eerst de viool en dan, ohh nee, eerst de tas en dan. Maar de strijkstok dan, en de muziekstander dan en de iPad? Kortom na een tijdje prutsen zit alles er in, dit is wat ik minimaal mee wil nemen. De Quest is heel ruim maar heeft ook heel veel ruimte waar je niets aan hebt. De smurfen muts bijvoorbeeld is loze ruimte. Ook het einde van de staart is te smal voor spullen. Bij de DF is de smurfenmuts veel breder en prak je daar van alles in.

 

Yezz alles kan er in. Oké next step, de gele DF XL met schade bekijken. Ik vind het altijd moeilijk om “door iets heen te kijken.” Gelukkig is Dineke kleuren en materialen specialist. Ze bouwt elke dag unieketassen en heeft daar meer kijk op dan ik. De gele fiets heeft heel weinig kilometers maar er passen geen brede voorbanden op. De achterkant zit goed in elkaar, maar dat is vast te repareren. Ik fiets meestal op smalle race banden maar ik houd toch heel erg van de mogelijkheid om te kunnen wisselen naar bredere voorbanden.

 

Dan toch maar een nieuwe? Dineke zegt meteen “DIE, Die springt er uit!” “Maar”,  piep ik, “die is niet geel.” “Je moet het zelf weten maar deze kleuren combi springt eruit.” Tja, ik kan haar maar beter vertrouwen. Dus, die kleuren combi, wordt het. Samen met Ymte het bestelformulier afgelopen en na de virtuele high five is het nu 10 weken wachten…..