Snel naar boven gerend en Sander mijn zoon gevraagd of hij morgen de bobslee samen met mij wil duwen. Hij wil wel mee. Samen bekijken we op de site van IceRyder het filmpje van het team. We bespreken de strategie, Sander wordt piloot en ik word de achterste man. We bekijken het filmpje net zolang tot we snappen hoe ze het doen.
Even later komt Dineke boven, die heeft de nieuwsbrief nu wel goed gelezen. De winkel gaat al om 8:00 uur open voor de vroege vogel korting van 25%. Dineke wil een muts bij haar jas dus die wil er vroeg zijn. Sander zucht en steunt. Hij moet de hele week al om 6.00 uur op de fiets zitten naar Leeuwarden en dan kan hij vandaag WEER niet uitslapen. Maar we willen wel zo’n shirt natuurlijk! En hij heeft beloofd om mee te gaan. Dus onder protest, hij doet het meer voor zijn oude vader, gaat hij toch maar mee….
Na een onrustige nacht waarin ik de “wedstrijd” van alle kanten bekijk, je moet ten slotte wel gefocust zijn, gaat de wekker om half zeven. Sander mag “uitslapen” tot kwart over zeven maar dan moet hij er echt uit. Hij komt, laten we het zo zeggen, niet blij uit zijn bed. Ook al heeft Dineke zijn boterhammetje gesmeerd en staat er een kopje thee. Het is te vroeg!! Punt uit. Maar goed om half acht rijden we wel weg op weg naar Leeuwarden. Het is nog stikke nacht en we komen niemand tegen. Raar….???
De auto parkeer ik wat verder weg. Dan kunnen we warm lopen naar de winkel toe. Sander: “NEE HEEEHHH!!” Trek ik me niets van aan en ik begin rustig te dribbelen en daarna loopsprongen en een aantal kleine sprintjes. We zijn precies om 8:00 uur bij de winkel en iedereen loopt nog zachtjes en slaperig rond. Een aantal klanten is al bezig om jassen en skiespullen te passen. Maar daar komen wij niet voor. Wij gaan boppen!!
Achter in de winkel hebben ze de rails neergelegd en de bobslee is op wielen gezet. Het hele team is nog niet aanwezig maar een jongen van het oude team al wel en hij legt ons alles uit van de viermansbob. Hij laat zien hoe je als piloot instapt. Je duwt, voor dat je inspringt leg je de hand over de slee en je springt op je plaats. Dan komen de “naast” lopers. Zij zetten hun buitenste been op de loopplankjes bij de vleugels en springen er ook in. Het hoofd rust op de schouderbladen bij je man voor. En als laatste stapt de vierde man in.
Eerst maar een keer oefenen en dat gaat best goed. Aanloopje, bob duwen, en springen. Eerst de piloot dan de achterste man. De piloot is de enige die iets ziet van de afdaling. Hij kan de bob sturen met twee touwen die van binnenuit zijn te bedienen. De rest grijpt een stalen ring aan weerskanten vast om er niet uit te vallen en dat is het. Als we glijden worden we geremd door een stuk elastiek waarna we terug schieten. De rails liggen tegen een paal aan zodat ze niet weg kunnen schieten. Oké, dan nu een keer maar dan op tempo. “Weet je zeker dan het goed komt met die paal? ” Vraag ik. “Ja hoor, we hebben gisteren zes keer getest en er kan niets gebeuren” roept de bedrijfsleider.
Sander en ik in de startblokken en we staan klaar! Ready… go go go go. We sprinten nog niet helemaal op volle kracht. Sander duikt soepel in de bob. Ik pak de laatste meter. Maak een snoekduik. Hoofd tussen de schouderbladen van je voorste man en gaaaaan!
BAAAAAHHHMMMMM!!!! Een keiharde klap. Ik denk nog, goh dat elastiek klapt er wel hard in. Ik heb het nog niet door maar we zijn meteen de eerste keer op snelheid, vol tegen de paal aangereden. De voorkant van de bob is behoorlijk kapot. Sneu en beteuterd staan we erbij te kijken. Dat is balen! De bobsleeër troost ons en zegt dat we er niets aan kunnen doen. Maar de deuk doet mij toch wel pijn. Gelukkig gebeurt het bij jullie aan het begin van de dag. Niets aan te doen. We maken de baan korter en de rem langer.
Onder leiding van “Bob”, gaan we bezig en hij legt er twee stukken rails bij. Het bobslee team arriveert ook. En dat zijn kerels met armen als dampalen! Ze liggen de hele zomer in het krachthonk en werken sprint trainingen af. De start is alles bij het bobsleeën. Een tiende bij de start sneller, betekent drie tiende eraf op de eindtijd. Bovendien liggen de starttijden van de teams ook nog eens heel dicht bij elkaar. Aan het eind doen ze het even voor. Wat een explosiviteit bij die jongens!! Da´s dan weer andere koek…
Nadat de baan is aangepast maken we nog een run om een tijd neer te zetten. We missen de paal nu op vijftig centimeter. En nog een run waarbij we van positie wisselen. Dat is onze beste tijd en die blijft staan! Samen worden we in een prachtig shirt van IceRyder gestoken. Dan maken we met Dineke nog een keer een run en dan hebben we ons lolletje weer gehad.
De hele dag zitten we in spanning. Blijft onze tijd staan? Om half zes krijgen we het verlossende telefoontje. De outfit hebben we gewonnen!!! YES!! De broeken zijn nog niet binnen maar over twee weken kunnen we de kleding halen….