donderdag 20 oktober 2022

Q en Q


 

Ken je nog die oude tv-serie van 45 jaar geleden? Was echt super spannend. Als kind kon ik er niet naar kijken. Een tweeling die per ongeluk een foto maken van een moord. Dit gaat gelukkig over de Q’s van Rotor? Euhhh? Dat zijn ovale tandwielen voor in de fiets. 

 

Een paar weken geleden lag ik na te denken over de DF. Wat wil ik nog? 

1)    Deuk laten maken van een stom ongelukje 

2)    Ovale tandwielen. 

Plan gemaakt en met Intercity bike afgesproken. Eerst de DF naar Dronten gefietst om de fiets te brengen. Een prachtige leen Quest mee terug genomen. En na drie weken mijn strakke eigen fiets weer halen. Tijd voor stap 2.

 

Peter de Rond gemailed en na wat mailtjes heen en weer of ze in mijn fiets zou passen een afspraak gemaakt. De enkele reis Burdaard - Lattrop is 160 km. Pff das best veel als je ook nog tijd moet hebben voor de reparatie en dan nog weer terug moet. Gelukkig is het nog twee weken weg. Maar dan beginnen de spoken in het hoofd: herfst, hagel, sneeuw, kou, blaadjes, lekke banden….. Bovendien een onbekende weg en donker. Dat is de formule voor deuken in het zelfvertrouwen en de fiets. Om 320 km te fietsen zonder marge lijkt niet heel slim Nou ja, de olifant eet men in stukjes en komt tijd komt raad. Ik ga wel om 2:00 uur ’s nachts weg of zo.

 

Vorige week was ik lekker aan het mijmeren in de fiets op weg naar Leeuwarden. Hé, mijn broer woont in Assen??! Is een combi mogelijk? Even op de kaart checken. Enkele reis Assen – Lattrop is 90 km. Kijk dat is beter. Oscar gebeld en ik kan daar slapen. Opgelost! Vertrouw op een oplossing en het komt goed.

 

Dinsdag volle fiets naar Groningen, slaapzak, werkkleding, computer en extra fiets kleren en wat eten. Stik mistig en in het donker begin ik om 6:20 aan de reis. Goede keus om de hele tocht naar Lattrop te breken. Ik moet echt weer wennen aan het donker, een beslagen bril en felle autolampen. 

 



Later op de dag klaart het op en ’s middags heb ik een heerlijke fiets trip naar Assen. Er hoort een snel-fiets-pad te liggen. Jammer dat de brug onder Haren eruit ligt. En dat er echt een f%$cking hoge hobbel bij Vries ligt. Ik zie hem net op tijd en weet hem al laverend te nemen. Wie bedenkt zo iets? We maken een super mooie fiets-weg en leggen daar een hobbel in waarmee je het record verspringen op de skieschans in een velomobiel mee kunt verbeteren.


 ’s Avonds van mijn broer geleerd hoe je kombucha maakt. Hij heeft zelfs een baby voor mij. Dus dat wordt thuis prutsen met sterke thee en suiker.




 

Woensdag: Heerlijk gekoest in mijn knusse kamertje vertrek ik om 7:00 uur uit Assen. Het is nog lekker donker maar ik lig al in mijn fiets-coconnetje te spinnen. Ik moet een behoorlijk stuk door Duitsland en dat is de eerste keer in 13 jaar velomobiel rijden dat ik het land uit ga. Even vieren met een foto.

 





Leuk hoor Duitsland maar de fietspaden zijn smal en matig. Nou ja, maakt niet uit. Het weer wordt steeds wat beter en de bomen zijn in herfsttooi. Kijk dat heb je nou aan al je spook gedachten. Focus en voorzichtig doortrappen en geen haast en het komt goed. Peter ge-appt dat ik rond 10:10 aankom en dat komt precies uit. Eerst lekker aan de koffie met droge kleren. Dat is een super lekker bakje!! Daarna met de fiets aan het werk.

 

Hij zet de fiets op een rollerbank en trappen maar. Peter neemt veel tijd om te ontdekken waar het dode punt in de fietsbeweging zit. Dit bepaalt hoe je de Q-ring monteert. En ondanks het mooie toegangsluik in de fiets blijft het krap met sleutelen. En dat je er nu echt lekker bij kunt maakt dat het wel lukt maar het gaat niet zo snel. Blij dat ik dit zelf niet hoef uit te vinden. Zijn ervaring helpt om alle stapjes goed te doorlopen. Op een gegeven moment slopen we de crank uit zijn huisje en dan gaat het snel.

 







Dan nog de derailleur goed afstellen en het is tijd om weer te vetrekken. Om 14:30 heb ik nog 160km voor de boeg. Peter heeft nog een bidon met zijn logo voor mij, dat is echt super leuk. Van rond naar ovaal dus. Voor de terugreis reken ik 5,5 uur. Onderweg lukt het heel goed om de weg kwijt te raken. Ik heb de route in mijn iWatch. Onder de bomen en de kap is hij niet heel precies en ben ik een aantal keer te laat of zie ik niet of ik nu on- of off route ben.





 


Na een rust en een bak yoghurt zit ik weer vol energie. Maar dan komt het diepte punt,  mijn natuurroute in natuurpark Dwingelderveld. 8 km zandpad. Nou ja, fiets heel houden en weer door maar daar gaat mijn extra energie en moed….. Bij Drachten heb ik ook nog een wegafzetting. Ik zie geen andere manier om over de snelweg Drachten Groningen te komen. Dus fiets door de modder en dan is deze hobbel ook weer genomen. 

 

In het begin is de nieuwe Q-beweging even wennen. Maar hoe langer ik fiets hoe enthousiaster ik word. De tandwielen zijn een hele goede aanwinst. Even wennen maar na een paar heuvels en flink stijgen weet ik al niet beter. Ze voelen precies zoals ik gehoopt had:  mild voor de knieën. Ik kan blijven gaan en ook aan het eind van de dag kan ik nog steeds versnellen. Mijn voet gaat vaak slapen maar daar heb ik nu geen last van. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Maar het is een veel natuurlijkere beweging en veel minder vermoeiend. Ook de volgende dag heb ik bijna geen spierpijn toch 340 km in twee dagen gefietst. 

 

Dit belooft wat voor de komende ritten! Blij met de Q-Ringen. Peter bedankt voor de goede zorgen! En Q en Q blijven er in!