maandag 22 maart 2021

DF XL testen

  

Ik kan dat ook niet! Elke keer sta ik op een T-splitsing. Fiets opknappen? Of toch een nieuwere fiets? Dan denk ik, wat heb je dan meer? Je zit droog, je gaat snel, je fietst comfortabel, je hebt prachtig uitzicht. Dus pignon besteld, nieuwe ketting, de plasticbuis geleider van het stuur door de fiets vervangen. De plastic stuurkoppeling tussenstukjes vervangen en gaan. En daarnaast had ik al, twee nieuwe voorwielen, een nieuwe achterbrug en achteras…. Deze week begon mijn licht te donderjagen. En dan in één keer het punt --> GENOEG. Al mijn geld naar de kinderen of een nieuwe, een nieuwe, een andere fiets bedoel je? Tja, ik rijd al 12 jaar heel gelukkig in de Quest maar wat is er meer?

 



Eigenlijk fiets ik alleen en kijk ik niet naar andere fietsten. Van de DF hebben mijn vrouw en ik altijd lol om een zin van de test van de fiets uit het Ligfietsblad. “Mijn vrouw kon ook zonder testrit wel zien dat dit de ideale fiets is.” Dus ik weiger altijd pertinent om een ander model te proberen. Want natuurlijk is die……

 

Dus Snoek, Alpha 7, Quatro, Carbon Quest?? Ik weet het niet. Dus Ymte gebeld. Bescheiden als altijd vertelt hij over de DF. Is wel smaller, past minder in. Voor mij is belangrijk dat ik mijn muziek spullen mee krijg. Hij is nauwelijks sneller tegen de wind maarrrr het is wel een mooie fiets. En, by the way, ik heb hier een mooie DF XL, geel, met schade staan? Ohhh schade, niet nieuw, die is voor mij! Geel dat is mijn lievelingskleur! Of toch, zwart van onderen en geel van boven?….. Of toch helemaal geel? Nou ja geel moet ie zijn dat is duidelijk.

 

Ik vertel het enthousiast aan Dineke. “Je hebt het altijd over die fiets, ga dan een keer kijken!” “Oké dan, dan fiets ik zaterdag naar Dronten.” “Ahh neee, wat ongezellig, ik wil wel even mee hoor is een leuk anti Corona uitje, ik ga wel wandelen of zo.” Tja, ik laat mijn verzet wel varen we gaan samen kijken.

 

Dat wordt natuurlijk een slapeloze, onrustige nacht. Om klokslag 09:00 uur rijden we weg. Gelukkig had ik de weg nog even gecheckt. Blijkt dat de Ketelbrug dit weekend er uit ligt op weg naar Lelystad. Dus via richting Kampen belanden we in Dronten. Ik neem natuurlijk niet de parallelweg en roep, terwijl we de afslag passeren “daar, daar moeten we zijn”. Na een extra rondje(rotonde) van de zaak zijn we er.

 

Ymte staat net klaar om weg te fietsen, “Peter weet ervan en die helpt je in de fiets”. Ik geef mijn Speedplay pedalen aan hem en hij gaat meteen aan het werk om ze in de testfiets te sleutelen. Ondertussen loop ik te dansen tussen al het moois! “Oh rood met wit dat is pas mooi, of toch niet, groen? Ohhhh die licht blauwe….” Nou ja, enzovoort. Dineke heeft haar spd schoenen van de Spinning les ook mee. “Je moet elke dag iets doen waar je bang voor bent”, houd ik haar voor. “Vraag nou ook even of je in een Velo mag.” “Oh nee,” roept ze “zo’n laag ding is niets voor mij!”.

 



Kortom, even later fietsen we samen weg. Dineke in een witte in ik in de Cambuur fiets, lichtblauw met geel. Dineke fietst heeeeeeel voorzichtig een rondje. En stapt heel trots uit. Zag je mij! IK HEB ZOMAAR EEN HEEL RONDJE GEDAAN! Ja schat, buitengewoon, echt heel trots, en je ging ook 'zo hard', wat knap! (zucht) Laat ook maar, ik sta te springen, en sprint weg. Tot straks!, lekker wandelen...

 







Tja de fiets? Alle superlatieven kloppen. Je bent snel op snelheid door het mindere gewicht, de fiets is strak de fiets zit lekker. Je hebt goed zicht en de versnelling werkt met handels, geen draaiknop maar heel intuïtief. Wel een iets andere houding en ik mis mijn armsteunen. Ook tegen de wind ga ik als en speer en ik ga echt sneller dan in mijn Quest van 12 jaar. Natuurlijk het is een testrit, je zit nooit helemaal lekker en je rijdt in een lege fiets. Ik fiets altijd met een zware fiets vol bagage. Maar toch ben ik enthousiast.

Na een uurtje kom ik terug. Ymte komt me al tegemoet, wat ik er van vind? Tja, wat moet je zeggen. FANTASTICH dus. Buiten ontmoeten we wat DF rijders. Ik duik hun fiets in om te kijken hoe zij het met bagage doen. En een hele goede tip om toch nog een extra stalen tilbeugel te monteren naast het standaard gat wat er nu in zit. Daar kan heel goed een extra achterlicht aan vast geknoopt van Lezyne bijvoorbeeld.

 




Nu komt het erop aan, krijg ik mijn spullen er in? Het volgende kwartier zijn we aan het passen en meten. Eerst de viool en dan, ohh nee, eerst de tas en dan. Maar de strijkstok dan, en de muziekstander dan en de iPad? Kortom na een tijdje prutsen zit alles er in, dit is wat ik minimaal mee wil nemen. De Quest is heel ruim maar heeft ook heel veel ruimte waar je niets aan hebt. De smurfen muts bijvoorbeeld is loze ruimte. Ook het einde van de staart is te smal voor spullen. Bij de DF is de smurfenmuts veel breder en prak je daar van alles in.

 




Yezz alles kan er in. Oké next step, de gele DF XL met schade bekijken. Ik vind het altijd moeilijk om “door iets heen te kijken.” Gelukkig is Dineke kleuren en materialen specialist. Ze bouwt elke dag unieketassen en heeft daar meer kijk op dan ik. De gele fiets heeft heel weinig kilometers maar er passen geen brede voorbanden op. De achterkant zit goed in elkaar, maar dat is vast te repareren. Ik fiets meestal op smalle race banden maar ik houd toch heel erg van de mogelijkheid om te kunnen wisselen naar bredere voorbanden.

 


Dan toch maar een nieuwe? Dineke zegt meteen “DIE, Die springt er uit!” “Maar”,  piep ik, “die is niet geel.” “Je moet het zelf weten maar deze kleuren combi springt eruit.” Tja, ik kan haar maar beter vertrouwen. Dus, die kleuren combi, wordt het. Samen met Ymte het bestelformulier afgelopen en na de virtuele high five is het nu 10 weken wachten…..

 

maandag 1 maart 2021

"Touwtje?"

 

Sander, mijn zoon,  traint voor de marathon. Ik heb zijn schema gezien en dat zijn echt heeeeel veel kilometers. De eerste week begint met 75 per week en loopt dan op naar 100 km per week. Ik loop ook wel eens hard maar zo’n schema is echt te gortig voor mij. Op zondag moet Sander 20km lopen. We spreken af dat ik de eerste 5 km meeloop en dan terug ga.

 We lopen heerlijk in de mist en langzaam breekt het zonnetje door. Ik hobbel terug naar huis en onderweg denk ik “Ik kan hem wel even tegemoet fietsen.” Ik weet welke route hij loopt tenslotte.

 Ik kom thuis, trek snel een droog hemd aan. Flesje water, banaan een stukje chocola en ik spring in de Quest. Ik zoef heerlijk over de weg naar Wanswerd. Volgens mij moet ik hem na Wanswerd in het vizier krijgen. Ik sla af naar een weggetje dat ik nog nooit heb gefietst. Een prachtige eenzame weg met velden en leegte. In de verte zie ik Sander komen. Dus luid toeterend ga ik hem voorbij om te keren. Altijd leuk op een smalle weg en in de Quest. Ik stuur de fiets, begin te flinstonen en zal weer trappen. Geen enkele weerstand? Hé???




 Verkeerde versnelling? Ligt mijn ketting er af?  Nee, nee en nog eens nee. Toch maar even uit de fiets geklommen. Daar sta ik dan, zonder telefoon, zonder schoenen in mijn hardloop kleren midden in het land. En de fiets doet het echt niet meer De “tikker” is uitgetikt zeg maar. En nu dan?

 Fietsschoenen uit en ik begin te steppen op mijn sokken. Het is niet anders. Minstens 12 km van huis, dat wordt een lange pijnlijke tocht. Ik step nog geen 200 meter of ik wordt ingehaald door een oude Volkswagen diesel bus. Die had ik niet gehoord, dus snel naar de zijkant. De bus komt naast me rijden. Een man, met zijn vrouw en zoontje zitten in de bus. Raampje aan de rechterkant gaat naar beneden. En de man roept “touwtje?”. Ik hé? Wat zegt hij nou. Ik snap het niet?@#@?? Nog een keer “TOUWTJE!??” Ohhhhh touwtje, trekhaak, fiets, slepen. JHAAA graag!

 De man stopt. Een enorme man minstens 2 meter en 1 meter breed met handen als kolenschoppen. Rolt een spanband uit bevestigt hem aan de trekhaak en zegt “Blokje?”. Ik heuu? Blokje? “Ja om vast te houden.” Ah!, dat is handig. “Waar moet je heen? Ik rijd naar Wanswerd”. Ah dat scheelt al de helft dus graag. Ik scheur mijn schermpje eraf en de man trekt voorzichtig op. Ik heb een smile van oor tot oor. Niet “Goedemiddag meneer, ik zie dat u problemen heeft, kan ik u misschien van dienst zijn, ik zou u bijvoorbeeld kunnen slepen.” Maar gewoon “Touwtje!”

 We passeren Sander net voor Wanswerd en ik gooi mezelf los. Ah zegt de man waar woon je. Ikke “In Burdaard” “Ach dan riid ik wol efkes troch.” Wow super is dit! Snel Sander een banaan toegestopt en daar gaan we weer. Wow wat is dit fantastisch. Ik ben de man heel dankbaar.

 Thuis snel mijn gevulde koeken van de warme bakker gepakt en een reep chocola in dat in zijn handen gedrukt. Wat een hulpvaardigheid. Mijn dag kan niet meer stuk. En de hele dag moet ik glimlachen “Touwtje?”