vrijdag 30 juli 2010

Mark Beaumont

Wat doet een fietser in de vakantie als hij niet kan fietsen? Lezen over fietsen dus….



Van een collega het boek “The man who cycled the World” van Mark Beaumont geleend. Wat een heerlijk inspirerend boek. Deze jongen/man heeft de wereld in 194 dagen en 17 uur rond gefietst. De tocht voert door Europa, Turkijke, Iran, Irak, Pakistan, Australie en Amerika. De tocht heeft hij self supporting, dus zonder volgauto, afgelegd. Tijdens de tocht heeft hij zo’n dertig kilo bagage mee. Het oude record heeft hij met 80 dagen verbeterd!! Mark verdient daarmee een vermelding in het Guiness Book of records. Zijn doel is om elke dag 100 mile te fietsen. Tijdens de hele tocht heeft hij misschien drie rustdagen gehad. Als je zelf een lange tocht wilt maken dan kan je veel hebben aan het boek. Voor hij weg gaat heeft hij zich grondig verdiept hoe hij, en in welk land, wat moet eten om aan zijn dagelijkse 6000!! calorieën te komen. In het laboratorium vindt hij uit wat zijn beste fietshouding is. En hij heeft contact met fietsers die door Pakistan en Iran zijn gefietst.

Het is ontroerend om te zien hoe je overal ter wereld wordt geholpen door vriendelijke mensen. In Amerika ontmoet hij bijvoorbeeld een man als hij naar elefant seals/Olifant zeehonden kijkt. Deze ontmoeting duurt niet langer dan een kwartier. Maar deze man neemt wel twee dagen vrij om naar hem toe te rijden in zijn  auto om hem een aantal zaken te brengen die hij nodig heeft.

De motivatie van Mark is aan het einde van de rit een levenswijsheid. Het doel om de wereld over te fietsen is veel te groot om te bevatten. Hij deelt de route op in zeven legs. Dagelijks doet hij zijn uiterste best om te doen wat hij kan. Het grote geheel wordt pas duidelijk aan het einde van de rit.

Achter ons huis moet ik de steiger nog afmaken. Het huidige terras loopt af naar het water. We zitten er nooit omdat de stoelen er niet recht staan. Eerst moeten de huidige stenen worden weggehaald. Daarna kan ik bij het zand. De paden langs het huis wil ik verbreden dus daar heb ik het zand nodig. Maar voor ik de paden kan verbreden moet ik de planten in twee borders verplaatsen. Kortom een leuk spelletje tuin domino….

Het totale plaatje is te groot om te bevatten. Dus de tuin aanpassingen opgedeeld in legs. In het voorjaar de borders aangepakt. Daarna de stenen verplaatst. Daarna de paden uitgeschept en de aarde over de tuin verdeeld. Dan het zand erin en de paden bestraat.

Deze vakantie kan ik dan eindelijk beginnen om het terras uit te scheppen. Wij wonen hier in Friesland op de klei dus uitscheppen is er niet bij. Je moet de kleiblokken lossteken waarna je de kluiten met de handen in de kruiwagen kunt gooien. Zo nu en dan wil ik het bijltje er bij neer gooien. Maar door elke dag te doen wat je kunt komt het eindplaatje uiteindelijk toch in zicht.
Op het eindresultaat ben ik ape trots. Het is een van de grootste projecten tot nu toe. Bij de steiger heb ik drie palen gemaakt om een hangmat te kunnen bevestiggen. En natuurlijk heb ik led lampjes in de steiger gemaakt.







Grappig hoe je fietswijsheid toe kunt passen op een tuinklus. Deze maand evenveel gefietst als anders in een week. Maar de “steigerrugzak” is nu wel van mijn schouders af….

zaterdag 10 juli 2010

Dronten

Gisterochtend vertrokken op weg naar Dronten. De laatste drie weken wilde ik steeds vrij nemen, maar de projecten moesten af, dus deze reis is steeds uitgesteld. De fiets kraakt al bijna een maand bij elke trap die ik doe als een oude windjammer. Als remedie voor het lawaai heb ik zelfs de mp3 speler maar aan gezet. Vorig jaar fietste ik elke dag met de oordoppen maar door het windschermpje is het een stuk stiller geworden in de fiets en heb ik de oordoppen niet meer nodig.

Het wordt de dag van de bruggen. In Leeuwarden gaat hij voor mijn neus dicht. In Sneek glip ik er nog net door. De brug bij Follega gaat net voor mijn neus dicht. Een engelse automobilist komt naar buiten om de fiets te bewonderen. We hebben even een leuk gesprekje "I am a biker too". De Ketelbrug doet mee met de wave en staat zowel op de heen als terugweg omhoog. Door de harde wind schiet ik niet heel erg op. Bovendien heb ik eigenlijk geen zin dus fiets ik de hele dag tegen mezelf. Met tegenwind haal ik nog wel hoge snelheden maar door de westen wind heb ik vrijwel de hele weg vervelende zijwind. In Lemmer neem ik het fietspad langs de dijk. Maar halverwege is de dijk afgesloten voor fietsers. Dat is jammer want het stuk langs de dijk vind ik erg mooi.

Op advies van Wim Schermer ga ik de TerraCycle rol vervangen door een kunstof standaard wieltje van Velomobiel. Jan helpt even om de twee boutjes in de as te krijgen waar het wieltje om loopt en dan de eerste testrit. Eindelijk heb ik mijn stille Quest terug. Pfff het is gewoon een opluchting. Volgens Ymte slijt het rubberen ringetje waarna de ketting even wat meer lawaai heeft. Dan vreet de ketting in de rol met ongeveer 1000 km wat meer lawaai waarna hij weer stil is.









Met Ymte nog even nagepraat over zijn geweldige zes uursrit tijdens Cycle Vision (53 km gemiddeld per uur). Volgens Ymte had hij een “goede” dag… De 25 kilo Quest heeft naast alle kilo’s die hij niet heeft ook nog een centimeter bredere sporing. Hierdoor kun je net wat harder door de bochten. In de dagelijkse Quest is dat niet handig maar in een race versie geen enkel probleem. Ik zie dat hij gele ventieldopjes heeft gemonteerd op zijn race quest. "Daar doe ik een moord voor." zeg ik. Even later fiets ik blij weg met in mijn blijde kinderhandje drie prachtige gele ventieldopjes. Wat zullen ze mooi staan achter de wieldoekjes!! Maar ja, het gaat om de details....

Als ik vertrek fiets ik Ben Wiggers net buiten Dronten tegen het lijf. De volgende keer moeten we toch eens samen afspreken. Dit is al de tweede keer dat we tegelijkertijd in Dronten zijn. De terugrit is een heerlijke stille rit. Ging ik op de heenweg 32.5 gemiddeld. Terug haal ik net geen 35 gemiddeld. Nog een paar weken en het eerste jaar Quest zit erop.

zondag 4 juli 2010

Zuidhorn

Vandaag voor Dineke naar Zuidhorn gefietst om een tweedehands Suunto T3 hartslag horloge met harslag band en footpad te halen. Het is lekker windstil weer en dat nodigt uit tot hard fietsen. Het fietspad langs de Trekweg heeft nieuw auto asfalt. Al gauw zoef ik boven de 40 door de stille zondagochtend. Bij Buitenpost geeft de GPS aan dat de kortste weg via Visvliet en Grijpskerk is. Dom, maar ik volg de weg. Visvliet en vooral Grijpskerk zijn dorpen waar ze nog nooit van snelfietsters hebben gehoord. In Visvliet hebben ze hun eigen kasseien uitgevonden. Dit dorp was 20 jaar geleden al een ramp op de fiets. Het is dan wel geherstraat maar de klinkers liggen in plaats van strak tegen elkaar als weer aardig uit elkaar. In Grijpskerk mag je dwars de winkelstraat bewonderen. Ben je eindelijk het dorp uit dan kan je via twee haakse bochten weer het smalle fietspad op. Het gemiddelde is dan intussen aardig teruggetikt, dan is het zaak weer gang te maken. Vlak voor Zuidhorn fiets ik met 40,3 het dorp in. Eerst maar even droge kleren en flink drinken en dan op weg naar het adres.

De mensen zijn heel aardig en nieuwsgierig. Ik laat de fiets zien en de conclusie van de vrouw des huizes is dat de Quest een echte mannenfiets is. Spiegels, knipperlichten, remlicht, binnenverlichting en een GPS. Typisch een gadget fiets. Maar de snelheid van 40 gemiddeld maakt wel indruk…..

Het horloge wordt even uitgelegd en dan weer op weg. De terugweg moet ik het stukje “weg zoeken” in Zuidhorn compenseren. In Damwoude hebben ze de winter schade hersteld. Ze zijn wel vergeten om het grint op te ruimen. Dus ik moet voorzichtig door de bochten. Na Damwoude is mijn gemiddelde 39,7. Als ik nog wat wil moet het nu gebeuren. Ik draai het dorp uit en begin de laatste zeven kilometer met het gas erop. Ik fiets de hele tijd 50 kilometer per uur. Voor Stenendam springt de teller naar de 40,2. Het dorp race ik door en voor de deur heb ik een mooie ronde 40 gemiddeld met 86 kilometer gefietst.

Thuis is een ezel geboren het jonge dier kan net op zijn poten staan. Als ik bij hem kom om een foto te maken komt hij nieuwsgierig naar me toe. Wat een dot!! Helaas verstoot de moeder het jong...  Dus dat wordt de fles geven.....