DF XL 1000Km

 

De eerste 1000 km afgelegd in de DF. Even een kleine update. Toen ik de fiets haalde dacht ik “ha!, nou ga ik hem eens lekker tweaken.” Feit is dat ik er alleen drie klittenbandjes in heb geplakt en dat is het. Oh ja, en het achterlicht...

 De enige echte wijziging is de standaard fiets is de voorste kettingrol. Toen ik het filmpje van  Sven Kroll (Velomobile Nord) zag wilde ik dit kettingwiel. Ymte raadde het af. De ketting wil er wel aflopen en het maakt meer lawaai. Na een aantal ritten gebeurde dat dus ook. Het was de eerste rit met bagage. Een volgepakte fiets en een afspraak op tijd. Echt een slecht moment. Ik kon het euvel op dat moment niet ontdekken. ’s Avonds de fiets in gedoken. En de ketting is van het wieltje gelopen. De ketting heeft de as beschadigd en daardoor kan het wieltje niet meer over de as glijden. Een schuurpapier en wat polijst pasta lossen alles op. Nu pas ik op met achteruit rijden. Ik til de fiets dan wel even op. En het geluid? Ik fiets met Airpods Pro met ruisonderdrukking. Ik luister nooit muziek in de fiets maar geniet zo wel van de stilte

 

De fiets is bloedsnel vergeleken met mijn Glasvezel Quest. Ik rijd echt veel sneller. Heel blij ben ik ook met de Deore shifters. Dit werkt echt heerlijk snel. Een klik met de hand en tik, de volgende versnelling ligt klaar. De oude Quest draai shifters waren helemaal gaan kleven. En in de zomer met natte handen zijn die dan lastig te bedienen.

 

De eerste langere rit op een avond was een feest. Ik vertrok voor een rondje langs de dijk naar Moddergat. Ik kwam voor een hek en ben omgekeerd richting de Afsluitdijk. Eerst dacht ik, ik ga terug via Oude Bildzijl. Maar ondanks de tegenwind bleef ik hard fietsen. Dan wordt het Sint Annaparochie? Maar voor ik het wist was ik in Harlingen. Daarna terug via Franeker en Leeuwarden. Vanaf Harlingen heb je lekker lange fietspaden naast de oude weg. Thuis had ik in Strava 23 PR’s gefietst! Dat haal je maar één keer op zo’n traject.

 

De stoel

Peter had de stoel diep in de fiets gezet. De houding is een beetje anders dan in de Quest dus ik had mijn twijfels. Thuis toch de stoel een standje hoger gezet en een rondje gemaakt. Maar deze stand leverde niets op. Dus toch weer terug naar de oude lage stand. Nu ik overtuigd ben van de stoelstand de armsteunen erin gezet.

 

Het instrumentenpaneel

Bij mij houdt het klittenband het instrumentenpaneel niet goed vast. Hij komt er steeds af en hangt dan voor je been. Opgelost door twee extra klittenbandjes te bevestigen.

 

Binnenlampje

De hoek van de lamp iets aangepast zodat de kilometer teller goed af te lezen is in het donker. En een extra klittenbandje om de draad te geleiden.

 

Reserve band

Die had ik altijd los in de fiets liggen in de staart. Maar die heeft nu een plaats gekregen in de Velomobiel tas. Is toch een groot ding wat anders maar rondslingert in de fiets.

 

Bagage

Ik heb uitgebreid de bagage ruimte uitgeprobeerd voor ik de fiets bestelde. Alles past er in wat ik mee moet nemen. Is wel passen en meten. Wat moet waar? Maar ik krijg mijn boeltje er steeds sneller in. Er moet gewoon veel mee en dat lukt prima.

 Serie Nummer

Geen idee waar het zit. Ik kan het niet vinden. Zie wel dat er ergens een nummer is in gelamineerd maar nog niet kunnen lezen. Toch nog eens goed zoeken waar het zit....

Ketting onderhoud

Normaal olie ik de ketting elke 1000km. Maar deze nieuwe ketting moet nog inlopen en had dorst. Peter heeft een elegante oplossing gemaakt in de kettingbuis. Een klein sneetje waar je perfect olie in kunt laten lopen. Dat werkt erg goed.

 

Achterlicht

Ik had de stalen til-beugel gezien bij andere fietsen en deze eerst besteld. Handig om een extra achterlicht aan vast te maken. Hier op de donkere weggetjes vind ik dat geen luxe. Ymte liet zien dat ze nu ook geïntegreerd til oog hebben. Na een week toch de bestelling gewijzigd en het geïntegreerde tiloog besteld. Ik vind de stalen beugel best lelijk hoe handig die ook is.

 

Ik dacht het achterlicht van Lezyne zo te kunnen bevestigen maar dat viel tegen. De standaard rubberen band bij het lampje is te kort. Een houten blokje gemaakt in de vorm van de fiets en daar de lamp op gelijmd. Ik kan het licht op de fiets bevestigen met klittenband en voor de zekerheid houdt een elastiek de lamp ook vast.

 

Batterij

Heeft een hele goed indicatie hoeveel stroom je nog hebt. Ik heb hem nu één keer opgeladen. Ongelofelijk hoe klein de accu pack is vergeleken met de Quest.

 

Dus blij met de fiets al mis ik mijn oude gele trouwe kameraad wel een beetje. Maar het missen is meer een idee-fixe. Want wat mis ik dan?

Van Quest 342 naar DFxl 353

De nieuwe fiets was 5 mei klaar om opgehaald te worden. 4 mei was er een vliegende storm en van Dineke mocht ik niet gaan. Maar 5 mei is een vrije dag en zaterdag heb ik een afspraak dus ik wil wel heel graag naar Dronten om de fiets te halen.

 Afgesproken om op te staan, de weersvoorspellingen goed te bekijken, en dan naar Leeuwarden fietsen. Als dat lukt, fiets ik door, anders ga ik terug. Als ik opsta voorspelt de weersvoorspelling “afnemende wind”. Dus op weg naar Leeuwarden, als ik daar aankom lijkt het te doen. Dus ik fiets door!

In Joure fiets ik over een afgewaaide tak heen die niet te ontwijken is. Dat kost me meteen een lekke en kapotte voorband. Bah, toch nog een nieuwe band kwijt aan mijn “oude” fiets. De heenweg is verder goed te doen al is er wel een hele dikke bui met hagel en harde wind in de polder maar ik zet de fiets stil met de neus in de wind, en als de bui is uitgeraasd, ga ik verder.

Op de terugweg was de wind aangewakkerd tot storm. Het is onverantwoord om te fietsen maar ik ben onderweg. Normaal zou ik de Quest thuis laten. Tussen de boerderijen staan val winden. De wind rukt wel aan het stuur maar door het lagere zwaartepunt houd ik de fiets onder controle. Genieten is er niet bij. Concentreren en de fiets recht houden wel.

Bij Lemmer besluit ik om eerst naar Heerenveen te fietsen. Ik heb de wind dan meer van achteren. Dat is beter te doen dan de zijwind. In Heerenveen heb ik bij mijn ouders geschuild. 's Avonds ging de wind een beetje liggen en kwam ik veilig thuis.

 

Voorbereiden van Quest naar DFXL

Wachten op een nieuwe fiets valt niet mee. Gelukkig heb ik nog een foto gemaakt van een DF voordat ik wegging bij InterCity bikes in Dronten. En nu fantaseer is steeds over de fiets. Trapt hij echt zo lekker? Is hij echt zo strak en zo lekker licht? Hoe zit dat met de voorlamp? Ik heb voor de standaard voorlamp gekozen. Heb je dan licht genoeg?

 

Hoe ga ik het met de fietspomp doen? Ik zit in een fietspomp loop. Ik wil niet weer de grote zware pomp mee in zo’n mooie lichte fiets. Hoe vaak heb je nu een lekke band. Maar als je een lekke band dan hebt, ben je weer blij met zo’n grote pomp. Dan toch maar die grote pomp mee, oh nee die is te zwaar enz.

En het voorwiel los halen? Moet dat bij elke lekke band? In de Quest heb ik ruimte voor reserve banden in de staart. Achterin passen passen  twee voorwielbanden met een beetje lucht in de binnenband. En waarom twee kettingrollen? Als ik iets geleerd heb van Wim Schermer is dat “veel kleine beetje” heel veel uitmaken. Licht rollende banden op de juiste druk, licht lopende lagers en goede strakke vering zorgen voor meer snelheid met dezelfde inspanning.

Ook mijn eigen fiets poets ik mooi op. Hij is altijd schoon maar ik loopt toch nog maar even alles bij langs. De nieuwe ketting schoon maken en opnieuw smeren. Binnenkant poetsen en meteen een paar klittenbandjes vast zetten en het horloge eruit gehaald. De extra 26 inche achterbanden kan ik wel meegeven, die gebruik ik niet meer. Het nieuwe wiel is 27.5 inche. De oplader en de oude achter veer samen met de achterwiel as trekker hoort ook bij de stapel “mee”. Net als een achteras waar de lijm niet goed van waar de bout in de as steekt. Volgende week dan…..

Bolsas Boodschapje

 

Mijn vrouw maakt in haar atelier prachtige tassen. Ze had een opdracht voor een schipper of ze toilettas kon maken van een oud zeil? Kolfje naar haar hand natuurlijk. Als “stunning detail” heeft ze wit visleer gebruikt bij de rits en bij de d-ring en bij de sleutel ring. Ik geef op dinsdag altijd vioolles in Leeuwarden Noord. Kan je wel even doorfietsen naar Huins vond zij. Route gepland en gaan. En die buien? Ach dat zijn buien daar fiets ik wel bij langs.

 

De heenweg viel mee, zonnetje en maar één hagel bui. Daarna op weg naar Huins. En dat hebben ze daarboven gehoord. De donkere wolken pakken zich samen. En op het moment dat ik vertrek uit Leeuwarden is het lading lossen. Sneeuw, wind hagel alles komt uit die prachtige wolken. Lachu vinden ze daar boven, maar nadat mijn vizier beslaat en de weg is bedekt met een hagel deken ben ik dat niet me ze eens. Ik dacht een snelle fiets te rijden maar het blijkt een sneeuw ploeg. Pffff

 

In Huins moet ik op nummer 31 zijn. Nergens nummer 31 te vinden. Volgende huis dan à Nee. Weer terug gereden weer à Nee. Het blijkt dat ik meteen goed was maar dat de nummers verdwenen zijn. Lekker dan! Maar even gebeld met de klant en die komt op een holletje naar buiten lopen.

Ben je helemaal uit Burdaard? Ja dus! In dit weer? Ja dus. Met deze temperatuur? Ja dus. Pff niet te doen wat een kou! Ook mijn vizier hoogte verstelling breekt nog. En opnieuw waaien de drukknopen van het vizier los. Dit komt omdat de carbon stokjes te kort zijn. Pfff ik wil niet meer, ik wil gewoon thuis zijn met een zak chips op de bank voor de tv en de kachel. Trouwens, jammer dat we nooit chips hebben…

Nou ja, ik kom ongeschonden thuis en duik onder de douche, waar ik de uitknop voorlopig even niet weet te vinden. En vannacht? Echt heel diep geslapen. Zo’n tochtje daar doe je dat gewoon voor. HEERLIJK!!!

DF XL testen

  

Ik kan dat ook niet! Elke keer sta ik op een T-splitsing. Fiets opknappen? Of toch een nieuwere fiets? Dan denk ik, wat heb je dan meer? Je zit droog, je gaat snel, je fietst comfortabel, je hebt prachtig uitzicht. Dus pignon besteld, nieuwe ketting, de plasticbuis geleider van het stuur door de fiets vervangen. De plastic stuurkoppeling tussenstukjes vervangen en gaan. En daarnaast had ik al, twee nieuwe voorwielen, een nieuwe achterbrug en achteras…. Deze week begon mijn licht te donderjagen. En dan in één keer het punt --> GENOEG. Al mijn geld naar de kinderen of een nieuwe, een nieuwe, een andere fiets bedoel je? Tja, ik rijd al 12 jaar heel gelukkig in de Quest maar wat is er meer?

 

Eigenlijk fiets ik alleen en kijk ik niet naar andere fietsten. Van de DF hebben mijn vrouw en ik altijd lol om een zin van de test van de fiets uit het Ligfietsblad. “Mijn vrouw kon ook zonder testrit wel zien dat dit de ideale fiets is.” Dus ik weiger altijd pertinent om een ander model te proberen. Want natuurlijk is die……

 

Dus Snoek, Alpha 7, Quatro, Carbon Quest?? Ik weet het niet. Dus Ymte gebeld. Bescheiden als altijd vertelt hij over de DF. Is wel smaller, past minder in. Voor mij is belangrijk dat ik mijn muziek spullen mee krijg. Hij is nauwelijks sneller tegen de wind maarrrr het is wel een mooie fiets. En, by the way, ik heb hier een mooie DF XL, geel, met schade staan? Ohhh schade, niet nieuw, die is voor mij! Geel dat is mijn lievelingskleur! Of toch, zwart van onderen en geel van boven?….. Of toch helemaal geel? Nou ja geel moet ie zijn dat is duidelijk.

 

Ik vertel het enthousiast aan Dineke. “Je hebt het altijd over die fiets, ga dan een keer kijken!” “Oké dan, dan fiets ik zaterdag naar Dronten.” “Ahh neee, wat ongezellig, ik wil wel even mee hoor is een leuk anti Corona uitje, ik ga wel wandelen of zo.” Tja, ik laat mijn verzet wel varen we gaan samen kijken.

 

Dat wordt natuurlijk een slapeloze, onrustige nacht. Om klokslag 09:00 uur rijden we weg. Gelukkig had ik de weg nog even gecheckt. Blijkt dat de Ketelbrug dit weekend er uit ligt op weg naar Lelystad. Dus via richting Kampen belanden we in Dronten. Ik neem natuurlijk niet de parallelweg en roep, terwijl we de afslag passeren “daar, daar moeten we zijn”. Na een extra rondje(rotonde) van de zaak zijn we er.

 

Ymte staat net klaar om weg te fietsen, “Peter weet ervan en die helpt je in de fiets”. Ik geef mijn Speedplay pedalen aan hem en hij gaat meteen aan het werk om ze in de testfiets te sleutelen. Ondertussen loop ik te dansen tussen al het moois! “Oh rood met wit dat is pas mooi, of toch niet, groen? Ohhhh die licht blauwe….” Nou ja, enzovoort. Dineke heeft haar spd schoenen van de Spinning les ook mee. “Je moet elke dag iets doen waar je bang voor bent”, houd ik haar voor. “Vraag nou ook even of je in een Velo mag.” “Oh nee,” roept ze “zo’n laag ding is niets voor mij!”.

 

Kortom, even later fietsen we samen weg. Dineke in een witte in ik in de Cambuur fiets, lichtblauw met geel. Dineke fietst heeeeeeel voorzichtig een rondje. En stapt heel trots uit. Zag je mij! IK HEB ZOMAAR EEN HEEL RONDJE GEDAAN! Ja schat, buitengewoon, echt heel trots, en je ging ook 'zo hard', wat knap! (zucht) Laat ook maar, ik sta te springen, en sprint weg. Tot straks!, lekker wandelen...

 

Tja de fiets? Alle superlatieven kloppen. Je bent snel op snelheid door het mindere gewicht, de fiets is strak de fiets zit lekker. Je hebt goed zicht en de versnelling werkt met handels, geen draaiknop maar heel intuïtief. Wel een iets andere houding en ik mis mijn armsteunen. Ook tegen de wind ga ik als en speer en ik ga echt sneller dan in mijn Quest van 12 jaar. Natuurlijk het is een testrit, je zit nooit helemaal lekker en je rijdt in een lege fiets. Ik fiets altijd met een zware fiets vol bagage. Maar toch ben ik enthousiast.

Na een uurtje kom ik terug. Ymte komt me al tegemoet, wat ik er van vind? Tja, wat moet je zeggen. FANTASTICH dus. Buiten ontmoeten we wat DF rijders. Ik duik hun fiets in om te kijken hoe zij het met bagage doen. En een hele goede tip om toch nog een extra stalen tilbeugel te monteren naast het standaard gat wat er nu in zit. Daar kan heel goed een extra achterlicht aan vast geknoopt van Lezyne bijvoorbeeld.

 

Nu komt het erop aan, krijg ik mijn spullen er in? Het volgende kwartier zijn we aan het passen en meten. Eerst de viool en dan, ohh nee, eerst de tas en dan. Maar de strijkstok dan, en de muziekstander dan en de iPad? Kortom na een tijdje prutsen zit alles er in, dit is wat ik minimaal mee wil nemen. De Quest is heel ruim maar heeft ook heel veel ruimte waar je niets aan hebt. De smurfen muts bijvoorbeeld is loze ruimte. Ook het einde van de staart is te smal voor spullen. Bij de DF is de smurfenmuts veel breder en prak je daar van alles in.

 

Yezz alles kan er in. Oké next step, de gele DF XL met schade bekijken. Ik vind het altijd moeilijk om “door iets heen te kijken.” Gelukkig is Dineke kleuren en materialen specialist. Ze bouwt elke dag unieketassen en heeft daar meer kijk op dan ik. De gele fiets heeft heel weinig kilometers maar er passen geen brede voorbanden op. De achterkant zit goed in elkaar, maar dat is vast te repareren. Ik fiets meestal op smalle race banden maar ik houd toch heel erg van de mogelijkheid om te kunnen wisselen naar bredere voorbanden.

 

Dan toch maar een nieuwe? Dineke zegt meteen “DIE, Die springt er uit!” “Maar”,  piep ik, “die is niet geel.” “Je moet het zelf weten maar deze kleuren combi springt eruit.” Tja, ik kan haar maar beter vertrouwen. Dus, die kleuren combi, wordt het. Samen met Ymte het bestelformulier afgelopen en na de virtuele high five is het nu 10 weken wachten…..

 

"Touwtje?"

 

Sander, mijn zoon,  traint voor de marathon. Ik heb zijn schema gezien en dat zijn echt heeeeel veel kilometers. De eerste week begint met 75 per week en loopt dan op naar 100 km per week. Ik loop ook wel eens hard maar zo’n schema is echt te gortig voor mij. Op zondag moet Sander 20km lopen. We spreken af dat ik de eerste 5 km meeloop en dan terug ga.

 We lopen heerlijk in de mist en langzaam breekt het zonnetje door. Ik hobbel terug naar huis en onderweg denk ik “Ik kan hem wel even tegemoet fietsen.” Ik weet welke route hij loopt tenslotte.

 Ik kom thuis, trek snel een droog hemd aan. Flesje water, banaan een stukje chocola en ik spring in de Quest. Ik zoef heerlijk over de weg naar Wanswerd. Volgens mij moet ik hem na Wanswerd in het vizier krijgen. Ik sla af naar een weggetje dat ik nog nooit heb gefietst. Een prachtige eenzame weg met velden en leegte. In de verte zie ik Sander komen. Dus luid toeterend ga ik hem voorbij om te keren. Altijd leuk op een smalle weg en in de Quest. Ik stuur de fiets, begin te flinstonen en zal weer trappen. Geen enkele weerstand? Hé???

 Verkeerde versnelling? Ligt mijn ketting er af?  Nee, nee en nog eens nee. Toch maar even uit de fiets geklommen. Daar sta ik dan, zonder telefoon, zonder schoenen in mijn hardloop kleren midden in het land. En de fiets doet het echt niet meer De “tikker” is uitgetikt zeg maar. En nu dan?

 Fietsschoenen uit en ik begin te steppen op mijn sokken. Het is niet anders. Minstens 12 km van huis, dat wordt een lange pijnlijke tocht. Ik step nog geen 200 meter of ik wordt ingehaald door een oude Volkswagen diesel bus. Die had ik niet gehoord, dus snel naar de zijkant. De bus komt naast me rijden. Een man, met zijn vrouw en zoontje zitten in de bus. Raampje aan de rechterkant gaat naar beneden. En de man roept “touwtje?”. Ik hé? Wat zegt hij nou. Ik snap het niet?@#@?? Nog een keer “TOUWTJE!??” Ohhhhh touwtje, trekhaak, fiets, slepen. JHAAA graag!

 De man stopt. Een enorme man minstens 2 meter en 1 meter breed met handen als kolenschoppen. Rolt een spanband uit bevestigt hem aan de trekhaak en zegt “Blokje?”. Ik heuu? Blokje? “Ja om vast te houden.” Ah!, dat is handig. “Waar moet je heen? Ik rijd naar Wanswerd”. Ah dat scheelt al de helft dus graag. Ik scheur mijn schermpje eraf en de man trekt voorzichtig op. Ik heb een smile van oor tot oor. Niet “Goedemiddag meneer, ik zie dat u problemen heeft, kan ik u misschien van dienst zijn, ik zou u bijvoorbeeld kunnen slepen.” Maar gewoon “Touwtje!”

 We passeren Sander net voor Wanswerd en ik gooi mezelf los. Ah zegt de man waar woon je. Ikke “In Burdaard” “Ach dan riid ik wol efkes troch.” Wow super is dit! Snel Sander een banaan toegestopt en daar gaan we weer. Wow wat is dit fantastisch. Ik ben de man heel dankbaar.

 Thuis snel mijn gevulde koeken van de warme bakker gepakt en een reep chocola in dat in zijn handen gedrukt. Wat een hulpvaardigheid. Mijn dag kan niet meer stuk. En de hele dag moet ik glimlachen “Touwtje?”

Winterelfstedentocht 2021

 

Ik vind het altijd een valide test. Lukt het je de Winter Elfsteden te fietsen dan is dat weer een goed ijkpunt. Door de Corona zit ik veel thuis en lange fiets tochten zijn een zeldzaamheid. Voor ik 200km fiets kijk ik de fiets goed na. Blijkt toch een spaak te zijn geknapt in mijn rechter voorwiel. Ah dat is het makkelijke wiel! Geen fietscomputer. Dus wiel uitbouwen en weer terug plaatsen. Meteen 1,5 kilo modder uit de wielkasten gehaald en de banden goed op druk gezet. Als laatste de ketting grondig gereinigd. Vooral het doekje door de kettingbuizen levert een kledder aangekoekte olie op. Dan de derailleur wieltjes en het kettingwiel onder de stoel schoonmaken en klaar.

 
Het wordt koud en de hoezen over mijn schoenen zijn kapot. Dikke sokken moet genoeg zijn toch? Een fles water en wat bananen, de route op de gps en klaar ben je.

 ’s Ochtends ben ik om 6:10 vertrokken. Bah wat is het koud!!!! Het is een prachtige wereld vol met witte bomen van de rijp en witte wegen. Vanaf het eerste moment dat ik wegfiets loopt de fiets niet lekker. Achterband zacht? Voorbanden? Ik weet het niet maar het deugt niet. De thermometer geeft -6. Ik zit echt te zwoegen maar krijg de fiets niet boven de 35 km per uur.

 In Leeuwarden heb ik vorig jaar de verkeerde afslag genomen. Nu gaat het goed, en kan ik het fietspad langs het spoor buiten Leeuwarden wel vinden. De maan staat prachtig in de lucht te blinken maar het is koud! Alles is eigenlijk warm, mijn vingers, mijn hoofd en de wereld buiten de fiets adembenemend. Maar mijn voeten krijg ik niet warm. Met de fiets is niets aan de hand. Maar de banden hebben door de kou gewoon meer weerstand en daarom krijg ik de fiets maar niet in planee.

 In Workum wil het echt niet meer. Kom op, even doorzetten naar Bolsward. In Bolsward stap ik uit de fiets en ik schrik van mijn voeten. Ik sta echt op twee ijsklompen. Niets aan te doen zo koud. De fietsschoenen uitgedaan en ondertussen heen en weer lopen op sokken. Ondertussen bel ik met Dineke. Die schrikt en wil dat ik meteen de kortste weg naar huis neem. Het is duidelijk dat ik me goed heb vergist in de kou. Eigenlijk is het jaren geleden dat ik met zoveel kou heb gefietst. Mijn gele fiets is van binnen en van buiten wit van de rijp. Mijn water is bevroren, dus drinken is heel moeizaam, mijn bananen zijn keihard, en ook mijn brood is bevroren. Gelukkig heb ik hete gember thee mee. Dus dat maar naar binnen geklokt.

 Oké, dit is niet te doen, dan maar de kortste weg. Net als ik zal instappen spreekt een vrouw me aan. Ze vertelt dat haar man een stepper is. Ik mag wel even bij haar komen om op te warmen. Ondertussen blijf ik heen en weer lopen en ijsberen. En verroest mijn voeten en tenen komen na 20 minuten terug, ik krijg weer gevoel. Ik sla het aanbod af. Als je vanuit een warm huis weer in de fiets moet, valt dat ook niet mee. 

Ik bekijk de weg vanaf Bolsward naar huis op de telefoon. Ik zou dan eerst naar Sneek fietsen en dan naar huis. Die weg kan ik tenminste vinden. Mmm kan ik ook wel naar Harlingen fietsen dan Franeker en dan naar huis. Kan ik altijd nog niet naar Dokkum fietsen…

 Ik stap weer in de fiets op weg naar Harlingen. Ondertussen gaat de zon schijnen en het wordt langzaam aan wat warmer/minder koud. Het fietsen gaat, met gevoel in de voeten, ook beter. De stop heeft me goed gedaan. Ik fiets nu probleemloos door. Vlak voor Stiens heb ik een paar racefietsers achter me aan. Ik moet echt krampachtig mijn best doen om ze voor te blijven. Ik blijf ze in de spiegel houden tot aan Dokkum. Ik heb ondertussen mijn geheime wapen, een stukje chocola ingezet, maar ook dat is met deze kou niet weg te krijgen.

 Vlak voor het dorp fietst Dineke me tegemoet. Wat leuk! En yezzz toch nog gehaald. En nu eerst 3 bekers thee, zorgen dat mijn tenen het weer doen en dan een warme douche. Thuiskomen is toch het leukst!