W11-2022 FietsWinterelfsteden zwaaien

De Winterelfsteden is dit jaar gepland op 4 januari 2022. 25 jaar na de schaats Elfsteden tocht. Die dag heb ik hem gewoon gereden ik had toch vrij. Vandaag is de inhaal elfsteden. Arjen Meurs vraagt op Strava of ik hem ook ga rijden. Ik wil wel, maar de muziek komt weer op gang. Ik heb vandaag een concert en kan niet fietsen. Zaterdag kan ik hem dan wel fietsen, denk ik. Maar ook die datum slipt dicht. We gaan naar een concert, Mahler 4 in Amsterdam. Lida, de vriendin van Sander (mijn zoon) heeft de solo.

Gisteravond kwamen we laat thuis. En terwijl we aan het opruimen zijn bedenk ik dat ik wel even kan zwaaien. Arjen fietst 3 dagen een 200 km, kan ik wel even naar de start in de Elfstedenhal in Leeuwarden. Moet ik wel 06:00 uur wegfietsen. Dineke vind het geen geweldig idee. Dan word IK wakker en kan IK niet meer slapen. Met de belofte dat ik thee breng en een kusje laat ze haar bezwaren varen. En, als ik geen zin heb, blijf ik gewoon liggen beloof ik….

Vanochtend 5:45 gaat de wekker en ik spring uit bed. Thee maken naar boven brengen en wegwezen. Het is een prachtige zon, de horizon kleurt diep rood en ik geniet van het ritje. Arjen is helemaal verrast. En we kletsen de tijd vol tot ze de hal in mogen.

Leuk om alle deelnemers even te zien en foto’s te maken.

De voorzitter van de schaats Elfsteden mag ze wegschieten en daar gaan ze onder begeleiding van het Fryske Folksliet. Succes mannen, maak er een fijne dag van!! Als ik thuiskom ligt Dineke nog heerlijk te koezen. Ik kruip in bed en slaperig vraagt ze. " Ben je al weggeweest?" " Nee", fluister ik, ik ben niet gegaan. Ohhhh

Zoete teleurstelling

Dinsdag fiets ik altijd naar mijn viool leerling. Een super leergierig jongetje wat graag wil leren spelen. Zijn ouders helpen heel goed om de routine van het studeren elke dag vast te houden. Ze maken zelf ook muziek en alle broertjes en zusjes spelen een instrument. Waar vind je nog zo’n prachtig muzikaal gezin? 

Maar de laatste tijd wilde het niet zo vlotten. We hadden steeds energieke muziekjes opgepakt en ik dacht dat het tijd was voor een “ Sad Song” lange lijnen en grote strijkbogen. Maar het jongetje vond dat niet leuk om te oefenen. En dan volgt er pech op pech. Zij een keer ziek, ik een keer ziek en dan is het vakantie maar ik realiseer me dat niet. Want schoolgaande kinderen heb ik niet meer.

Omdat ik de hele week spierpijn heb gehad ga ik met de auto. Ik sta voor de deur en opeens denk ik OEPS! Vakantie…. Gelukkig de familie is wel thuis. De leerling geniet van zijn vakantie is in de Lego zone. Lekker op zolder bouwen. En dan sta ik voor de deur waar hij niet op had gerekend. Nou is schakelen niet zijn ding. En nog zijn moeder nog ik kan hem voor het vioolkarretje spannen. Ook wel weer mooi, hij is niet vermurwen. 

Met onverrichte zaken ga ik maar weer naar huis. Zijn moeder voelt zich heel schuldig. Ze biedt aan om de volgende keer bij mij te komen. Hoef ik niet het huis uit en kan L zien hoe ver (22km enkele reis) ik altijd fiets om bij hem te komen. 

De week erop komt L bij me thuis. Hij heeft, samen met zijn moeder bedacht, dat hij iets van zijn eigen geld moet kopen als klein cadeautje voor mij. Hij is op zijn fietsje naar de winkel geweest en heeft zijn lekkerste reep voor mij gekocht die er in de winkel is.  

Hij vindt het heel spannend om de reep te geven. Voor mij hoeft het niet, maar ik ben ontroerd door zijn gebaar. De reep leg ik in de koelkast voor een speciale gelegenheid. Heb ik iets om naar uit te kijken. Als ik een keer moe en hongerig thuiskom heb ik altijd nog DE reep. 

Dineke, mijn vrouw heeft mijn zoon en vriendin uitgenodigd om te komen eten. Dineke heeft een heerlijke spruitjes schotel gemaakt en we smullen met met z’n allen. Wij zijn van de toetjes, yoghurt met blauwe bessen. Chris hoeft even niets.

Als ik koffie zet en terugkom heeft hij de reep in de koelkast gevonden en zit er heerlijk van te smikkelen. Je weet jonge knapen hebben altijd honger. Er is nog een klein stukje over. Jeetje paps wat is dat een lekkere reep, dat is mijn lievelingsreep. Er is nog een klein stukje over. Ik vertel hem het verhaal en hoe speciaal deze reep is.  Ohhhhh wil jij ook?

Tja, zoete teleurstelling, er is nog een klein stukje om hem te proeven.

Rembo & Rembo

  

Vrijdag tandarts Korien om 8:15 niet vergeten. Overal hangen briefjes om me eraan te herinneren. Want met dat thuis werken moet je erom denken dat je vroeg op pad moet.

 

Donderdagavond is repetitieavond. Wij repeteren in een cel in de Blokhuispoort in Leeuwarden. Maar omdat het gebouw leeg is spelen we nu in de gang. Daar is bovendien meer zuurstof. De blokhuispoort klinkt voor een gevangenis geweldig. De akoestiek is aan een kerk gelijk. We spelen met drie man www.RemoliNo.nl. Herman, de accordeonist, heeft zijn auto geparkeerd. En omdat het koopavond is loopt zijn parkeertijd af. Dus hij gaat eerder weg. Carel en ik hebben nog heerlijk met viool en cello allerlei melodieën gespeeld, waarbij het de uitdaging is om het met z’n tweeën toch te kunnen spelen.

 

Als we opruimen komen we er achter dat Herman de muziek vergeten is. Ach, dan fiets ik toch even over Hijum. Heb ik meteen een fietsrondje erbij. Dus ik op pad. Bij Herman in Hijum stap ik uit. Het is aardedonker en ik stap midden in de hondenpoep. Maar ik heb het niet door…. Bladmuziek gebracht en ik klim weer in de fiets.

 

Het doel is Holwerd maar bij Ferwerd heb ik een lekke band. Shit bah, en dat in het donker. Als ik uitstap zit alles onder de hondenpoep. Ik heb het op het zitkussen gesmeerd op de pedalen in de fiets op mijn kleren echt overal. Ik voel me als Rembo & Rembo.

 

Bah, bah bah. En dan moet ik ook nog de band vervangen. Dineke maar even gebeld dat ik er nog niet aankom. Gelukkig ben ik bij een benzine station en heb ik licht. Band vervangen en op weg naar huis.

 

Het is ondertussen 22:00 uur. Thuis ben ik niet blij. De motorkap van de DF open geschroefd en aan het soppen. De stoel de trappers, mijn schoenen, mijn kleren er komt geen eind aan. Pff ik laat de fiets wel open, morgen verder. Ik plof op de bank om nog wat te eten.

 

Terwijl ik zit te eten zegt Dineke “Je moet morgenvroeg 8:15 naar Korien de tandarts vergeet je het niet?” NEEEE!! Bah dan moet ik de fiets nu nog afmaken. Dus hup in de benen en de fiets weer klaar maken voor morgen. Wekker gezet op een heidevroege tijd van 7:00 uur

 

Vanochtend vroeg op weg (15km) naar Korien. Als ik binnen kom vraagt "hoe gaat het?" Dus ik doe het verhaal en zeg “Ik lag te laat op bed en ik moest te vroeg op en dan vraag jij hoe het gaat?” "Nee" zegt Korien, "ik bedoel je tanden." "Oh,........ die euhhmm dat gaat goed ;-)"

Winterfiets Elfsteden 2022 #W11-2022

 

Je moet de vrije dagen in december altijd op tijd regelen. De deal met de collega’s was dit jaar dat zij vrij zouden zijn tussen Kerst en Oud en Nieuw. En ik zou de Winterfiets Elfsteden tocht fietsen op 4 januari. Rare dag dacht ik nog? Waarom op een dinsdag. Nou ja, blijkbaar heeft iedereen dan nog vrij of zo? Oké, vrij was geregeld dus dat is geen belemmering meer.

 

De officiële Winterfiets Elfsteden tocht is afgelast. Tja, ik heb toch al vrij. En de beste zetpil tegen C is mijn blauwe DF velo toch? Dus niet zeuren. Je fietst hem toch alleen. Hoef je niet te stempelen kan je zo door.

 

Vandaag vertrokken om 6:00 uur. Phoe hee wat een heidense tijd. Lang niet zo vroeg opgestaan en wat is het donker en brrrr het regent. Dineke zit de avond van te voren aan te dringen, “Je kunt toch ook wel wat later weg?, Dan hoef je niet in het donker te fietsen.” Tja, ze snapt er duidelijk niets van. De Elfsteden is heroïsch dat is afzien, dat is vallen en toch doorgaan. Dat is regen en kou en toch trappen.  Dat is IJzel en uitglijden maar opgeven, echt niet? EN natuurlijk, VROEG opstaan. Duh!!

 

Dus vanochtend in de bocht. Phoe hee valt echt niet mee 5:30 am. Maar de wekker gaat en ik sta al buiten mijn bed. Eerste missie geslaagd. Dineke thee gebracht, wat gegeten en dan, ja dan toch maar gaan hé.

 

Ik sleep de fiets naar de straat en het begint meteen te plenzen. Niet van die lieve zoete zachte miezer regen. Nee, gewoon hopetee alles los. Mijn bril kan na twee km fietsen al af. En ik loop/fiets wat te prutsen met het vizier. Toch maar dicht gedaan. En bij kruispunten klap ik hem dan wel weer open.

 

Tja het eerste stuk, weinig interessant. Donker, donker en oh ja, regen. Tot aan Spannenburg fiets ik in het donker. Het wordt al eerder licht maar door de lage wolken blijft het lang donker.

 

Even een kleine stop bij Het Rode Klif gemaakt en weer doorgefietst. Vanaf Stavoren tot aan Dokkum heb ik nu echt wind tegen of zijwind tegen. Je weet het van te voren maar het blijft een heel eind. Vlak voor Harlingen kom ik een fietser tegen op een gewone fiets. Ik heb oordoppen in dus ik toeter en fiets voorbij. Maar daar hebben we de echte bikkel! Respect man!

 

In Harlingen is het tijd voor thee. Ik heb het lumineuze idee om de fiets onder de tunnel te zetten onder de brug. Dan sta ik lekker droog! Slim plan alleen loeit de wind door de tunnel. En trekt de wind als een kachelpijp. Het helpt niet dat ik zeiknat ben. Maar dan denk ik aan mijn droge set. Ik scheur mijn kleren uit. Als oermens sta ik daar in de wind mij dapper te weren. Een vrouw fietst net langs. Ik geluk, het is gezien. ;-) Sportkleren zijn van die rekbare kleren zit heerlijk. Maar trek geen shirt aan als je nat bent. Na uiterst geworstel en spastische bewegingen krijg ik de strak opgerolde t-shirt naar beneden. Dan loop ik de tunnel uit. Liever in de regen en uit de wind dan langer in die verrekte tunnel blijven.

 

Nou ja, de thee is heerlijk, maar wat ben ik blij dat ik weer in mijn warme veilige fiets kan. Eindelijk kan ik weer uitrusten en warm worden ;-).  De droge kleren zijn echt heerlijk. De km rollen weer lekker weg. Vlak voor Stiens kom ik de racefietser weer tegen. Die heeft geen pauze gehad en is doorgegaan. In Stiens besluit ik nog even naar Holwerd te fietsen. Ik mis dan de Elfsteden brug bij Bartlehiem maar dat is toch niet leuk met mijn fiets.

Het laatste stuk van Dokkum naar Burdaard valt nog goed tegen. Er zit nieuw grind op de weg. Wat loopt die fiets zwaar! Het was altijd zo’n lekkere weg. Maar met de wind weer op de kop, en dat ruwe natte asfalt en vermoeide benen geen goede combi. Ben blij dat ik weer thuis ben. Zo, nu eerst koffie en douchen.

Na de douche zit ik even lekker nieuws te skrollen en lees dat het vandaag precies 25 jaar geleden is dat de laatste Elfstedentocht op de schaats was. Ik heb die tocht geschaatst ik had het kunnen weten. Ooooohhhhh daarom was het dus op dinsdag. Mysterie is weer opgelost.

 

Vies - W11-2022

 In de winter wordt de fiets toch wel heel vies. Dit is het vuil van één tocht! Bah, fiets is weer schoon en klaar voor morgen. Winter Elfstedentocht 2022. De officiële tocht is afgelast. Maar je fietst hem toch alleen. Ik ga morgen lekker trappen. Ik hoop wel dat er niet teveel glas op de weg ligt. In Burdaard lag de weg bezaaid. Nou ja, ik neem een extra band mee en ik zie wel....

Een nieuwe schone start voor 2022!!

Genade

Vorige week dinsdag kwam ik thuis na een fietstocht en Dineke was aan het bellen met mijn moeder. Dineke roept: “Nee, niet doen!” Dus ik vraag “hé?”. “Ja”, fluistert ze, “de Rabo fraudedesk heeft je vader aan de lijn.” “Oh jee”, zeg ik verschrikt “hij heeft toch niet?”. “Maar hij is niet te stoppen.” Arme medewerker van de fraude desk van de Rabo bank die mijn vader aan de lijn krijgt om een programma te installeren. Hij krijgt alles voor elkaar maar het gaat nooit heel snel.

 

Toen mijn vader eindelijk de telefoon had neergelegd drong het door wat hij had gedaan. Meteen de echte Rabo gebeld en de rekeningen geblokkeerd. Pfff niets weg, maar wel even geen toegang tot de rekening. Met het advies "Leg de iPad weg en kom er even niet aan."

 

“Marcel wat moet ik doen? De Rabo zegt dat ze de iPad nog steeds over kunnen nemen.” Tja, hoe leg je uit dat je de netwerk verbinding moet verbreken. Dus ik zei tegen mijn moeder, pak de iPad in zilver folie in en leg hem in een kast. Ik kom als de nieuwe bankpassen komen. Dan zet ik de oude reservekopie terug waar de fraude app nog niet in zit.

 

Volgende dag belt Pa trots. “Het is gelukt hoor!, ik heb een reserve kopie gemaakt!” Ah nee toch, ik zei toch wegleggen dat ding? Nu zit de fraude app in de reservekopie. En nu dan? Vraagt mijn vader. Tja, uithuilen, fabrieksinstellingen en alles opnieuw installeren.

 

Goed maandag dus voor dag en dauw met ochtendkrieken in de fiets naar Heerenveen. De hele dag bezig geweest om alle apps één voor één te installeren. Vier uur was ik eindelijk klaar. Ik had nog een fietsrondje in mijn hoofd. Even het hoofd leegtrappen.

 

Vlak voor ik wegfiets duwt mijn vader zijn laatste 20 euro in mijn hand. Koop een bloemetje voor Dineke die moest je de hele dag missen. Ah wat lief, houd dat geld nu tot je zeker weet dat alles weer werkt. Nee, ik moest het meenemen. Ik duw de 20 euro snel in mijn zakje waar mijn telefoon in zit en ik fiets mijn rondje, Joure, Sneek, Bolsward, Schettens, Harlingen over de dijk naar Zwarte Haan……

Onderweg komt de volle maan schitterend op. Als een oranje bol staat hij boven de horizon. Op de dijk bij Koehool stop ik even. En maak een foto van mijn fiets met de maan erboven. Moe en voldaan kom ik 20:30 thuis. Zo lekker 155 km getrapt….

 

 

De volgende dag, vertel ik het verhaal en zal ik de 20 euro pakken. He? Weg? Hoe kan dat nu? Piekeren en piekeren waar kan dat briefje nu zijn? De enige plek die ik kan bedenken is op de dijk. Ondertussen gaan de dagen voorbij. En vandaag is het donderdag. De muziek repetitie gaat niet door en ik roep tegen Dineke "zullen we gaan zoeken?" "Yes", roept ze.

 

We stappen in de auto gewapend met klompen en een zaklamp op wat vast de trieste dag van het jaar is. Dineke vraag "hoe groot is de kans dat we het vinden." We zijn het erover eens dat de kans heeeeeeel klein is. Maar dan gaan we genieten van de luxe autorit. 

De auto op de dijk geparkeerd en we beginnen te lopen. Ik houd links in de gaten Dineke rechts. Het heeft aardig gewaaid dus ik denk dat het over de dijk is gewaaid. Ik ben al gestopt op de dijk, volgens mij had die hier toch al moeten liggen…. Dineke loopt dapper door. En begint plotseling te roepen. IK HEB HEM IK HEB HEM. Niet te geloven vier dagen later en het briefje ligt precies op de plek waar ik hem heb laten vallen. Ik sta te juichen en te dansen en te springen als een klein kind. Dat noem ik nou genade!! Iets terugvinden wat je kwijt bent is ZOOOOO leuk!!  

Elastiekje

Je vindt ze wel eens op de weg. Van die lekkere dikke postelastieken, maar daar gaat dit verhaal niet over. 

Sommige fietsers proberen de 10.000 Km met hun voorbanden te halen voor mij een droom. Maar de rechter voorband van mij is, na twee keer een noodstop, tot het canvas versleten en dus moet ik hem  vervangen. De linkerband heeft echter al 4.200 Km gehaald. Ben meestal blij als ik de 3.000 Km haal. Dus gaat deze band dan voor mijn eigenste 10k record zorgen? Mijn voorraad banden moet eerst maar aangevuld en ik heb een heel leuk rondje bedacht globaal: Burdaard, Zwolle, Kampen, Dronten, Lemmer, Sneek en weer terug. Dus route uitgezet en gaan.

 

Mijn ouders hebben na twee jaar in een nieuw appartement wat krimpnaden bij de plinten. Zij wonen in Heerenveen. Hup kitspuit in de fiets, kan ik wel even aanwippen. Koffie, Koek en Kit de drie K’s van de ochtend ;-). En dan door naar Zwolle. Ik rijd precies twee minuten sneller naar hun toe dan vorige week (1:32). Dus Heerenveen in 1:30 minuten moet een keer haalbaar zijn op een topdag. Ik heb nog weinig met de kap gefietst maar vandaag is het zo veel kouder. Die gaat erop.

Daarna weer op weg. Heerenveen door, blijft een ramp. De hele Burgemeester Falkenaweg, Tolhuis en Marktweg ligt bezaaid met ongelijk liggende klinkers en stoeptegels. Na deze hobbel en bobbel straten zijn mijn tanden eruit gerammeld, Ik kan ze bij elkaar vegen in de fiets. Pfff Daarna gaat het weer sneller met een asfalt weg naar Wolvega.

 

Nederland is een topfiets land ik weet het. Maar dat betekent niet dat het niet beter kan. Hoe vaak het fietspad wel niet weg is, en dan blijkt dat het aan de overkant van de weg verder te gaan. Of wat vind je van die blokkade in Zwolle dan. Twee beton blokken blokkeren de tunnel. En hoe kom ik verder? Is er een omleiding? Via Google maps op de telefoon, modderpaadje en een woonwijk weet ik het spoor over te steken en weer en route te komen.

 

Leuk is Kampen. Als kind ging ik vaak naar mijn tante. In mijn herinnering is de oude ijzeren brug er nog waar je eindeloos voor het stoplicht stond te wachten. Deze nieuwe brug is waarschijnlijk minstens 20 jaar oud maar nieuw voor mij.

 

Onder de kap heb ik mijn fietshelm niet op. Het kan wel, maar ik vind het te warm. Zonder helm lig je wel heel ontspannen met je hoofd op het kussentje. Nadeel is wel dat je je hoofd naar voren moet doen om de spiegels te kunnen gebruiken.

 

Ik snap nu ook hoe je de klemmen snel vast kunt maken in de fiets. Er staat best spanning op de elastieken. Ik trek steeds aan de klemmen. En dan zitten je vingers in de weg. De betere methode is je vinger in het elastiek te leggen tegen de klem en dan trekken. Dit kan ook met koude vingers.

 

Het laatste stuk voor de polder is ook wonderlijk. De omleiding is goed aangegeven, dat wel,  met een paar bochten die ik net haal. Maar over de brug heb ik een toeristische route langs het spoor bedacht. Maar de afslag heb ik gemist of hij was er niet…. Nou ja, dan volg ik het fietspad langs de weg wel. Totdat ik doorknal en voor een bushalte tot stilstand kom. Fietspad weg!

 

Dus kap er af, uit de fiets, fiets draaien, in die fiets, kap erop, kap eraf voor het knopje van het stoplicht. En dan wachten. Alle tijd om het bordje te lezen. Klinkt als een goed idee in de polder, een app die je kan installeren als fietser https://schwung.nu/ die voor een groene stoplicht golf zorgt. Ik ben maar één stoplicht tegengekomen maar het idee is leuk. En dat had ik eerder moeten weten. Maar ja, anders had ik geen tijd gehad om het te lezen….

 

Na deze in- en uitstap, keer actie staat mijn ene spiegels niet meer horizontaal maar schuin omhoog. Hé verroest nu kan ik de spiegel gebruiken met mijn hoofd op het kussentje. Ahh weer wat geleerd! Deze tocht is een leerzame.

 

Daarna een prachtige geasfalteerde weg. Nu wel over het spoor. Opnieuw een bocht die niet te nemen is om de parallel weg terug te nemen. En dan ben ik toch nog op het fietspad dat ik had bedacht.

 

In Dronten kom ik dan na 145km aan bij Intercity bike. Peter en ik lopen samen het onderdelen lijstje af. Dan heb ik nog advies nodig. Bij een diepe kuil krijgt de fiets steeds een enorme klap. Ik heb de veerpoot al uit elkaar gehaald. Alles los en weer vastgezet maar ik kan het niet vinden….. Peter komt ziet, trekt het voorwiel eraf werpt een blik en zegt kijk daar! Zie je de stuurstang? Die klapt tegen de fiets. Even het gat in de fiets iets groter vijlen en je bent van je nare geluid af. Pfff goed gezien en probleem overwonnen. Thuis heb ik alles bekeken maar daar niet op gelet. Dat wordt van de week nog een klusje. Ik zal de foto’s posten. Dan nog even yoghurt en brood naar binnen werken en ik kan weer door.

 

Als ik instap ligt mijn stuur weer op de stoel. Thuis heb ik eindeloos met het klittenbandje geprutst maar het stuur klapt steeds naar beneden. Oei, toch nog even vragen. Dus uit de fiets en ik storm weer naar binnen. Peter, Peter heb je nog een tip voor het stuur?

 

Heb je geen elastiek bij het stuur vraag Peter? Euuhh elastiek?? Oh zegt, hij, ik weet het al. We hadden het een tijd niet op voorraad. Breng je fiets maar even. 5 minuten werk. Gaatje boren elastiek knopen… klaar. Dus ik haal mijn fiets. Peter kijkt. Het elastiek heeft er altijd ingezeten. Hij schuift de tiewrap omhoog en poink het stuur gaat omhoog als een …;-) De hele terugweg gaat voorspoedig en ik moet steeds grinniken. Ik heb zo vaak met het stuur geprutst maar het elastiek totaal gemist. Het klittenband is dus niet om te kleven maar om de klap te dempen. Hoe blind kan je zijn.

 

Foto van het elastiek naar het stuur. Gaatje boren in de Carbon achter plaat. Elastiek erdoor met een knoopje aan de achterkant. En een knoop aan de andere kant bij het stuur. Tiewrap om het elastiek en om het stuur.