Je vindt ze wel eens op de weg. Van die lekkere dikke
postelastieken, maar daar gaat dit verhaal niet over.
Sommige fietsers proberen
de 10.000 Km met hun voorbanden te halen voor mij een droom. Maar de rechter voorband van mij is,
na twee keer een noodstop, tot het canvas versleten en dus moet ik hem vervangen. De linkerband heeft echter al 4.200 Km
gehaald. Ben meestal blij als ik de 3.000 Km haal. Dus gaat deze band dan voor mijn
eigenste 10k record zorgen? Mijn voorraad banden moet eerst maar aangevuld en
ik heb een heel leuk rondje bedacht globaal: Burdaard, Zwolle, Kampen, Dronten,
Lemmer, Sneek en weer terug. Dus route uitgezet en gaan.
Mijn ouders hebben na twee jaar in een nieuw appartement wat
krimpnaden bij de plinten. Zij wonen in Heerenveen. Hup kitspuit in de fiets, kan ik wel even
aanwippen. Koffie, Koek en Kit de drie K’s van de ochtend ;-). En dan door naar
Zwolle. Ik rijd precies twee minuten sneller naar hun toe dan vorige week
(1:32). Dus Heerenveen in 1:30 minuten moet een keer haalbaar zijn op een
topdag. Ik heb nog weinig met de kap gefietst maar vandaag is het zo veel
kouder. Die gaat erop.
Daarna weer op weg. Heerenveen door, blijft een ramp. De hele Burgemeester Falkenaweg,
Tolhuis en Marktweg ligt bezaaid met ongelijk liggende klinkers en stoeptegels.
Na deze hobbel en bobbel straten zijn mijn tanden eruit gerammeld, Ik kan ze bij
elkaar vegen in de fiets. Pfff Daarna gaat het weer sneller met een asfalt weg naar
Wolvega.
Nederland is een topfiets land ik weet het. Maar dat betekent
niet dat het niet beter kan. Hoe vaak het fietspad wel niet weg is, en dan
blijkt dat het aan de overkant van de weg verder te gaan. Of wat vind je van
die blokkade in Zwolle dan. Twee beton blokken blokkeren de tunnel. En hoe kom
ik verder? Is er een omleiding? Via Google maps op de telefoon, modderpaadje en
een woonwijk weet ik het spoor over te steken en weer en route te komen.
Leuk is Kampen. Als kind ging ik vaak naar mijn tante. In
mijn herinnering is de oude ijzeren brug er nog waar je eindeloos voor het
stoplicht stond te wachten. Deze nieuwe brug is waarschijnlijk minstens 20 jaar
oud maar nieuw voor mij.
Onder de kap heb ik mijn fietshelm niet op. Het kan wel,
maar ik vind het te warm. Zonder helm lig je wel heel ontspannen met je hoofd
op het kussentje. Nadeel is wel dat je je hoofd naar voren moet doen om de
spiegels te kunnen gebruiken.
Ik snap nu ook hoe je de klemmen snel vast kunt maken in de
fiets. Er staat best spanning op de elastieken. Ik trek steeds aan de klemmen. En
dan zitten je vingers in de weg. De betere methode is je vinger in het elastiek
te leggen tegen de klem en dan trekken. Dit kan ook met koude vingers.
Het laatste stuk voor de polder is ook wonderlijk. De
omleiding is goed aangegeven, dat wel, met een paar bochten die ik net haal. Maar
over de brug heb ik een toeristische route langs het spoor bedacht. Maar de
afslag heb ik gemist of hij was er niet…. Nou ja, dan volg ik het fietspad
langs de weg wel. Totdat ik doorknal en voor een bushalte tot stilstand kom.
Fietspad weg!
Dus kap er af, uit de fiets, fiets draaien, in die fiets, kap
erop, kap eraf voor het knopje van het stoplicht. En dan wachten. Alle tijd om
het bordje te lezen. Klinkt als een goed idee in de polder, een app die je kan installeren
als fietser https://schwung.nu/ die voor een
groene stoplicht golf zorgt. Ik ben maar één stoplicht tegengekomen maar het
idee is leuk. En dat had ik eerder moeten weten. Maar ja, anders had ik geen
tijd gehad om het te lezen….
Na deze in- en uitstap, keer actie staat mijn ene spiegels
niet meer horizontaal maar schuin omhoog. Hé verroest nu kan ik de spiegel
gebruiken met mijn hoofd op het kussentje. Ahh weer wat geleerd! Deze tocht is
een leerzame.
Daarna een prachtige geasfalteerde weg. Nu wel over het
spoor. Opnieuw een bocht die niet te nemen is om de parallel weg terug te
nemen. En dan ben ik toch nog op het fietspad dat ik had bedacht.
In Dronten kom ik dan na 145km aan bij Intercity bike. Peter
en ik lopen samen het onderdelen lijstje af. Dan heb ik nog advies nodig. Bij
een diepe kuil krijgt de fiets steeds een enorme klap. Ik heb de veerpoot al
uit elkaar gehaald. Alles los en weer vastgezet maar ik kan het niet vinden…..
Peter komt ziet, trekt het voorwiel eraf werpt een blik en zegt kijk daar! Zie
je de stuurstang? Die klapt tegen de fiets. Even het gat in de fiets iets
groter vijlen en je bent van je nare geluid af. Pfff goed gezien en probleem
overwonnen. Thuis heb ik alles bekeken maar daar niet op gelet. Dat wordt van
de week nog een klusje. Ik zal de foto’s posten. Dan nog even yoghurt en brood
naar binnen werken en ik kan weer door.
Als ik instap ligt mijn stuur weer op de stoel. Thuis heb ik
eindeloos met het klittenbandje geprutst maar het stuur klapt steeds naar
beneden. Oei, toch nog even vragen. Dus uit de fiets en ik storm weer naar
binnen. Peter, Peter heb je nog een tip voor het stuur?
Heb je geen elastiek bij het stuur vraag Peter? Euuhh
elastiek?? Oh zegt, hij, ik weet het al. We hadden het een tijd niet op
voorraad. Breng je fiets maar even. 5 minuten werk. Gaatje boren elastiek
knopen… klaar. Dus ik haal mijn fiets. Peter kijkt. Het elastiek heeft er altijd ingezeten. Hij
schuift de tiewrap omhoog en poink het stuur gaat omhoog als een …;-) De hele
terugweg gaat voorspoedig en ik moet steeds grinniken. Ik heb zo vaak met het
stuur geprutst maar het elastiek totaal gemist. Het klittenband is dus niet om
te kleven maar om de klap te dempen. Hoe blind kan je zijn.
Foto van het elastiek naar het stuur. Gaatje boren in de Carbon achter plaat. Elastiek erdoor met een knoopje aan de achterkant. En een knoop aan de andere kant bij het stuur. Tiewrap om het elastiek en om het stuur.