Vlag

Gisteren na de vakantie voor het eerst weer naar Groningen gefietst. In mijn hoofd zou het prachtig weer zijn, de fiets geweldig trappen en bijna geen wind. De praktijk was dat het hard waaide het goot en het was zeker niet lekker warm en de fiets? zit er zand in de ketting?@#@$. Toch maar in een harde regen bui vertrokken. In de vakantie is de weg lekker leeg dat scheelt weer. Maar door het slechte weer is het lontje bij de medeweggebruikers kort.

 

Op de terugweg kan ik drie keer voorkomen dat ik van de weg af wordt gereden. Ik sta voor het stoplicht in Groningen. Komt meteen een oudere bejaarde man, grijs net pak, kaken strak op elkaar naar me toegelopen. Hij begint meteen breed geïrriteerd te gebaren. Dus ik zeg: “Moment even mijn oordoppen er uit.” “Daar moet een VLAG op”, wat zegt u? “Daar moet een vlag op.” Ik antwoord: “Nee, maar dit is een aerodynamische fiets dat wil ik niet, en wat als zo’n vlag in de ogen komt van een andere fietser?” “Maar dat is gevaarlijk!!” “Ja,” beaam ik “De automobilisten moeten wel oppassen natuurlijk” “Nee jij!” “Maar ik ben toch niet het gevaar, haal de auto maar uit de stad?” Verbaasd kijkt hij me aan. “Moet je trappen?” “Ja,” zeg ik, “ik moet trappen”. “TOE DAN, LAAT ZIEN DAN”. Ik zeg “Ik wacht op het groene licht anders is dat gevaarlijk voor mij 😉”. Gelukkig springt het stoplicht en kan ik weg. Pff geef mij maar zon. 

  

Noorderligt

Een aantal weken geleden vond ik een briefje in mijn fiets: 

 “Hallo ligfietsmeneer, een vriend van mij heeft ook zo’n fiets. Ik weet zo zijn telefoonnummer niet meer, maar mijn tel nr is xxx. Als u mij nu een berichtje stuurt dan zorg ik dat je met hem in contact komt.” 

 Met een grote glimlach fietste ik terug, het ligfiets wereldje is klein tenslotte. Dus thuis actie genomen en ’s avonds zit ik in de Whatsapp groep “Noorderligt”. Of ik komende zondag ook mee kan fietsen? Helaas heb ik muzikale activiteiten en lukt het niet. 

Een paar weken later ook een nieuw lid uit Buitenpost. Dus iedereen stelt zich even voor en ik vertel dat ik van Burdaard naar Groningen fiets voor mijn werk (1x per week). Bij Buitenpost is een nieuwe fietsbrug gekomen onder het spoor door. Dit is een shortcut en voorkomt een viaduct-bult “over het spoor” en dat scheelt fiets-energie. Ik kies voor deze fietsbrug in mijn route. Alleen is de ingang of uitgang (afhankelijk van je fietsrichting) niet zo ruim. 

Of ik deze bocht kan halen? De bocht is zonder uit te stappen te halen maar is best krap en bovendien zijn de stoepstenen verzakt. Weet je wat? Ik ga het melden bij de gemeente Achtkarspelen. Via een site fixi kan ik alle gegevens kwijt. 

Vandaag werd ik gebeld door de gemeente. Wat ontzettend aardig! Een opzichter en verantwoordelijk voor het onderhoud vertelt dat hij meteen polshoogte is gaan nemen. Hij snapt precies wat ik bedoel en heeft nagevraagd of ze ingang kunnen aanpassen. 

Helaas is de brug gebouwd op grond van een bouwbesluit. Als ze iets van het hekwerk afzagen dan voldoet de gemeente niet meer, en zijn ze aansprakelijk voor ongelukken. Tja, dan kan ik maar één ding constateren en dat is dat het bouwbesluit niet klopt. Want ik ben niet de enige uitzonder denk bijv. aan, bakfietsen, tandems, fietskarren en fietsen met grote manden. De man is met me eens maar weet niet waar ik dit kan melden. Hij belooft de bestrating op te lossen en dat is wat hij kan doen. Oh ja, en ik was de enige die dit ooit heeft gemeld. Ik vertelde van het app-groepje en dat er meer fietsers zijn die moeite hebben met de bocht. 

 Nou ja, ik ben al lang tevreden als de tegels ophogen. En je ziet wat overleg in een Whatsapp groep kan doen. Deze zaterdag gaan ze weer een tochtje fietsen. Helaas lukt het niet om mee te gaan maar de volgende keer....? Toch blij met het “Groepie”.

Fietsen is zoooo ontspannend…

 Vanochtend bij het koffie apparaat. Heerlijk die eerste slok welverdiende koffie. Zo mijn werkdag is begonnen. Je kent het wel, je staat in de koffiecorner. En iemand vraagt achteloos “Zeker niet met de fiets hé?”. Klopt er waren twee drukke weken en fietsen was er even niet van gekomen. Maar vandaag dus wel. Dus ik “Nee hoor, ik ben op de fiets.” “Oh?, waar woon je ook al weer” “Burdaard”. Je ziet ze denken waaar ligt dat dan weer? Dus ik vulde aan “bij Dokkum.” Dan gaan de hersen-molentjes draaien en krijg je de vraag “Hoe ver?” Ik weer: “Enkele reis is 60km” Ohh kirde ze fietsen is ook zooooo onspannend. Wijselijk hield ik mijn mond en beaamde het “Jhaa fietsen is heeeeel onspannend.” Ze moest eens weten.

 

Fietsen is ontspannend als je een keer per jaar een elektrische fiets huurt in de zomer. Naar het strandpaviljoen fietst. Koffie met appeltaart eet. Vervolgens een lekker glas witte wijn. Even biefstukje happen (Well done graag..) rode bijpassend wijn natuurlijk. Een dame blanche als toetje, en dan op de elektrische fiets weer terug naar het geriefelijke hotel. Heerlijk ontspannend inderdaad.

 

Gisteravond op tijd begonnen alles klaar te leggen. Laptop, kabels, muis, oplader, toegangskaartje, sleutels. Mijn notitieboekje, iPad opladen, batterij fiets opladen, achterlicht opladen, horloge opladen. De naar-het-werk-op/in-de-fiets-checklist bij langs. De ketting moet nodig een drupje olie. Dus voorkap eraf getrokken, ketting schoon maken, olie op de ketting. Kap weer dicht maken. Even snelle check van de fiets. Banden pompen. Zomer schermpje eraf, dan kan de kap er morgen op.

 

De olie ligt in een bakje achter de auto op de plank. Ik kan er met veel wringen bij de auto net bij. Gelukkig kan de auto de garage blijven staan. De auto staat altijd in de garage maar doordat de fiets er naast kan staan is het wel krap. Ik zet de auto altijd stijf tegen linker garage wand. Hop dan over naar de bijrijdersstoel, en kan dan uitstappen. Gisteravond wilde Dineke weg boodschappen doen. Of ik de auto even buiten kan zetten. Tuurlijk. Ik hop in de auto. Starten en voorzichtig de auto er uit. Ik hoor een krak. Ik zie niets, ligt zeker iets op de grond? En rijd door. Nog een groter klap. Griebels wat is dit nu weer?

 

Om bij de olie te komen heb ik tegen de zelfspanner van het benzine klepje geduwd. Klepje is open gesprongen en nu in de sponning van de garage deur gesneuveld met de auto naar buiten rijden. Nee, wat stom! Bah, bah, bah, de auto vind het ook niet leuk. Want op het display staat nu constant de melding. Stop! Benzine klep is open…. Pff had die dat niet even eerder kunnen melden dan?

 

Dan fietskleren klaarleggen. Muts, handschoenen, fietsbril. Ik geef mezelf ’s ochtends 5 tot 7 minuten van wakker worden, opstaan, glas water drinken en vertrekken. Oordoppen, ohhh ook leeg. Snel laden en klaarleggen voor morgen.

 

Vanochtend, 5:50 de wekker. Dan vertrekken in het stikdonker. Verblind worden door autolampen. Wow wat zijn die nieuwe lampen fel. Zo fel als een zon, echt heel verblindend. Gelukkig heb ik zelf ook goed licht. Gesneden worden voor auto’s die je nog snel inhalen voor de verkeersdrempel en dan boven op de rem gaan staan. Of ingehaald worden, net voor je het dorp inrijdt. En dan boven op de rem voor een geparkeerde auto. Of achter een trekker die net geen 35km per uur rijdt. En dan nog de regen waardoor het vizier beslaat. Ik voel me als een ridder met helm op met kijkspleet.

 

Kortom, als je bijna twee uur naar je werk moet fietsen geeft dat stress. Kom ik op tijd, rijd ik lek? Heb ik geen andere pech. Toch weer een omleiding. Moet je 15km verder fietsen en het was al een " behoorlijke" afstand. En oh ja, als je aankomt mag je werken en daar moet je wel fit voor zijn.

 

Dan gelukkig, ik ben er. Snel fiets parkeren en naar de douche. Bij de douche kom je er achter dat de waterdichte zak met kleren nog in de fiets zitten. Gelukkig liggen de broek en de trui standaard op het werk in de kluis. Dus broek zo aan. Hihi dat voelt best lekker 😉. En dan de wollen trui zonder hemd op je huid. Ze moesten eens weten….

 

Dan in de file voor de lift. En eindelijk op je werkplek eerst koffie. Fietsen ontspannend. Ja hoor…. Laat ook maar.

 

Q en Q

 

Ken je nog die oude tv-serie van 45 jaar geleden? Was echt super spannend. Als kind kon ik er niet naar kijken. Een tweeling die per ongeluk een foto maken van een moord. Dit gaat gelukkig over de Q’s van Rotor? Euhhh? Dat zijn ovale tandwielen voor in de fiets. 

 

Een paar weken geleden lag ik na te denken over de DF. Wat wil ik nog? 

1)    Deuk laten maken van een stom ongelukje 

2)    Ovale tandwielen. 

Plan gemaakt en met Intercity bike afgesproken. Eerst de DF naar Dronten gefietst om de fiets te brengen. Een prachtige leen Quest mee terug genomen. En na drie weken mijn strakke eigen fiets weer halen. Tijd voor stap 2.

 

Peter de Rond gemailed en na wat mailtjes heen en weer of ze in mijn fiets zou passen een afspraak gemaakt. De enkele reis Burdaard - Lattrop is 160 km. Pff das best veel als je ook nog tijd moet hebben voor de reparatie en dan nog weer terug moet. Gelukkig is het nog twee weken weg. Maar dan beginnen de spoken in het hoofd: herfst, hagel, sneeuw, kou, blaadjes, lekke banden….. Bovendien een onbekende weg en donker. Dat is de formule voor deuken in het zelfvertrouwen en de fiets. Om 320 km te fietsen zonder marge lijkt niet heel slim Nou ja, de olifant eet men in stukjes en komt tijd komt raad. Ik ga wel om 2:00 uur ’s nachts weg of zo.

 

Vorige week was ik lekker aan het mijmeren in de fiets op weg naar Leeuwarden. Hé, mijn broer woont in Assen??! Is een combi mogelijk? Even op de kaart checken. Enkele reis Assen – Lattrop is 90 km. Kijk dat is beter. Oscar gebeld en ik kan daar slapen. Opgelost! Vertrouw op een oplossing en het komt goed.

 

Dinsdag volle fiets naar Groningen, slaapzak, werkkleding, computer en extra fiets kleren en wat eten. Stik mistig en in het donker begin ik om 6:20 aan de reis. Goede keus om de hele tocht naar Lattrop te breken. Ik moet echt weer wennen aan het donker, een beslagen bril en felle autolampen. 

 

Later op de dag klaart het op en ’s middags heb ik een heerlijke fiets trip naar Assen. Er hoort een snel-fiets-pad te liggen. Jammer dat de brug onder Haren eruit ligt. En dat er echt een f%$cking hoge hobbel bij Vries ligt. Ik zie hem net op tijd en weet hem al laverend te nemen. Wie bedenkt zo iets? We maken een super mooie fiets-weg en leggen daar een hobbel in waarmee je het record verspringen op de skieschans in een velomobiel mee kunt verbeteren.

 ’s Avonds van mijn broer geleerd hoe je kombucha maakt. Hij heeft zelfs een baby voor mij. Dus dat wordt thuis prutsen met sterke thee en suiker.

 

Woensdag: Heerlijk gekoest in mijn knusse kamertje vertrek ik om 7:00 uur uit Assen. Het is nog lekker donker maar ik lig al in mijn fiets-coconnetje te spinnen. Ik moet een behoorlijk stuk door Duitsland en dat is de eerste keer in 13 jaar velomobiel rijden dat ik het land uit ga. Even vieren met een foto.

 

Leuk hoor Duitsland maar de fietspaden zijn smal en matig. Nou ja, maakt niet uit. Het weer wordt steeds wat beter en de bomen zijn in herfsttooi. Kijk dat heb je nou aan al je spook gedachten. Focus en voorzichtig doortrappen en geen haast en het komt goed. Peter ge-appt dat ik rond 10:10 aankom en dat komt precies uit. Eerst lekker aan de koffie met droge kleren. Dat is een super lekker bakje!! Daarna met de fiets aan het werk.

 

Hij zet de fiets op een rollerbank en trappen maar. Peter neemt veel tijd om te ontdekken waar het dode punt in de fietsbeweging zit. Dit bepaalt hoe je de Q-ring monteert. En ondanks het mooie toegangsluik in de fiets blijft het krap met sleutelen. En dat je er nu echt lekker bij kunt maakt dat het wel lukt maar het gaat niet zo snel. Blij dat ik dit zelf niet hoef uit te vinden. Zijn ervaring helpt om alle stapjes goed te doorlopen. Op een gegeven moment slopen we de crank uit zijn huisje en dan gaat het snel.

 

Dan nog de derailleur goed afstellen en het is tijd om weer te vetrekken. Om 14:30 heb ik nog 160km voor de boeg. Peter heeft nog een bidon met zijn logo voor mij, dat is echt super leuk. Van rond naar ovaal dus. Voor de terugreis reken ik 5,5 uur. Onderweg lukt het heel goed om de weg kwijt te raken. Ik heb de route in mijn iWatch. Onder de bomen en de kap is hij niet heel precies en ben ik een aantal keer te laat of zie ik niet of ik nu on- of off route ben.

 

Na een rust en een bak yoghurt zit ik weer vol energie. Maar dan komt het diepte punt,  mijn natuurroute in natuurpark Dwingelderveld. 8 km zandpad. Nou ja, fiets heel houden en weer door maar daar gaat mijn extra energie en moed….. Bij Drachten heb ik ook nog een wegafzetting. Ik zie geen andere manier om over de snelweg Drachten Groningen te komen. Dus fiets door de modder en dan is deze hobbel ook weer genomen. 

 

In het begin is de nieuwe Q-beweging even wennen. Maar hoe langer ik fiets hoe enthousiaster ik word. De tandwielen zijn een hele goede aanwinst. Even wennen maar na een paar heuvels en flink stijgen weet ik al niet beter. Ze voelen precies zoals ik gehoopt had:  mild voor de knieën. Ik kan blijven gaan en ook aan het eind van de dag kan ik nog steeds versnellen. Mijn voet gaat vaak slapen maar daar heb ik nu geen last van. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Maar het is een veel natuurlijkere beweging en veel minder vermoeiend. Ook de volgende dag heb ik bijna geen spierpijn toch 340 km in twee dagen gefietst. 

 

Dit belooft wat voor de komende ritten! Blij met de Q-Ringen. Peter bedankt voor de goede zorgen! En Q en Q blijven er in!

 

 

 

 

W11-2022 FietsWinterelfsteden zwaaien

De Winterelfsteden is dit jaar gepland op 4 januari 2022. 25 jaar na de schaats Elfsteden tocht. Die dag heb ik hem gewoon gereden ik had toch vrij. Vandaag is de inhaal elfsteden. Arjen Meurs vraagt op Strava of ik hem ook ga rijden. Ik wil wel, maar de muziek komt weer op gang. Ik heb vandaag een concert en kan niet fietsen. Zaterdag kan ik hem dan wel fietsen, denk ik. Maar ook die datum slipt dicht. We gaan naar een concert, Mahler 4 in Amsterdam. Lida, de vriendin van Sander (mijn zoon) heeft de solo.

Gisteravond kwamen we laat thuis. En terwijl we aan het opruimen zijn bedenk ik dat ik wel even kan zwaaien. Arjen fietst 3 dagen een 200 km, kan ik wel even naar de start in de Elfstedenhal in Leeuwarden. Moet ik wel 06:00 uur wegfietsen. Dineke vind het geen geweldig idee. Dan word IK wakker en kan IK niet meer slapen. Met de belofte dat ik thee breng en een kusje laat ze haar bezwaren varen. En, als ik geen zin heb, blijf ik gewoon liggen beloof ik….

Vanochtend 5:45 gaat de wekker en ik spring uit bed. Thee maken naar boven brengen en wegwezen. Het is een prachtige zon, de horizon kleurt diep rood en ik geniet van het ritje. Arjen is helemaal verrast. En we kletsen de tijd vol tot ze de hal in mogen.

Leuk om alle deelnemers even te zien en foto’s te maken.

De voorzitter van de schaats Elfsteden mag ze wegschieten en daar gaan ze onder begeleiding van het Fryske Folksliet. Succes mannen, maak er een fijne dag van!! Als ik thuiskom ligt Dineke nog heerlijk te koezen. Ik kruip in bed en slaperig vraagt ze. " Ben je al weggeweest?" " Nee", fluister ik, ik ben niet gegaan. Ohhhh

Zoete teleurstelling

Dinsdag fiets ik altijd naar mijn viool leerling. Een super leergierig jongetje wat graag wil leren spelen. Zijn ouders helpen heel goed om de routine van het studeren elke dag vast te houden. Ze maken zelf ook muziek en alle broertjes en zusjes spelen een instrument. Waar vind je nog zo’n prachtig muzikaal gezin? 

Maar de laatste tijd wilde het niet zo vlotten. We hadden steeds energieke muziekjes opgepakt en ik dacht dat het tijd was voor een “ Sad Song” lange lijnen en grote strijkbogen. Maar het jongetje vond dat niet leuk om te oefenen. En dan volgt er pech op pech. Zij een keer ziek, ik een keer ziek en dan is het vakantie maar ik realiseer me dat niet. Want schoolgaande kinderen heb ik niet meer.

Omdat ik de hele week spierpijn heb gehad ga ik met de auto. Ik sta voor de deur en opeens denk ik OEPS! Vakantie…. Gelukkig de familie is wel thuis. De leerling geniet van zijn vakantie is in de Lego zone. Lekker op zolder bouwen. En dan sta ik voor de deur waar hij niet op had gerekend. Nou is schakelen niet zijn ding. En nog zijn moeder nog ik kan hem voor het vioolkarretje spannen. Ook wel weer mooi, hij is niet vermurwen. 

Met onverrichte zaken ga ik maar weer naar huis. Zijn moeder voelt zich heel schuldig. Ze biedt aan om de volgende keer bij mij te komen. Hoef ik niet het huis uit en kan L zien hoe ver (22km enkele reis) ik altijd fiets om bij hem te komen. 

De week erop komt L bij me thuis. Hij heeft, samen met zijn moeder bedacht, dat hij iets van zijn eigen geld moet kopen als klein cadeautje voor mij. Hij is op zijn fietsje naar de winkel geweest en heeft zijn lekkerste reep voor mij gekocht die er in de winkel is.  

Hij vindt het heel spannend om de reep te geven. Voor mij hoeft het niet, maar ik ben ontroerd door zijn gebaar. De reep leg ik in de koelkast voor een speciale gelegenheid. Heb ik iets om naar uit te kijken. Als ik een keer moe en hongerig thuiskom heb ik altijd nog DE reep. 

Dineke, mijn vrouw heeft mijn zoon en vriendin uitgenodigd om te komen eten. Dineke heeft een heerlijke spruitjes schotel gemaakt en we smullen met met z’n allen. Wij zijn van de toetjes, yoghurt met blauwe bessen. Chris hoeft even niets.

Als ik koffie zet en terugkom heeft hij de reep in de koelkast gevonden en zit er heerlijk van te smikkelen. Je weet jonge knapen hebben altijd honger. Er is nog een klein stukje over. Jeetje paps wat is dat een lekkere reep, dat is mijn lievelingsreep. Er is nog een klein stukje over. Ik vertel hem het verhaal en hoe speciaal deze reep is.  Ohhhhh wil jij ook?

Tja, zoete teleurstelling, er is nog een klein stukje om hem te proeven.

Rembo & Rembo

  

Vrijdag tandarts Korien om 8:15 niet vergeten. Overal hangen briefjes om me eraan te herinneren. Want met dat thuis werken moet je erom denken dat je vroeg op pad moet.

 

Donderdagavond is repetitieavond. Wij repeteren in een cel in de Blokhuispoort in Leeuwarden. Maar omdat het gebouw leeg is spelen we nu in de gang. Daar is bovendien meer zuurstof. De blokhuispoort klinkt voor een gevangenis geweldig. De akoestiek is aan een kerk gelijk. We spelen met drie man www.RemoliNo.nl. Herman, de accordeonist, heeft zijn auto geparkeerd. En omdat het koopavond is loopt zijn parkeertijd af. Dus hij gaat eerder weg. Carel en ik hebben nog heerlijk met viool en cello allerlei melodieën gespeeld, waarbij het de uitdaging is om het met z’n tweeën toch te kunnen spelen.

 

Als we opruimen komen we er achter dat Herman de muziek vergeten is. Ach, dan fiets ik toch even over Hijum. Heb ik meteen een fietsrondje erbij. Dus ik op pad. Bij Herman in Hijum stap ik uit. Het is aardedonker en ik stap midden in de hondenpoep. Maar ik heb het niet door…. Bladmuziek gebracht en ik klim weer in de fiets.

 

Het doel is Holwerd maar bij Ferwerd heb ik een lekke band. Shit bah, en dat in het donker. Als ik uitstap zit alles onder de hondenpoep. Ik heb het op het zitkussen gesmeerd op de pedalen in de fiets op mijn kleren echt overal. Ik voel me als Rembo & Rembo.

 

Bah, bah bah. En dan moet ik ook nog de band vervangen. Dineke maar even gebeld dat ik er nog niet aankom. Gelukkig ben ik bij een benzine station en heb ik licht. Band vervangen en op weg naar huis.

 

Het is ondertussen 22:00 uur. Thuis ben ik niet blij. De motorkap van de DF open geschroefd en aan het soppen. De stoel de trappers, mijn schoenen, mijn kleren er komt geen eind aan. Pff ik laat de fiets wel open, morgen verder. Ik plof op de bank om nog wat te eten.

 

Terwijl ik zit te eten zegt Dineke “Je moet morgenvroeg 8:15 naar Korien de tandarts vergeet je het niet?” NEEEE!! Bah dan moet ik de fiets nu nog afmaken. Dus hup in de benen en de fiets weer klaar maken voor morgen. Wekker gezet op een heidevroege tijd van 7:00 uur

 

Vanochtend vroeg op weg (15km) naar Korien. Als ik binnen kom vraagt "hoe gaat het?" Dus ik doe het verhaal en zeg “Ik lag te laat op bed en ik moest te vroeg op en dan vraag jij hoe het gaat?” "Nee" zegt Korien, "ik bedoel je tanden." "Oh,........ die euhhmm dat gaat goed ;-)"