Elastiekje

Je vindt ze wel eens op de weg. Van die lekkere dikke postelastieken, maar daar gaat dit verhaal niet over. 

Sommige fietsers proberen de 10.000 Km met hun voorbanden te halen voor mij een droom. Maar de rechter voorband van mij is, na twee keer een noodstop, tot het canvas versleten en dus moet ik hem  vervangen. De linkerband heeft echter al 4.200 Km gehaald. Ben meestal blij als ik de 3.000 Km haal. Dus gaat deze band dan voor mijn eigenste 10k record zorgen? Mijn voorraad banden moet eerst maar aangevuld en ik heb een heel leuk rondje bedacht globaal: Burdaard, Zwolle, Kampen, Dronten, Lemmer, Sneek en weer terug. Dus route uitgezet en gaan.

 

Mijn ouders hebben na twee jaar in een nieuw appartement wat krimpnaden bij de plinten. Zij wonen in Heerenveen. Hup kitspuit in de fiets, kan ik wel even aanwippen. Koffie, Koek en Kit de drie K’s van de ochtend ;-). En dan door naar Zwolle. Ik rijd precies twee minuten sneller naar hun toe dan vorige week (1:32). Dus Heerenveen in 1:30 minuten moet een keer haalbaar zijn op een topdag. Ik heb nog weinig met de kap gefietst maar vandaag is het zo veel kouder. Die gaat erop.

Daarna weer op weg. Heerenveen door, blijft een ramp. De hele Burgemeester Falkenaweg, Tolhuis en Marktweg ligt bezaaid met ongelijk liggende klinkers en stoeptegels. Na deze hobbel en bobbel straten zijn mijn tanden eruit gerammeld, Ik kan ze bij elkaar vegen in de fiets. Pfff Daarna gaat het weer sneller met een asfalt weg naar Wolvega.

 

Nederland is een topfiets land ik weet het. Maar dat betekent niet dat het niet beter kan. Hoe vaak het fietspad wel niet weg is, en dan blijkt dat het aan de overkant van de weg verder te gaan. Of wat vind je van die blokkade in Zwolle dan. Twee beton blokken blokkeren de tunnel. En hoe kom ik verder? Is er een omleiding? Via Google maps op de telefoon, modderpaadje en een woonwijk weet ik het spoor over te steken en weer en route te komen.

 

Leuk is Kampen. Als kind ging ik vaak naar mijn tante. In mijn herinnering is de oude ijzeren brug er nog waar je eindeloos voor het stoplicht stond te wachten. Deze nieuwe brug is waarschijnlijk minstens 20 jaar oud maar nieuw voor mij.

 

Onder de kap heb ik mijn fietshelm niet op. Het kan wel, maar ik vind het te warm. Zonder helm lig je wel heel ontspannen met je hoofd op het kussentje. Nadeel is wel dat je je hoofd naar voren moet doen om de spiegels te kunnen gebruiken.

 

Ik snap nu ook hoe je de klemmen snel vast kunt maken in de fiets. Er staat best spanning op de elastieken. Ik trek steeds aan de klemmen. En dan zitten je vingers in de weg. De betere methode is je vinger in het elastiek te leggen tegen de klem en dan trekken. Dit kan ook met koude vingers.

 

Het laatste stuk voor de polder is ook wonderlijk. De omleiding is goed aangegeven, dat wel,  met een paar bochten die ik net haal. Maar over de brug heb ik een toeristische route langs het spoor bedacht. Maar de afslag heb ik gemist of hij was er niet…. Nou ja, dan volg ik het fietspad langs de weg wel. Totdat ik doorknal en voor een bushalte tot stilstand kom. Fietspad weg!

 

Dus kap er af, uit de fiets, fiets draaien, in die fiets, kap erop, kap eraf voor het knopje van het stoplicht. En dan wachten. Alle tijd om het bordje te lezen. Klinkt als een goed idee in de polder, een app die je kan installeren als fietser https://schwung.nu/ die voor een groene stoplicht golf zorgt. Ik ben maar één stoplicht tegengekomen maar het idee is leuk. En dat had ik eerder moeten weten. Maar ja, anders had ik geen tijd gehad om het te lezen….

 

Na deze in- en uitstap, keer actie staat mijn ene spiegels niet meer horizontaal maar schuin omhoog. Hé verroest nu kan ik de spiegel gebruiken met mijn hoofd op het kussentje. Ahh weer wat geleerd! Deze tocht is een leerzame.

 

Daarna een prachtige geasfalteerde weg. Nu wel over het spoor. Opnieuw een bocht die niet te nemen is om de parallel weg terug te nemen. En dan ben ik toch nog op het fietspad dat ik had bedacht.

 

In Dronten kom ik dan na 145km aan bij Intercity bike. Peter en ik lopen samen het onderdelen lijstje af. Dan heb ik nog advies nodig. Bij een diepe kuil krijgt de fiets steeds een enorme klap. Ik heb de veerpoot al uit elkaar gehaald. Alles los en weer vastgezet maar ik kan het niet vinden….. Peter komt ziet, trekt het voorwiel eraf werpt een blik en zegt kijk daar! Zie je de stuurstang? Die klapt tegen de fiets. Even het gat in de fiets iets groter vijlen en je bent van je nare geluid af. Pfff goed gezien en probleem overwonnen. Thuis heb ik alles bekeken maar daar niet op gelet. Dat wordt van de week nog een klusje. Ik zal de foto’s posten. Dan nog even yoghurt en brood naar binnen werken en ik kan weer door.

 

Als ik instap ligt mijn stuur weer op de stoel. Thuis heb ik eindeloos met het klittenbandje geprutst maar het stuur klapt steeds naar beneden. Oei, toch nog even vragen. Dus uit de fiets en ik storm weer naar binnen. Peter, Peter heb je nog een tip voor het stuur?

 

Heb je geen elastiek bij het stuur vraag Peter? Euuhh elastiek?? Oh zegt, hij, ik weet het al. We hadden het een tijd niet op voorraad. Breng je fiets maar even. 5 minuten werk. Gaatje boren elastiek knopen… klaar. Dus ik haal mijn fiets. Peter kijkt. Het elastiek heeft er altijd ingezeten. Hij schuift de tiewrap omhoog en poink het stuur gaat omhoog als een …;-) De hele terugweg gaat voorspoedig en ik moet steeds grinniken. Ik heb zo vaak met het stuur geprutst maar het elastiek totaal gemist. Het klittenband is dus niet om te kleven maar om de klap te dempen. Hoe blind kan je zijn.

 

Foto van het elastiek naar het stuur. Gaatje boren in de Carbon achter plaat. Elastiek erdoor met een knoopje aan de achterkant. En een knoop aan de andere kant bij het stuur. Tiewrap om het elastiek en om het stuur.