Dinsdag voor vrienden van Carel gespeeld in Eekst in de Heidehof. Een heel inspirerend optreden in een prachtig landhuis. Er waren vijf vuren in de tuin en wij speelden de mensen toe vanaf het balkon van het prachtige huis. De rest van de week ’s avonds gerepeteerd en vanochtend vroeg naar het werk om standby te zijn.
Kortom ik sukkel naar Sneek. De benen malen lekker rond en ik kom met 30.6 gemiddeld aan. Carel laat al zijn nieuwe schepen zien. Hij heeft een houten zeekano en een houten open kano gekocht. Het zijn juweeltjes van boten en ze doen me aan de houten Quest denken ;-) De boten zijn met 15 kilo super licht voor hun lengte. Mijn eigen polyester boot weegt 23 kilo. Maar daar zit wel een skeg en luiken in.
Carel verdwijnt in de keuken en is heerlijk creatief met pompoen. Ondertussen plof ik op de bank neer om een hazenslaapje te doen. Na precies een half uur slapen kunnen we eten. Onder het genot van een glas wijn komt de stemming er aardig in. Doede en Herman komen om kwart over zeven en dan gaan we los. We gaan een aantal nieuwe nummers van de CD spelen dus die moeten even worden opgehaald. We spelen allemaal heerlijk zacht en ik geniet van de prachtige liedjes.
Om 22:00 uur stap ik in de fiets. Het is een prachtige avond. De witte wiven zweven zachtjes boven de sloten. En het weelderige fluitenkruid bloeit prachtig. De gang zit er meteen in. Het slaapje heeft geholpen en de fiets begint te lopen. Er zit halverwege een rare bocht in de weg en vlak voor de bocht heb ik een gemiddelde van 41. Na de bocht moet ik het gemiddelde weghalen van 40.3. Vlak voor Irnsum krijg ik de beloning gemiddeld 42 kilometer per uur. Nu komen een aantal plaatsen Irnsum, Grou, Idaerd, Wirdum en een slingerweg die eindigt in een hobbelpad naar Leeuwarden. Toch ben in na 37 minuten in Leeuwarden met een gemiddelde van 40.4 Das niet gek…
In Leeuwarden ligt de weg eruit. Ik hoef net niet uit de fiets en hobbel over rubberen matten die zijn neergelegd over de verdwenen weg. Ik heb nog geluk want de auto’s worden omgeleid. De zware machines staan vol in het licht en zijn hard bezig, maar de gang is er wel helemaal uit. Na dit oponthoud kan ik weer lekker doorrijden maar het record is weg en ik vind het zo wel best. Het laatste stuk komt de maan prachtig rood op en zoef ik door het donker. Mijn lamp wijst me keurig de weg.
De terugweg heb ik in toch nog in een uur en 7 minuten afgelegd. En dat is mooi als je je vier uur geleden nog Pudding Tarzan voelde. Het is een heerlijke avond geweest waarin we ons goed hebben voorbereid. Ik heb zin in ons optreden zondag in Riis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten