11-Stedentocht 2010, 98e editie

Drieëntwintig jaar geleden in 1987, had ik een nieuwe Giant racefiets. Het jaar daarvoor had ik de 11-stedentocht voor het eerst geschaatst. Tijdens die eerste 11-stedentocht op de fiets, raakte ik mijn vriend kwijt. Het was een tocht waarbij het van ’s ochtends tot ’s avonds heel hard regende met harde wind, er waren toen een record aantal uitvallers. In Sneek stond ik Martin, mijn vriend, op te wachten bij de Waterpoort. Toen kwam een prachtige vrouw voorbij en ik dacht. Martin? What the hack.. d’r achter aan. Tsja, en nu 23 jarig later ga ik met “de baby” (18 jaar) opnieuw de 11-steden fietsen. Toen Sander werd geboren was het eerste wat ik zei: “Dat wordt fietsen Dien”. Maar ik geloof dat dat niet voor haar geldt, maar voor mij ;-(

Sander gaat fietsen op de nieuwe Giant racefiets van 23 jaar oud. Het fietsje is piekfijn in orde. Vroeger stond hij naast mijn bed maar de laatste jaren heeft hij op zolder gestaan. Vanaf vorig jaar is Sander lekker bezig op de racefiets. Heel graag wil ik de tocht in de Quest fietsen maar dat is niet erg praktisch. Ik moet Sander toch eerst naar Bolsward brengen, dan opnieuw naar huis, fiets halen, en dan als een gek hem achterna fietsen? En terug weer hetzelfde verhaal, dus dat wordt hem niet.

Zelf heb ik dan maar gekozen om op mijn oude randonneur te gaan. Die fiets is slechts 22 jaar oud. Samen met Dineke ging ik daarmee op fiets vakantie. Ook deze fiets is oud maar in geweldige conditie. De speedplay pedalen uit de Quest geschroefd en op de Giant gezet. Zo nu is de fiets weer up to date. Ik zat altijd heerlijk op deze fiets en conditioneel ben ik wel in orde, maar toch zie ik op tegen de zadelpijn. Nou ja, als het niet lukt kan ik in Burdaard (ligt op de route) altijd nog wisselen.

De nacht voor de fietstocht word ik een aantal keer wakker, het stortregent dan. Wordt het weer net zo erg als de eerste keer? Dineke smeert onze broodjes en geeft ons een pak yoguhrt mee met muesli. Kunnen we in Bolsward nog een keer tanken....

’s Ochtends om kwart over zes vertrekken we met de auto richting Bolsward. De fietsen passen met het voorwiel eruit goed in de auto. We zetten de fietsen in elkaar en fietsen naar de start. Ik mag fietsen met de bagage en Sander met de kaarten en een bidon. Om kwart voor acht (groep 21) fietsen we weg uit Bolsward.

De 11-stedentocht is toch wel “Het event” van het jaar in Friesland. Wat een mensen die meedoen!! En wat word je leuk aangemoedigd. De motorrijders doen de tocht omgekeerd dus, ‘s ochtends heb je als publiek de fietsers en ‘s middags de motors. We komen een Shanty koor, verschillende brassbands, en zangers tegen. Overal worden we aangemoedigd met heuuuuuuuu!! Kinderen staan langs de weg en wensen suc6. Overal zijn de wegen afgezet door vrijwilligers en krijgen de fietsers ruim baan. Alle lof aan de organisatie van de tocht!! Dit zou altijd zo moeten zijn!!! Ook opvallend is dat heel veel fietspaden in de steden worden geblokkeerd omdat ze te smal zijn. Fietsers worden de autoweg op gedirigeerd. Eindelijk gerechtigheid.

Het fietsen gaat geweldig en de windgod heeft vandaag een goede ingeving en besluit om ons het hele traject te helpen. Tot aan Dokkum hebben we voor de wind. Van Dokkum naar Leeuwarden een stukje tegen. Maar dan is de wind weer zo gedraaid dat we hem weer mee hebben tot aan Bolsward. Het dreigt aan het eind van de dag te gaan regenen, maar het blijft gelukkig ook nog droog.

Midden in het hoge Noorden tussen een weiland staat er in één keer een bord met Heuuuu!! Geweldig, lekker droge Friese humor!! Ook het bord ‘”Hoe gaat het met de poepert?” is erg toepasselijk….. En “Succes Jan” is vast ook heel vaak toepasselijk. Vlak voor Bolsward moet ik even stoppen. Er moet weer wat eten in. Sander gaat als een trein en vind het jammer…

Als we na 140 kilometer in Bolsward aankomen, komen we mensen tegen die de hele rit er al op hebben zitten!! Oef, en wij mogen nog aan het zuidelijke rondje beginnen. Gelukkig krijgen we een heerlijk bakje soep. Ook roept de organisatie op de bidons te vullen en goed voorbereid aan de laatste zuidelijke lus te beginnen. Als we de laatste 100 kilometer in vier uur fietsen, mogen we blij zijn. De 15 stempels zorgen iedere keer voor behoorlijk wat oponthoud. Vlak naar Bolsward komen we Pieter en Silvano tegen. Sander roept: “Hee dat zijn onze mannen!!” Pieter heeft onze tandem gekocht en samen met Silvano gaat hij als een trein. Leuk om ze tegen te komen!!

Vanaf Balk ruikt Sander de finish. We sluiten, tegen de wind langs het Rode Kliff, aan bij een snelle groep. De oude man moet aan de bak. Ik fiets me het kwijl uit de mond. Elke aanzet na een bocht ben ik in het nadeel. Sander doet tak tak tak en is weer op snelheid. Door de zware fietstassen kost mij dat meer vermogen. Sander laat zich dan zakken en trekt mij dan opnieuw mee in zijn zog naar de groep. De benen zijn het probleem niet maar het zitten en de nek spieren zijn dat wel. En dan zeggen ze dat je op een ligfiets last van je nek krijgt??! Daar heb ik op de ligfiets nog nooit last van gehad…. Het stuk knalhard in de wind leggen we het snelste af vandaag!!

Vlak voor Hindelopen komen we Jolanda tegen in haar Mango. Het is heel grappig om even met haar te kletsen. Ik vraag waar haar hondje Russel is, maar die is thuis gebleven. Jolanda zegt dat ik verraad pleeg aan mijn bloedgroep door op een bukfiets te fietsen. Ik had best met haar mee kunnen fietsen in de Quest! En anders op een open ligger!! Ze heeft natuurlijk een punt en mijn achterwerk is het daar absoluut mee eens. Maar als ik de tocht in de Quest had gefietst was het toch niet echt leuk geweest. De fietspaden zijn smal en inhalen is er niet bij. Bovendien zijn er heel veel slinger weggetjes met veel bochten. Elke keer moet je dan weer op gang komen en zit je de andere fietsers in de weg. Bovendien is het stempelen niet echt leuk tussen al die andere fietsen. Als ik hem in de Quest zou fietsten dan zou de eerste groep ideaal zijn.

Het laatste stuk heeft Sander nog power over en trekken we samen een snel groepje op weg naar de Finish. Moe en voldaan komen we aan. Het zuidelijke rondje hebben we in drie uur en veertig minuten afgelegd dus dat ging best! Thuis hebben we de finish kaart ingevuld dus kunnen we zo doorlopen! De hele tocht hebben we met rustpauzes binnen de 12 uur afgelegd.

Een man voor ons haalt trots de medaille op. Hij wil zijn blikje uit het zakje pakken maar onhandig glipt hij tussen de vingers door. De medaille valt precies tussen een kier in de planken van de tent. Verbouwereerd kijkt de vermoeide man verschrikt zijn kruisje na… Alles voor niets!! Gelukkig krijgt hij gewoon een nieuwe van de organisatie. Gaat hij toch nog blij naar huis…. Een geweldige dag en prima georganiseerd. Met een appel in Bartelhiem, soep in Bolsward en karnemelk in Hindelopen word je ook nog prima verzorgd! 11-Steden organisatie bedankt!! Enne petje af voor Sander, een kanjer van een zoon om trots op te zijn!!