En en denken

Zondag na een rustige dag word ik gebeld door Carel. Dol enthousiast vertelt hij dat hij in Heeg heeft geschaatst en zaterdag van Sneek naar Leeuwarden. Op slag is mijn weekenend verknoeid. Zaterdag moest ik Sander naar het FJO brengen. ’s Avonds schaatsen met de collega’s op Thialf en zondag op familie bezoek. Ik ben er helemaal raar van en ga narrig op bed. Volgens Dineke moet ik dankbaar zijn. Vrijdag gefietst naar Heerenveen, zaterdag geschaatst en vandaag "lekker" rustig aan. Als beloning voor mijn boosheid slaap ik om één uur ’s nachts nog niet.

Van ellende ontsnap ik uit het beklemmende bed en zit beneden zielig wat te surfen op het web. Maandag heb ik een drukke dag op het werk en aan het eind van de dag een bespreking dus weer geen gelegenheid om te schaatsen. Bovendien, er moet ook gefietst worden... Als we aan Dineke haar zus vertellen dat we moeten kiezen tussen het een OF het ander roept ze altijd: “Je moet en en denken, je hoeft helemaal niet te kiezen.”

De oplossing is natuurlijk simpel je hoeft niet alleen te werken. Je kunt ook EN fietsen EN werken EN schaatsen EN werken EN fietsen. Simpel toch… Dus de klapschaatsen in de fiets gegooid, een rugzak voor mijn schoenen, een jas, brood, gps en fototoestel mee. Plus natuurlijk de nette werk kleren. De Quest kun je gewoon volladen en nog heb je ruimte over.

Na een onrustige nacht: ik kan niet wachten, ik kan niet wachten...’s ochtends vertrokken in de fiets op weg naar Leeuwarden. Maandag ochtend is het hier -7 dus dat ziet er goed uit. Om kwart over elf ben ik op mijn oude tweewielkrak “heen- en weerfiets” (variatie op de “heen- en weerwolf” van Annie M.G. Schmidt Puk van de Petteflet. Ken uw klassiekers…) richting de Zwette vertrokken. De collega's zielig achter gelaten want die hebben de schaatsen nog thuis liggen.

Het weer werkt geweldig mee. Een zonnetje en geen wind. Bovendien heb ik zwart ijs met een laagje poeder sneeuw. Op je schaatsen door de wereld glijden is gewoon verrukkelijk. Elke brug moet er wel gekluund worden maar dat mag de pret niet drukken. Vlak voor Sneek bij Scharnegoutum houden de schaatssporen op dus daar ben ik maar terug gegaan.

Na drie uren heerlijk buiten gespeeld te hebben, gedoucht en weer verder gewerkt. De besprekingen liepen heel erg uit en uiteindelijk hoefde ik daardoor maar één uur vrij te nemen. Na het werk wacht nog een  fietsritje, mijn toetje, dus de fietskleren maar weer aan en naar huis gefietst. Meer van dit soort dagen en werken wordt steeds leuker…..