Lekke banden

Leg ergens in Friesland een stukje glas neer en mijn banden weten het feilloos te vinden. Van andere velonauten had ik al gelezen dat er best veel lekke banden zijn met een velomobiel. In mijn jeugdige onschuld denk je dan van te voren dat het bij mij niet zo’n vaart loopt. “De andere” zijn natuurlijk niet zo zorgvuldig als ik, en checken hun banden niet, of houden ze niet op spanning. In twee tochten presteer ik het om drie keer lek te gaan. Het lijkt er op als er één lekke band is gevallen in een tocht, dat dat uitnodigt tot meer lekke banden.

Een band verwisselen is in een velomobiel geen ramp. Alle gereedschap en reserve materiaal, nieuwe binnen en buitenband, en een extra jas zijn aan boord. Altijd is wel ergens een plekje met gras te vinden waar ik de fiets op zijn zij kan vleien. Maar als het koud is en het regent en het is donker en het waait en... dan demotiveert dat behoorlijk.

De banden in dit lijstje zijn allemaal zuivere lekke banden. Dus of een steentje of een stuk glas. De plakkers die niet hebben gehouden tel ik niet mee. Moet je de band maar beter plakken...

Kilometers tot een lekke band:

Harry Lieben demonstreert geweldig hoe je een band kunt vervangen zonder gereedschap. In de wielkast van de Quest heb je veel minder ruimte om de band naar binnen te werken. De oude truc van mijn vader is om de band tussen je vingers te nemen en dan de band naar het midden te drukken. De oplossing is hetzelfde als Harry demonstreert, maar de techniek is net iets anders en geschikt voor de dicht wielkast van de Quest.