Uit de bocht

Om 17:00 uur ben ik weggegaan van mijn werk en ben rustig naar Sneek gefietst voor de repetitie. Buiten Leeuwarden waait de wind hard en probeert me weer terug naar Leeuwarden te blazen... Het vriest dan wel niet meer, maar ik vind het gemeen koud en ben blij dat ik mijn muts opgezet heb. Het laatste stuk van Jirnsum naar Sneek begint het te regenen met hagel ertussen. Als mijn theedoek doorweekt is, en het vizier niet meer droog te krijgen is, gaat het vizier omhoog. Even later is het de beurt aan mijn bril. Bah, wat doet die hagel gemeen zeer! Mijn enige optie is om de snelheid terug te brengen. Blij ben ik als ik in Sneek aankom dit was weer een “lekker” tochtje.

"Ah", zegt Carel als ik aankom. "Voor dit weer is die fiets maar geweldig geschikt". Ik mok wat van de hagel in je ogen en regen en dan denk ik. “Kom op wees een kerel, je bent er toch… of niet dan.” Bij Carel even droge kleren aan na de douche en dan staat het eten al weer klaar.

Na een heerlijk avondje muzikaal pielen is het al weer laat geworden. Om 23:00 uur vertrek ik uit Sneek. De fiets zit onder de ijzel. In het begin doe ik voorzichtig aan, maar de weg is niet glad, en al snel loopt mijn gemiddelde, dankzij de harde wind mee, naar 38 kilometer per uur. Dat is lang geleden wordt het dan toch lente??

Na Grou ben ik in slaap gesukkeld en denk ik definitief dat het niet glad is. Ondertussen ben ik bezig om hard te fietsen. Bij de afslag naar Idaerd gaat het mis. Ik neem de bocht niet eens zo snel maar er is geen houden aan. Ik stuur de bocht goed in maar ga finaal rechtdoor. Auuuuu over een sneeuwrand de berm in, na wat hobbels sta ik stil. Voorzicht de fiets checken, alles lijkt het nog te doen. Voorzichtig probeer ik uit de berm te schommelen maar na een aantal pogingen zit ik klem. Zucht ik moet eruit…. De fiets staat dan zo weer op de weg. Maar de weg is spekglad! Het is een grote ijsbaan!! Help het is glad, wist ik dat dan niet….

Als ik weg probeer te fietsen heeft het achterwiel bijna geen grip. Zo glibber ik verder. De snelheid probeer ik nog een keer omhoog te brengen met het idee "het is vast plaatselijk", maar meteen breekt de achterkant uit. Oke, nu ik geloof het wel…. Het is dus glad…  Zo glibber ik voorzichtig naar Leeuwarden. Daar gaat mijn gemiddelde…

In Leeuwarden voel ik me nog goed en het lijkt weer wat rustiger weer te zijn. Ach, een klein rondje extra kan geen kwaaad toch?? Dus hup, via Stiens teruggefietst. Het weermannetje denkt: “Ha hij trapt erin.” En spuugt eens flink in zijn handen en denkt: “ Ik zal hem eens even lekker te grazen nemen.”

Na Leeuwarden, met harde zijwind en een glad fietspad, heb ik spijt. De fiets zwabbert als een dronken dropje over de weg en ik ben blij dat ik niet weer wegglijdt. Dan begint het ook nog te sneeuwen en is het feest compleet. Om kwart voor een ’s nachts ben ik dan eindelijk thuis. Repeteren…..? ‘t Is gewoon afzien….