Vrijdagmiddag om 17:00 uur in harde wind met regen vertrokken. Van mijn werk naar Sneek fietsen om te repeteren met RemoliNo voor het Leeuwarder filmfestival. Om zes uur kom ik bij Carel aan. De afstand van vijfentwintig kilometer met tegenwind in 47 minuten gefietst.
Onze opdracht is om bij twee films, een Ierse en een Friese film, de mensen naar binnen te spelen. Dan voor het doek een set spelen en dan weer spelend af te gaan. De Friese film heeft als onderwerp een boer die naar Frankrijk emigreert. Voor deze film heeft Herman “Ne me quitte pas” van Jacque Brel (verlaat mij niet) gearrangeerd. Het idee is om met traditionele Friese muziek de mensen mee te nemen, over te gaan in “Ne me Quitte Pas” en dat weer over te laten vloeien in een Franse musette. We repeteren hard en Carel neemt een solo op de gitaar. Het wordt morgen best druk op het film festival maar we hebben ons goed voorbereid.
Geluidsfragment van de repetitie, na twee keer oefenen, met gezellige kook geluiden....
De weg terug gaat geweldig. Door de storm fiets ik een heel stuk boven de 50 kilometer per uur. De weg Sneek Jirnsum, ligt er als een biljartlaken bij en op dit uur heb ik geen hinder van autolampen. Ik heb ervoor gekozen om Sneek, Jirnsum, Grou, Leeuwarden, Stiens Bartlehiem, Burdaard te fietsen. Vanaf Grou heb ik meer zijwind dus fiets ik voorzichtig verder. Nu ben ik in precies veertig minuten terug in Leeuwarden. Bij de afslag Hijum draai ik vol in de zijwind. Het schuimdekje kan het geweld niet aan, scheurt los, en waait weg. Snel de fiets uit en het weiland in. Gelukkig vind ik hem terug. Ik sta hier nu wel mooi alleen in een shirt te kleumen. Snel nog een verse accu erin en verder gefietst. Het dekje houd ik zo nu en dan maar vast met mijn hand. Dit wil ik niet weer. Toch maar nadenken over een zekeringkoord.
Zaterdag de fiets gepakt en mijn zwager gebeld. Hij woont vlak bij de Harmonie en de fiets mag bij hen staan. In de Harmonie spelen we het stukje”Ne me quitte pas” nog even door en dat is maar goed ook. Bij de film gaat het perfect en worden we overladen met complimenten. Bij de Ierse film is het heel druk maar in de grote zaal van de Harmonie passen heel veel mensen. We lopen door de mensen en spelen ze binnen. Alle mensen reageren ontzettend positief. De zaal en het balkon lopen helemaal vol. Bij de set voor het doek krijgen we de mensen zelfs mee. Onze contactpersoon wil ons al laten stoppen maar de distributeur van de film vindt het veel te mooi en laat het even gaan. Het is grappig, de mensen gaan naar een film, maar ondertussen spelen ze in een scene die een film zou kunnen zijn…. Het applaus is klaterend en gemeend. Helemaal trots staan we na afloop te glimmen.
Onze contactpersoon is zo enthousiast en vraagt of we nog een zigeuner film willen inleiden. De hoofdpersoon/acteur is in het publiek en samen met hem spelen we een aantal nummers in de foyer. Hij wil ons aan de wijn maar we moeten nog spelen. “Zijn jullie baptisten of zo?” Roept hij uit. “Zulke muziek dat vraagt om drank”. Hij wil de nummers helaas niet in de zaal doen dus dan alleen wij maar. Ook daar gaat het weer geweldig.
Vrijdagavond was ik eigenlijk veel te laat thuis van de repetitie. ’s Ochtends ben ik al weer vroeg op gestaan om de nieuwe muziek uit mijn hoofd te leren. Ik ben blij als we stoppen om 17:00 uur, ik heb het gehaald.
Voor het eerst deze week is het mooi weer geworden. Ik wandel terug naar mijn fiets trek mijn optreden kleren uit en mijn fietskleren aan. Met de wind mee en een dun zonnetje fiets ik rustig terug. Een geslaagd filmfestival!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten