Onderhoud

Vanaf nu ben ik volgens de Kees van Malssen norm een ervaren velomobilist. Het is gelukt om de eerste 5000 kilometer zonder kleerscheuren/fietscheuren af te leggen. Natuurlijk blijft het oppassen maar de vuurdoop heb ik gehad. Vandaag de fiets maar eens een 5000 km beurt gegeven. Op zich stelt het niet veel meer voor dan de ketting smeren. Volgens de handleiding van Velomobiel moet elke 1000 kilometer een drupje olie op de ketting. In het begin zat ik heel erg te klooien met de fiets op de kant om de ketting schoon te maken. Later bedacht ik dat de kettingkast onder de stoel er natuurlijk niet voor niets zit. Dus nu is het klusje: beschermkap eraf, ketting schoon maken met een doek en de oude olie verwijderen, en dan een drupje olie erop. Eigenlijk is na 850 kilometer de ketting al weer toe aan een drupje maar 1000 km onthoudt natuurlijk veel makkelijker. Een drupje olie op de ketting maakt heel veel uit, de fiets zoemt dan weer als nieuw.



Na de ketting mocht ik wat boodschapjes doen voor “de vrouw”. Vandaag niet doelloos wat rond gefietst maar fietsen met een doel. Eerst even naar Dokkum gereden voor een tros bananen en wat drinken voor de tocht van dinsdag rondje IJsselmeer. Wordt nog een interessante tocht. Vorige keer zat ik op 300 kilometer, dinsdag kon ik daar wel eens over heen gaan. De tocht kan ik helaas niet helemaal mee fietsen. Mijn accu heeft het begeven en ik ben van plan om bij de Ketelbrug af te haken en af te zwaaien naar Dronten. Eergisteren dacht ik eerst dat ik vergeten was om het licht uit te doen. Maar gisteren had ik echt de accu opgeladen en na een half uur liet het licht het afweten. En dan voel je je echt niet prettig. Mijn noodlamp op de helm gezet en voorzichtig doorgefietst. Maar leuk is anders.

Daarna mocht ik naar Leeuwarden. Even een pakje naar het postkantoor, ik bedoel natuurlijk het TNT-service punt, brengen, seconden lijm halen en even langs de hobby winkel voor wat verloop stekkers voor een noodaccu. Bij de ingang van de winkel stonden paaltjes en vanaf de stoep kon ik de bocht niet halen. Dus even doorgefietst en via de parkeergarage naar de winkel gefietst. Ik paste net onder de slagboom van de parkeergarage door en zou naar binnen fietsen. Maar de garage beheerder stoof naar buiten en riep : “Waar gaan wij (mijn fiets en ik?) naar toe?” Ik legde even uit dat ik absoluut niet van plan was om zwart te parkeren. Maar dat ik de draai niet kon halen naar de winkel en dat ik via de parkeergarage bij de fietsenstalling kon komen. Ik had het natuurlijk helemaal fout dat kon helemaal niet. Maar na even praten mocht ik wel even kijken. Natuurlijk had ik de situatie haarscherp ;-) en kon ik mijn fiets vastmaken aan het fietsenrek. Nadat het pakje weg was kon ik weer instappen. Twee keer liep er iemand langs die riep “Dat vind ik nou een geweldige fiets”. Dat vind ik erg aardig want met mijn rijstijl weet ik tegenwoordig heel wat minder aardige reacties uit te lokken….

Met de seconden lijm hoop ik mijn nieuwe band op te lappen. Deze band heeft het pd (persoonlijk dieptepunt) gevestigd wat afstand betreft. Gisteren na 75 kilometer kon ik een groot stuk glas uit de band klauwen. Dat is dan al weer de vijfde lekke band. Tot nog toe heb ik linksvoor vier lekke banden gehad en rechtsvoor één. Ik piekerde steeds hoe dat nu kan. Maar het is heel logisch. Aan de linker kant heb je de meeste ruimte voor bagage. Dus daar heb ik altijd de tassen staan. Dus links is altijd zwaarder dan rechts. Zie daar de oorzaak van mijn linker voorband lekken. De draad van de cadansteller die ik op het stuur heb bevestigd, was ook gebroken. Het draadje is eigenlijk wat te kort. Dus een stukje draad ertussen gesoldeerd. Mijn fiets is er klaar voor. Ik hoop dat ik klaar ben om met de echte mannen dinsdag mee te fietsen!! Het valt tenslotte heus niet mee om allen maar "digitale vrienden" te hebben en elke dag alle blogs te checken, maar eindelijk ga ik, een aantal van mijn helden ontmoeten.