Wordthetdannooitmeerdroog.nl?

Dinsdag 10 november: Kwart voor zes opgestaan en het regent maar ik maak me geen zorgen 30% kans op een bui volgens het weerbericht dat ik ’s avonds heb gecheckt, dus dat komt wel goed. Om kwart over zes vertrek ik. Door mijn accu perikelen heb ik een oude sigma accu die in een bidonhouder past, geprepareerd om mijn Quest van stroom te voorzien. Heel “slim” heb ik die in het tasje gedaan waar de bandenplak spullen inzitten. Het tasje zit voor met klittenband aan de linker wielkast. Ik ben het dorp nog niet uit of mijn licht valt uit en het tasje hangt aan mijn voetgat. @#FGYB#@#$!! En ik ben nog niet eens weg. Tasje weer vastgemaakt, kabel weer verbonden met de fiets, en voorzichtig doorgereden. Ja, nu blijft hij wel zitten.


Friesland is donker, en in de regen en in de mist, heel donker. Voorzichtig zoek ik mijn weg en kar rustig naar Harlingen. Het regent nog steeds maar ik maak me geen zorgen, zo meteen wordt het immers droog…  Op de Afsluitdijk zie ik de wolken links en recht heeeel in de verte openbreken en ik grimlach, ha ha, het komt wel goed. Om kwart voor negen ben ik precies zoals afgesproken in Den Oever. Uhh, best koud naast de fiets. Even later komt Pé aanzeilen en weg is ’t ie weer. Waar gaat die man naartoe? Er toch maar achter aan, blijkbaar heb ik iets gemist? Als ik op de parkeerplaats aankom zie ik de camper staan. Aha, zit dat zo. Nou, daar staat ie dan in levende lijve Pé Koomen. Tjong, dit is heftig hoor….

Even later zitten we lekker aan de koffie en de koek bij Marian waarna Wim, Yvonne en Kees aankomen. Verroest ze bestaan echt, grappig om heel veel dingen van iemand te weten zonder hem te kennen!! Kees zegt: "Ik wil je niet wegjagen maar je band staat leeg". Bah, bah, bah dat is dan de vierde dag deze week dat ik lek rijd. Ik heb een subscription waarvan ik niet wil dat ik hem heb, maar hoe kom je er weer vanaf? Gelukkig heb ik op het laatste moment mijn Perfect Moiree in het benedendek gegooid. De Furious Fred er af  en de Moiree erop. Volgens Kees kan het nu niet meer misgaan. Even later gaan we op weg. Ik voel me net als in de film en ik mag nog meedoen ook… Mooi werk, zo met z’n vijven, over de dijk. Gelukkig gaat het weer regenen want de regen begin je op een gegeven moment echt te missen.

 Halverwege de afsluitdijk sluit Ben Wiggers  aan en zo rijden we lekker door Friesland waarbij ik zo nu en dan moet inhouden om mijn accu weer vast te maken. Ja, ik heb het echt slim geregeld… Volgende keer eerst de accu in de tas en dan de plakspullen er bovenop. Hij is nu topzwaar, maar ik ben al lang blij dat ik licht heb. In Oudemirdum maken we een heerlijke stop. Zo’n huisje op wielen is ideaal. Vooral de broodjes en thee van Marian zijn heerlijk!!Bedankt.

Bij de Ketelbrug ga ik even lekker los met het naar boven fietsen om daarna af te zwaaien naar Dronten. Yvonne, Pé, Kees en Wim bedankt voor het meefietsen!! Daarna vlieg ik boven de 40 naar Dronten. Heb ik nu wind mee of tegen? In de Quest weet je dat pas als je een windmolen ziet… Het blijkt zijwind te zijn…

 Bij Velomobiel wordt mijn fiets op de lift gezet. De eerste tegenvaller; het nylon buisje bij het stuur is uitgelubberd en moet vervangen worden. Je staat erbij,  je kijkt ernaar, en ’t is weer opgelost. Minder blij wordt Jan van mijn speling op het achterwiel. Volgens hem de lagers... Wonderdoktor Theo wordt erbij gehaald. Hij voelt..., zucht..., kijkt bedenkelijk..., en zegt “Das niet goed”. De Amerikaanse/Canadese keramische lagers zijn aan gort…. Jan, schroeft de achterbrug eruit en zet hele mooie stalen lagers terug. ;-(

Als laatste blijkt het draadje van de lader gebroken te zijn en wordt de lader vervangen. Met de accu is niets aan de hand. Meteen maar een tweede accu aangeschaft, Jan heeft hem, heel attent,  voor mij opgeladen. Twee uur later kan ik weer vertrekken.

Om vijf uur vertek ik uit Dronten. De fietsstemming zit er lekker in en samen met mijn nieuwe accu probeer ik, zo lang het nog kan, het daglicht te pakken en stroom te sparen. Blij bel ik Dineke dat ik eraan kom nog een uurtje of vijf. Vlak voor Urk is het echt donker en loop ik, voor de tweede keer die dag, op tegen een lekke achterband. Mijn grote moed en blij gezind, zakken diep weg. Ik bel maar even aan bij een woning want een overdekte car-port met verlichting ziet er in de regen wel heel aanlokkelijk uit. Het banden verwisselen is een feestje. De vier kinderen in de leeftijd van 3 tot 10 jaar willen alles weten en staan blij te springen om de fiets. Het oudste jongetje weet haarfijn waar Dokkum ligt. Dat ligt boven Leeuwarden… Heb ik net gehad op de repetitie… Ik kan natuurlijk niet zo weg. Ze mogen allemaal een piepklein rondje in de fiets en dan toch maar weer op weg. De kinderen beloven voor mij te duimen dat ik niet weer lek rijd.

Bij de Urkernvuurtoren pak ik het fietspad langs de dijk. De nieuwe weg langs de dijk beviel de vorige keer een stuk beter dan de Pé route van vanmiddag. 23 kilometer naar Lemmer en ik krijg er weer zin in. De fiets zoemt blij en sjssssst lekker over het nieuwe natte asfalt. Heerlijk, geen autolampen die me verblinden, gewoon lekker gaan met de kabbelende zee langszij. Vijf kilometer voor Lemmer gaat het niet meer zo lekker de snelheid loopt terug en ik krijg de versnelling niet meer rond. Toch niet weer? Yep, rechtsvoor staat plat. Nou ja, niemand heeft hier last van mij….. Hoofdlamp op, de natte brut links uit de Quest op de dijk mikken om bij de reservebanden te kunnen. De natte brut rechts uit de Quest op de dijk mikken om de pomp te pakken. Wat is het leven weer fijn….  Gelukkig regent het nog, je zou het nog gaan missen…

 Bij Joure krijg ik dan de derde lekke band voor vanavond. Wat ga ik doen? Ik heb nog één voorband over voor 65 kilometer.  De benen voelen goed maar op dit moment haal ik nog geen 20 kilometer zonder lek.  Naar huis fietsen wordt drie keer plakken? Dat is geen aantrekkelijk idee. Ik bel mijn ouders en besluit de rit af te breken. Nog tien kilometer naar Heerenveen, kijken of ik dat haal. Om half negen kom ik aan in Oranjewoud. Dineke heeft mijn moeder gevraagd of ze een mini-wasje wil draaien Maar de natte  spullen blijven komen uit de tassen en de wasmachine wordt tjokvol tot actie gemaand, hoezo mini?. Zelf stap ik onder de  warme douche. Bij de keukentafel plak ik de oogst van vandaag. Vier lekke banden…

Vandaag heb ik opnieuw 300 kilometer gefietst,  dus ik ben geen steek verder gekomen…..  De omelet op vier boterhammen, klaargemaakt door mijn moeder, smaakt desalniettemin fantastisch, record of geen record. Daarna lekker koesen in het bedje wat al klaar staat.

Woensdagochtend doorgefietst naar het werk in Leeuwarden. Gelukkig regent het hard, je zou het nog gaan missen. En kom ik, zonder lekke banden?, op mijn werk. Het is even wennen maar ik mag vanmiddag natuurlijk nog naar huis…..