dinsdag 8 september 2009

It Heitelân

Wat maakt fietsen zo mooi. Is fietsen een metafoor voor het leven? Dan moet ik misschien wat vaker uitstappen. Niet het doel maar de reis is waar het tenslotte om draait.


Vandaag had ik zere benen. Meestal heb ik in het weekend rust maar dit weekend moest ik aan de bak. Mijn broer had een mountainbike geregeld en ik mocht achter hem aan rijden. Broertje is sportinstructeur in het leger en zou ff voordoen hoe dat moet. Ik heb nog nooit “gemountain biked”. Maar wat is dat leuk op zo’n fiets!! Je mag dan namelijk vies worden. Mijn hele leven poets ik mijn fietsen tot ik er bij neerval. Van regen baal ik, en waar de weg is opgebroken en er kwistig met zand gestrooid wordt, daar baal ik nog meer. Daar gaan mijn dure schijfrem blokjes van 18 euro en mijn drie kettingen van 23 euro per stuk en mijn… en mijn…

Bij mountainbiken kun je dat allemaal vergeten. Een plas? Liefst dwars er doorheen. Braamstruiken erg voor de banden? Niet zeuren maar scheuren. We hadden geluk want de hele zaterdag regende het, dus er waren meer plassen dan gewoon zand. Dat is dus genieten met volle teugen. Na een uur raggen, donderde ik alleen met mijn wiel tussen twee planken van een brug en maakte een salto mortale…. Au… Maar goed we waren al op de terugweg. Na de rit zet je de fiets even onder een water slang poetst hem wat schoon en dat vind je dan helemaal niet erg!! Want een mountain bike mag namelijk vies worden…..

Goed zere benen had ik dus dankzij het tochtje door de bossen van Bakkeveen. Dan kun je ook niet fietsen, maar ja de 2000 km lonkt. Nog twee dagen naar het werk fietsen en dan ga ik over die magisch grens. Je succes moet je vieren dus daar kijk ik nu al naar uit. Als je zere benen hebt dan wordt het uitstappen wel veel makkelijker. Vandaag alle tijd genomen om de omgeving eens goed “in mij op te zuigen”. Wat is it Heitelân toch prachtig. Klei, weidse uitzichten en koeien. Op dit moment staan overal stalletjes langs de weg met eigengemaakte producten, appels en stoofperen. Dit stalletje stal echter mijn hart.



Wat geeft het leven beter weer dan deze foto. “Gij zult niet stelen” met beide wielen in de Fryske klei gebeiteld. Streekproducten met een moraal en je komt het tegen op de fiets!! Misschien moet ik eens wat vaker uitstappen. Voor je het weet is het allemaal zo voorbij…..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten