Gentleman

Als ik met de bus meerijdt dan valt me altijd het keurige rijgedrag van de chauffeurs op als het niet druk is. Zodra de rondweg overgestoken is en het druk wordt, veranderd deze nette chauffeur plotseling in een formule één coureur. Fietsers worden ingehaald, de bus wordt er nog net ff tussengedrukt. En rijdt hij weg bij de bushalte dan doet hij het knipperlicht aan net als een auto de bus inhaalt…. Kortom het rattengevoel…

Een tijdje terug heb ik me voorgenomen altijd een heer in het verkeer te zijn. Ook al zit ik zelf goed, ik blijf beleefd en vang de fouten van een ander op. Zelf maak ik ook fouten en ben blij als een ander mij opvangt tenslotte. Dit gaat meestal aardig goed maar je hebt van die dagen…..

Drie tal kleine voorbeelden op één dag:

Het begon met een auto van rechts bij Wanswerd. De man zag mij over de weg vliegen en remde van schrik. Ik hield op dat moment de benen stil. Omdat ik dacht dat hij me voorrang wilde geven fietste ik weer door. Toen we oog contact hadden vloog hij toch de weg op, maar op het laatste moment, de auto stond al half op de weg, remde hij toch nog. Ik moest uit alle macht remmen onder het mom “Blij dat ik glij.” Een meter voor de auto kwam ik gelukkig tot stilstand. De man nam hier geen genoegen mee. Reed de weg op draaide het raam naar beneden en schreeuwde. “Ik kom wel van rechts ja!!” En hier ging ik in de fout. Ik riep boos terug “Neem dan ook je voorrang….!!!” Bah, ik had dit ook normaal kunnen zeggen en het was tenslotte gewoon een misverstand.

Nog geen twee kilometer later kwam er een vrachtauto aan als tegenligger. Vlak daarvoor wordt ik nog ingehaald door een auto. Nadat ze me voorbij was, gaat ze boven op de rem staan en zet de auto stil in de berm om de vrachtauto te laten passeren. De Quest remt best goed maar een auto remt beter. Levensgevaarlijk maar het ging gelukkig net goed. Ik geef het toe, ik was niet meer netjes. Ik heb het werkelijk uitgebruld van woede. Ja, Mea Culpa, daar ging mijn gentleman agreement.

Als klap op de vuurpijl kwam er een golfje aanracen op de rotonde bij Stiens. Het fietspad is daar voorzien van rood asfalt, er staan haaientanden en een waarschuwingsbord…. Mevrouw keek niet links, mevrouw keek niet rechts. Je mag daar 30 km per uur maar dat bord had ze ook gemist. Ik zag haar aankomen dus ik remde bij en reed vlak achter haar langs. Ze keek me recht aan en schrok zich helemaal wild. Je ziet die ligfietsen ook niet tenslotte.... En hier bleef ik netjes, kijk ik kan het wel….

Als je snel wilt fietsen zit je toch met een zeker fanatisme in je karretje te trappen en dat staat de gentleman in mij, zover die er is, aardig in de weg. “Aan de kant hier kom ik aan” brult de oermens in mij. Maar na drie keer bijna botsing denk ik wel: “Had ik misschien vandaag gewoon in bed moeten blijven liggen?”