300 kilometer

Maandagochtend om 6:30 uit mijn bed gesprongen voor een tochtje naar Dronten. Het was eigenlijk veel kouder dan ik dacht maar het eerste gedeelte, Leeuwarden, Sneek, Joure was goed te doen. Gelukkig zette een boer zijn “dames” aan het werk en sloot het fietspad af. Daardoor kon ik even de benen strekken. En dat was nodig ook, want mijn voeten waren verkleumd. Na vijf minuten “de dyk wat op en del panderen” was het gevoel weer terug en kon ik verder fietsen. In Sint Nic belde ik voor een mevrouw met een hondje die niet zat op te letten. Tenminste dat dacht ik. Maar in een keer dook ik de weg op en hield het fietspad op. Het vervolg van het fietspad was een schelpenpad waar de mevrouw met het hondje liep. Niet te geloven hoe dat in elkaar zat. Toen ik de fiets opgehaald had uit Dronten kon ik de ingang van dat fietspad al niet vinden. Maar je moet hier dus op de kabouter paddenstoelen letten. En op de afgang….

In Lemmer ben ik het fietspad opgedraaid langs de dijk naar Urk. De fiets door het hekje gewrongen en een boterham opgepeuzeld. Een mevrouw was zo aardig om haar visie op het leven met mij te delen. Nederland is niks, veel te vlak. Ik begrijp dat er boeren moeten zijn. Maar kunnen ze soms dan niet gewoon eens een boompje planten....? Als we in Delfzijl zijn dan kan ik niet geloven dat je daar kunt leven zo plat. Maar Duitsland…..tja, daar is het mooi. Je voelt je er ook meteen thuis… Enne overal rijden velomobielen. En je kunt daar ook overal heel mooi wandelen. Maar in Nederland daar moet je als schipper aanleggen aan een paal… Aan een PAAL!! Jaaaa want er is vandaag, op maandagavond, een Tupperware party en daarom moet dat passagierschip daar liggen. Nou heb ik niets tegen Tupperware maar op maandagavond? Ik werp tegen dat het volk dat je op koopzondag ziet lopen ook niets te doen heeft, dus die zullen dan ook wel naar een Tupperware party komen toch….?

Tja, daar heb ik een punt…. Maar goed we betalen allemaal belasting, enne jij kan hier wel met die fiets komen. Maar ik heb een Eend, zo een met een open dak, en daarmee wil ik ook wel eens op de dijk toeren. Maar ja in Nederland zit alles achter hekken. En die hekken zitten op slot… Tja, daar heeft zij weer een punt. Na dit gesprek wens ik haar een fijne dag en kruip met een droog t-shirt weer in mijn Harly Trapson.

Het begin van de dijk gaat lekker. De weg is wel vrij slecht maar het uitzicht is prachtig. Blauwe lucht met blauw water tegen een groene dijk. Langs de dijk zijn ze de voering van basaltblokken aan het vervangen. Grote kerels sjouwen daar met brokken steen alsof het veertjes zijn. Een eindje verderop bekijk ik hun werk en heb diep respect.

Weer een eindje verderop wordt het asfalt vervangen. Op mijn vraag of ze er weer een puinhoop van maken, antwoorden de mannen bevestigend. Maar, zeggen ze, zo meteen heb je wel kilometers nieuw asfalt. De quest hopst en bopst over de basalt blokken om om de happer heen te komen. Gelukkig is ’t ie geveerd. Ja mannen, goed werk….  Gelukkig weet ik de quest voorbij de werkTuigen te krijgen. En het klopt, geen woord teveel. Lekker nieuw, nog geurend asfalt. De kilometers vliegen onder de wielen door. Jammer is wel dat er steeds buizen liggen over de weg. Er zit wel steeds een op- en afgang bij maar je moet wel remmen…..

Let op de molens langs de dijk. Ze weerspiegelen in mijn fiets en in de spiegel......

In Urk moet ik de Quest weer door een hekje wringen. Dit is wringen voor gevorderden omdat er ook nog een buis ligt waar ik eerst overheen moet en dan vanuit de bocht door het hek, maar het lukt. Voorbij Urk vind ik opnieuw de opgang naar de dijk. Weer door een hek, en voor de Ketelbrug nog een hek. Het alternatief is Emmeloord maar dat beviel de vorige keer ook niet. Midden op de Ketelbrug krijg je als toetje nog een keer een hek.

Bij Velomobiel breng ik het spiegeltje terug wat niet bleef zitten. Aan Jan vraag ik even naar mijn versnellingen te kijken omdat het kleinste blad voor niet wil schakelen. Ik ben zelf al driftig bezig geweest om het “beter” te krijgen. Maar erg gelukt is het niet. Jan knippert een paar keer met zijn ogen en de fiets schakelt beter dan ooit. De lamp wordt nog wat naar voren gezet. De toeter daar komt een nieuw klipje aan het draadje en vijf minuten later fiets ik weer weg. De zekering en het klittenband vergeet ik… Maar ja ik kom nog wel eens terug…

De terugweg gaat zo voorspoedig dat ik besluit om via Stavoren, Hindelopen, Workum, Bolsward, Zurch, Harlingen naar huis te fietsen. Met even rekenen kom ik dan misschien net op 300 km. En dat heb ik nog nooit gefietst...

Voor Workum heb ik een grote dip. Dus de winkel leeg geroofd met een liter vruchten yoghurt, drie bananen, energie drank en wat dropjes. En dat doet de benen goed. Ze willen weer draaien.

Gelukkig heb ik vanaf Harlingen voor het lapje. Rustig paddel ik naar huis. Daar kunnen vier doorweekte t-shirts in de was samen met het dekje van de stoel. Het eten en de douche verrichten wonderen. Ik voel me werkelijk herboren. Vandaag alleen behoorlijk spierpijn in mijn billen maar 300 km in negen uur en negen minuten. Top 71 op de Ketelbrug. Tja, mijn eerste 300km is binnen. Op naar de 600km…. maar nu nog even niet….