Ligfietsproject

Gisteravond had ik een afspraak met Gerrit. Gerrit werkt in het “geheim” aan een nieuw model. Toen hij de Baron kocht had hij beloofd dat ik een keer in de keuken mocht kijken.

Iets later dan 19:30 kom ik aan bij de ingang. Een conciërge komt meteen bits op me af. Wat ik hier doe? Ik heb een afspraak met Gerrit bij deze deur. Gerrit ken ik niet, Je moet je eerst bij de hoofdingang melden…

Na het grote gebouw omgefietst te hebben stap ik het gebouw binnen. Bij de voordeur zit dezelfde conciërge van daarnet. Meteen vraagt hij voordat ik nog een woord gezegd heb: Heb je wel een afspraak? Ben je wel aangemeld? Wij moeten wel weten wie in het gebouw is bij calamiteiten….. Een medewerker ziet me staan en roept. Je komt zeker voor Gerrit? Gerrit staat achter op je te wachten. "Ja", roep ik "maar daar ben ik weggestuurd…". De conciërge is niet te vermurwen en blijft stug tegenstand bieden. Collega’s moeten hem wat sussen.

De Quest mag na wat heen en weer praten binnen staan. De conciërge bemoeit zich er meteen mee. Er moeten vlaggen op die dingen. Je ziet ze niet. Waar zouden ze hier moeten staan? Ze houden zich niet aan de regels. Ze zijn gevaarlijk. Ik had laatst één bijna een onder de auto!! Jammer genoeg remde ik... Oeps die is op oorlogspad... Ik leg uit dat een Velomobiel breder dan 75cm niet op het verplichte fietspad hoeft. Dat een vlaggetje niet veel zal helpen als je een gele kogel van drie meter over het hoofd ziet. En als er twintig mensen in een Quest komen dat er ook twintig auto’s minder zouden zijn. En is er niet een speciaal plekje voor motors? Dan kan er ook een speciaal plekje voor Velo’s komen toch..? Je moet even anders denken over vervoer maar dan zijn niet de fietsen niet gevaarlijk maar de automobilisten...

De rest van het “publiek” is steeds milder en vindt de Quest een prachtig apparaat. Ik demonstreer de toeter en de knipperlichten en laat de bagage ruimte zien. Een aantal heeft me in het wild zien rijden en zijn onder de indruk van de snelheid. Ze zijn bijna om. Maar na het horen van de prijs gaan alle mannen toch voor een auto…. Want waar laat je je vriendin dan? Toch geen twintig velo’s erbij….zucht.

Gerrit laat me binnen en na een bakje thee laat hij de nieuwe ligfiets project zien. Alle onderdelen zitten in de computer en zijn berekend, dat vormt een dikke klapper vol detail tekeningen. De onderdelen in de computer zetten is een monster klus. Het vernieuwde model staat gebroederlijk naast de oude van Gerrit. Heel vernuftig hoe ze de fiets in een nieuw jasje gelast hebben. En leerzaam voor mij om te zien wat voor een proces er achter een fiets maken zit. Gerrit laat me trots alle details zien en ik beloof niets verder te vertellen….. Ik maak nog even een klein testritje op zijn oude ligfiets. Ik slalom door de machine hal en merk hoe heerlijk wendbaar de fiets is. Ben benieuwd hoe de nieuwe fietst....

Na een uurtje over fietsen en vervoer in het algemeen te hebben gebabbeld vertrek ik weer. Ik bedank de conciërge dat de fiets binnen mocht staan en na een prachtige avond rit kom ik voldaan thuis.