Bochten techniek

De Quest is een heerlijke fiets op het rechte eind, helaas kom je wel eens een bocht tegen. En dat kost een hoop energie, de fiets moet je na een bocht weer op snelheid trappen. Een lichte racefiets van 10 kilo trap je makkelijker weer op snelheid dan een zware Velomobiel. Een haakse bocht betekent altijd flink afremmen de bocht doorgaan en dan weer accelereren. Maar er zijn ook bochten die je met een hoge snelheid kunt nemen. Op een tweewieler zijn deze geen probleem, je corrigeert het uit de bocht vliegen met tegen hangen. Een voordeel van een ligfiets is dat je in de bocht door kunt trappen de trappers raken immers de grond niet. Het tegenhangen lukt helaas niet in een velomobiel. De laatste tijd probeer ik mijn bochtentechniek in deze bochten aan te scherpen. Ik wil snel door een bocht gaan. Maar ik wil wel mijn drie wielen aan de grond houden. Hier een aantal punten waar je op kunt letten.

Stijve vering:
Mijn Quest is uitgevoerd met stugge veren. Dit geeft misschien wel iets minder comfort op hobbelige wegen. Je stuurt wel veel strakker in een bocht.

Harde banden:
Als de achterband zacht is dan voel je dat de velg wegloopt van de band. Te hard is natuurlijk ook niet goed omdat de fiets kan gaan “dribbelen”. De achterband verliest grip en je kunt dan uit de bocht vliegen. Dit heb ik eigenlijk alleen bij een slechte klinker weg. Hetzelfde geldt voor de voorbanden. Bij harde banden en een droge asfalt weg ga je strak door een bocht.

Schoudersteunen
Om een bocht lekker te nemen moet je “strak” in de fiets zitten. Mijn schouderblokken passen precies. De eerste paar weken had ik teveel ruimte en je hebt dan houden en keren als je de bocht ingaat want je kunt je nergens tegen afzetten.

Armsteunen
Door je ellebogen in de armsteunen te hangen kun je het stuur vastzetten in de bocht. Je gaat dan strak door een bocht.

Knipperlichten
Op mijn forenzen weg kom ik een aantal bochten tegen die onoverzichtelijk zijn. Dat betekent niet alleen oppassen voor mij, maar ook voor mijn tegenliggers die de bocht willen afsnijden. Om de tegenliggers te waarschuwen gebruik ik dan mijn knipperlichten. En dat heeft me al een paar keer gered.

Zwaartepunt laag
Het zitje staat bij mij afgesteld in de laagste stand om zo diep mogelijk in de body te zitten. Als je bagage hebt dan het zwaarste gewicht achter de wielkasten plaatsten. Dit helpt om het zwaartepunt laag te houden. Hoe meer het gewicht naar achteren wordt geplaatst, hoe hoger het zwaartepunt. Dus dat betekent minder hard door een bocht.

Stuurtechniek:
Om de fiets recht te laten gaan corrigeer je elke trapbeweging met een kleine tegenstuur beweging. Je merkt direct wat er gebeurt als je het stuur in het midden licht vasthoudt en je trapt. Op dat moment ga je slingerend over de weg. Probeer ik in de Quest hard door te trappen in een bocht dan voel ik op het moment van aanzet dat de fiets gaat wringen. Mijn idee is nu dat je in de bocht bij elke trap beweging ook licht zou moet tegensturen. Dit principe kan ik niet goed toepassen het wringen wordt eerder erger dan beter.

Wat ik vaak doe: Is hard remmen voor de bocht. Langzaam de bocht insturen, het stuur vastzetten, de bocht zo wijd en zo strak mogelijk nemen (ik vlieg dan net niet uit de bocht) en weer langzaam de bocht uitsturen. Als je iets minder kracht gebruikt in de bocht gaat de fiets ook niet wringen en kun je doorfietsen. Bij een hele steile bocht houd ik de benen stil.

Remmen en gasgeven in de bocht
Een collega heeft een ATB master class gevolgd bij Henk Lubberdink. Hij heeft de techniek geleerd: “Remmen en gasgeven in de bocht”. Je stuurt de bocht in met de rem licht ingeknepen, kijk waar je naar toe wilt sturen. In de bocht trap je door. Op het moment dat de fiets gaat wringen gooi je de remmen los en vlieg je de bocht door. Deze techniek heb ik vandaag wat uit geprobeerd en is nog best lastig toe te passen. Ik hoop dat het werkt in een Quest.

Als iemand meer tips heeft? Ik houd me aanbevolen…