Kajak weekend

Vrijdag na de repetitie bij Carel in de kajak gestapt. Carel heeft een nieuwe Valley Aleut, een dubbele tweemanskajak die dringend aan de tand gevoeld moet worden. Het eerste plan is om in de Quest mijn viool, mijn kano uitrusting en drie dagen voedsel te vervoeren. Maar hoe ik ook prop en pas en meet het blijft niet passen. Het is niet anders, ik ga met de auto naar Sneek. De eerste afspraak is om de zee op te gaan. Maar het waait al weken hard en bovendien is het aanlandige wind. Bovendien is het hoog water om half vier ’s ochtends. Dit jaar heb ik al één keer in de kajak gezeten, ik heb het tenslotte veel te druk met fietsen. Met zo’n kano conditie en deze omstandigheden zie ik het niet zitten om de zee op te gaan dus hebben we een alternatieve zoet water ronde bedacht. En daarom “belonen” we ons zelf met een rondje van 85 kilometer. Dat is net te lang om te kunnen halen in twee dagen dus dan kunnen we lekker stressen in de boot…. Doorroeien Carel, ja Marcel houd je mond, roei door….

De nieuwe boot van Carel is een compromis loze boot van bijna 7 meter met een enorm bagage luik tussen ons in. Plus nog een luik voor en achter dat betekent dat je heeeeel veel mee kunt nemen. Ik ben op tijd in Sneek om de boot in te pakken zodat we meteen na de repetitie weg kunnen. De boot is ingepakt niet te tillen. Naast een complete tent uitrusting hebben we ook nog drie dagen voedsel en liters water mee. De repetitie is om negen uur ’s avonds afgelopen en vol goede moed beginnen we de boot naar het water te manoeuvreren. Eenmaal in het water is de boot als een vis in het water. De scherpe boeg snijdt door de golven en de wind hebben we in de rug. Meteen hebben we een gangetje van 9 kilometer per uur te pakken en dat is hard voor een kajak.



Om half twaalf  ’s nachts landen we op het eilandje voor Heeg. We slepen de boot 50 meter door het natte gras en zetten onze tent beschut uit de wind op. Gelukkig hebben we al gegeten want de harde wind en de regen maken het buiten niet erg aangenaam….

De volgende ochtend zitten we om half tien weer in de boot. De harde wind maakt dat er aardige golven staan op het Heegermeer en de Fluessen. De zijwind duwt de boot een beetje scheef en dat maakt het roeien vermoeiend maar toch varen we lekker door en komen om half een in Stavoren.

Heel raar, het is toch geweldig zeilweer zou je denken: harde wind en regen, maar er zijn bijna geen boten in Stavoren en voor een kajak draait de sluis niet dus we mogen hem tillen. Voordat we het IJsselmeer opgaan gaan we eerst stevig bunkeren. De bananen, gevulde koeken en broodjes kauwen we geduldig naar binnen. Een brutale eend die ons de hele tijd schattig aankijkt en ook wat kruimeltjes krijgt is een ware dief. Als Carel even zijn telefoon pakt, jat de knuffel eend zijn hele boterham met oude kaas en maakt zich uit de voeten/zwemvliezen. Carel vliegt er achteraan en staat er beteuterd bij maar na een snoekduik van de eend in het water is de boterham weg….

In de hoek bij de sluis is een klein strandje en daar gaan we weer in het water. Op het IJsselmeer hebben we de wind in de rug en dat is heel prettig met deze hoge golven. We surfen van golf naar golf en de boot doet het geweldig. We bereiken in de surf snelheden tot 15 kilometer per uur. Het is werkelijk kicken. Het roer houdt de boot steeds strak in het spoor zodat hij niet uitbreekt. De boot reageert heel rustig en vertrouwd dus we genieten met volle teugen.

Halverwege Lemmer gaan we even aan land. Ik bel even met Dineke om te vertellen dat alles goed gaat. We horen dat Nederland heeft gewonnen van Japan. Ik vertel aan Carel dat Nederland heeft gewonnen. Waarmee? Vraagt Carel…. Is al net zo’n voetbal fan als ik…..

De IJsselmeerkust afleggen in een kajak is een heel eind maar eindelijk komen we in Lemmer. Daar hebben we meer geluk en kunnen we met een boot mee naar binnen in de sluis. De sluiswachter moppert wat en zegt dat we de boot wel kunnen tillen. Ik zou echt niet weten hoe want bij de sluis is nergens gelegenheid. Bovendien is het kreng niet te tillen maar gelukkig mogen we mee.

Eenmaal weer in het binnenwater zoeken we een plek om te koken. We vinden een goed plekje uit de wind en zetten onze vriesdroog maaltijd in elkaar. Mjam is maar weer smullen… wat hebben we weer een geluk. Gelukkig hebben we nog wat verse groentes mee…. Je kunt er natuurlijk voor kiezen om uit eten te gaan maar Carel en ik vinden het altijd veel te leuk om alles mee te sjouwen. Bovendien stap je dan uit je expeditie wereldje en dat verknoeit juist die “leuke” sfeer. We hebben tenslotte niet voor niets overnacht in een natte tent, een vochtige slaapzak en natte kleren.

Na het warm eten roeien we nog drie uur stevig door en anderhalf uur voor Sneek om 22:00 uur is onze tijd op. Het regent weer gezellig. De kans om nog een nacht met je maatje in een natte tent door te brengen laten we ons niet door de neus boren dus zoeken we opnieuw een plekje. Het eerste eiland blijkt een levensgevaarlijk bagger depot te zijn. Het tweede eilandje lukt wel "Aanleggen om de hoek" klinkt vertrouwt.

Om het ons zelf makkelijk te maken hoeven we de boot maar 10 meter te versjouwen. Carel en ik doen beide een manhaftige poging. Door de spierpijn kan ik mijn armen niet meer recht voor me uitsteken. We krijgen de boot nog geen centimeter vooruit. Tegelijkertijd besluiten we dat de boot er prima bij ligt….. Er is te weinig licht voor een fatsoenlijke foto maar deze foto's geven wel prima de sfeer weer dus toch maar geplaatst.

De volgende ochtend staat de wekker op zeven uur. Ik moet op tijd thuis zijn voor het vaderdag concert van het Frysk Jeugdorkest waar Sander viool in speelt in de Harmonie in Leeuwarden. Zonder ontbijt proppen we de boot in drie kwartier vol voor onze laatste etappe. Om negen uur stappen we uit de boot in Sneek. Wow het was weer een geweldige tocht en ik heb maar drie blaren….. Carel bedankt!!!