Vanochtend voor het eerst na de vakantie weer met de Quest op pad. Gisteren moest ik spelen op een nieuwjaarsreceptie en kon ik met de auto naar het werk. Dineke heeft me overgehaald om de korte weg naar Leeuwarden te nemen. Als ik de straat uitfiets zie ik dat de weg mooi “gedweild” is. Dus hup, stuur naar links, toch maar de lange weg.
Het eerste deel gaat heerlijk, er ligt wel sneeuw maar toch kan ik lekker doorrijden. Op weg naar Heijum begint het opnieuw te sneeuwen. Eerst het vizier omhoog dat zit vol sneeuw, dan de bril af, die is beslagen maar dan begint de ellende. De sneeuw komt in je ogen en dat doet zeer. Met mijn hand voor de ogen gaat het iets beter maar ik kan niet meer opschieten. De weg zie ik steeds slechter, ik snap er niets van. Worden mijn ogen nu zo slecht? Is het vizier toch donkerder dan ik denk? In mijn fiets zie ik dat het voorlicht gewoon helder schijnt. Mijn conclusie is dat het aan mij moet liggen. Toch maar voorzichtig doorgefietst. Gelukkig wordt het langzaam licht.
Met het vizier naar beneden en een doekje in de hand om het vizier schoon te vegen gaat het fietsen weer wat beter. Hoe dichter ik bij Leeuwarden kom hoe meer sneeuw op het fietspad. Maar ik heb toch drie wielen? Dus puppy power! Ik ga wel langzamer dan anders maar de fietsers gaan ook niet zo snel. Dat maakt dat ik iedereen, net als anders, voorbij bleef stuiven. Twee meisjes willen de weg oversteken maar zien me aankomen dus blijven ze wachten. Terwijl ik voorbij rij hoor ik ze bewonderd zeggen: “Mooi ding hé!!”. Kijk dat voelt weer even goed…
Het Leeuwarder bos heb ik zaterdag even verkend en dat is een ijsbaan dus voor het eerst moet ik nu door de stad. Geen twee kilometer omfietsen maar een smal fietspad en twee stoplichten. Ik blijf nu maar achter een groepje fietsers hangen en hobbel met een gangetje van 15 kilometer naar het volgende stoplicht.
De rest van de route valt mee. Helemaal als ik de weg opdraai in de stad. Ik trek even op tot 40 kilometer om de auto’s niet te hinderen. Maar de auto achter me wordt snel kleiner. Die gaan vandaag ook niet zo hard. Vlak voor de stadsfile begint kan ik uitwijken naar het fietspad. Dit is leuk!! Eten van twee walletjes….
Zo kom ik aan in het centrum van Leeuwarden. In de fietskelder haal ik al mijn bagage uit de fiets: Kleren, Schoenen het schaatsenslijp apparaat. Een collega wil vandaag schaatsen maar heeft vergeten om zijn schaatsen weg te brengen. Dus ik heb beloofd zijn schaatsen te slijpen. In de fietskelder blijkt waarom mijn licht het niet meer doet. Er zit een dikke laag sneeuw voor de lamp. De volgende fiets moet maar een verwarmde lamp hebben ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten