Een fiets vergelijk ik altijd met vliegtuigbouw. Als er een brug wordt gebouwd dan nemen ze het maximale gewicht wat de brug moet dragen en dan doen ze dat bijvoorbeeld keer tien of keer honderd. Als je dat zelfde gewicht in een vliegtuig wilt vervoeren dan heb je ineens hele andere marges. Je neemt dan het maximale gewicht en neemt dan als veiligheidsmarge bijvoorbeeld twee keer het maximale gewicht. Je wilt niet alleen een heel sterk vliegtuig maar het moet ook de lucht in.
De meeste stadsfietsen van tegenwoordig lijken meer op een brug dan op een vliegtuig. Dineke had een prachtige stadsfiets met vering in de voorvork, vering in het zadel een naafdynamo en een 8 versnellingswiel met trommelremmen maar ze kwam niet meer vooruit. Al dat comfort zorgt ervoor dat de fiets zwaar is en ook zwaarder loopt. Dit jaar fietst ze op een Koga City Light en dat is een verademing. Een hele sobere lichte stadsfiets met nog steeds 8 versnellingen. Ze fietst nu bijna 4 km per uur sneller. Een hele boel kleine beetjes doen er dus wel degelijk toe.
In mijn Quest 342 heb ik keramische lagers laten zetten. Het setje bestaat uit drie lagers voor het achter wiel. Vier lagers voor de voorwielen en een ketting geleide wieltje. Als je alle lagers van de fiets bekijkt dan houdt je nog de trapaslagers over, de lagers bij het stuur en de derailleurwieltjes. De derailleur wieltjes zijn het makkelijkst aan te passen.
Na even zoeken blijkt Tacx keramische derailleurwieltjes T4065 geschikt voor Shimano 8, 9 & 10 speed. De wieltjes besteld bij http://www.bikeparts4u.nl/. Door de vakantie konden ze niet snel leveren maar de volgende dag kreeg ik al een mailtje waarin ze aanboden het geld terug te storten of om te wachten tot de zending na de vakantie. Ik wil ze toch hebben dus ik wacht wel.
Vandaag kwamen ze binnen. Als ik het doosje open maak zie je op het ene wieltje upper staan en het andere wieltje lower. Bij de standaard wieltjes van Shimano zit het bovenste wieltje nooit strak in zijn lager. Er zit een beetje speling in. Op het moment dat je schakelt, is er ruimte om de ketting een extra tikje te geven. Hierdoor springt de ketting sneller naar het volgende tandwiel. Het Tacx wieltje heeft die speling niet maar blijkbaar zit er wel verschil in het bovenste en onderste wieltje. De wieltjes moet je aanvullen, afhankelijk van je type derailleur, met twee plastic dopjes. Daarna kun je ze monteren. De wieltjes lopen echt heerlijk licht tussen de vingers.
Het vervangen is nog een heel gepruts. Ik heb de ketting op het grootste tandwiel gezet, heb het kapje eraf gehaald en de fiets neergelegd op een kleedje op zijn kant. Het onderste wieltje is zo vervangen. Maar het bovenste wieltje daar kun je heel slecht bij. Sander mijn zoon helpt even om de derailleur vast te houden zodat ik het boutje los kan draaien. Vast draaien is een nieuwe uitdaging. Door de kettingspanning zit het huisje van de derailleur niet meer recht boven elkaar en kan ik het schroefgat aan de andere kant moeilijk vinden. Natuurlijk lukt het maar de ketting ligt nu wel aan de verkeerde kant. Samen krijgen we de ketting er weer op. De volgende keer zet ik de ketting op het kleinste wieltje, misschien gaat dat beter.
Ik maak even een klein proefritje en ik merk niets aan de versnelling. Die werkt nog even perfect als eerst. De eerste indruk is dat de ketting net iets mooier en lichter loopt. Het grootste verschil zit misschien alleen tussen de oren maar alle kleine beetjes doen er tenslotte toe. Morgen maar eens een echte proefrit maken….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten