Planking the Quest

Nieuwe lagers

Maandag naar Dronten gereden om mijn Quest op te halen. Vorige week heb ik de Quest gebracht om de beschadigde neus te laten repareren. Deze had een fikse deuk opgelopen van een hond die de fiets aanviel. Ik mocht de Mango lenen maar deze was nog niet terug gebracht. Als nood oplossing mocht ik in Jan zijn groene "dragon" Quest rijden. Dat kwam wel heel goed uit want de terugweg was door de harde wind erg, heel erg lang. Er staat nu bijna 29000 km op de teller maar de ketting was nog maar voor twee derde op. Volgens Jan haal ik de 40.000 km met deze ketting. Dat is toch wel een mooi compliment. Volgens Jan zijn veel klanten blij als ze 20.000 km halen. Als je de handleiding van de Quest netjes volgt en elke 1000 km de  ketting reinigt en smeert dan haal je dus heel wat meer kilometers uit dezelfde ketting!

Deze week mocht ik in Jan zijn fiets rijden. De fiets van Jan heeft heel wat minder kilometers op de teller staan dan mijn fiets, en dan vallen wel een aantal zaken op.

Mijn voorwielen maken echt veel lawaai. De lagers moeten nodig vervangen. Deze lagers heb ik al een tijdje in huis maar ze moeten er nu echt in. Het kettingwieltje is niet meer gefixeerd en de achtervering van Jan zijn fiets werkt een stuk beter dan die van mij.

Zaterdag dus maar even een klusdagje. Jan heeft voorgedaan hoe ik de lagers uit het voorwiel kan verwijderen. Je duwt met inbussleutel het afstandsbusje scheef en dan ontstaat ruimte om de lager eruit te tikken. De oude lagers liggen er inderdaad zo uit. Opvalt dat de lager aan de binnenzijde van het wiel echt versleten is. De buitenste lager is nog wel goed maar is niet helemaal fris meer.

De lager erin tikken kun je met dopsleutel doen. Alleen moet die dopsleutel wel precies passen op de buitenste ring van de nieuwe lager. Mijn gloednieuwe SKS lagers hebben nog geen kilometer gelopen maar ik zie wel kans om er twee de vernieling in te slaan. Duur leergeld maar het is niet anders. Volgens Dineke ben ik "Aan lager wal...." Gelukkig kan ik met de oude buitenste lager de binnenste lager aan de linkerkant vervangen en kan ik zo toch nog fietsen.

De tweede set lagers weet ik wel goed te monteren. Je neemt gewoon een grote hamer die je op de lager zet. Met een andere hamer sla je de nieuwe lager eerst precies in de cup. Dan monteer je het wiel gewoon weer op de veerpoot met de de bout en de ring. Je perst dan de nieuwe lager keurig op zijn plaats zonder de lager te beschadigen. Het heeft geen vliegende haast maar toch maar meteen twee nieuwe lagers besteld voor het linker wiel.

Omdat de kap er toch af moet heb ik meteen een kettingkast laten monteren. Voor de achterveer heb ik een nieuw nylon busje gekregen. Deze moet ik nog bevestigen. Maar na deze actie is de fiets nu weer fluisterstil. Het is een genot om weer te suizen….

Roeispaan

Zaterdag 5 mei is het bevrijdingsfestival in Leeuwarden. Sander en zijn maten hebben bedacht om met het roeibootje naar Leeuwarden te varen naar de Prinsentuin. Dan zijn ze midden op het festival terrein en hebben ze een leuke tocht. De roeiboot gaat het water in en de motor wordt bevestigd. Een winter niets doen is niet goed voor een motor. Hij blijkt het nog wel te doen maar als de motor weinig toeren maakt dan slaat hij af.

Woensdag mogen ze een motor van een vriend lenen. Vorig jaar zijn drie roeispanen gebroken en daar heb ik Canadese peddels van gemaakt. Ze varen met kleine peddels naar hem toe en de tweede motor komt er achter te hangen. De tweede motor blijkt de winter ook niet te hebben overleefd.

Riemer heeft ook een motor dus die mag er wel achter. Deze motor start maar houd er dan mee op. De bougie wordt schoongemaakt maar ook dat helpt niet. De vierde motor dan? Nu moeten ze het hele dorp door peddelen. Als ze aankomen zegt Marijn: “Jongens, slecht nieuws, onze motor doet het ook niet.” “Kon je niet even bellen varen we dat hele klere eind door het dorp en dan is het ook nog voor niets…..”

Maar ja, hoe kom je nu in Leeuwarden? Ze mogen van Ydwer een stel langere peddels lenen voor de Canadees. Zouden ze 12 uur ’s middags vertrekken. Ondertussen is het al half drie. Met z’n vijfen roeien ze nu  15 kilometer naar Leeuwarden. Om tien uur ‘s avonds belt Sander dat het festival afgelopen is. Er is nog een klein probleem, ze moeten nog terug…….

Eén “vriend” haakt af. Druk, druk, druk. Morgen werken en zo... het is zo zwaar ennhu… De derde vriend is net aan de schouder geopereerd en heeft eigenlijk al teveel gedaan. Sander en Marijn moeten samen de boot terug roeien. Oef, en dat is een heel eind in de nacht en het gaat niet zo snel. Gelukkig zijn ze om 01:00 uur al thuis. Met uitgaan wordt het wel eens later ten slotte. Oh ja, Sander heeft heerlijk geslapen hij wordt pas 12 uur de volgende dag wakker. Maar waar dat van komt??? Weet ie niet….

Daar sta je dan als ontaarde fietsvader. Weinig thuis zeker? Laat de klussen thuis sloeren. Tijd voor actie. Het hout voor de roeispaan ligt al net zolang in huis als ik de Quest heb. Slik…. Gelukkig zijn de schuurbanden op van de bandschuurmachine, dus het begint goed met een ritje Quest naar Leeuwarden om schuurbanden te halen. Toch weer gratis 40 kilometer erbij. 

Twee latten op elkaar gelijmd en daarna de bladen gezaagd en bevestigd. Dan is de grove vorm van de roeispaan duidelijk. Daarna begint het schaven totdat ik de vorm glad kan schuren met de bandschuurmachine. Na een dag werken is de eerste roeispaan af. Ik ben best trots, ondanks al het fietsen kan ik het nog. Nog twee te gaan…. Aan het eind van het seizoen verf ik ze wel want voordat de verf droog is. Is het seizoen al weer om….

TranSport

Vorige week heb ik een sleutel 13 geleend van mijn zwager om het achterwiel vast te zetten. Dit is een klein licht sleuteltje, het was ook niet zwaar genoeg om de bouten van de achteras goed vast te zetten. Vandaag is mijn vader jarig en heb ik bedacht om eerst naar Zwolle te fietsen en dan terug naar Heerenveen.

De fiets zet ik de avond van tevoren helemaal klaar zodat ik snel kan vetrekken. Ik maak anderhalve liter sportdrank. De drank verdun ik, want als je de gebruiksaanwijzing volgt is de drank mierzoet. Ik gooi er een extra schep (zee) zout door, en een schep fantomalt. Morgenvroeg hoef ik alleen maar de fiets naar buiten te rollen en ik kan weg.

Als ik ’s ochtends nog even de inhoud van de tas controleer ligt er een natte plek op de bodem. Ben ik zeker vergeten om de bidon eruit te halen gisteravond toen ik de banden gecontroleerd heb. Maar als ik de fiets naar buiten rijdt ligt er een grote plas onder de fiets?? Een breed zwart spoor van mieren heeft zijn weg gevonden naar de lekkernij…. De grote anderhalve liter fles blijkt lek en is leeg gelopen. Als ik de tas eruit haal druipt hij van de kleverige sport drank. Bah, het begint weer goed.  De extra sokken mijn muts, de oude luier die tot brillenpoets doek is gepromoveerd en de extra handschoenen zijn doorweekt.

Snel een nieuwe fles gepakt en nieuwe drank gemaakt. Nu alleen water met wat extra zout, voor de rest heb ik geen tijd. Omdat ik de fiets leeg heb gehaald vergeet ik mijn kostbaar gesmeerde broodjes maar daar kom ik pas later achter….

Ik zou zeven uur vertrekken maar het is al twintig over zeven voordat ik echt wegfiets. Het is echt een heerlijke dag en de kilometers glijden onder de wielen door. Om half acht is het nog niet warm en het extra jasje komt goed van pas. Achter Wolvega, blijk ik toch iets te optimistisch te zijn geweest. Ik haal Zwolle gemakkelijk maar dan kom ik wel erg laat op mijn vaders verjaardag. Ik besluit om er dan maar een plezier ritje van te maken. Loom lig ik langs de oever van de Linde aan mijn thee te nippen. Een prachtig landschap met veel geel en wit en alle bomen in bloei. En oh ja, waar zijn mijn met zorg klaargemaakte $#@$ broodjes met kaas en kiemen…?

Bij mijn ouders druppelt iedereen binnen. Mijn schoonzus komt op de racefiets. Mijn zoon komt op de racefiets, ik ben IN de fiets, kortom er komen meer mensen op hetzelfde idee. Tijdens de verjaardag komt het gesprek op de invullijst voor een test. Wat vul je in bij de vraag of je aan sport doet? Mijn schoonzus fietst veel van het werk naar huis. Maar dan ben je niet lid van een vereniging.

Vanaf vandaag hebben we een nieuwe sport bedacht en we noemen het tranSport. Conditie “ligt” op straat, op weg naar je doel. Geen tijd is geen argument meer. Het is de perfecte sport die helemaal in je leven is te integreren. Nooit meer in de file, snel en geruisloos van A naar B. Het levert gezonde gemotiveerde blije mensen op die weinig ziek zijn. Goed voor de werkgever en goed voor de werknemer goed voor milieu goed voor…. Dus jongens en meisjes, vrouwen en mannen, wie doet mee met de nieuwste rage (wel een blijvertjes trouwens) tranSport?

Dit is een link die ik gevonden heb bij de ligfries (Kees van Malssen). Omdat zijn blog niet meer wordt bijgewerkt en je het daarom misschien hebt gemist en omdat het een geweldig verhaal is: hier nog een keer de link van een filmpje van verkeersexpert Mikael Colville-Andersen:

http://www.mefeedia.com/video/32558673

Synchroniciteit

Zondag op de fiets naar Workum. Dineke haar zus is jarig en zo’n bezoekje vraagt om een fietstochtje. Om twee uur ben ik al laagvliegend in Workum. Het is warm en het waait niet. Dus mijn snelheid buiten de dorpen ligt rond de 40 km per uur. Ik bedenk om door te fietsen naar Stavoren. In de Friesland Post van december 2009 stond een leuk artikel:

Citaat van het artikel:

“Het oude Stavoren was volgens middeleeuwse kroniekschrijvers aan het begin van onze jaartelling de hoofdzetel van de ‘afgoderij’ van heidense koningen, echter een tempel of graf is nooit gevonden. Dit raadsel houdt archeoloog Jan Zijlstra uit Leeuwarden al jaren bezig. Friesland Post vraagt  paragnost Pieter Pietersen om in Stavoren in trance te gaan en in het verleden te kijken”….

Naar aanleiding van dit artikel hebben we een verhaal gemaakt en op muziek gezet. De plek waar Pieter Pietsersen in trance gaat is een Leylijn.  Een leylijn is een kruispunt van banen van positieve energie waarbij de plek in verband wordt gebracht met de kosmos. Naar deze leylijn ben ik nieuwsgierig dus die ga ik proberen te vinden….

Op weg naar Stavoren slaat de ketting steeds over. Het lijkt of het achterwiel opnieuw los zit net als met de tocht met Marcel Beekmans. Straks maar even kijken. Het enige dat ik heb is een foto, en een kerk in Stavoren. (Stavoren is afgeleid van de afgod Stavo.) De kerk is snel gevonden en via de foto ontdek ik de plaats waar de paragnost heeft gezeten.

Een beetje onwennig ga ik op de begraafplaats zitten. Eerst maar even droge kleren aan. Links is een tuinfeestje met Nederlandse tophits. Rechts zijn lawaaiige kinderen lekker aan het ravotten. Al met al niet de geluiden om in de sfeer te komen. Na een tijdje voel ik me net als Joeri Gagarin die riep nadat hij terugkwam uit de ruimte: “Ik heb goed gekeken maar God niet gezien.” Ik ben dus totaal ongevoelig voor deze plek… Jammer maar de fiets moet wel gemaakt en ik heb honger en dorst….. Ik kom nog wel een keer terug als ik meer tijd en rust heb. Op een stukje gras zonder graf probeer ik met het gereedschap dat ik bij me heb de as weer vast te zetten.

Dat lijkt te lukken en zonder ongelukken kom in Workum. Daar begint het gedonder opnieuw. En opnieuw zet ik de twee bouten zo vast als ik kan. Bij het vertrek biedt mijn zwager nog aan om me mee te nemen maar ik denk wel thuis te komen…..

Twee kilometer buiten Nijland loopt de ketting eraf en het wiel loopt aan in de wielkast. Het is nu echt gebeurd. De bout aan de linkerkant is weg en aan de rechterkant is het draadstaal verdwenen. Dit is losgelopen…. Wat nu? Dineke gebeld en gevraagd of het adres van Ben Wiggers te achterhalen is. Even later belt ze terug met het adres. Sander, mijn zoon, wil me wel halen en we spreken af bij Ben. Hoop maar dat hij er is.

De fietsschoenen gaan uit. En de twee en halve kilometer loop ik op blote voeten terug naar het dorp. Gelukkig is Ben thuis. Hij snapt meteen het probleem en gezamenlijk zetten we mijn fiets achter in de tuin. Gelukkig bestaat er iets als synchroniciteit (schijnbare toevalligheid). Ben gaat morgen naar Dronten met zijn Quest voor reparatie. Hij wil wel een nieuwe achteras voor me meenemen! Dit is gewoon niet te geloven. Dit is toeval wat ik zelf heb gecreëerd? Of werkt dat dan toch zo’n leylijn…..???

Vandaag de trein naar Sneek genomen. Ben haalt me van de trein op dus dat scheelt weer een uur lopen. De as gaat er feilloos in en ik fiets vandaag heerlijk naar huis. De Quest staat weer op zijn plek dus dat voelt goed. Thuis monteer ik ook de nieuwe veer in de schokbreker achter. Door er met Ben over te praten kom ik er achter dat ik hem op de kop heb gemonteerd. Als ik de veer loshaal zie ik nog een probleem. Ik heb de veren verkeerd in het buisje gestopt. Daarom slipte ik steeds zodra ik op klinkers kom. Ik ben weer lekker aan het klussen geweest@#@!**. Maar goed de fiets is nu weer tiptop….

Ben en zijn vrouw geweldig bedankt voor jullie gastvrijheid!!! Jullie hebben me gered.

Achterwiel

Vorige week met Marcel Beekmans gefietst. Tijdens de terugtocht op de Afsluitdijk sloeg mijn ketting steeds over de tandwielen van de achteras heen. Dit is al veel vaker gebeurt. Meestal is het nodig om de derailleur opnieuw af te stellen. De hele week ben ik vrolijk doorgefietst. Mijn achterveer piepte ook en dat is veel irritanter omdat je dat gepiep dan de hele tijd hoort.

Vrijdag naar Drachten en naar Heerenveen. Met 60 km per uur, even het IJmte gevoel, naar beneden geknald in het Aquaduct van Grou. In de bocht hoor ik het achterwiel tegen de kast aanlopen. Blijkbaar heb ik de fiets niet goed ingepakt waardoor de wielkast tegen het wiel aankomt....?

Zaterdag toch maar even de fiets de achterveer uitgebouwd. De blauwe veer is aan één kant versleten. Waarschijnlijk trekt hij krom als de veer inveert. De volgende keer als ik in Dronten ben zal ik hem vervangen. Nu eerst de veer maar even dik in het vet gezet. Als ik de fiets dicht wil maken zie ik een ring liggen in de kettinggoot. Hé? Zit er dan toch nog een ring bij de bevestiging van de achterveer? Als ik de ring ertussen doe past de bout niet meer. Voorzichtig voel ik met mijn hand en er komt ook nog een bout uit? Toch maar even het achterklepje bij het achterwiel losgemaakt. Brr, de twee bouten met de ring van de achteras zijn los…..

Sander heb ik beloofd om naar zijn hardloopwedstrijd te kijken in Dokkum. Maar dat ga ik dus nu niet meer halen. Toch maar als een bezetene, in het zonnetje dat dan weer wel, aan de gang. Bout aan de andere kant losgedraaid. Ring er op. De twee bouten aangedraaid. En de bout aan de andere kant weer vastgezet. Klep erop en de twee kettingkasten weer teruggezet in de buik van de fiets. Ik houd precies drie minuten over om het gereedschap op te ruimen en mijn handen te wassen.

Snel race ik naar Dokkum. Ik kom nog op tijd om Sander twee keer langs te zien rennen. Hij heeft zijn voet de eerste honderd meter verzwikt maar toch de vijf kilometer uitgelopen. Als hij thuis komt is de voet zo dik dat hij niet meer kan lopen. Hij heeft twee minuten langzamer gelopen dan zijn beste tijd. Maar met zo'n voet is dat toch nog een prestatie.

De fiets doet het weer geweldig. In theorie had er heel veel mis kunnen gaan. In de praktijk kan de as geen kant op en blijft de fiets het gewoon doen. Ik ben wel boos op mezelf dat ik het niet beter gevoeld heb. Maar alles is gelukkig nog heel. En de fiets schakelt weer uitstekend…..

Marsman

Marcel Beekmans wil een “Tour du Hollande” maken en ik mail hem dat ik wel een stukkie mee wil fietsen. Dat is zo geregeld. Maandag zal ik hem tegemoet fietsen op de Afsluitdijk en dan loods ik hem door Friesland.

Om acht uur vertrek ik en fiets vlot naar Harlingen. De dikke winterbanden heb ik eraf gehaald en de Kojaks weer teruggezet. De fiets zoeft niet alleen ouderwets, hij is ook weer heerlijk bestuurbaar.

Als ik de Afsluitdijk opdraai krijg ik een sms van Marcel. "Over een uurtje ben ik op de Afsluitdijk". Het is eindelijk wat warmer, zo’n 10 graden, en de wind is matig. Op de dijk vliegt de snelheid dus omhoog. Het valt op dat er een hoop troep op de dijk ligt. Dat mag wel weer eens worden opgeruimd.

Als ik het talud omhoog fiets bij het monument zie ik Marcel Beekmans samen met Pee Komen. Marcel zit in zijn fonkelnieuwe Groene Carbon Quest een stralende Marsman te wezen. De fiets is echt geweldig om te zien. Jammer dat hij hem helemaal heeft volgeprakt voor zijn tocht, dus het lichte gewicht is niet echt te voelen…. Pee heeft Marcel het eerste stuk begeleid. Ik neem het stokje nu van hem over. Na een kleine fotoshoot gaan we weer op weg. Marcel heeft zin in koffie en wil naar het tankstation op de dijk. We spreken af dat we niet gaan racen. Doen we echt niet? Nheeu, we houden ons in….. Echt waar….

Even later racen we boven de 40 zij aan zij de dijk over en vliegen de kilometers onder onze banden door. Stoer roepen we alle twee “Dit houden we de hele dag vol”. Bij de benzine pomp gaan we aan de koffie. We zijn daar een aardige attractie en als twee mensen aan Beekmans vragen waar die vandaan gaat en waar hij naar toe gaat, slaan de mensen stijl achterover. Amsterdam, Winschoten op een dag? Dat kan gewoon niet!!

In Harlingen is de tank van Marcel Beekmans leeg en maken we een kleine stop in de haven bij het schip de Artemis. De 40 gemiddeld is toch iets te ambitieus als je het vier dagen wil volhouden. Er ligt een prachtig zeilschip en die wordt meermalen op de foto gezet. Na een aantal krentenbollen, en sport drank zit de tank weer vol en gaan we weer los.

Als we Harlingen uit zijn blijven we noordelijk fietsen in Friesland. Zo vermijden we Franker, Leeuwarden, Twijzel, Buitenpost en Grijpskerk. De route voert dan langs Sexbierum, Minnertsga, St JacobiParochie, Oude Leye, Hijum, Bartlehiem, Burdaard, Damwoude, Strobos en Zuidhorn.

Na 151 kilometer ben ik om half twee ’s middags weer thuis. Het plan is hier om een grote stop te maken van maximaal een uur. Dineke komt net thuis en heeft een heerlijke zelfgemaakte erwtensoep voor ons klaarstaan. We eten ons buikje rond en dan gaan we weer op pad. Wat er in de soep zat, dat weet ik niet, maar het is uitstekende brandstof. De benen voelen weer net zo fit als vanochtend, we kunnen er weer tegenaan. We fietsen nu naar Damwoude, De Dokkumer Trekvaart en dan bij Buitenpost rechtdoor naar Strobos.

Mijn laatste actie is Beekie door Zuidhorn loodsen waarna hij alleen nog het rechte fietspad hoeft te volgen om in Groningen te komen. Het laatste stoplicht dat Beekie tegen gekomen is, is in Purmerend. Het volgende stoplicht dat hij tegenkomt is in Groningen. Niet slecht, als je de weg kent...

Mijn weg terug loopt naar Noordhorn, Zoutkamp en Lauwersoog terug naar huis. Allebei komen we precies om half zeven aan. Mijn dagafstand is 260 kilometer met een gemiddelde van 32.6. Het was de eerste mooie fietsdag van het jaar. Beekie doen we nog eens!!