Vorige week met Marcel Beekmans gefietst. Tijdens de terugtocht op de Afsluitdijk sloeg mijn ketting steeds over de tandwielen van de achteras heen. Dit is al veel vaker gebeurt. Meestal is het nodig om de derailleur opnieuw af te stellen. De hele week ben ik vrolijk doorgefietst. Mijn achterveer piepte ook en dat is veel irritanter omdat je dat gepiep dan de hele tijd hoort.
Vrijdag naar Drachten en naar Heerenveen. Met 60 km per uur, even het IJmte gevoel, naar beneden geknald in het Aquaduct van Grou. In de bocht hoor ik het achterwiel tegen de kast aanlopen. Blijkbaar heb ik de fiets niet goed ingepakt waardoor de wielkast tegen het wiel aankomt....?
Zaterdag toch maar even de fiets de achterveer uitgebouwd. De blauwe veer is aan één kant versleten. Waarschijnlijk trekt hij krom als de veer inveert. De volgende keer als ik in Dronten ben zal ik hem vervangen. Nu eerst de veer maar even dik in het vet gezet. Als ik de fiets dicht wil maken zie ik een ring liggen in de kettinggoot. Hé? Zit er dan toch nog een ring bij de bevestiging van de achterveer? Als ik de ring ertussen doe past de bout niet meer. Voorzichtig voel ik met mijn hand en er komt ook nog een bout uit? Toch maar even het achterklepje bij het achterwiel losgemaakt. Brr, de twee bouten met de ring van de achteras zijn los…..
Sander heb ik beloofd om naar zijn hardloopwedstrijd te kijken in Dokkum. Maar dat ga ik dus nu niet meer halen. Toch maar als een bezetene, in het zonnetje dat dan weer wel, aan de gang. Bout aan de andere kant losgedraaid. Ring er op. De twee bouten aangedraaid. En de bout aan de andere kant weer vastgezet. Klep erop en de twee kettingkasten weer teruggezet in de buik van de fiets. Ik houd precies drie minuten over om het gereedschap op te ruimen en mijn handen te wassen.
Snel race ik naar Dokkum. Ik kom nog op tijd om Sander twee keer langs te zien rennen. Hij heeft zijn voet de eerste honderd meter verzwikt maar toch de vijf kilometer uitgelopen. Als hij thuis komt is de voet zo dik dat hij niet meer kan lopen. Hij heeft twee minuten langzamer gelopen dan zijn beste tijd. Maar met zo'n voet is dat toch nog een prestatie.
Snel race ik naar Dokkum. Ik kom nog op tijd om Sander twee keer langs te zien rennen. Hij heeft zijn voet de eerste honderd meter verzwikt maar toch de vijf kilometer uitgelopen. Als hij thuis komt is de voet zo dik dat hij niet meer kan lopen. Hij heeft twee minuten langzamer gelopen dan zijn beste tijd. Maar met zo'n voet is dat toch nog een prestatie.
De fiets doet het weer geweldig. In theorie had er heel veel mis kunnen gaan. In de praktijk kan de as geen kant op en blijft de fiets het gewoon doen. Ik ben wel boos op mezelf dat ik het niet beter gevoeld heb. Maar alles is gelukkig nog heel. En de fiets schakelt weer uitstekend…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten