Synchroniciteit

Zondag op de fiets naar Workum. Dineke haar zus is jarig en zo’n bezoekje vraagt om een fietstochtje. Om twee uur ben ik al laagvliegend in Workum. Het is warm en het waait niet. Dus mijn snelheid buiten de dorpen ligt rond de 40 km per uur. Ik bedenk om door te fietsen naar Stavoren. In de Friesland Post van december 2009 stond een leuk artikel:

Citaat van het artikel:

“Het oude Stavoren was volgens middeleeuwse kroniekschrijvers aan het begin van onze jaartelling de hoofdzetel van de ‘afgoderij’ van heidense koningen, echter een tempel of graf is nooit gevonden. Dit raadsel houdt archeoloog Jan Zijlstra uit Leeuwarden al jaren bezig. Friesland Post vraagt  paragnost Pieter Pietersen om in Stavoren in trance te gaan en in het verleden te kijken”….

Naar aanleiding van dit artikel hebben we een verhaal gemaakt en op muziek gezet. De plek waar Pieter Pietsersen in trance gaat is een Leylijn.  Een leylijn is een kruispunt van banen van positieve energie waarbij de plek in verband wordt gebracht met de kosmos. Naar deze leylijn ben ik nieuwsgierig dus die ga ik proberen te vinden….

Op weg naar Stavoren slaat de ketting steeds over. Het lijkt of het achterwiel opnieuw los zit net als met de tocht met Marcel Beekmans. Straks maar even kijken. Het enige dat ik heb is een foto, en een kerk in Stavoren. (Stavoren is afgeleid van de afgod Stavo.) De kerk is snel gevonden en via de foto ontdek ik de plaats waar de paragnost heeft gezeten.

Een beetje onwennig ga ik op de begraafplaats zitten. Eerst maar even droge kleren aan. Links is een tuinfeestje met Nederlandse tophits. Rechts zijn lawaaiige kinderen lekker aan het ravotten. Al met al niet de geluiden om in de sfeer te komen. Na een tijdje voel ik me net als Joeri Gagarin die riep nadat hij terugkwam uit de ruimte: “Ik heb goed gekeken maar God niet gezien.” Ik ben dus totaal ongevoelig voor deze plek… Jammer maar de fiets moet wel gemaakt en ik heb honger en dorst….. Ik kom nog wel een keer terug als ik meer tijd en rust heb. Op een stukje gras zonder graf probeer ik met het gereedschap dat ik bij me heb de as weer vast te zetten.

Dat lijkt te lukken en zonder ongelukken kom in Workum. Daar begint het gedonder opnieuw. En opnieuw zet ik de twee bouten zo vast als ik kan. Bij het vertrek biedt mijn zwager nog aan om me mee te nemen maar ik denk wel thuis te komen…..

Twee kilometer buiten Nijland loopt de ketting eraf en het wiel loopt aan in de wielkast. Het is nu echt gebeurd. De bout aan de linkerkant is weg en aan de rechterkant is het draadstaal verdwenen. Dit is losgelopen…. Wat nu? Dineke gebeld en gevraagd of het adres van Ben Wiggers te achterhalen is. Even later belt ze terug met het adres. Sander, mijn zoon, wil me wel halen en we spreken af bij Ben. Hoop maar dat hij er is.

De fietsschoenen gaan uit. En de twee en halve kilometer loop ik op blote voeten terug naar het dorp. Gelukkig is Ben thuis. Hij snapt meteen het probleem en gezamenlijk zetten we mijn fiets achter in de tuin. Gelukkig bestaat er iets als synchroniciteit (schijnbare toevalligheid). Ben gaat morgen naar Dronten met zijn Quest voor reparatie. Hij wil wel een nieuwe achteras voor me meenemen! Dit is gewoon niet te geloven. Dit is toeval wat ik zelf heb gecreëerd? Of werkt dat dan toch zo’n leylijn…..???

Vandaag de trein naar Sneek genomen. Ben haalt me van de trein op dus dat scheelt weer een uur lopen. De as gaat er feilloos in en ik fiets vandaag heerlijk naar huis. De Quest staat weer op zijn plek dus dat voelt goed. Thuis monteer ik ook de nieuwe veer in de schokbreker achter. Door er met Ben over te praten kom ik er achter dat ik hem op de kop heb gemonteerd. Als ik de veer loshaal zie ik nog een probleem. Ik heb de veren verkeerd in het buisje gestopt. Daarom slipte ik steeds zodra ik op klinkers kom. Ik ben weer lekker aan het klussen geweest@#@!**. Maar goed de fiets is nu weer tiptop….

Ben en zijn vrouw geweldig bedankt voor jullie gastvrijheid!!! Jullie hebben me gered.