De bril meteen maar in de brillenkoker gestopt want tegen zulke dikke mist is hij niet opgewassen. Door de stad valt het door de vele lantaarnpalen nog wel te doen. Buiten de stad raak ik helemaal gedesoriënteerd. De hele weg let ik scherp op wanneer de haakse bocht komt. Maar plotseling doemt het stoplicht van Stiens op. De vier haakse bochten heb ik totaal gemist, ik snap nog steeds niet hoe ik dat gehad heb. Tussen Hijum en Stiens gebeurt weer hetzelfde. Als de afslag naar Bartlehiem komt twijfel ik. Ga ik hier twee keer per dag langs? Dit moet hem wel zijn maar hij komt zo snel?
Gelukkig draai ik op tijd de bocht in en zit ik goed. Op het stuk naar Bartlehiem beginnen mijn wimpers te plakken. Een keer plakt mijn oog bijna dicht. Als ik voorzichtig voel, zit er allemaal ijs. Het laatste stuk is nog even heel mistig en koud maar dan ben ik er.
Sander is uit Leeuwarden komen fietsen en is net thuis. Hij is een “rijp” man. Zelf ben ik ook aardig bevroren. Samen ontdooien we op de bank, onze stijve kaken ontdooien langzaam....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten