Omgekieperd

Vandaag moest ik voor wat boodschapjes naar Leeuwarden. De Quest is onhandig in de binnenstad, dus die heb ik op het werk gestald. Als ik terugkom drink ik op mijn gemak een dubbele espresso en trek de fietskleren weer aan. De trui is op de kachel gedroogd en voelt lekker warm aan.

De helling van de kelder fiets ik zo op. Dan is het altijd even uitkijken of je de weg op kunt draaien. Ik laat de fiets naar beneden rollen van de stoep. Voor ons bedrijf hebben ze de stenen van de weg vervangen door betonnen platen. De binnenstad van Leeuwarden staat al maanden op de kop. Er wordt namelijk op het Zaailand een nieuwe parkeergarage gebouwd. Boven op de parkeergarage komt een gebouw. De betonnen platen kunnen de zware vrachtwagens verdragen die het bouwmateriaal komen aanleveren.

De betonnen platen zijn bedekt met zwart ijs en dat zie ik niet aankomen. Bovendien ligt de weg er scheef in voor de afwatering. Als ik voorzichtig de weg op draai breekt de achterkant uit. Even denk ik dat ik weer in het spoor kom, maar dan breekt de fiets opnieuw en nog harder uit. Ik hoop dat de fiets doorslipt en dat het met een sisser afloopt. Plotseling houdt het ijs echter op en dan blokkeert de fiets. Er is er geen houden meer aan, zonder snelheid rol ik om. Ik lig te brullen op straat. Mensen komen aansnellen: “Gaat het wel?” vragen ze: “Nee!” roep ik. “Wat dan?” “Ik heb niets kapot maar mijn fiets op straat, dat doet zeer!!”. Ik blijf hangen met mijn schoen en krijg hem niet los. Een mevrouw is zo aardig om door het voetgat het knopje in te drukken van de fietsschoen. Eindelijk schiet het bandje los. Er staan nu vijf mensen om me heen die de fiets en mij omhoog helpen. Ik kan alleen maar ontzet kreunen en scheld alles bij elkaar. Ondertussen loop ik met een schoen en een sok wat te ijsberen…. Bah bah, bah…. Gelukkig draag ik een helm ;-(. Die vangt trouwens wel mooi het klapje voor me op.

Als ik de schade bekijk valt het allemaal erg mee. De spiegel ligt eraf maar dat kan gemaakt worden. Het tape is op twee plekken beschadigd en er zijn een aantal lichte krassen op de body. Ik stond ook bijna stil. Het is niet te geloven hoe knullig dit ging. Ik sla mezelf voor het hoofd maar ik kon er tegelijk niets aan doen. Hoe vaak race ik niet met een supervaart door allerlei shit heen. Dat gaat eigenlijk altijd goed. Nu sta ik bijna stil, doe ik extra voorzichtig, en toch rol ik om….

Vanmiddag het spiegeltje weer gemaakt. Het pootje in de bankschroef rechtgebogen. Om het pootje heb ik een Engelse sleutel vastgedraaid net voor het kogeltje. De spiegel zet ik op een houtje en nu draai ik de lijmklem vast bij de punt van de Engelse sleutel. Nu kan ik de sleutel als hefboom gebruiken en duw het kogeltje weer in het kommetje van het spiegeltje.

Na 23.625 kilometer voor de eerste keer omgerold. Jammer maar het is niet anders…