Tijdrit

Vandaag de dag. Om de zinnen te verzetten ’s ochtends maar even naar de kunst route in Hurdegarijp. Het atelier van Joke Ket houdt open huis het thema is “Dichtbij”. We zijn de eersten die binnen komen en we kijken onze ogen uit. Prachtig keramiek van de Spaanse Montse Zurilla haar beeldjes van pubers zijn een genot voor het oog. De foto’s van Karen Ket worden ook bewonderd en natuurlijk de schilderijen van Joke. Karen heeft een prachtige serie detail foto’s van een sleepboot gemaakt.

Daarna naar huis. Het huis geurt heerlijk naar gebakken koek. Sander heeft zich lekker uitgeleefd. Wat had ik gisteren toch een heerlijke MacGyver Duct Tape dag!! De fiets wordt gecheckt en de banden krijgen hun definitieve spanning. De Bach cd van Janine Jansen wordt bezorgd. En Dineke en ik zitten een heerlijk uur te luisteren naar de opnames. Ondertussen nog een aantal boterhammen weggewerkt en dan is het toch echt tijd.

Als ik vijf voor drie vertrek dan heb ik alle tijd. Ik duw de fiets uit de garage uit en schrik me rot. Rechts voor staat plat. Neeee niet nu. Mijn hartslag slaat van schrik naar de 139. Is het een klapband? Snel check ik de band maar de voorband is niet helemaal leeg dus dat valt mee. Ik vlieg naar boven en scheur de binnenband uit mijn Perfect Moiree. Daarna snel naar beneden en lucht erin. De 6 bar durf ik niet meer aan. Deze Go-Cycle dan maar op 5 bar gezet.

Met de schrik in het lijf fiets ik vijf over drie weg. Ik heb nog wel tijd om het rondje te fietsen en het gaat meteen wel lekker. Ik fiets het parcour en het waait bikkel hard. Wat wil je ook in de windhoek van Nederland, het zal ook eens meezitten ten slotte.

Als ik bij het vertrek punt kom, krijg ik de tweede schrik. De starttijd is verkeerd doorgegeven en de meesten zijn al weg. Ik krijg te horen dat ik nog twee minuten heb en ik moet me nog inschrijven. Nummer plakken, vers water pakken, droog hemd aan, helm op, bril op. Spullen eruit klappen en snel, snel de schuimkap dicht maken. Als ik bij de start kom heb ik nog vijf seconden. Meteen gaat het los, wel voor de wind gelukkig.  Opnieuw zit de spanning in het lijf en ik bedaar mezelf. Rustig, rustig kom in je ritme… Onderweg kom ik Henk in de Quest en Gerrit in de Mango tegen, ze komen me aanmoedigen. Dat is echt een geweldige verassing!! Kom op jong trappen…

Het eerste stuk doe ik niet teveel mijn best en fiets dik vijftig. Dan de bocht en zijwind. Ook dit gaat goed. Opnieuw een bocht en nu tegen de wind. De eerste drie fietsers haal ik een voor een in. Het gaat lekker. Bij Ferwerd de bocht naar links en opnieuw zijwind. Ik trek lekker door en ga de volgende fietser in halen. Dan het noodlot. Vlak voor me gaat een trekker de weg op en rijdt 20 kilometer per uur. Mijn toeter is afgeplakt en doet heel zielig pep péééép. Ik schreeuw en raas dat het een lieve lust is. Maar de trekker geeft geen krimp en rijdt heel voorzichtig verder.  Al met al kost me dat achteraf 50 seconden. Baaahhhh maar ja, niks aan te doen. Mijn gemiddelde is daarna van 46 gedaald naar 43.

Nu gaat het voor de wind en ik trap de fiets even naar de 60. Dan weer zijwind en dan het laatste stuk in de wind. Met een eindtijd van 26:25 blijf ik dik onder het half uur en zou toch eigenlijk heel tevreden moeten zijn. Als ik de afstand achter de trekker bekijk blijkt het 600 meter te zijn in 1:42 min. Dat is 102 seconden. Als ik dat deel door twee en er van uit ga dat ik daar 40 kilometer per uur had gereden, kom ik op 50 seconden. Als ik dan de tijd corrigeer dan kom ik niet op 45 maar op 47 kilometer per uur...... Als ik na de finisch terugfiets komt Dineke aanfietsen. Ze is te laat maar dat komt omdat de tocht heel veel vroeger begint dan gedacht. Dus helaas geen foto’s van haar.

Nou ja, al met al een geweldig leuke ervaring die naar meer smaakt. En jongens bedankt voor het aanmoedigen….

Foto's gemaakt door Gerrit Bouma.