Het peesje van mijn kettingrol is gebroken. Mijn fijne stille Quest is veranderd in een koffiemolen. De ketting maalt als een maalsteen over het kettingwieltje. Wat ga ik doen? De teller staat nu na dik een jaar op 31 lekke banden. Ga ik dan nu ook tellen hoe vaak het peesje breekt? Neem ik ook een batterij reserve wieltjes mee? Kan ik onderweg "lekker" het kettingwieltje vervangen. Dit standaard kettingwieltje van Velomobiel heeft er 2000 kilometer in gezeten. Het wieltje is inderdaad geluidloos. Maar mijn TerraCycle wieltje heeft het 17.000 kilometer feilloos gedaan met inderdaad als nadeel wat meer lawaai.
Uit pure wanhoop maar het oude Terracycle wieltje opgezocht. Het wieltje ligt in onderdelen in het "Quest bakje" in de garage. Met Lock Bond van Bison het wieltje weer in elkaar geschroefd en teruggezet. Je hebt een extra ringetje nodig omdat het het wieltje wat smaller is dan het standaard kettingwieltje. De ketting draait fantastisch licht, alleen kreunt de fiets bij het op gang trappen.
Volgende week zaterdag mag ik meedoen met een tijdrit voor de Ferwerderder ijsclub en dan moet de fiets het gewoon goed doen. Ze willen graag met een Velonaut de "uitdaging" aangaan wie er in een tijdrit sneller is: Een racefiets, of een Velomobiel. Het lijkt erop dat het geen rondjes rond de kerk wordt dus dat moet ik kunnen winnen…..
Vandaag een klein onderzoekje of ik nog op korte termijn een TerraCycle wieltje kan krijgen. Elan is dicht tot eind september. De ligfietsgarage heeft wel een 13 tands wiel liggen maar niet een 15 tands wieltje. Het 15 tandswieltje is groter dan het 13 tandswieltje. Doordat hij bijna de bodem raakt, fixeert het meteen de ketting zodat die er nooit kan aflopen of de flens beschadigen. Ondanks een fikse verkoudheid toch in de fiets geklommen en op weg naar Groningen naar de ligfietsgarage voor de 13 tands…. Honderdtwintig kilometer fietsen is tenslotte een lolletje.
Alleen…., het is herfstweer. Om de fiets veilig door de vlagen harde wind te loodsen moet ik als een surfer steeds tegensturen en -hangen. Er zitten hele snelle gedeeltes bij boven de 50 kilometer per uur en hele langzame. De mollen leven zich weer naar hartenlust uit en de weg is op vele plaatsen opgebroken. Met daarnaast nog bijzonder oponthoud zoals een kermis in Zuidhorn op de doorgaande weg. De weg Leeuwarden Groningen is voor fietsers volgens mij net zo onbegaanbaar als een weg door Marokko. Je wordt door elk gehucht geleid en daar gooien ze dan van die rustieke klinkers in. Brrrr, plus de vele gaten, boomwortels en afgerukte takken, smalle fietspaden, en het wisselen van weghelften over de drukke autoweg maakt het geen pretje. Ondanks dat ben ik precies in 1,5 uur bij de wijk Paddepoel, het begin van Groningen. De garage is open tot vijf uur dus heb ik nog een half uur voor de laatste 7 kilometer. Dat moet makkelijk kunnen….
Ik rijd de stad binnen en mijn linkervoorband vindt het nu welletjes. Ik kan de band verwisselen. Gelukkig vind ik een strookje gras, ondertussen gaat het ook nog regenen. Rillend sta ik naast de fiets in mijn bezwete kleren en trek snel mijn regenjas aan. Bijna besluit ik maar terug te gaan. Een hardnekkige destructieve gedachte: "Ik ga het toch niet halen..." komt bij me op. Maar als de band er weer onder ligt fiets ik toch maar door. Dan weet ik in ieder geval waar het is, maak ik mezelf wijs. Anders fiets ik morgen wel weer naar Groningen..... Eerst volg ik de bordjes Hoogezand. Maar nadat die bordjes ophouden besluit ik om de navigatie te volgen maar dat is niet zo slim. Want binnen de kortste keren ben ik verdwaald. Ik word langs/door het station geleid. Daar moet ik door de fietskelder om verder te kunnen???
Midden in de spits in een onbekende stad is niet leuk. Maar na drie keer mis te zijn gereden vind ik toch nog de Stavangerweg. Het is gelukt zeven kilometer in 40 minuten….. @#@!@$$%% Gelukkig, Arjen is er nog…. David Hembrow schud ik de hand en ik bewonder het mooie ruime pand. Volgens Davids blog leven we in het fiets paradijs maar op dit moment ben ik het echt niet met hem eens.
Het wieltje, een nieuwe Kojak en een volle bidon gaan mee in de fiets en ik rijd weg. Mijn voorraad eten is niet echt ruim: vier appels en een boterham voor heen en terug dus gooi ik maar een bruistablet Isostar in de bidon De navigatie bekijkt het maar, ik fiets zo de stad wel uit. Het weer heeft nu genoeg gespaard en gaat los. De harde wind heb ik nu tegen en het houdt op met zachtjes regenen. Ik wist niet dat 62 kilometer zo ver kon zijn. Moedeloos geef ik het idee van hard fietsen maar op en “peddel” rustig door de regen verder. De laatste 25 kilometer komt er nog een wolkbreuk en twee weg opbrekingen bij en het wordt langzaam donker. Het moeilijkheidslevel stijgt nog even van een acht naar naar een negen plus.
Moe en koud kom ik thuis. De hele tocht toch nog met 29,8 gemiddeld gereden. Volgens mij kun je toch beter in Marokko fietsen dan vandaag van Leeuwarden naar Groningen en terug… daar is het in ieder geval veel warmer….
 |
| standaard wieltje |
 |
| TerraCycle wieltje |
Uit pure wanhoop maar het oude Terracycle wieltje opgezocht. Het wieltje ligt in onderdelen in het "Quest bakje" in de garage. Met Lock Bond van Bison het wieltje weer in elkaar geschroefd en teruggezet. Je hebt een extra ringetje nodig omdat het het wieltje wat smaller is dan het standaard kettingwieltje. De ketting draait fantastisch licht, alleen kreunt de fiets bij het op gang trappen.
Volgende week zaterdag mag ik meedoen met een tijdrit voor de Ferwerderder ijsclub en dan moet de fiets het gewoon goed doen. Ze willen graag met een Velonaut de "uitdaging" aangaan wie er in een tijdrit sneller is: Een racefiets, of een Velomobiel. Het lijkt erop dat het geen rondjes rond de kerk wordt dus dat moet ik kunnen winnen…..
Vandaag een klein onderzoekje of ik nog op korte termijn een TerraCycle wieltje kan krijgen. Elan is dicht tot eind september. De ligfietsgarage heeft wel een 13 tands wiel liggen maar niet een 15 tands wieltje. Het 15 tandswieltje is groter dan het 13 tandswieltje. Doordat hij bijna de bodem raakt, fixeert het meteen de ketting zodat die er nooit kan aflopen of de flens beschadigen. Ondanks een fikse verkoudheid toch in de fiets geklommen en op weg naar Groningen naar de ligfietsgarage voor de 13 tands…. Honderdtwintig kilometer fietsen is tenslotte een lolletje.
Alleen…., het is herfstweer. Om de fiets veilig door de vlagen harde wind te loodsen moet ik als een surfer steeds tegensturen en -hangen. Er zitten hele snelle gedeeltes bij boven de 50 kilometer per uur en hele langzame. De mollen leven zich weer naar hartenlust uit en de weg is op vele plaatsen opgebroken. Met daarnaast nog bijzonder oponthoud zoals een kermis in Zuidhorn op de doorgaande weg. De weg Leeuwarden Groningen is voor fietsers volgens mij net zo onbegaanbaar als een weg door Marokko. Je wordt door elk gehucht geleid en daar gooien ze dan van die rustieke klinkers in. Brrrr, plus de vele gaten, boomwortels en afgerukte takken, smalle fietspaden, en het wisselen van weghelften over de drukke autoweg maakt het geen pretje. Ondanks dat ben ik precies in 1,5 uur bij de wijk Paddepoel, het begin van Groningen. De garage is open tot vijf uur dus heb ik nog een half uur voor de laatste 7 kilometer. Dat moet makkelijk kunnen….
Ik rijd de stad binnen en mijn linkervoorband vindt het nu welletjes. Ik kan de band verwisselen. Gelukkig vind ik een strookje gras, ondertussen gaat het ook nog regenen. Rillend sta ik naast de fiets in mijn bezwete kleren en trek snel mijn regenjas aan. Bijna besluit ik maar terug te gaan. Een hardnekkige destructieve gedachte: "Ik ga het toch niet halen..." komt bij me op. Maar als de band er weer onder ligt fiets ik toch maar door. Dan weet ik in ieder geval waar het is, maak ik mezelf wijs. Anders fiets ik morgen wel weer naar Groningen..... Eerst volg ik de bordjes Hoogezand. Maar nadat die bordjes ophouden besluit ik om de navigatie te volgen maar dat is niet zo slim. Want binnen de kortste keren ben ik verdwaald. Ik word langs/door het station geleid. Daar moet ik door de fietskelder om verder te kunnen???
Midden in de spits in een onbekende stad is niet leuk. Maar na drie keer mis te zijn gereden vind ik toch nog de Stavangerweg. Het is gelukt zeven kilometer in 40 minuten….. @#@!@$$%% Gelukkig, Arjen is er nog…. David Hembrow schud ik de hand en ik bewonder het mooie ruime pand. Volgens Davids blog leven we in het fiets paradijs maar op dit moment ben ik het echt niet met hem eens.
Het wieltje, een nieuwe Kojak en een volle bidon gaan mee in de fiets en ik rijd weg. Mijn voorraad eten is niet echt ruim: vier appels en een boterham voor heen en terug dus gooi ik maar een bruistablet Isostar in de bidon De navigatie bekijkt het maar, ik fiets zo de stad wel uit. Het weer heeft nu genoeg gespaard en gaat los. De harde wind heb ik nu tegen en het houdt op met zachtjes regenen. Ik wist niet dat 62 kilometer zo ver kon zijn. Moedeloos geef ik het idee van hard fietsen maar op en “peddel” rustig door de regen verder. De laatste 25 kilometer komt er nog een wolkbreuk en twee weg opbrekingen bij en het wordt langzaam donker. Het moeilijkheidslevel stijgt nog even van een acht naar naar een negen plus.
Moe en koud kom ik thuis. De hele tocht toch nog met 29,8 gemiddeld gereden. Volgens mij kun je toch beter in Marokko fietsen dan vandaag van Leeuwarden naar Groningen en terug… daar is het in ieder geval veel warmer….
Heb je het vandaag gefietst of gisteren (woensdag). Ik kwam op de terugweg (in de auto) nog een gele Quest tegen langs de N355... was jij dat? Ik heb met m'n lichten geknipperd (iets te laat) en gezwaaid, zo'n klein, wit, hip autotje (Toyota iQ).
BeantwoordenVerwijderenHoi Wilfred,
BeantwoordenVerwijderenIk heb gisteren (woensdag) gefietst. Ik heb wel een witte auto zien knipperen maar ik weet niet meer of het een IQ was.
Is wel grappig als jij het was!!
Groet Marcel
7 km in 40 minuten Marcel? dat doe je goed joh!
BeantwoordenVerwijderenlekker frustie! ben je via hoogerkerk de stad binnen gekomen? dan is via cs het snelste rijden geloof ik... mar je mot er maar net weg een beetje kennen ja..