2: Het gat

Maandag 28 december zit de vermoeidheid van de ontberingen van gisteren nog behoorlijk in de benen als ik vertrek uit Laren. Geen oliebollentocht voor mij. ‘t Is jammer maar een monster tocht zit er vandaag niet in…. Terwijl ik vertrek willen Bas en Stein alles van de fiets weten. Ze helpen flink mee om alles weer te verzamelen.

De polder overdag is een heel ander verhaal. Heerlijke lange rechte fietswegen waar je heerlijk kunt op schieten. Ik besluit om terug te fietsen over Dronten. Kan ik niet weer verdwalen in Lelystad. In Dronten gaat het dus mis. Het fietspad is afgezet met een hek. Als omleiding liggen er betonplaten tegen het fietspad aan. Maar door de dooi zijn die platen bedekt met een hele grote plas water. Voorzichtig neem ik de bocht naar rechts maar ik stuur in een gat. Met een harde klap gaat de body over de grond. Ik ga echt helemaal los zo boos ben ik, maar ik durf niet uit te stappen. Misschien valt de schade mee….

Vandaag is de oliebollentocht, toch even kijken of er iemand is bij Velomobiel. Maar natuurlijk is niemand aanwezig. Ik fiets lekker door en zonder lekke banden kom ik thuis. De terugweg fiets ik in zes uur en twintig minuten. Kijk dat lijkt er meer op….

De volgende dag gaat de fiets op zijn kop. En de schade valt niet mee. De gelcoat heeft een klap gehad. De body is nog wel heel. De hele dag voel ik me zwaar chagrijnig en heb er buikpijn van. Maar ja volgens Dineke moet ik blij zijn. Er zijn zoveel ergere dingen in de wereld, maar ik kan me er even niks bij voorstellen. Bah, bah, bah een deuk in mooie glimmende kogel. Nu maar onderzoeken of ik het kan herstellen.

Het afgelopen jaar, ik heb de fiets nu vijf maanden, heb ik 7.400 kilometer gefietst. Voordat ik de Quest had, schatte ik 7.000 kilometer als mijn jaarafstand.….