Woldring Strijkkwartet

Zaterdag 28 november 2009 Eelde Buitenplaats
20.00 uur
Woldring Strijkkwartet

"Wanneer ik naar strijkkwartetten luister, vind ik het vaak jammer dat de instrumenten niet op elkaar zijn afgestemd, of niet met elkaar in balans zijn. Ik heb daarom altijd een kwartet als conceptkwartet willen bouwen, maar om vele redenen had ik dat plan nooit eerder gerealiseerd.” Hein Woldring - vioolbouwer
Op deze avond hoort het publiek voor het eerst hoe het kwartet van Hein Woldring klinkt. De instrumenten zijn gedurende een periode van twee jaar gebouwd en gelakt. De modellen zijn geïnspireerd op het werk van de Amsterdamse vioolbouwer Pieter Rombouts (1667-1728) en zijn deels gemaakt van Nederlands hout. Ook afzonderlijk klinken de instrumenten goed: enkele spelers die ze individueel uitprobeerden, wilden ze kopen. Woldring wil de instrumenten echter uitsluitend als kwartet bij elkaar houden.
Hein Woldring legde zich na zijn opleiding als meubelmaker en jachtbouwer toe op de restauratie van muziekinstrumenten en werd opgeleid als vioolbouwer. Eind jaren 70 begon hij te werken vanuit zijn eigen atelier met hoofdzakelijk nieuwbouw en restauratie. In 1985 begon hij de vioolwinkel "Het Strijkerhuis" in Groningen.

Programma:
Sjostakovitsj strijkkwartet no.4 & Tsjaikovsky strijkkwartet no.3.

Zaterdag op uitnodiging van mijn vioolbouwer en zijn vrouw naar Eelde gereden om het concert bij te wonen. Wat een prachtig project, Nederlands hout, Nederlands ontwerp, Nederlandse bouwer en buitenlandse bespelers. Een Rus op de eerste viool, een Poolse dame op de Tweede viool, een Duitse dame op altviool en een Armeen op cello. Hendrik Woldring is voor mij altijd een hele inspirerende persoonlijkheid en wat hij in zijn handen krijgt daar maakt hij goud van. In ongeveer twee jaar heeft hij de vier instrumenten gebouwd. Ze zijn allemaal getooid met de voor Pieter Rombouts kenmerkende rood, roze lak. Het is opvallend hoe homogeen het kwartet klinkt en hoe mooi alle instrumenten mengen met elkaar.

Een viool is voor de meeste mensen maar een houten kistje met wat snaren. Voor de bespeler is het echter zijn vriend en maatje. Een viool heeft er ook wel eens geen zin in en dan moet je veel van hem houden om hem weer te motiveren. Een mens gaat een persoonlijke band aan met zijn instrument. Het is dus heel moeilijk om vier keer een klik tussen instrument en muzikant te krijgen zodat de bespeler kiest voor de Woldring viool en het kwartet. Het zal best nog een klus worden om een kwartet te vinden. Maar het basis idee is geweldig. Ik hoop dat Hein snel een kwartet vindt die er helemaal voor gaat want dat verdienen zijn instrumenten.

's Middag had ik nog een eind gefietst en ik had het genoegen om het Eduard Botter scherm te mogen testen in allerlei verschillende varianten weertypes. Regen, onweer, hagel, motregen, harde wind, en in het donker regen en wind. Het was weer ouderwets "genieten". Het schermpje doet het heel goed met tegenwind en droog weer. Zodra je voor de wind gaat fietsen mis je de rijwind en dan heeft het scherm moeite om schoon te blijven. In het licht kon ik trouwens best wel even in de regen fietsen met het schermpje. Het is dan heel comfortabel om de regen niet te voelen. Maar duurt de regen te lang dan kun je hem er maar beter afhalen. Met koud en droog weer zal ik het schermpje veel gebruiken. De muts kan dan wel af want je blijft heerlijk warm.

Na de rit twijfelde ik of ik nog wel zin had om naar het concert te gaan. Maar nadat ik had gebeld met de Buitenplaats in Eelde waren er nog kaartjes. Ik ben heel blij dat ik geweest ben. Proficiat Hein en Barbara met jullie prachtig kwartet.