Brulboeiorgel: Een ervaring!

Gisteravond op weg naaar de première van Het Brulboeiorgel in Stavoren. Herman Peenstra, de accordeonist opgehaald en Sander Prins (mijn zoon) violist van het project, in de auto gestopt en op weg.  Een prachtige avond waar de zon rood ondergaat op het dijkje tussen Hindelopen en Stavoren. Helaas valt de wind meer en meer weg. Dit betekent dat de boeien vanavond Human Powered moeten worden. De dansgroep "3 Dee" neemt dit voor haar rekening.

Friesch Dagblad

Omdat we met de muzikanten mee zijn, zijn we ruim op tijd. We worden ontvangen met koffie en oranjekoek, een Friese lekkernij. De zon is nu onder maar het is nog schemerig. Na het openingswoord gaan we met een korte wandeling op weg. De plek is magisch. In het pikdonker zoeken we onze weg. De sterren fonkelen fel boven ons en in stilte wandelen we naar de tribune. Met de koude lucht zuig ik de sterretjes naar binnen. Om de hoek lopen we langs de traag knipperende vuurtoren naar de tribune. De vuurtoren verlicht ons pad zodat de schaduwen er spookachtig uitzien.

Over de dijk langs de haven gaan we op weg naar het IJsselmeer. Het prachtig dekoor ligt er vredig bij. Links de muzikanten, rechts het orgel. In het midden de brulboeien in de zwarte zee vol eeuwigheid. De ijle klank van de viool lasert stralend over het water, terwijl hij prachtig mengt met de accordeon. Dan begint de voorstelling met de verteller:

“Der strykt in wyn fan weemoed oer de weagen

Der waait in wyn fan langstme oer it gea,

’t sonoare sjongen ut it djipste fan de ierde,

Dat aloan opstiicht út it iere moarntiidsrea,

It huvert troch de beammen, it risselt yn it reid

De loft is fol ferhalen oer tiid en ivichheid”

Het verhaal van de werkende visserman wordt prachtig geïntegreerd in de muziek. Terwijl de trage akkoorden golvend rollen, valt het spetterende water uit de emmer op zijn plaats. Als de vrouw eenzaam achterblijft en je de deuren van de kerk voelt open gaan, completeren de kerkklokken van Stavoren op de achtergrond, en overvliegende gakkende ganzen de beleving.

Volgens mij zijn er nog kaarten voor deze prachtige muzikale voorstelling. Een aanrader!!

Met lokaal voedsel telen ben je er niet.

Als je als mens energiebewust probeert te leven dan bevat dat meer als alleen je glas naar de glasbak brengen en je afval te scheiden. Om de twee weken wordt hier de grijze container geleegd en het valt op dat de container bij bepaalde mensen altijd uitpuilt. Terwijl onze container twee kleine zakjes bevat.

We eten weinig vlees, hebben een aantal zonnepanelen, als het kan nemen we de fiets in plaats van de auto en ons voedsel? Het laatste half jaar hebben we heel veel gelezen over onze voedselproductie. Voedsel wat van ver weg komt moet een langere afstand afleggen en is dus veel milieu belastender als voedsel wat lokaal wordt geproduceerd. We bestellen onze groente nu via bioweb. Bioweb is een webpagina van boeren uit de omtrek die hun streek producten verkopen aan de consument. De producten komen niet alleen uit de buurt, ze zijn ook nog heerlijk. De worteltje ,daar eet je je vingers bij op, de sla is een genot voor je tong. En de herfstappels heerlijk zoet/zuur en knapperig. En wie eet er nog Pastinaak? Dat blijkt een heerlijk gerecht te zijn dat we met smaak verorberen. Lokaal geproduceerd voedsel dat moet toch behoorlijk schelen denk je dan….

Appels en peren gratis aangeboden langs de weg en met de Quest meegenomen...

In de Trouw van gisteren stond een artikel met de titel van dit stukje. Hieronder de uitkomst van het Duurzaamheidslab dat de wens heeft onderzocht voor de gemeente Almere in hoeverre ze het voedsel voor hun inwoners zoveel mogelijk lokaal kunnen telen:

“Lokaal geteeld voedsel is vriendelijker voor het milieu. Maar echte winst is er pas als ook het distributiesysteem zo wordt aangepast dat we niet meer allemaal met de auto naar de supermarkt hoeven te rijden om eten in te slaan.”

Het blijkt dat er 18,1 miljoen kilometer wordt afgelegd om het voedsel te produceren en thuis te krijgen bij de consument. 2,1 Miljoen kilometer wordt er afgelegd voor de productie. 16 miljoen wordt afgelegd door de consument (Volgens mij is 18,1 -2,1 = 16 miljoen in plaats van 15 miljoen volgens het artikel) En dat doet de consument door met zijn auto naar de supermarkt te rijden naar de gratis parkeerplaats en daarna weer terug te rijden.

Het artikel pleit voor meer distributie punten zodat de consument minder kilometers hoeft te maken. Natuurlijk zie ik hier toch weer kansen voor de fiets. Wat zou het toch mooi zijn als mensen zich hiervan bewust worden en de boodschappen weer netjes op de fiets gaan halen.

Of een fijnmazige distributie systeem haalbaar is na alle schaal vergroting maar de vraag. Maar een fiets die je vol kunt prakken en die dan nog steeds lekker fietst die bestaat al. Het asfalt naar de winkels ligt er ook. Wat zou het fijn zijn als je in de fiets niet meer de uitlaatgassen hoeft in te ademen van alle automobilisten. Ik zou zeggen mensen koop een Velomobiel!!

Zes pakken Yoghurt en vier pakken melk en nog ruimte genoeg...

Mijn Quest heeft voldoende bergruimte voor een aantal dagen boodschappen. Dus de schone taak voor de komende tijd wordt om mijn bagage ruimte beter in te zetten voor onze dagelijkse boodschappen...

Druk

Sander heeft het heel druk. De hele week moet hij na school repeteren in Stavoren voor het http://www.brulboeiorgel.nl/ project van Hoite Pruiksma. Om het hem wat makkelijker te maken breng ik hem dinsdag naar school met de auto. Scheelt hem de energie van 30 kilometer heen en weer fietsen. Wat is een auto een geweldige uitvinding! Ik zoef heerlijk door de wereld. Eigenlijk zou ik dat veel vaker moeten doen…. Als ik in de stad kom weet ik weer waarom niet. We staan meteen in de file en schuifelen met zijn allen stapvoets over de rondweg van Leeuwarden. Sander zet ik af en ik parkeer de auto aan de rand van de stad. Brompton uitklappen en toch weer fietsen….

                           

Woensdag: Sander moet vroeg eten om de repetitie te halen dus ik moet later eten. Dan kan ik  mooi mijn dinsdag kilometers “inhalen”. Veel eten heb ik niet meer maar toch maar op weg voor een rondje Noord Nederland. Als ik Leeuwarden uitfiets moet ik wachten voor het stoplicht. Het stoplicht duurt wel erg lang en ik sluit even de ogen…. Een brommer komt naast me staan en zegt: “Het was al twee keer groen hoor…” Oeps, ik val hier bijna in slaap… Als ik wegfiets doen de benen zeer en ik voel me belabberd dus het is misschien niet zo’n goed idee om een tochtje te maken…

Dineke haar zus woont in Australië. Hun zoon gaat in Nederland studeren en ze hebben hem weggebracht naar Amsterdam. Dit combineren ze meteen met familiebezoek dus ik ga maar even kijken of ze er zijn…. Ze zijn gelukkig thuis en na een gezellig uurtje kletsen ga ik dan toch maar via de kortste weg naar huis. De weg terug regent het hard en ik heb wind tegen. Maar het hazenslaapje voor het stoplicht heeft wel geholpen ik zit nu weer veel beter in de fiets. Vanavond maar vroeg op bed…..

Tijdrit

Vandaag de dag. Om de zinnen te verzetten ’s ochtends maar even naar de kunst route in Hurdegarijp. Het atelier van Joke Ket houdt open huis het thema is “Dichtbij”. We zijn de eersten die binnen komen en we kijken onze ogen uit. Prachtig keramiek van de Spaanse Montse Zurilla haar beeldjes van pubers zijn een genot voor het oog. De foto’s van Karen Ket worden ook bewonderd en natuurlijk de schilderijen van Joke. Karen heeft een prachtige serie detail foto’s van een sleepboot gemaakt.

Daarna naar huis. Het huis geurt heerlijk naar gebakken koek. Sander heeft zich lekker uitgeleefd. Wat had ik gisteren toch een heerlijke MacGyver Duct Tape dag!! De fiets wordt gecheckt en de banden krijgen hun definitieve spanning. De Bach cd van Janine Jansen wordt bezorgd. En Dineke en ik zitten een heerlijk uur te luisteren naar de opnames. Ondertussen nog een aantal boterhammen weggewerkt en dan is het toch echt tijd.

Als ik vijf voor drie vertrek dan heb ik alle tijd. Ik duw de fiets uit de garage uit en schrik me rot. Rechts voor staat plat. Neeee niet nu. Mijn hartslag slaat van schrik naar de 139. Is het een klapband? Snel check ik de band maar de voorband is niet helemaal leeg dus dat valt mee. Ik vlieg naar boven en scheur de binnenband uit mijn Perfect Moiree. Daarna snel naar beneden en lucht erin. De 6 bar durf ik niet meer aan. Deze Go-Cycle dan maar op 5 bar gezet.

Met de schrik in het lijf fiets ik vijf over drie weg. Ik heb nog wel tijd om het rondje te fietsen en het gaat meteen wel lekker. Ik fiets het parcour en het waait bikkel hard. Wat wil je ook in de windhoek van Nederland, het zal ook eens meezitten ten slotte.

Als ik bij het vertrek punt kom, krijg ik de tweede schrik. De starttijd is verkeerd doorgegeven en de meesten zijn al weg. Ik krijg te horen dat ik nog twee minuten heb en ik moet me nog inschrijven. Nummer plakken, vers water pakken, droog hemd aan, helm op, bril op. Spullen eruit klappen en snel, snel de schuimkap dicht maken. Als ik bij de start kom heb ik nog vijf seconden. Meteen gaat het los, wel voor de wind gelukkig.  Opnieuw zit de spanning in het lijf en ik bedaar mezelf. Rustig, rustig kom in je ritme… Onderweg kom ik Henk in de Quest en Gerrit in de Mango tegen, ze komen me aanmoedigen. Dat is echt een geweldige verassing!! Kom op jong trappen…

Het eerste stuk doe ik niet teveel mijn best en fiets dik vijftig. Dan de bocht en zijwind. Ook dit gaat goed. Opnieuw een bocht en nu tegen de wind. De eerste drie fietsers haal ik een voor een in. Het gaat lekker. Bij Ferwerd de bocht naar links en opnieuw zijwind. Ik trek lekker door en ga de volgende fietser in halen. Dan het noodlot. Vlak voor me gaat een trekker de weg op en rijdt 20 kilometer per uur. Mijn toeter is afgeplakt en doet heel zielig pep péééép. Ik schreeuw en raas dat het een lieve lust is. Maar de trekker geeft geen krimp en rijdt heel voorzichtig verder.  Al met al kost me dat achteraf 50 seconden. Baaahhhh maar ja, niks aan te doen. Mijn gemiddelde is daarna van 46 gedaald naar 43.

Nu gaat het voor de wind en ik trap de fiets even naar de 60. Dan weer zijwind en dan het laatste stuk in de wind. Met een eindtijd van 26:25 blijf ik dik onder het half uur en zou toch eigenlijk heel tevreden moeten zijn. Als ik de afstand achter de trekker bekijk blijkt het 600 meter te zijn in 1:42 min. Dat is 102 seconden. Als ik dat deel door twee en er van uit ga dat ik daar 40 kilometer per uur had gereden, kom ik op 50 seconden. Als ik dan de tijd corrigeer dan kom ik niet op 45 maar op 47 kilometer per uur...... Als ik na de finisch terugfiets komt Dineke aanfietsen. Ze is te laat maar dat komt omdat de tocht heel veel vroeger begint dan gedacht. Dus helaas geen foto’s van haar.

Nou ja, al met al een geweldig leuke ervaring die naar meer smaakt. En jongens bedankt voor het aanmoedigen….

Foto's gemaakt door Gerrit Bouma.

Voorbereidingen tijdrit

Vandaag de voorbereidingen getroffen voor morgen. Een vrouwelijke collega vindt me zo schattig!! Dat ik mijn fiets dichttape en zo. En dat ik nadenk of ik drinken meeneem (dat is zwaar) of niet. “Diep beledigd” zeg ik dat ze maar snel weer aan het werk moet, want ze snapt er duidelijk niets van!! Dineke doet ook steeds zo lacherig…. Ha, ha, al dat werk voor een half uurtje fietsen… Bhoeehaa….. Mmm en ik wil zo graag stoer en serieus zijn….  Maar goed, vandaag kan ik mijn hart ophalen en lekker klooien aan de fiets. De foto’s van Wim zijn zeer inspirerend en ik tape me lekker uit.

Mijn check list afgewerkt en de fiets nog even in de was gezet. Ten slotte een testritje gereden. Tien kilometer koud weg door het dorp gaat meteen met 38 gemiddeld. Vijftig kilometer kruissnelheid lijk ik goed vol te kunnen houden. De weg is nu wel droog en de zon schijnt. Natuurlijk houd ik me in maar een half uur als eindtijd voor de tijdrit morgen lijkt vandaag haalbaar.

De voetgaten afplakken met neopreen is een geweldige tip. De naden zijn toevallig halfrond en vallen over elkaar heen. Tijdens de testrit voel ik de neoprenen afdek stukken niet en trap er makkelijk doorheen. Wim heeft nog de suggestie gegeven om de randen te tapen zodat je er beter door glijdt maar dat is dus niet nodig. Volgens mij gaan deze afdek stukken in de winter ook heel goed werken om de kou buiten te houden….

VeegQuest

Het fietspad door het Leeuwarder Bos is sinds de grasmaaiactie van twee weken geleden veranderd in een modderpoel. Een grasmaaier is tijdens een hoosbui aan het gras maaien geslagen. De twee maaiarmen werkten als slagroomkloppers die je uit de beslagkom trekt. Dikke kluiten gras met modder liggen in de bocht en langs het pad. Eén gedeelte was toen nog steeds begaanbaar en dat kan natuurlijk niet. Een hekkel machine met rupsbanden heeft toen het karwei grondig afgemaakt en de rest ook onbegaanbaar gemaakt. Een mailtje naar de Gemeente Leeuwarden gestuurd maar die geven niet thuis. Dus zelf de Bats(*schep schep) maar in de fiets geladen en een beetje vroeger vertrokken. (* Een "schep schep" noem ik een schep waarmee je zand in een kruiwagen schept oftewel een Bats. Een "schep" is een scherpe schep waarmee je de grond omspit. Dineke snapt dan welke ik bedoel.)

 

De schep schep past gemakkelijk in de fiets. Ik heb een doek om het stalen gedeelte en daar weer een plastic zak omheen gedaan. De klompen heb ik er ook maar in gedaan. Voorzichtig wiebel ik uit mijn fiets en probeer mijn schoenen uit te trekken in de fiets. Anders worden ze vies. Met de sokken schuif ik zo in mijn klompen. Het is een leuk klusje in de mist ’s ochtends en even later ben ik behoorlijk bezweet. Het is toch altijd meer en zwaarder dan je denkt. De modder is er inmiddels behoorlijk ingereden. Een hondenbezitster spreekt me aan. “We hebben al gebeld hoor, maar ze doen er niets aan!” “Heeft u het schelpenpad in het bos ook gezien? Nou dat laten ze verschrikkelijk achter”. “En de gemeente pikt dat allemaal maar zo”. “Nou, ik heb altijd een plastic zak mee voor de rommel die ik tegenkom!!” Ik complimenteer haar met haar goede werk en zeg haar er vooral mee door te gaan. “Nou, dank u wel hoor meneer, een prettige dag…”

’s Middags behandel ik de ingang van het pad en warempel het fietspad is weer bruikbaar.

Tijdrit route

Bedankt allemaal voor de nuttige aanwijzingen. Hier een klein kaartje met de route. De afstand is ongeveer 20 kilometer. Zaterdag 25 september start ik om 16:00 vanaf punt 1 op de Zuidermiedweg in Bartlehiem.

Leuke site over tijdrijden.
Ik wens alle mensen die naar Giessen fietsen mooi weer toe en een goede veilige tocht. Ben benieuwd naar de verhalen....