woensdag 21 mei 2014

Crash op volle snelheid

Deze week een nieuw experiment voor mij. Ik heb in het begin een paar Schwalbe Durano’s gekocht die ik nog nooit gebruikt heb. Dus haal ik de F-Lite banden eraf en de Durano erop. Ik fiets achter nog met de strandband van Schwalbe de Super Moto. De fiets is nu super bestuurbaar maar op de klinkers is het leven hard. Maar ik houd toch wel van de sobere lichte banden dus ze blijven er maar even op.

Vandaag fiets ik lekker naar huis. De warmste lente dag in jaren, windje in de rug. Het gaat hard en op het asfalt scheur ik lekker door. Je merkt meteen aan de snelheid als er een grove grint laag op de weg ligt. Je snelheidsmeter tikt dan meteen een paar punten terug.

Ik vlieg fietsers en wandelaar voorbij en geniet. Voor de wind fiets ik met 52 km per uur als ik door een auto wordt ingehaald. Ineens maakt de fiets een schuiver. Even flitst het door me heen dat de auto me aangeraakt heeft. Maar meteen corrigeer ik dat: “LEKKE BAND, Oooh die, auto, oooohh die auto, houd het stuur recht niet remmen!!”. Even lijkt het erop dat ik de fiets houd maar dan begint hij nog heftiger te slingeren en is er geen houden meer aan…

Blijkbaar heb ik toch van de auto afgestuurd en beland met een keiharde (karate) klap op de zijkant in de berm. Dan begin ik te schuiven op de linker kant, raak mijn bril kwijt. Duik met de neus in de sloot. Kom weer rechtop en rol door naar de andere kant en duik nu tegen de richting van waar ik vandaan kom in de sloot. Dan begint de fiets te zinken. Ik hang aan de brandnetels en voel hoe de fiets mij onder water trekt aan mijn benen. Mijn fietsschoenen zitten nog vast. De brandnetels breken en ik schuif verder het water in.

Het flitst door mee heen: “Ik ga hier verdrinken als ik niet loskom, Ik ga hier verdrinken als ik niet loskom”. Rustig blijven…. Ik ga hier…, klik eindelijk schiet de laatste voet los van de fiets. Trillend hang ik aan de slootkant als een fietser boven me hangt die ik net ingehaald hebt. “Gaat het?” Hoor ik. Ik blijk een halve meter van een betonnen damwand af te liggen in de sloot.

Ik kom bij mijn positieven, graai naar mijn tas met mijn telefoon, mijn fototoestel en reserve batterij en gooi hem snel op de kant. De man helpt me omhoog en meteen stopt een auto met een enorme kar. Voor ik het weet lig ik na een kort check alweer in de sloot om mijn fiets vast te maken aan een haak en een spanband. Met z’n drieën trekken we langzaam de fiets uit de sloot. We geven het water de tijd om via de voetgaten eruit te stromen.

De binnenkant van de fiets ziet eruit als een wrak dat tien jaar op de bodem van de zee heeft gelegen. De hele binnenkant zit vol zwarte modder en eendenkroos. Mijn spiegelkapjes, en mijn in-klik bril op sterkte vind ik meteen. Ik mis mijn Adidas sport bril en mijn WimSchermpje maar voor de rest is alles er, en de fiets is heel. Een compleet wonder na deze klap! De man met de kar beloofd mij thuis te brengen. Hij moet wel eerst de vracht even lossen. Ondertussen duik ik voor de derde keer de sloot in om mijn bril te zoeken maar de sportbril blijft weg. 

Een huisdokter stopt en checkt of alles nog werkt. Ik ben wel aardig bij mijn positieven en zeg dat alles oké is. Een paar blauwe plekken en schaafplekken en een zere nek maar niks ernstigs. Er stoppen nog twee automobilisten om te helpen, echt super aardig! Maar ik zeg dat hulp onderweg is.

We laden de fiets op de kar, hij past er precies op, en de man brengt me thuis. We bedanken onze hulpvaardige held uitvoerig en halen de fiets van de kar. Ik ben zwart van de zeeklei en groen van het eendenkroos. Dineke stuurt me eerst de vaart achter huis in, zo mag ik niet in huis.

Meteen daarna begin ik de fiets schoon te maken. Het is onbegonnen werk. Met de hogedruk spuit wervelt het eendenkroos en de zeeklei door de fiets. Uiteindelijk haal ik het kapje van de kettingbeschermer bij de derailleur eraf zodat ik een opening heb om het water kwijt te raken. Dat gaat wel wat beter maar het schoonmaken is eindeloos.

Dan roept Dineke om te eten. Aan tafel komt de klap ik begin helemaal te trillen en krijg geen hap door mijn keel. De hele wereld draait. Dineke begint meteen over wip-les, iets waar mijn hoofd even niet naar staat ;-)

Even later ben ik er weer en kan ik weer eten. Na het eten toch maar weer verder om de fiets weer fietsklaar te maken voor morgen. Tussendoor naar de plek van de crash gefietst om mijn bril te zoeken. Voor de vierde keer de sloot in en ik ben drie kwartier aan het zoeken. Maar dan heb ik mijn WimSchermpje (sloot) mijn bril en glazen en de beide brillenpootjes (hoge gras in de berm) weer. Yes! Niets kwijt!

Tot half twaalf ’s avonds ben ik bezig om de troep op te ruimen. De balans is een verzopen voorlamp, een kapotte achterbinnenband, een fietshelm in tweeën en een beste kras in de fiets en dat is het. Het elektrische circuit werkt nog (volgende dag pas getest). Het meeste last heb ik nog van de brandnetelplekken die ik op mijn handen en armen heb. In de achterband zit een best gat naast het ventiel, maar het is geen knalband. Een les is er niet uit te leren het valt in de categorie “gewoon pech” en “shit happens”.

Vandaag weer op de fiets en ook het lijf werkt naar behoren. Alleen een erg stijve nek maar dat heelt wel weer… Nu eerst op zoek naar een nieuwe helm. De helm heeft me toch voor een beste schaafplek behoed maar ook twee blauwe plekken op mijn hoofd bezorgd. Pff, best geluk gehad en de fiets heeft me perfect beschermd!






Naschrift: Op verzoek van Wim nog een foto van het gat in de band. Misschien heeft de band klem gezeten in het ventielgat? Wel raar want de Super Moto is heel groot en je schuift hem heel makkelijk bij het omleggen over de velg zodat het ventiel recht zit. De band zat er drie weken om. En de Super Moto is een nieuwe band uit de doos. De velg van de fiets zat vol bramen en ik ben best lang bezig geweest om alle bramen weer glad te schuren. Met het velglint leek niets aan de hand....









19 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd, dat je er zo goed afgekomen bent. En die helm? Heeft je niet alleen behoed voor schaafplekken, maar ook voor erger letsel binnenin je van nature meegekregen helm.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow Marcel,
    Dit is een knap heftig verhaal. Mooi opgeschreven ook!.
    Al met al, zeker met deze snelheid, ben je er goed vanaf gekomen. Wel zou het informatief zijn als je weet te achterhalen waarom je nu zo uit koers ben geraakt.
    Groeten,
    Wim

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is ook mijn grootste angst, vastzitten in de fiets en niet los kunnen komen als je in een sloot terecht komt. Maar volgens mij is rustig blijven en normaal uitklikken het beste advies.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. "de fiets heeft me perfect beschermd!" - Je zou ook kunnen redeneren "Met een Velotilt of 4wieler was dit nooit gebeurd...".
    Sterkte met de verwerking en het herstel !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een lekke achterband is bij een driewielige velomobiel op snelheid bijna altijd garantie voor een naar spektakel.
    Er is maar één min of meer bruikbare remedie: REMMEN ALS EEN GEK.
    Als de beide voorwielen tot aan blokkeren worden afgeremd, blijft de velomobiel langer in het rechte spoor.
    Groeten,
    Wim

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Wim,

      Bedankt! Goede tip. Heb nu bewust niet geremd. Dus de volgende keer (hoop van niet) kan ik ook bewust remmen!

      Groeten,
      Marcel

      Verwijderen
  6. Marcel kerel, gelukkig zelf alleen wat brandnetelplekken. Soms moet je maar niet teveel nadenken wat er allemaal in een velomobiel kan gebeuren. Het kan met elk vervoermiddel gebeuren... Stap weer in en rijden maar! De beste manier van verwerken...En anders komen we een keer langs om een toertocht met je te rijden :) Groet Cees

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk, ik heb het nog lang niet verwerkt ;-) Voor een tourtocht ben ik altijd in!
      Groet Marcel

      Verwijderen
  7. Tjonge, Marcel, iets wat we niet willen meemaken. Al met al, is de berm en sloot wel de zachtste landing. Je zult de andere kant maar op schuiven. Daar kies je niet voor. Sterke met verwerking, en reparatie. P. de Rond.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. kolere... ben meteen klaar wakker!

    pfff

    zucht .... wat een mazzaol heb je gehad achteraf... ik heb nog nooit een plotse lege achterband gehad... dus geen idee wat er met de komkommer gaat gebeuren .. maar heb nu wel een aardig idee....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed advies of bedenken wat je anders had kunnen doen komt altijd achteraf.....daarom is het maar goed dat jij en je velomobiel het heelhuids ervan af hebben gebracht.

    De instructeur van de voertuigbeheersings cursus beweerde dat stabiliteit bij voertuigen altijd achteraan te vinden was. ZIjn argument : een roer van een boot is achterop het schip geplaatst. Het roer van een vliegtuig is achteraan geplaatst. Zijn argument was de banden met het beste profiel dus achteraan te plaatsen zodat die in ieder geval niet gingen aquaplaneren want dan verlies je de controle over je voertuig.

    Dat dat dus ook opgaat met klap/lege achterband met 3 wielers heb jij ondervonden : geen controle meer.

    Ik denk ook dat gewoon vol de remmen inknijpen de beste reactie is als je er tenminste de tijd voor krijgt ! Bij mijn remproef bij 40 km/u verbaasde ik mij nog over de ultrakorte remweg, echt maar een paar meter.

    Maar ja als je al aan het ongecontroleerd slingeren bent is het misschien een reflex om remmen te onderdrukken. Het is ook altijd onwillekeurig het laatste wat ik deed ( eerst ergens langs sturen ) op de motorfiets dus dat is niet altijd een slechte reactie ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi Marcel,

    Goed weggekomen, nog een redelijk zachte landing gemaakt! Had inderdaad heel wat slechter kunnen aflopen.......
    Sterkte! Goed bezig om gelijk weer in te stappen, dan ben je er gelijk weer "door"!

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Tijdens de ROAM reed de zus van Jozef Jenning voor me.
    Ze reed in een opstaand stuk glas en had gelijk een klapband.
    Haar Quest was volkomen onbestuurbaar, maar bleef gelukkig overeind.
    Quezzzt beschreef uitstekend het roer-effect, of liever : het gebrek eraan.
    Sterkte jongen !

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Weet iemand of er draadloze bandenspanningsmeters zijn die ook op de fiets werken? Binnenbanden met autoventiel zijn gemakkelijk te krijgen. Dat zou je wat meer waarschuwingstijd kunnen geven om op tijd te stoppen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze zijn er voor autobanden, maar niet allemaal hebben ze het juiste drukbereik voor fietsbanden. Voor Ligfiets& willen we zo'n systeem eens testen. Overigens verhelpt dat zo'n ongeval als dit niet, want dit is typisch voor een zeer snel leeglopende (klap)band. En dan is je sensorsysteem gewoon niet snel genoeg.

      Verwijderen
  13. Sjeemig wat een geluk bij een ongeluk en inderdaad volle bak afremmen zou ik ook gedaan hebben (als ik zeker wist dat het lek achter zat) gelukkig ben je er zonder al te veel kleerscheuren vanaf gekomen alleen wat blaren van die netels. Ik ben door mijn beroeps- en sportduikerij aardig wat gewend maar ik heb een keer een moment van huivering gehad toen ik met hoge snelheid en racekap over de dijk Enkhuizen-Lelystad racede met een snelheid boven de 45 toen ik bedacht hoeveel tijd het kost om de racekap los te maken en eruit te komen. Enige maanden later met LEL heb ik staan helpen de racekap van Wim Schermer dicht te tapen. Ik bedacht mij toen het moment van huivering. Gewoon weer lekker verder fietsen hoor niet te lang over nadenken Veel sterkte en er ligt ms. een 2e carriere als schrijver in het verschiet!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik kan je ook niet alleen laten he

    Fijn dat je er zo goed vanaf gekomen bent

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Pff, wat een schok. Even weer met beide benen op de grond gezet. Fijn dat het allemaal relatief mee bleek te vallen. Succes met het herstel!

    ps. Ik kon me lachen trouwens niet laten gezien het aantal keren dat je de plomp weer bent ingesprongen... Ik ruik het hier!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat je beschrijft is typisch voor een groot lek in je achterband (vaak: klapband). Als de druk langzaam afneemt krijg je eerst andere signalen van slechte bestuurbaarheid en toenemende weerstand.

    Ik heb het zelf 1 keer meegemaakt (in 150.000 Q-km) en het was net een rodeo-stier zoals mijn fiets zich gedroeg. Vol in de remmen en de volle breedte van de (gelukkig lege) weg en het hart zat me in de keel.
    Sindsdien altijd extra alert op voldoende kwaliteit bij de achterband.

    Te water raken is me twee (andere) keren overkomen. Beide keren stond ik versteld hoe snel (en automatisch) ik uit mijn fiets kwam. Als je niet ondersteboven te water gaat, ben je niet zomaar onder: er zitten nogal wat holtes in je fiets waar voldoende luchtbellen overblijven om net een beetje te blijven drijven.

    Sterkte met het verwerken en vooral flink weer gaan fietsen!

    BeantwoordenVerwijderen