De dagen erna...

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor het meeleven! Een val maakt toch wel wat los en al dat meeleven is heel fijn. Bovendien heb ik toch een aantal goede tips gekregen. De belangrijkste is toch wel dat de je beter hard kunt remmen dan niet. Lees het commentaar van Wim en van Quezzzt maar eens. De opmerkingen zitten altijd verstopt dus ik herhaal hier maar even het citaat van de meest uitgebreide van Quezzzt:

"Goed advies of bedenken wat je anders had kunnen doen komt altijd achteraf.....daarom is het maar goed dat jij en je velomobiel het heelhuids ervan af hebben gebracht.

De instructeur van de voertuigbeheersings cursus beweerde dat stabiliteit bij voertuigen altijd achteraan te vinden was. Zijn argument : een roer van een boot is achterop het schip geplaatst. Het roer van een vliegtuig is achteraan geplaatst. Zijn argument was de banden met het beste profiel dus achteraan te plaatsen zodat die in ieder geval niet gingen aquaplaneren want dan verlies je de controle over je voertuig.

Dat dat dus ook opgaat met klap/lege achterband met 3 wielers heb jij ondervonden: geen controle meer.

Ik denk ook dat gewoon vol de remmen inknijpen de beste reactie is als je er tenminste de tijd voor krijgt! Bij mijn remproef bij 40 km/u verbaasde ik mij nog over de ultrakorte remweg, echt maar een paar meter.

Maar ja als je al aan het ongecontroleerd slingeren bent is het misschien een reflex om remmen te onderdrukken. Het is ook altijd onwillekeurig het laatste wat ik deed (eerst ergens langs sturen) op de motorfiets dus dat is niet altijd een slechte reactie ;-)) "

Hoeveel geluk kun je hebben met een ongeluk!

Nu een paar dagen later besef je:

-        Ik ben niet tegen de auto aangekomen.

-        De fiets is niet totaal vernield.

-        Ik ben niet tegen de betonnen wand aangeschoven.

-        Zelf heb ik niets ernstigs.

-        Ik kwam los uit de fiets.

-        ...

Na de crash had ik maar één gedachte, de fiets weer fietsklaar krijgen. Niets is zo funest als water in je lagers en je ketting en dan de fiets een paar dagen niet gebruiken. Dus mijn hele focus was eerst daarop gericht.

Nu nog wel een paar dingen herstellen. Allereerst de spiegelkapjes weer met kit op de spiegels bevestigen. Na de crash vond ik beide spiegels in het gras. De spiegeltjes zijn gewoon los geklikt en verder onbeschadigd. De pootjes van de spiegels op de fiets zijn ook nog heel. Met de gele kapjes om de spiegeltjes lukt het niet om ze weer te bevestigen. Ik haal de kapjes er maar af. Nu lukt het wel om de spiegeltjes weer vast te klikken. Ik heb nog een beetje sanitair kit over van de douche dus dat komt goed.

De koplamp is een ander verhaal. Nadat we de fiets uit de sloot hadden gevist zat de lamp vol met zwart sloot water. 's Avonds met een soldeerbout de draad van de lamp los gemaakt. Daarna de lamp uit de fiets gehaald en onder de kraan schoongespoeld. De lamp was daarna een stuk schoner, maar de lens is toch wel erg vies geworden. Wat ik ook doe, ik krijg de doorzichtige kap niet los. Ik heb eerst de lamp maar weggelegd. Als het niet erger is, bestel ik wel een nieuwe....

Gisteravond zat ik even met de lamp te spelen en in één keer duw ik mijn nagel achter de kap en klikt hij los! Met een beetje alcohol reinig ik de lens en de led, en dan de ultieme test: Doet hij het nog? Een accu uit de fiets gehaald en een stekker opgezocht die ik even aan het draadje vastmaak. Tada! prachtig blauw helder wit licht! Wat kun je toch blij zijn met iets dat je al hebt! De doorzichtige kap klikt niet meer vast maar een drupje secondenlijm doet wonderen. De lamp inbouwen is een ander verhaal, je kunt er slecht bij, maar dat gaat ook wel weer lukken.

Dan de helm, ik ben blij dat ik hem op had. Je hele lijf is een velomobiel beschermd, het enige dat er uit steekt is je hoofd. Dus ik vind het altijd een veilig idee. Ik had een Ekoi City E helm. Een prima helm die ik dus vijf jaar voor niets heb gedragen ;-) De helm heb ik nooit als valbescherming gedragen. Maar in de winter is hij gewoon lekker warm. Bovendien heb je, door de dikke rand, niet meteen de regen in je gezicht. De klap heeft de helm in mijn geval toch goed opgevangen want hij is niet zomaar in tweeën gegaan.

Bovenstaand plaatje komt van http://crag.asn.au/2046

De Ekoi helm heeft een flap bovenop de helm die je eraf kunt halen in de zomer. Hij ventileert dan lekker. In de winter zet je de flap er op. Dan voel je de koude regen niet op je hassus en blijft je hoofd lekker warm. Bovendien ben ik heel blij met het vizier en, hij is niet duur! Helaas, de Ekoi Urbain of City E helm wordt niet meer gemaakt. Even ben ik blij als ik ontdek dat Sinnerbikes nog een aantal op voorraad heeft. Maar helaas, de laatste is net weg dus zij hebben hem ook niet meer.

De Casco SPEEDster ziet er wel cool uit. Heeft niet die flap bovenop maar dan tape ik hem in de winter wel dicht. Dus die maar besteld heb ik meteen weer eens wat anders. Hij is niet op voorraad dus zolang fiets ik maar met mijn Sinner ski helm.

Dan het fietsen zelf. Ik verwonder altijd hoe de fiets een tweede huid wordt of een deel van je lichaam. Je zit er elke dag in en ik merk meestal meteen als er iets kapot is of niet goed werkt. Als je gewend bent aan de fiets kun je met een paar centimeter speling langs paaltjes en wegranden sturen. Ik merk dat ik vandaag iets meer in het midden van de weg blijf fietsten. Dus pak ik mezelf aan en dwing me om weer strak te rijden. Ik merk wel dat de angst nog wat moet wegvloeien. Maar angst is een keus! houd ik mezelf voor. Na zo'n klap ben je toch even je onsterfelijkheidsgevoel kwijt maar dat is vast normaal.

Na een hoop werk blijft de kras en de kapotte helm over. Tsja, had toch heel anders kunnen aflopen!