Het is lang stil geweest rond dit traject maar zaterdag is het pad eindelijk geopend. Ze hebben zelfs walvissen boven Harlingen neergelegd om de aandacht hiervan af te leiden. Het doel van de route om de afstand zo snel en geriefelijk mogelijk met eigen kracht af te leggen. De Quest met kap en Risse schokdemper is zo’n zweeffiets geschikt voor dit traject en is erg betaalbaar vergeleken met de de Fyra die miljoenen kost en dan niet wordt gebruikt.
Helaas is deze route alleen nog in de daluren beschikbaar, daarom om ’s nachts drie uur vertrokken. Wat een wonderschone nacht. De maan staat hoog aan de hemel. Geen mist, niet koud, wel een aardig windje maar niet vervelend. Het geluid van de fiets geeft een elektrificerende spanning en steeds denk ik: “Houd je in, houd je in.” Dat weerhoud me er niet van om heel makkelijk rond de 40 km per uur te fietsen. “Natuurlijk” is de route nog wat prematuur en moet ik bij Goutum in de achteruit. Na Irnsum rijd ik 8 kilometer op vers grint terwijl dit altijd mijn lievelingstraject was met super strak asfalt. Wie dit nu weer bedacht heeft? En in Lemmer is de weg afgesloten en kan ik ook weer in de achteruit. Grrr…
Toch sta ik precies drie uur na vertrek op de Ketelbrug. Drie uur fietsen 105 km afgelegd met een gemiddelde volgens de fietscomputer van 35.8, terwijl ik me niet inspan en drie keer heb moeten keren, da's niet gek. Ik ga onder de Ketelbrug door om het pad langs het water te volgen. Ik schrik me rot als ik nog net op tijd weet te remmen voor een slagboom. Die zag ik niet aankomen! Ik moet uit de fiets want de fiets met kap past er net niet onderdoor. Dankzij de track van Marcel Beekmans zeil ik aardig de polder door. Bij de elektriciteitscentrale kan ik weer uit de fiets. Nu heb ik er genoeg van en pak de weg, er is toch geen kip op de weg. Een kleine vergissing in Lelystad weet ik even later op te lossen. Door de waanzinnige vertrektijd bel ik om 7:20 naar huis met de mededeling. “Ik sta in Almere!” Dineke wordt net wakker….
Dan komt er een prachtig stuk langs de Oostervaardersdijk. Allemaal vroege vogels. Die vogels kijken met enorme kijkers. Als ik de Hollandse brug oversteek is het gedaan met de snelzweeffietslijn. Het traject naar Utrecht is nog niet klaar. Vanaf hier is het een boemeltje. Wel heel schattig langs een Fort, rivieren (Vecht) en dorpjes. Ik moet nog even grinniken wanneer ik langs de "Vechtschool" rijdt, een school voor voortgezet onderwijs. Geen idee wat ze hier de hele dag doen. Ik rijd prompt ook nog drie keer verkeerd maar dat geeft niet…
Via Breukelen kom ik in Vleuten waar ik de geleende strijkstokken weer terug breng. Water tanken, thee bijvullen, even eten en weer op de terugweg.
Je kunt wel merken dat het Snelzweeffietspad nog niet af is. In allerlei dorpjes tref ik overstekende mannetjes aan die me manen om vooral niet hard te fietsen. Die hebben het niet gesnapt ;-)
Het stuk Utrecht Muiden rijd ik, nu ik de weg ken, vlot terug. En dan weer de polder in. Ik heb nu een aardige tegenwind en ben blij als ik rond de 30 fiets. Door de track van Marcel Beekmans nauwgezet te volgen kom ik nu wel perfect langs Lelystad.
Nog een stop in Lemmer op de dijk en dan naar huis. Om precies 18:00 uur ben ik thuis voor het eten. Een prachtige welbestede dag. Ben wel blij dat ik niet dagelijks voor mijn werk in Utrecht hoef te zijn maar wat een prachtige opening van dit pad. Fietsen op de Provinciale weg dat bevalt. Heerlijk, nooit remmen, glad asfalt en je komt niemand tegen. Nu nog hopen dat het pad niet alleen op dal uren is geopend. Keep on sweet dreams....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten