Achterligger

2012 Ligt achter ons en een vers nieuw 2013 jaar is onze “Tegenligger” om maar even in ligfietstermen te blijven. Het nieuwe jaar is los en meteen maar flink wat kilometers maken. Mijn nieuwe camera de Panasonic DMC-TZ30 Lumix is gerepareerd. De lens unit was stuk en schoof niet meer  uit. In de winkel leek het na de reparatie goed. Maar thuis zag ik meteen dat de lens niet goed gecentreerd is. Bovendien is de synchronisatie flits en sluiter niet meer juist. Foto’s met flits zijn veel te donker. Bovendien heeft hij na de reparatie moeite om de SD card te herkennen. Al met al de camera vijf weken kwijt geweest en opnieuw kan ik hem wegbrengen. Maar als je dat kunt combineren met fietsen is het veel minder erg.

De kap heeft de laatste tijd veel lawaai als ik over klinker fiets. Als ik het dak vasthoudt is het geluid weg. Dus de kap al een keer in het dak getaped maar het geluid blijft. Elke keer als ik thuiskom dan vergeet ik de tijd te nemen om te ontdekken wat er nu mis is. Met Groningen voor de deur is het de moeite van het goed onderzoeken wel waard. Het blijkt uiteindelijk dat een dop is afgebroken aan de onderkant. Je denkt dat het geluid van boven komt maar het blijkt het deksel te zijn die op de rand klappert. Alle matjes opgezocht die ik heb en één mat heeft dezelfde dikte als de afgebroken dop. Helaas is de mat groen maar daar zie je toch niets van.

Als ik vertrek zit ik weer heerlijk stil in de fiets, wat een verademing. Ik heb nog een klein rammeltje en zie dat de randen nog tegen de kuip tikken. Daar kan ik nog wel een dun stukje neopreen plakken. Zit ik daarna ook fluisterstil op klinkers.

Ik heb de wind hard mee en leg de hele 63 km naar Groningen af in 1 uur en veertig minuten. Ik rijd op een gegeven moment 39 gemiddeld!! Het gaat echt heel hard. Maar met het laatste stuk door de stad Groningen zakt het gemiddelde behoorlijk terug. Maar ik houd toch nog een heel hoog gemiddelde over.

Dineke heeft een aantal Ikea glazen gebroken en vraagt of ik nieuwe wil halen. Ikea, Bah wat een rotwinkel daar wil je toch niet naar toe sputter ik. Maar geen gemaar je bent toch in de buurt. Elk nadeel is te wijzigen in een voordeel. Hebben ze daar niet van die baby ruimtes? Dus droge kleren mee en euro voor de koffie. Bij de Ikea parkeer ik de fiets bij de andere fietsen en ga met mijn droge kleren naar boven.

De Quest past wel bij de Ikea let op de spiegeling...

In het baby-verschoon-hok heb ik alle ruimte om mijn doorweekte fietspak uit te trekken. Die droge kleren voelen heerlijk. Daarna een plattegrond opgezocht om te kijken hoe ik de route “Zo zie je alles” zo kort mogelijk kan maken. Tegen de eindeloze stroom van gelukkige vrouwen met volle karretjes banjer ik mijn weg. Bah, juist vandaag, laatste dag van de kerstvakantie, moet je er niet zijn. De bekers heb ik snel gevonden en ik wil de winkel uit op weg naar de kassa….

Ik heb een zwak voor messen. Waarschijnlijk is het genetisch want mijn broertje heeft dezelfde zwakte. Ik heb zelfs deze zomer, met behulp van Youtube filmpjes mijn eigen mes gefabriceerd. Met Oscar mijn broer heb ik het er vaak over gehad. Waarvoor heb je eigenlijk een mes nodig? Volgens Oscar, een ervaren surfival man, is de enige reden om een mes te hebben om midden in een bos te staan, diep adem te halen en de boslucht gretig naar binnen zuigen. Dan je mes te pakken, het triomfantelijk in de lucht te steken en dan JOEHOEOEOE of WOOOOW of iets dergelijks te brullen. Kijk dat is nou een antwoord waar je wat aan hebt….

Maar goed Ikea, rotwinkel, druk, maar…. Wat een mooie messen sets! Ik blijf maar met de messen in mijn handen staan. Tenslotte weet ik me los te rukken. Bijna was ik, een man, er ook ingetrapt. Oef, veilig verlaat ik de keukenartikelen met ALLEEN mijn glazen.

Daarna lekker warm zitten en voor 75 cent zoveel koffie drinken als je maar wilt! Prima winkel die Ikea! Goed geregeld ook voor fietsers!! Ik heb 63 kilometer gefietst en eet mijn droge broodje met komkommer en kiemen op. Ondertussen kijk ik mijn ogen uit wat de mensen naar binnen haffelen. Borden vol!! Wow, daar zou je goed op kunnen fietsen. Jammer dat iedereen met de auto komt…. ;-)

De camera gaat terug naar de reparatie en dan de terugweg. Terug gaat in wind en het is licht begonnen met regenen. Net buiten de stad heb ik nog een lekke band. Een aardige jongen stopt meteen en vraagt of ik nog wel door kan. Geen probleem, ik heb een voorraad hele banden mee dus het is zo weer klaar! Ik bedank hem voor de belangstelling en fiets na vijf minuten weer door. Thuis blijkt door de lekke band wel het velglint verschoven. Dit kost me thuis nog een lekke band maar ja daar is het droog en warm.

Over de terugweg doe ik twee uur maar dat is midden in de winter helemaal niet slecht. Moe en voldaan stap ik thuis heerlijk onder de warme douche. De comfortabele snelle rit was dankzij de kap helemaal geweldig!