Elfstedentocht op de schaats

Vandaag alweer geen fietsverhaal. Afgelopen maandag ben ik er van overtuigd dat de Elfstedentocht doorgaat. ’s Middags naar de drogist om blarenpleisters te kopen. Als je er niet op tijd bij bent dan zijn die het eerst uitverkocht. En een waterdichte hoofdlamp besteld. Deze kan ik op de kano gebruiken, op de fiets en natuurlijk met de elfsteden.

Helaas gaat de officiële Elfstedentocht niet door. Donderdag krijg ik het idee om de tocht dan zelf maar te rijden. Sander, mijn zoon gebeld en gevraagd… Sander heeft er wel oren na, alleen heeft hij viool repetities op vrijdag en zaterdag. We plannen de tocht voor zondag.

Zaterdag samen met Dineke naar Dokkum en een rondje Leeuwarden. Prachtig weer, en duizenden mensen op het ijs. De berichten van fantastisch ijs op de Dokkumer Ee kloppen, en dat hebben heel veel mensen gehoord. In Bartlehiem heb ik nog nooit zoveel mensen gezien. Het bruggetje zie je door de crowd heen nauwelijks. Als we thuiskomen maakt Dineke echte ouderwetse snert voor onderweg. Alleen daarvoor zou je hem al schaatsen….

Zondag 12 februari staan we om zes uur op en om kwart voor zeven vertrekken we in het donker. De hoofdlamp geeft echt heel veel licht en dat is ook wel nodig want het donkerzwarte ijs in het donker is één groot zwart gat.

In Leeuwarden schaatsen we door tot we in de Prinsentuin zijn en dan gaan de schoenen aan. We lopen een half uur naar de Zwette en daar gaan we opnieuw los. Het ijs is stroef door de dooi en we hebben wind tegen. We haasten ons niet en schieten toch lekker op. Sander pakt steeds de kop en geeft een lekker tempo aan. Op het ijs is het heel rustig, geen mens te zien en dan zijn we al weer in Sneek. We worden met klokgelui onthaald en mogen meteen een aantal keer klunen. Snel een foto voor de waterpoort en weer op weg.

IJlst daar ben je zo en dan op weg naar Woudsend. We hebben nu vol in de wind en we schaatsen afwisselend voor en achter. In Woudsend gaan we aan de chocolademelk en we proberen wat van het half bevroren brood weg te kauwen. Schaatsers vragen of ze bij de koek en sopie tent ook mogen stempelen….

IJlst

Woudsend

Het Slotermeer is best wel spannend, maar er is een route uitgezet langs de zijkanten van het meer. Het ijs is afwisselend erg goed en erg slecht er wordt zelfs nog geveegd. In Sloten gaan we aan de thee en verder gaan we weer.

Sloten

Balk is leuk om door te schaatsen maar daarna een rot stuk over de Luts. Rechtop blijven handen niet op de rug en probeer je benen heel te houden. Ondertussen is het licht gaan regenen. De regen bevriest op mijn jas en bril. Door de ijzel op mijn bril valt het zicht steeds weg. Maar de bril af, is ook niet echt een optie.  Gelukkig stopt het met ijzelen en wordt het droog. Daarna krijgen we op de Fluessen de wind pal tegen. Prachtige ijsvlaktes waar we ons op de Noordpool wanen en zware kilometers tegen de wind in.

Eindelijk zijn we in Stavoren. Ook hier weer een wat langere pauze, maar pauzeren is niet echt aangenaam te noemen. Na de rust ben ik ijskoud en heb ik echt kilometers nodig om weer warm te worden. Sander is niet zo nat als ik en wordt iets minder koud.

Stavoren

Hindelopen

Na Hindelopen krijgen we de wind mee en van lieverlee komen we in Bolsward. Sander heeft de liter erwtensoep nu lang genoeg meegesleept. Hier mogen we hem, van onszelf, opeten. De soep smaakt heerlijk en geeft nieuwe energie voor Harlingen.

Workum

Tjerkwerd

Na Hichtum schaatsen we ondertussen met z’n drieën. Erik uit Veghel schaatst mee. Zijn plan is om af te stappen in Harlingen en de trein te nemen, maar in een groepje ziet hij het wel weer zitten om door te schaatsen naar Leeuwarden. Harlingen is zwaar, we moeten een aantal keer ver klunen en de schoenen moeten twee keer aan. Schaatsen uit- en weer aandoen is met alle blaren geen pretje.

Tussen Harlingen en Franeker zijn er veel kluunplekken. De snelheid gaat er uit. Een simpele kluunplek kost veel tijd. Er liggen geen kleden en niemand helpt je naar boven. De lange kluunplekken zijn helemaal een ramp voor de gevoelige hakken.

In Franeker roept een “Koek en sopie” tent uitventer. “Maak me los, gratis chocolademelk”. Bij alle drie gaan de beide schaatsen dwars en remmen zo hard als we kunnen. Allemaal gieten we twee koppen warme choco weg. Dit komt wel heel goed uit, want nu komt het zware stuk. Straks komt de Blikvaart, daar hebben we vorige week aardig mee geworsteld!

Als we weg willen, krijgen we allemaal nog een flesje Icetea mee en dan gaan we dankbaar weer op weg. Dit is de ware Elfsteden sfeer!! Ik rijd op kop en langzaam lopen we op groepjes in. Het is nu nog licht en we haasten ons om het slechtste stuk van de route niet in het donker te doen. Uiteindelijk hebben Sander en Erik moeite met het tempo en schroef ik het wat naar beneden.

De Blikvaart valt ons erg mee. Vorige week konden we er niet schaatsen. Maar dankzij de duizenden vrijwilligers  ligt er toch nog een “aardige” ijsvloer. Sander valt een aantal keer achter elkaar maar bezeert zich niet. Dat weerhoud mij er niet van om hard te vallen. Mijn knie en mijn rug krijgen een beste tik. Even denk ik “Over en voorbij”, maar na de ergste pijnscheut kom ik toch weer overeind. Sander wil nog thee drinken maar ik wil door. Het is nu nog licht. Dus er gaat weer een banaan in en door…

We halen Bartlehiem precies in het licht. Nu mogen we even rusten. Alle groepjes die we voorbij gereden zijn verzamelen zich en puffen even uit. De hete thee, brood en koeken gaan er smakelijk in. Erik gaat niet meer naar Dokkum maar naar de Bonkevaart in Leeuwarden. Ik heb nog een reserve hoofdlamp en die neemt hij mee. Hij belooft hem terug te sturen…. Dan gaan onze hoofdlampen aan en komt de laatste etappe.

Voor mij is het echt heel zwaar om ons huis voorbij te schaatsen en nog naar Dokkum te gaan. Maar Sander twijfelt geen moment. We spreken af om tot de eerste brug te gaan en dan terug…. De hele weg naar Dokkum moet ik de moed er wel inhouden. Maar door het donker schaatsen we voorzichtig en niet te hard. We komen hele ploegen tegen met lampjes op en het is dan steeds Heee, Heee, Heee! Echt heel leuk!!

We zijn nog niet in Dokkum of Sander flipt hem al onder de brug door. Bah, dekselse jongen! Vooruit dan, tot de molen… De fietsbrug staat gelukkig open en daar gaat Sander voorbij de molen. Maar jongen toch, hier zouden we stoppen? Oke, oke en hup weer achter hem aan. Voor het raadhuis stopt hij. “Zo, nu hebben we hem echt helemaal gereden” zegt Sander. De foto mislukt want de lens zit onder de regendruppen maar we hebben de laatste "stempel" binnen.

Naar huis gaat het tegen de wind in, maar dat is niet erg meer. De knop is om we gaan weer de goede richting op, dus de benen doen het weer. Op de terugweg komen we niemand meer tegen en om acht uur zijn we thuis!! Yes, gehaald! Vrijwillers bedankt voor het vegen van 200 km ijs! En Sander? Hij is een kanjer! 

Echte Elfsteden kluun voeten