Winterelfstedentocht 2021

 

Ik vind het altijd een valide test. Lukt het je de Winter Elfsteden te fietsen dan is dat weer een goed ijkpunt. Door de Corona zit ik veel thuis en lange fiets tochten zijn een zeldzaamheid. Voor ik 200km fiets kijk ik de fiets goed na. Blijkt toch een spaak te zijn geknapt in mijn rechter voorwiel. Ah dat is het makkelijke wiel! Geen fietscomputer. Dus wiel uitbouwen en weer terug plaatsen. Meteen 1,5 kilo modder uit de wielkasten gehaald en de banden goed op druk gezet. Als laatste de ketting grondig gereinigd. Vooral het doekje door de kettingbuizen levert een kledder aangekoekte olie op. Dan de derailleur wieltjes en het kettingwiel onder de stoel schoonmaken en klaar.

 
Het wordt koud en de hoezen over mijn schoenen zijn kapot. Dikke sokken moet genoeg zijn toch? Een fles water en wat bananen, de route op de gps en klaar ben je.

 ’s Ochtends ben ik om 6:10 vertrokken. Bah wat is het koud!!!! Het is een prachtige wereld vol met witte bomen van de rijp en witte wegen. Vanaf het eerste moment dat ik wegfiets loopt de fiets niet lekker. Achterband zacht? Voorbanden? Ik weet het niet maar het deugt niet. De thermometer geeft -6. Ik zit echt te zwoegen maar krijg de fiets niet boven de 35 km per uur.

 In Leeuwarden heb ik vorig jaar de verkeerde afslag genomen. Nu gaat het goed, en kan ik het fietspad langs het spoor buiten Leeuwarden wel vinden. De maan staat prachtig in de lucht te blinken maar het is koud! Alles is eigenlijk warm, mijn vingers, mijn hoofd en de wereld buiten de fiets adembenemend. Maar mijn voeten krijg ik niet warm. Met de fiets is niets aan de hand. Maar de banden hebben door de kou gewoon meer weerstand en daarom krijg ik de fiets maar niet in planee.

 In Workum wil het echt niet meer. Kom op, even doorzetten naar Bolsward. In Bolsward stap ik uit de fiets en ik schrik van mijn voeten. Ik sta echt op twee ijsklompen. Niets aan te doen zo koud. De fietsschoenen uitgedaan en ondertussen heen en weer lopen op sokken. Ondertussen bel ik met Dineke. Die schrikt en wil dat ik meteen de kortste weg naar huis neem. Het is duidelijk dat ik me goed heb vergist in de kou. Eigenlijk is het jaren geleden dat ik met zoveel kou heb gefietst. Mijn gele fiets is van binnen en van buiten wit van de rijp. Mijn water is bevroren, dus drinken is heel moeizaam, mijn bananen zijn keihard, en ook mijn brood is bevroren. Gelukkig heb ik hete gember thee mee. Dus dat maar naar binnen geklokt.

 Oké, dit is niet te doen, dan maar de kortste weg. Net als ik zal instappen spreekt een vrouw me aan. Ze vertelt dat haar man een stepper is. Ik mag wel even bij haar komen om op te warmen. Ondertussen blijf ik heen en weer lopen en ijsberen. En verroest mijn voeten en tenen komen na 20 minuten terug, ik krijg weer gevoel. Ik sla het aanbod af. Als je vanuit een warm huis weer in de fiets moet, valt dat ook niet mee. 

Ik bekijk de weg vanaf Bolsward naar huis op de telefoon. Ik zou dan eerst naar Sneek fietsen en dan naar huis. Die weg kan ik tenminste vinden. Mmm kan ik ook wel naar Harlingen fietsen dan Franeker en dan naar huis. Kan ik altijd nog niet naar Dokkum fietsen…

 Ik stap weer in de fiets op weg naar Harlingen. Ondertussen gaat de zon schijnen en het wordt langzaam aan wat warmer/minder koud. Het fietsen gaat, met gevoel in de voeten, ook beter. De stop heeft me goed gedaan. Ik fiets nu probleemloos door. Vlak voor Stiens heb ik een paar racefietsers achter me aan. Ik moet echt krampachtig mijn best doen om ze voor te blijven. Ik blijf ze in de spiegel houden tot aan Dokkum. Ik heb ondertussen mijn geheime wapen, een stukje chocola ingezet, maar ook dat is met deze kou niet weg te krijgen.

 Vlak voor het dorp fietst Dineke me tegemoet. Wat leuk! En yezzz toch nog gehaald. En nu eerst 3 bekers thee, zorgen dat mijn tenen het weer doen en dan een warme douche. Thuiskomen is toch het leukst!