Make Love not War

Gisteren moest ik 's middags repeteren in Sneek en 's ochtends aan het werk in Leeuwarden. Vroeg opgestaan en de banden opgepompt, het WimSchermpje eraf en de kap erop. Heerlijk rijden in enkel een t shirt en een buff rond de hals voor de rijwind terwijl het buiten toch echt vriest. Door de mist dampt het vizier aan maar ik zet het kiertje net zo groot dat ik onder het vizier door kan kijken en het fietsen gaat heel aardig.

Tegenwoordig voelt iedereen zich beledigd:

Echt niets van dit verhaal berust op waarheid, en als een persoon (blond) zich beledigd voelt dan rust dat op louter toeval. Ik heb alleen de vorm "overdrijving" enigszins overdreven....

Je hebt van die dagen... Dit was er vast één. Ik kom dus met 40 aanzoeven en zie van ver een scholier aan de verkeerde kant van het fietspad fietsen. Ik kon hem makkelijk rechts inhalen maar dat doe je niet. Ik bel met de toeter, ik kom aanstuiven... geen reactie. Ik béeeeel met de toeter en kom aanstuiven...  geen reactie. Vol in de remmen en ik rijd achter hem en toeter nu constant. Totaal geen reactie!! De scholier heeft echt keiharde muziek in en is zich van geen kwaad bewust. Luid foeterend rijd ik hem aan de goede voorbij, maar ook dat heeft hij niet door.

Op het werk gooi ik de kap in een douche ruimte die nooit gebruikt wordt. We hebben boven een sportzaal en daar doucht iedereen. Als ik om twee uur 's middags terugkom is de kap weg!@#$?? Bahh, ik wil er toch echt mee fietsen want ik heb anders te weinig kleren aan. Naar de receptie en om hulp vragen. Ik vertel dat ik in die gele banaan fiets en dat ik mijn kap... "Ohhh, fiets jij in dat levensgevaarlijke ding, ik schrik me altijd rot, heb je wel een vlaggetje, en je ziet ze ook niet, vind je het zelf niet gevaarlijk?" Pfff, wat een agressie vandaag. Ik vraag aan haar of ze niet zou schrikken als ik een vlaggetje heb? Tja blond en mooi dus het duurt even....  Als ik haar vertel dat ik drie meter en geel ben en dat een vlaggetje echt niet gaat helpen voor het schrikken. Dat je ook kunt denken dat er een auto minder rijdt en dat het een milieu vriendelijk voertuig is. Toch blijft ze bij haar punt.... Ze zijn gewoon gevaarlijk. Maar goed ze helpt me goed, de technische dienst heeft de kap opgeborgen.

Na tien minuten komt de collega langs en neemt me mee. Hij begint meteen uit te varen. Hoe kun je die kap daar nu in de douche leggen? Dan kan niemand er meer bij. Ik: "Maar we hebben boven toch douche ruimtes bij de sport accommodatie?". "Ik dacht dat deze douches door niemand werden gebruikt". "Natuurlijk wel! En hoe kun je nu zo dom wezen nou, hier heb je dat ding". Nou, dat weet ik dan ook weer... Verdorie weer iemand die boos en geïrriteerd is, het gaat lekker...

Ruim een kwartier later dan gepland fiets ik weg naar Sneek. Rond Leeuwarden zijn ze met de rondweg bezig. Dus overal omleidingen. Er rijdt bouwverkeer af en aan en ik kan er zo langs maar er zijn twee mannen in functie, en die zijn heel belangrijk dus ik moet stoppen. Ik sta naast de man met een walkie talkie voor een lege weg te wachten. Ik hoor de man aan de andere kant over de walkie talkie meteen te keer gaan. "Daar heb je weer zo'n kreng! Hij moet wel op het fietspad!"

Het fietspad is niet te bereiken zonder door de modder te ploegen dus dat gaat hem hier echt niet worden. Ik ben er echt helemaal flauw van! Als ik door mag rijden van bouwman één, blijft de man die aan de andere kant het verkeer (welk verkeer?) staat tegen te houden intimiderend midden op de weg staan. Ik mag dwars door hem heen maar ik geef geen krimp ik ben echt super nijdig. Ik rijd op hem af en op het laatst doet hij een stapje opzij en sist me nog toe. OP HET FIETSPAD.... Grrrr

Als ik in Sneek aankom heb ik alle tijd om te verkleden want Carel is er nog niet. Vijf minuten later komt hij op zijn Riese &Muller Full Suspension Super 45km E-bike aanfietsen. Zag je me niet? Ik reed vlak achter je bij die opstopping. Je was echt niet te houden! Een beetje teleurgesteld is hij wel want hij dacht op zijn fiets onverslaanbaar te zijn. Maar vandaag is dat niet gelukt! Terwijl ik niet in vorm ben, gisteravond geschaatst op Thialf, fiets ik met 45km per uur.

Van de week heb ik een testrondje gefietst en de fiets is echt geweldig. Je bent zo op snelheid en er zit een bak licht voorop. In de stad ben je echt in het voordeel!

Na een heerlijk muziekaal repetitie middagje vertrek ik weer. De parallel weg naar Sneek is echt prachtig en een super snelle weg. (Laat ik ook nog even iets positiefs zeggen.) Op het punt waar de mannen stonden begint een hele lange klinker weg. Met 8 bar in de voorbanden is dat geen pretje dus ik probeer het fietspad aan de overkant. Er staat nergens dat ik er niet langs kan.

Ik wordt dwars door Techum, een nieuwe wijk in Leeuwarden omgeleid. IK HEB NIETS GEMIST! ALLES GEZIEN! Op het laatst heb ik totaal geen idee meer waar ik ben. Ik volg de borden trouw, nou ja één keer ben ik eigenwijs en kan meteen twee keer keren. Maar bij één van de laatste borden moet je er na afslaan en niet ervoor. Hier ben ik al eerder mis gereden maar toen was het zomer. Nu probeer ik opnieuw te keren in het weilandje en zak tot de body weg in de modder. In het donker, met een lege maag nog zonder avond eten, valt dat niet mee. Ik stijg uit duw mezelf los en ga weer op weg. Mijn klik schoenen (Speedplay) zitten vol zand en willen nog net inklikken. Mijn voeten kunnen niet meer draaien in de pedalen en zitten helemaal gefixeerd maar ik kom thuis.

 's Avonds laat met mijn buikje vol een glaasje wijn en zachte Vivaldi muziek op de achtergrond vertel ik het hele verhaal aan Dineke. Ik word weer helemaal boos en gefrustreerd. Ze luistert braaf en vraagt dan: "Is dat fietsen nog wel leuk, je komt vaak boos en gefrustreerd thuis, ik zei toch vanochtend dat je de auto moest nemen....."

 Pfffff, als je vrouw je ook al niet meer snapt..... Make love not war!