Motivatie

Motivatie is alles. Deze maand ga ik 2000 km fietsen nam ik me voor. Phoe hee, dat valt niet mee deze maand. Met dit weer smelt zo’n voornemen gewoon weg. Allerlei slappe excuses als: Vandaag wil ik wel, maar het lukt niet. Vandaag maar even rustig aan. Ik heb nog tijd…. Enz.… Eind van het liedje, Ik ben blij als ik deze maand 1000 km fiets.

Vrijdag een goede dag en het werk op tijd afgekregen. “We stoppen op tijd roept”, de project leider blij. Oké dus om vier uur op weg voor een fun ritje. Even naar Buitenpost en dan naar Zoutkamp en dan… ach we zien het wel. Maar nog voor ik Leeuwarden uit ben smelt de fietszin als een hoopje sneeuw in de zon. Toch maar de kortste weg naar huis? Nee, kom op! Slappe Tines pak jezelf aan.

 In Hardegrijp maak ik een dikke stuur fout en ram over een stoeprand. Ik zet de fiets stil om de schade te bekijken. Maar een compliment aan Velomobiel, niet het kleinste slagje zit in het wiel, geen spaakbreuk. Helemaal niets. Opgelucht fiets ik verder. Zal ik maar terug gaan? Nee kom op watje!!!

 In Buitenpost zit ik bijna op het tandvlees maar de lus terug is binnen handbereik. De eerste afslag over het spoor is verdwenen. En de tweede afslag is ook dicht. Ze zijn daar met de nieuwe Oostelijke rondweg bezig. Ik weet niet wat ik verkeerd doe, maar ik eindig in Gerkesklooster. Ondertussen waait het windkracht zeven, is het gaan regenen en is het koud. Moet ik terug of verder? Mijn fietsbenen smelten door alle twijfel weg.

 Gelukkig zie ik een fietsbordje in Gerkesklooster naar Visvliet. En daar maak ik mijn zoveelste fout nadat ik WEL gegaan ben. Volg nooit fietsbordjes want dan ga je op de landelijke toer. Ik eindig op een prachtig schapen pad langs het spoor bij een tunnel met een trap. NEE, IK WIL NAAR HUIS, DIT WIL IK NIET… Terug fietsen? NEE, NOG MEER KILOMETERS. IK WIL NAAR HUIS… Ach, denk ik, ik til de fiets op, laat het achterwiel over de midden goot lopen en dan kom ik wel door de tunnel.

Gelukkig heb ik de voorwielen op de rem staan want de fiets is zwaarder dan ik denk.  De fiets kiepelt me net niet uit de handen. Door hem voorzichtig te laten vallen blijft hij gelukkig overeind. In de tunnel weer een verassing. Mis, je moet eerst door de tunnel lopen om te kijken wat er aan de andere kant is. De andere kant heeft twee trappen omhoog! Wat een ellende!! En ik wil alleen maar naar huis…. Of had ik dat al gezegd.

Gelukkig zit er een niveau tussen de twee trappen. De tweede trap weet ik te vermijden door mijn fiets de heuvel op te duwen. Balend rijd ik terug. Dit heeft me een kras gekost. Bij Visvliet word ik op de kasseien nog even door elkaar gerammeld. En dan draai ik de harde wind in. Ik krijg de fiets niet boven de 30. Dat is een lekke band! Ik weet het zeker. Opnieuw de fiets stil en ik eruit. Alle banden staan gewoon op druk. Kom op Prins trappen. Die motivatie levert me bijna nog een hongerklap op. Dus twee nood muesli repen erin en zorgen dat ik thuis kom.

Moe, koud, hongerig en chagrijnig kom ik thuis. Na de droge kleren sla ik een liter melk weg en twee glazen water en warm eten en dan voel ik me weer wat beter. De volgende keer ga ik maar naar mijn gevoel luisteren. Laat die motivatie maar zitten……