zaterdag 22 november 2014

Make Love not War


Gisteren moest ik 's middags repeteren in Sneek en 's ochtends aan het werk in Leeuwarden. Vroeg opgestaan en de banden opgepompt, het WimSchermpje eraf en de kap erop. Heerlijk rijden in enkel een t shirt en een buff rond de hals voor de rijwind terwijl het buiten toch echt vriest. Door de mist dampt het vizier aan maar ik zet het kiertje net zo groot dat ik onder het vizier door kan kijken en het fietsen gaat heel aardig.

Tegenwoordig voelt iedereen zich beledigd:
Echt niets van dit verhaal berust op waarheid, en als een persoon (blond) zich beledigd voelt dan rust dat op louter toeval. Ik heb alleen de vorm "overdrijving" enigszins overdreven....

Je hebt van die dagen... Dit was er vast één. Ik kom dus met 40 aanzoeven en zie van ver een scholier aan de verkeerde kant van het fietspad fietsen. Ik kon hem makkelijk rechts inhalen maar dat doe je niet. Ik bel met de toeter, ik kom aanstuiven... geen reactie. Ik béeeeel met de toeter en kom aanstuiven...  geen reactie. Vol in de remmen en ik rijd achter hem en toeter nu constant. Totaal geen reactie!! De scholier heeft echt keiharde muziek in en is zich van geen kwaad bewust. Luid foeterend rijd ik hem aan de goede voorbij, maar ook dat heeft hij niet door.

Op het werk gooi ik de kap in een douche ruimte die nooit gebruikt wordt. We hebben boven een sportzaal en daar doucht iedereen. Als ik om twee uur 's middags terugkom is de kap weg!@#$?? Bahh, ik wil er toch echt mee fietsen want ik heb anders te weinig kleren aan. Naar de receptie en om hulp vragen. Ik vertel dat ik in die gele banaan fiets en dat ik mijn kap... "Ohhh, fiets jij in dat levensgevaarlijke ding, ik schrik me altijd rot, heb je wel een vlaggetje, en je ziet ze ook niet, vind je het zelf niet gevaarlijk?" Pfff, wat een agressie vandaag. Ik vraag aan haar of ze niet zou schrikken als ik een vlaggetje heb? Tja blond en mooi dus het duurt even....  Als ik haar vertel dat ik drie meter en geel ben en dat een vlaggetje echt niet gaat helpen voor het schrikken. Dat je ook kunt denken dat er een auto minder rijdt en dat het een milieu vriendelijk voertuig is. Toch blijft ze bij haar punt.... Ze zijn gewoon gevaarlijk. Maar goed ze helpt me goed, de technische dienst heeft de kap opgeborgen.

Na tien minuten komt de collega langs en neemt me mee. Hij begint meteen uit te varen. Hoe kun je die kap daar nu in de douche leggen? Dan kan niemand er meer bij. Ik: "Maar we hebben boven toch douche ruimtes bij de sport accommodatie?". "Ik dacht dat deze douches door niemand werden gebruikt". "Natuurlijk wel! En hoe kun je nu zo dom wezen nou, hier heb je dat ding". Nou, dat weet ik dan ook weer... Verdorie weer iemand die boos en geïrriteerd is, het gaat lekker...

Ruim een kwartier later dan gepland fiets ik weg naar Sneek. Rond Leeuwarden zijn ze met de rondweg bezig. Dus overal omleidingen. Er rijdt bouwverkeer af en aan en ik kan er zo langs maar er zijn twee mannen in functie, en die zijn heel belangrijk dus ik moet stoppen. Ik sta naast de man met een walkie talkie voor een lege weg te wachten. Ik hoor de man aan de andere kant over de walkie talkie meteen te keer gaan. "Daar heb je weer zo'n kreng! Hij moet wel op het fietspad!"

Het fietspad is niet te bereiken zonder door de modder te ploegen dus dat gaat hem hier echt niet worden. Ik ben er echt helemaal flauw van! Als ik door mag rijden van bouwman één, blijft de man die aan de andere kant het verkeer (welk verkeer?) staat tegen te houden intimiderend midden op de weg staan. Ik mag dwars door hem heen maar ik geef geen krimp ik ben echt super nijdig. Ik rijd op hem af en op het laatst doet hij een stapje opzij en sist me nog toe. OP HET FIETSPAD.... Grrrr

Als ik in Sneek aankom heb ik alle tijd om te verkleden want Carel is er nog niet. Vijf minuten later komt hij op zijn Riese &Muller Full Suspension Super 45km E-bike aanfietsen. Zag je me niet? Ik reed vlak achter je bij die opstopping. Je was echt niet te houden! Een beetje teleurgesteld is hij wel want hij dacht op zijn fiets onverslaanbaar te zijn. Maar vandaag is dat niet gelukt! Terwijl ik niet in vorm ben, gisteravond geschaatst op Thialf, fiets ik met 45km per uur.

Van de week heb ik een testrondje gefietst en de fiets is echt geweldig. Je bent zo op snelheid en er zit een bak licht voorop. In de stad ben je echt in het voordeel!


Na een heerlijk muziekaal repetitie middagje vertrek ik weer. De parallel weg naar Sneek is echt prachtig en een super snelle weg. (Laat ik ook nog even iets positiefs zeggen.) Op het punt waar de mannen stonden begint een hele lange klinker weg. Met 8 bar in de voorbanden is dat geen pretje dus ik probeer het fietspad aan de overkant. Er staat nergens dat ik er niet langs kan.

Ik wordt dwars door Techum, een nieuwe wijk in Leeuwarden omgeleid. IK HEB NIETS GEMIST! ALLES GEZIEN! Op het laatst heb ik totaal geen idee meer waar ik ben. Ik volg de borden trouw, nou ja één keer ben ik eigenwijs en kan meteen twee keer keren. Maar bij één van de laatste borden moet je er na afslaan en niet ervoor. Hier ben ik al eerder mis gereden maar toen was het zomer. Nu probeer ik opnieuw te keren in het weilandje en zak tot de body weg in de modder. In het donker, met een lege maag nog zonder avond eten, valt dat niet mee. Ik stijg uit duw mezelf los en ga weer op weg. Mijn klik schoenen (Speedplay) zitten vol zand en willen nog net inklikken. Mijn voeten kunnen niet meer draaien in de pedalen en zitten helemaal gefixeerd maar ik kom thuis.

 's Avonds laat met mijn buikje vol een glaasje wijn en zachte Vivaldi muziek op de achtergrond vertel ik het hele verhaal aan Dineke. Ik word weer helemaal boos en gefrustreerd. Ze luistert braaf en vraagt dan: "Is dat fietsen nog wel leuk, je komt vaak boos en gefrustreerd thuis, ik zei toch vanochtend dat je de auto moest nemen....."

 Pfffff, als je vrouw je ook al niet meer snapt..... Make love not war!

11 opmerkingen:

  1. 't gaat toch niet elke dag zo, mag ik hopen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Paul, Gelukkig niet. Op de terugweg voor Goutum stonden drie jongens te wachten voor het stoplicht met hun wakeboard. Ik kom aan rijden en sta naast hun stil.... Wow!! roepen ze tegelijk. COOL DING MENEER! En dan minzaam knikken, Ja boys, nog even doorsparen dus.... Eigenlijk is je hele dag dan al goed. Maar goed, zeuren op zijn tijd is ook leuk ;-)

      Verwijderen
  2. Een gele banaan werkt voor sommige mensen als een rode lap op een stier. Ik beschouw dit als primitief gedrag, maar vervelend is het wel. Gelukkig kom ik ook veel glimlachende mensen tegen als ik in mijn Quest rijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik lach in ieder geval weer. Mooi geschreven.

    Groet,

    Dirk

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Herkenbaar ! Maar je leert mettertijd wel af van je in zo'n dingen druk te maken. Beter voor hart en bloedvaten :-p

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Marcel,

    Het is ook altijd wat, ook ik kreeg deze week van mijn eigen echtgenote te horen dat ze heel goed kon begrijpen dat de Noren mij levensgevaarlijk vonden met dat ding op de weg.......... Nadat ze me met de auto passeerde en gelijk daarna me hinderde door te moeten afremmen in een afdaling waarvan ze weet dat ik daar sneller ben als alle auto's.........Daar kan je het dan weer mee doen.....
    Sterkte!
    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi maat. Wat een pech he, dat er zoveel ongelukkige mensen op de wereld rondlopen. Jee wat zullen ze een last hebben van hunzelf!

    Vanwege die klinkerweg en het bouwverkeer fiets ik via Wirdum en Swichum naar Leeuwarden en Dokkum. Kom je via het Drachtsterplein binnen. Wel veel rotondes voordat je in Lekkum bent, maar je houd je schoeisel schoon!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Klaas, Bedankt voor de tip. Ik heb de Wirdum route geprobeerd. Maar ik ben weg van de Schrans, je kunt dan via de oude gevangenis en de Koepelkerk, via de Ruyterweg en de Pasteurweg bliksemsnel de stad doorkruizen. Maar ja op dit moment is de weg er naar toe dus niet erg gunstig. Kiezen uit twee kwaden dus......

      Verwijderen
  7. Een paar dingen komen bij mij boven. Herkenbare schrijfstijl ;-) Herkenbare situaties :-( Herkenbare reactie van jezelf.
    Begrijpelijk dat je frustraties hier van je afschrijft, deed ik tot voor een jaar geleden ook, maar lees het eens als niet velomobilist. Dan krijg je de indruk dat we een soort ubermensch zijn verheven boven alles. Men moet ons maar begrijpen of anders....ook.

    Ik ben gestopt met frustreren. Negeer van negatief gedrag en zie bewust alleen positief gedrag. Klinkt dwangmatig en dat is het ook wel een beetje. Wat moet je anders zonder zelf in een neerwaartse spiraal terecht te komen? Dat wil je toch ook niet? Daar is niemand bij gebaat.
    Ik ben dus o.a. als eerste gestopt met negatief publiceren. Niet alleen in mijn Velomobiliteiten-blog. Dat wordt gelezen door Jan en alleman. Ook niet ligfietsers of velomobilisten. Wordt uitgelegd zoals men dat zelf ziet en niet altijd zoals door de schrijver in eerste instantie bedoeld. Wat weer een oncontroleerbare kettingreacties teweegbrengt, die allerminst er toe bijdraagt wat je als blogger eigenlijk wilde duidelijk maken.
    Veel hangt af in welke context je iets plaatst. Ondanks je voorwaarschuwing (waar mensen makkelijk overheen lezen) is men steeds minder in staat context te zien. Ironie of al dan niet met lichte overdrijving om je point te maken wordt niet opgemerkt. Dat maakt je tekst gevoelig materiaal.

    Er zit idd erg veel frustratie opgekropt in onze medemensen en dus ook weggebruikers. Waar ik voor wil waarschuwen is jezelf daar in mee te laten slepen.
    Een reactie van Robert-Jan B. op een van tirades in mijn blog hou ik mij nog dagelijks als afschrikwekkend voorbeeld voor ogen: Garbage truck syndroom.
    Wees continu bedacht op dit soort landmijnen om je heen in het verkeer (of waar dan ook) Nog belangrijker, wordt er zelf niet een!

    Het gaat ongemerkt. Door opgebouwde frustratie van willekeurig soort (collega's, verkeer, echtgenoot) die tot een ongecontroleerde onredelijke uitbarsting komt, of doordat je de hele dag door de shit van andere omringt wordt en er uiteindelijk zelf mee bevuild wordt.

    Neem afstand hiervan en neem af en toe even afstand van je zelf om te controleren of alles wel echt goed gaat met jezelf. Ben je nog happy en zit je nog wel goed in je vel? Alleen vluchten in Vivaldi is niet afdoende op den duur.
    Je dagelijkse fietstocht zou een zegen en ontspanning moeten zijn. MAAK dat er dan ook van. Voor mij is het een dagelijkse droomvlucht van 3 uur. Niet gefietst niet geleefd. Althans zo zou het moeten zijn. (helaas denkt mijn lijf daar soms anders over)
    Natuurlijk registreer ik ook het nodige onregelmatigheid in het verkeer, maar laat het simpelweg niet meer tot mij toe. Er over schrijven doe ik al helemaal niet meer. Je weet nooit wie dat leest en er mee aan de haal gaat zodat het zich tegen je keert (of de hele ligfietswereld) ipv van dat je het er mee oplost.

    In de dagelijks praktijk richt ik mij op de jeugd. Vergeef ze allereerst hun onhebbelijkheden, het is immers jeugd. Zo zijn ze nu eenmaal. Hun brein is nog niet volgroeid (Echt!) Ze fietsen tenminste, al hebben ze geen keus. Ik zie ze als onze bondgenoot en toekomst op (lig)fietsgebied. Ze vinden ons Cool, dus schep geen afstand. Ik stop soms voor ze om uitleg te geven over mijn fiets, en ja ze mogen er aan- en inzitten als ze het netjes doen. Neem, nee maak daar tijd voor vrij. Geen tijd? Hoezo? Fietsen is ontspanning, dus tijd zat! Zeker als het om dit soort zaken gaat. Niet te serieus over de topsnelheden e.d. praten. Maar over gemak, comfort, luiheid van fietsen. Dat spreekt aan.
    Ik kom ze dagelijks tegen en nu joelen ze van plezier als ze mij zien aankomen. Zelden heb ik meer een aanvaring met ze. Ze maken graag plaats voor me. Ik toeter en zwaai als teken van herkenning en verbondenheid naar ze.

    Nou ja, ik stop. Weer een blogstukje van mij binnen een blog....maar je men is niet anders gewend van mij Haha! :-D
    Heb ik je blog gekaapt? sorry

    BrandweerQuest

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Brandweer Quest,

      Dank je wel voor je prachtig commentaar en je hebt helemaal gelijk. Natuurlijk ben ik geen übermensch en maar een gewone verkeersdeelnemer. Ik wil niet bijdragen aan een vijandige sfeer maar deze wereld graag een beetje mooier maken. Daarom fiets ik tenslotte. Ik maak me wel zorgen om de huidige vijandige sfeer. Kranten, nieuws eerst wordt ons een crisis aangepraat nu een oorlog met wie dan ook. Dit vind je terug in reacties van de mensen. Wil je meer blauw op straat en wens je een veiliger Nederland ga dan niet mopperen dat je een bon krijgt wegens te hard rijden. Want al die agenten moeten iets te doen hebben. Daarom ook de oproep "Make Love Not War!"

      Context lezen voor mensen is moeilijk, denk alleen maar eens aan de zwarte Pieten discussie daarom heb ik het er nu ook expliciet bijgezet. Ik was wel verwonderd hoeveel negativiteit ik op één dag over me heen kreeg. Ik heb in de fiets ook de mensen geprobeerd te vergeven en in het licht te zetten (als je snapt wat ik bedoel). Maar als je dan zo'n dag doorspreekt valt het op en dan heb ik nog niet eens alles benoemd. Ik heb het blog misbruikt om het van me af te schrijven. Maar er staat boven dat ik van de vorm overdrijving gebruikt maak. Dit is waar de reclame jongens ons de hele dag mee bombarderen.

      De titel "Make Love not War" geldt vooral mezelf, haast geeft frustratie daar ben ik me bewust van. Toch heb ik, via ironie, de wereld, mezelf, een spiegel willen voorhouden. Het is niet leuk om altijd meteen met een oordeel te komen. Klassieke muziek is saai. Viool kattegejank, Alle meisjes lopen in roze ga zo maar door. Gele fietsen zijn raar enz. Hierbij een oproep, ook aan mezelf, blijf nieuwsgierig blijf zonder oordeel en "Make Love Not War".

      Verwijderen
  8. Hee wat mooi. Ik mistte brandweer quest al. :-)

    BeantwoordenVerwijderen