Winterfiets Elfsteden 2022 #W11-2022

 

Je moet de vrije dagen in december altijd op tijd regelen. De deal met de collega’s was dit jaar dat zij vrij zouden zijn tussen Kerst en Oud en Nieuw. En ik zou de Winterfiets Elfsteden tocht fietsen op 4 januari. Rare dag dacht ik nog? Waarom op een dinsdag. Nou ja, blijkbaar heeft iedereen dan nog vrij of zo? Oké, vrij was geregeld dus dat is geen belemmering meer.

 

De officiële Winterfiets Elfsteden tocht is afgelast. Tja, ik heb toch al vrij. En de beste zetpil tegen C is mijn blauwe DF velo toch? Dus niet zeuren. Je fietst hem toch alleen. Hoef je niet te stempelen kan je zo door.

 

Vandaag vertrokken om 6:00 uur. Phoe hee wat een heidense tijd. Lang niet zo vroeg opgestaan en wat is het donker en brrrr het regent. Dineke zit de avond van te voren aan te dringen, “Je kunt toch ook wel wat later weg?, Dan hoef je niet in het donker te fietsen.” Tja, ze snapt er duidelijk niets van. De Elfsteden is heroïsch dat is afzien, dat is vallen en toch doorgaan. Dat is regen en kou en toch trappen.  Dat is IJzel en uitglijden maar opgeven, echt niet? EN natuurlijk, VROEG opstaan. Duh!!

 

Dus vanochtend in de bocht. Phoe hee valt echt niet mee 5:30 am. Maar de wekker gaat en ik sta al buiten mijn bed. Eerste missie geslaagd. Dineke thee gebracht, wat gegeten en dan, ja dan toch maar gaan hé.

 

Ik sleep de fiets naar de straat en het begint meteen te plenzen. Niet van die lieve zoete zachte miezer regen. Nee, gewoon hopetee alles los. Mijn bril kan na twee km fietsen al af. En ik loop/fiets wat te prutsen met het vizier. Toch maar dicht gedaan. En bij kruispunten klap ik hem dan wel weer open.

 

Tja het eerste stuk, weinig interessant. Donker, donker en oh ja, regen. Tot aan Spannenburg fiets ik in het donker. Het wordt al eerder licht maar door de lage wolken blijft het lang donker.

 

Even een kleine stop bij Het Rode Klif gemaakt en weer doorgefietst. Vanaf Stavoren tot aan Dokkum heb ik nu echt wind tegen of zijwind tegen. Je weet het van te voren maar het blijft een heel eind. Vlak voor Harlingen kom ik een fietser tegen op een gewone fiets. Ik heb oordoppen in dus ik toeter en fiets voorbij. Maar daar hebben we de echte bikkel! Respect man!

 

In Harlingen is het tijd voor thee. Ik heb het lumineuze idee om de fiets onder de tunnel te zetten onder de brug. Dan sta ik lekker droog! Slim plan alleen loeit de wind door de tunnel. En trekt de wind als een kachelpijp. Het helpt niet dat ik zeiknat ben. Maar dan denk ik aan mijn droge set. Ik scheur mijn kleren uit. Als oermens sta ik daar in de wind mij dapper te weren. Een vrouw fietst net langs. Ik geluk, het is gezien. ;-) Sportkleren zijn van die rekbare kleren zit heerlijk. Maar trek geen shirt aan als je nat bent. Na uiterst geworstel en spastische bewegingen krijg ik de strak opgerolde t-shirt naar beneden. Dan loop ik de tunnel uit. Liever in de regen en uit de wind dan langer in die verrekte tunnel blijven.

 

Nou ja, de thee is heerlijk, maar wat ben ik blij dat ik weer in mijn warme veilige fiets kan. Eindelijk kan ik weer uitrusten en warm worden ;-).  De droge kleren zijn echt heerlijk. De km rollen weer lekker weg. Vlak voor Stiens kom ik de racefietser weer tegen. Die heeft geen pauze gehad en is doorgegaan. In Stiens besluit ik nog even naar Holwerd te fietsen. Ik mis dan de Elfsteden brug bij Bartlehiem maar dat is toch niet leuk met mijn fiets.

Het laatste stuk van Dokkum naar Burdaard valt nog goed tegen. Er zit nieuw grind op de weg. Wat loopt die fiets zwaar! Het was altijd zo’n lekkere weg. Maar met de wind weer op de kop, en dat ruwe natte asfalt en vermoeide benen geen goede combi. Ben blij dat ik weer thuis ben. Zo, nu eerst koffie en douchen.

Na de douche zit ik even lekker nieuws te skrollen en lees dat het vandaag precies 25 jaar geleden is dat de laatste Elfstedentocht op de schaats was. Ik heb die tocht geschaatst ik had het kunnen weten. Ooooohhhhh daarom was het dus op dinsdag. Mysterie is weer opgelost.