Assen

Waarom gaat iemand midden in de winter naar Assen fietsen? Tsja, het was niet echt gepland. Vrijdag zag ik een Adidas Evil Eye sportbril te koop staan op marktplaats en na wat heen en weer bieden kon ik hem ophalen. De hele week heeft de barometer zich  als een jojo gedragen. In een aantal uren zakte de barometer soms wel met tien punten. En dat heb ik gemerkt! Dineke belde dat ik woensdagavond beter de fiets op het werk kon laten staan. Zij en Sander waren van de weg gewaaid.

In de Quest kan je een hoop wind van voor en van achteren hebben. Maar vandaag komt de storm uit het westen. En dat betekent dat ik de hele weg harde zijwind heb. Omdat ik volgende week ook wil fietsen moet ik toch maar verstandig zijn en op de Hollandse fiets naar huis. Donderdag fiets ik heen weer op de gewone fiets en terug in de Quest. Opnieuw stormt het maar ik kom thuis. Vrijdag waait het zo hard dat ik met Dineke mee ga in de auto. ’s Middags fiets ik op de vouwfiets terug.

Zaterdag bij het opstaan kletterde de hagelbuien ons om de oren. Eerst buienradar geraadpleegd. De techniek staat voor niets. Vanaf half tien moet de laatste bui zijn gepasseerd? De brillenverkoper heeft ondertussen zoveel meelijden met die arme jongen die helemaal uit Friesland op de fiets moet komen. Hij wil de bril voor de afgesproken prijs wel opsturen. En de afgesproken prijs is exclusief verzendkosten…. Maar het weer ziet er goed uit, dus om half tien op weg en gemaild dat ik rond half een in Assen ben.

Het is het mooiste weer van de wereld. De zon doet zijn best, de wolken storten niet meer naar beneden. Mijn benen hebben een dag rust gehad en de fiets glimt nog van de wasbeurt van vorige week. In de fiets is het leven eenvoudig. Rechts een fles water met wat Keltisch zeezout, daarnaast een tros bananen en daar achter een trommeltje brood. De Gps geprogrammeerd met de route en meer is er niet voor nodig om op weg te gaan….

Als ik thuis ben heb ik zes uur in de fiets gezeten. Als je het zo zegt klinkt het saai, wat doe je dan? Euh, mijmeren, nadenken, kijken genieten. Genieten van de zoevende wielen, de blauwe hemel en de natuurlijk de zon. De zon heb ik al geen weken gezien dus sla ik mijn slag, de bril gaat af en het gezicht gaat in de zon.

Precies half één ben ik bij het adres in Assen. De mensen zijn zelf niet sportief en staan perplexed. Of er meer van die idioten zijn? "Nou", zeg ik "Op de schaal van idioten scoor ik hoogstens een zeven". Maar ondanks dat respect man! Helaas zijn er van de Adidas Evil Eye verschillende modellen. Ik blijk zelf de L te hebben en de verkoper een S. De glazen uitwisselen is er nu niet bij en ik besluit om de bril niet te kopen. Jammer maar helaas. De verkoper kan er niet bij en vind het sneu voor mij. Zo’n eind gefietst en dan voor niets!! Maar is de reis niet leuker dan het doel? Ik heb een heerlijke tocht dus mij hoor je niet klagen.

Als ik weer in de fiets zit bel ik mijn broer en schoonzus die ook in Assen wonen. Ze zijn thuis! Twintig minuten later zit ik gedoucht en wel aan de lunch. Mijn broer heeft eieren gebakken en die smaken heerlijk. Zijn meiden moeten naar zwemles dus na een uurtje pak ik de fiets weer in en ga op weg naar huis.

Bij Leek pauzeer ik even om even rustig een boterham weg te kauwen. Als de boterham bijna verorberd is, stuift een racefietser voorbij. Per ongeluk druk ik op de toeter. Hij kijkt opzij en fietst nog harder weg. Oké, oké die gaan we “even” pakken. Ik geef de racefietser vrij baan en dan ga ik achter hem aan. Meteen bij het oversteken kan hij nog net over, en ik net niet. Hij staat op zijn trappers en is al weer op gang. Ik ben niet helemaal fris meer, dus het kost mij wat moeite...

De racefietser ziet kans om flink uit te lopen. In Boerakker is het nog een stipje. Maar dan komt een recht stuk en kan ik snelheid maken. Eindelijk, kilometers verder, weet ik hem terug te pakken. Terwijl ik langs fiets, groet ik hem en hoor ik hem zachtjes SHIT zeggen…. Hihi… je kunt het echt niet zomaar winnen. Nadat ik hem voorbij ben is zijn motivatie gebroken en wordt de afstand snel groter. Dankzij mij is hij even diep gegaan en ik helaas ook…

De harde westenwind trekt aan en bij Gaarkeuken heb ik bij het Van Starkenburg kanaal de wind vol tegen. Koude lucht bevat meer luchtmoleculen dus in de winter heb je in ieder geval meer luchtweerstand. De strijd met de racefietser heeft ook niet echt geholpen. Het resultaat is dat ik niet vooruit meer kom. De schuimkap gaat erop en dan gaat het langzaam weer wat beter.

Ach, wat zal het… over tien kilometer is het nog maar 25 kilometer. Enne, ik kom toch wel thuis. Na wat energie repen komt de snelheid weer een beetje terug. Na een heerlijke dag en een lange warme douche lig ik helemaal rozig op de bank gelukkig te wezen. Man, wat was dat een mooie dag!!