Maandag om 5 uur opgestaan. Gisteravond de fiets klaargezet en mijn lichaam is toe aan een inspanning. Door al dat slechte weer, hard wind en vorst, veel te weinig in de fiets gezeten. Dus vandaag gaan we weer eens even lekker trappen.
De nieuwe achterband daar heb ik pech mee. Met de Continental 42-584 probleemloos de eerste 25.000 km afgelegd. Maar met deze nieuwe, wil het niet. Ik heb de derde achterband er al in. Maar ze zijn waarschijnlijk te oud, en hebben te lang gelegen. Ze blijven maar leeg lopen. Ik ben toch wel echt door mijn binnenbanden heen en heb er uit nood een dunnere binnenband ingelegd.
Maar ’s ochtends ben ik dat al lang vergeten. Naar Dokkum gaat lekker en dan door naar Buitenpost. Onder de eerste brug bij Westergeast hoor ik de band aanslaan. Uit ervaring weet ik dat een geluid er zomaar is maar bijna nooit zomaar weggaat. Natuurlijk een plastic zak in het wiel of zoiets. Voorzicht fiets ik door.
Even later gaat het echt niet meer. En het een harde pfff loopt de band leeg. Ik maak nog een schijnbeweging schuiver naar links naar een tegemoetkomende auto maar ik rijd gelukkig niet hard. Pffff was dus een lekke band en geen plastic zak.
Tja, regen wind en donker. Daar sta ik. Dineke, mijn vrouw ligt natuurlijk nog heerlijk te slapen met de telefoon op de vliegtuigstand. De fiets zit onder de modder het is pikkedonker en een gevaarlijke weg. En dit was toch echt mijn laatste binnenband. De scheur in de binnenband is 15cm dus plakken is geen optie. Dat wordt bellen, toch even proberen of ik haar kan bereiken. Verroest ze neemt slaperig op!! Gelukkig haar telefoon was al van de vliegtuigstand af! Ik leg haar uit wat er aan de hand is en dan moet ze toch echt uit haar warme bedje.
Ze is niet zo’n held in de auto in het donker. Maar met behulp van de navigatie gaat ze mij wel vinden. Ik ben ondertussen aan het teruglopen naar de rotonde zodat ik voor haar makkelijker te vinden ben. Als ik bij de rotonde aan kom missen alle pasjes uit mijn telefoonhoesje. Bah, bijna een kilometer gelopen met een zware fiets met lekke achterband op mijn fietsschoenen. Dit kan ik er niet bijhebben.
Mijn eerste reactie is, snel terug rennen! Gelukkig denk ik goed na. Ik neem eerst de veiligheid in acht. Zaklamp uit de fiets mee en achterlicht eraf gehaald. Zodat ik toch zichtbaar ben ik het donker. En dan teruglopen om de pasjes te zoeken. Ze liggen dicht bij de plek in het gras waar ik gestopt ben voor de lekke band. Nou lekker dan. Kan ik weer teruglopen. Toch wel blij dat ik mijn ID, Rijbewijs en bankpassen weer terug heb. Het is altijd oppassen. De wet van Merphy is ijzersterk. Blij wandel ik terug. Maar Merphy is nog niet klaar. Een automobilist denkt dat ik een spook ben en wil dwars door me heen rijden. Ondanks mijn twee lampen. Na een snoekduik in de berm ook dit gevaar weer afgeweerd.
Door al dat ge-heen en weer duurt het niet lang meer voordat Dineke met de auto verschijnt. De twee voorwielen haal ik van de fiets af. Banken plat en dan schuif ik de fiets zo naar binnen. Oh, even om denken de volgende keer eerst de smurfenmuts in de auto. Koud kom ik om 7:00 uur weer thuis. Eerst maar warm douchen om op te warmen.
Jammer van al deze zinloze inspanning. Dineke heeft broodjes gesmeerd ik heb de fiets klaargemaakt en dat allemaal om na twee uur gedoe alsnog thuis aan het werk te gaan. Lente kom maar weer snel terug alsjeblieft!
