vrijdag 6 juli 2012

Aanlopend achterwiel


Vorige week twee avonden aan het sleutelen geweest maar mijn achterwiel bleef aanlopen. Ik denk eerst dat het aan de nieuwe demper ligt en dat de druk te laag is waardoor het wiel aan loopt. Uiteindelijk de hele achtervork uitgebouwd en het blijkt dat er haarscheurtjes in het aluminium frame zitten. Donderdag meteen gebeld met Velomobiel.nl en ik kan vrijdag langs komen.

Ik heb de PM achterband vervangen door een Furious Fred van Schwalbe. Deze band is lang niet zo breed en loopt niet aan. Bij de Ketelbrug echter gaat het achterwiel steeds zwaarder aanlopen en ook al leg ik de fiets twee keer op zijn kant, ik kan niet ontdekken wat het aanlopen zo veel erger maakt.

In Dronten, in het zicht van de haven, rijd ik nog tien kilometer per uur en de fiets is niet meer vooruit te branden. Allert werpt een blik in de fiets op de achtervork en het blijkt dat het haarscheurtje inmiddels een scheur is geworden die door de hele vork loopt en die nu een halve centimeter breed is. Velomobiel had geen vijf kilometer verder moeten zijn dan had ik het niet meer gehaald…
Allert beloofd het frame te lassen en de uitgelubberde schroef gaten bij het tandwiel onder de stoel te repareren. Dan mijn schoenen aan en op weg naar de bus. De Interliner naar Zwolle rijdt net weg van het busstation in Dronten. Na een half uur komt de volgende. Als ik instap en met vijftig euro wil betalen zegt de chauffeur. “Ho, ho meneer nu hebben we wel een probleem!”. “Hoe zo?” vraag ik. “U kunt niet met vijftig euro betalen” zegt de chauffeur. “En hoe kan ik dat weten? Dat staat toch nergens?” “Jawel, meneer kijk maar.” En hij laat zijn beurs zien met een plaatje van vijftig euro met een streep erdoor. Nou ja#@!&??

Kortom, ik kan hoog of laag springen maar ik mag de bus weer uit. Ik begin te begrijpen waarom buschauffeurs niet altijd met respect worden behandeld;-( Ik probeer me niet boos te maken, ik probeer me niet boos te maken, ik probeer me niet boos te maken en koop een flesje water van 15 cent waarna ik de volgende bus, bijna een half uur later contant kan betalen. Na de Interliner naar Zwolle, de trein naar Leeuwarden, en dan met de buk fiets naar huis. Als ik thuis ben heb ik de heenreis met de fiets net zo snel afgelegd als de terugweg met het openbaar vervoer…. en fietsen is gewoon ook nog zo veel leuker!!

Woensdag wil Sander mijn zoon me wel even naar Dronten brengen met de auto. De fiets staat klaar bij Velomobiel.nl en ik kan mijn spullen weer in de lege fiets leggen. Sander neemt de kleren en de extra onderdelen mee in de auto en daarna kan ik fietsen. Buiten Dronten koop ik nog een kilo kersen en een fles kersen wijn. Bah! Is de fiets weer zwaar…

Bij Urk kies ik voor de polder en niet voor de dijk. Dat scheelt vijf keer remmen om over de drainage buizen te komen. De Risse demper red me. Ik vlieg met het hoge snelheid over een rammelstrook bij een afslag. Met de oude demper was ik zeker de controle kwijt geraakt maar nu blijft de fiets aan de grond kleven en kom ik met de schrik vrij. De volgende afslagen vermijd ik wel de rood gemarkeerde rammelstroken. Ik weet nu wat het zijn!

Het is een hele snelle rit en de snelheid ligt steeds boven de 45 kilometer per uur. Bij Sneek pak ik het nieuwe asfalt mee. Klaas de Jong had er al een stukje over geschreven. Met een nieuw record als beloning dender ik Leeuwarden binnen. Ik leg 100 km af in twee en een half uur dus met 40 gemiddeld. Dit is echt waanzinnig snel. Helemaal als je bedenkt dat ik nog stapvoets dwars door Urk ben gereden en stoplichten tegen heb bij Lemmer. Wat een paar rustdagen en een goed gerepareerde fiets al niet doen!

Ik heb wel moeite om mijn vocht op pijl te houden want het is gewoon erg warm. Twee liter vocht tot Leeuwarden is net te krap. In Leeuwarden stop ik eerst op mijn werk om mijn fles weer te vullen en goed te drinken. Moe en voldaan kom ik thuis en verras Dineke dat ik er al ben. Blij dat m'n fietsie weer thuis is.

Nieuwe las in de achtervork.
Slijtage in de band door het aanlopen