Bobslee

Deze week voor het eerst met de carbon race kap gefietst. Maandag begon het met ideaal weer. Koud en rustig weer. Het comfort onder de kap is dan heerlijk. Maandag op de terugweg stormde het. Zolang ik voor de wind had ging het allemaal prima maar op een gegeven moment kreeg ik harde zijwind. En dat was behoorlijk schrikken. Normaal is het al oppassen met de Quest maar nu is het dubbel oppassen. Ik ga als een stuiterbal over de weg. Hele stukken durf ik niet meer mee te trappen. Ik ben blij dat ik weer onbeschadigd thuis ben.

Dinsdag stormt het ook ’s ochtends, dus de kap uit voorzorg maar thuis gelaten. Ook al waait het hard, de fiets voelt nu vertrouwd en ik weet precies wat het hebben kan. De rest van de week is het weer rustig weer en ik geniet van het comfort van de kap.

Vandaag ben ik vrij en de stad even in gefietst. Het motregent maar ik zet het vizier van de kap gewoon open zodat ik eronderdoor kan kijken. Je voelt dan wel de wind in je gezicht maar zit nog steeds droog in de fiets. Ik ga samen met Dineke even winkelen. Bij de Intersport in Leeuwarden staat een bobslee. Een prachtig apparaat. Ik vraag of ik straks even langs mag komen met de Quest voor een foto-shoot. Het personeel vind het oke, dus even later kom ik terug.

De fiets rijd ik voorzichtig naar binnen en ik neem een aantal foto’s. Grappig hoe het werkt. Nu de fiets binnen staat mogen mensen plotseling eraan zitten. Een vrouw begint aan de kap te scheuren want ze wil naar binnen kijken…. “Oooh is hij van u?” “Mag ik naar binnen kijken vraagt ze?” “Nee” zeg ik bot. “Oooohhhh”,“Nou ja, vooruit dan.” Ik laat haar de fiets zien en Dineke slaagt er bijna in de fiets te verkopen ;-)… Ze is verbaasd over alle snufjes en vindt de fiets prachtig. “Voortaan herken ik u, dat kan ten slotte niet missen, en dan zwaai ik hoor!” Nou ja, dat is dan weer leuk.

De gelijkenis tussen de bobslee en de Quest is treffend. Je ziet wel dat de bobslee veel lager kan zijn omdat er geen trappers in hoeven. Het Nederlands bobslee team komt morgen langs om de slee aan te duwen. Hij wordt dan op wielen gezet en er wordt een soort rails achter in de winkel gelegd zodat hij kan worden aangeduwd. Misschien ga ik morgen nog wel even langs.

Terug begint eindelijk de zon te schijnen en lekker genietend fiets ik terug.