Tijdrit

Vandaag de dag. Om de zinnen te verzetten ’s ochtends maar even naar de kunst route in Hurdegarijp. Het atelier van Joke Ket houdt open huis het thema is “Dichtbij”. We zijn de eersten die binnen komen en we kijken onze ogen uit. Prachtig keramiek van de Spaanse Montse Zurilla haar beeldjes van pubers zijn een genot voor het oog. De foto’s van Karen Ket worden ook bewonderd en natuurlijk de schilderijen van Joke. Karen heeft een prachtige serie detail foto’s van een sleepboot gemaakt.

Daarna naar huis. Het huis geurt heerlijk naar gebakken koek. Sander heeft zich lekker uitgeleefd. Wat had ik gisteren toch een heerlijke MacGyver Duct Tape dag!! De fiets wordt gecheckt en de banden krijgen hun definitieve spanning. De Bach cd van Janine Jansen wordt bezorgd. En Dineke en ik zitten een heerlijk uur te luisteren naar de opnames. Ondertussen nog een aantal boterhammen weggewerkt en dan is het toch echt tijd.

Als ik vijf voor drie vertrek dan heb ik alle tijd. Ik duw de fiets uit de garage uit en schrik me rot. Rechts voor staat plat. Neeee niet nu. Mijn hartslag slaat van schrik naar de 139. Is het een klapband? Snel check ik de band maar de voorband is niet helemaal leeg dus dat valt mee. Ik vlieg naar boven en scheur de binnenband uit mijn Perfect Moiree. Daarna snel naar beneden en lucht erin. De 6 bar durf ik niet meer aan. Deze Go-Cycle dan maar op 5 bar gezet.

Met de schrik in het lijf fiets ik vijf over drie weg. Ik heb nog wel tijd om het rondje te fietsen en het gaat meteen wel lekker. Ik fiets het parcour en het waait bikkel hard. Wat wil je ook in de windhoek van Nederland, het zal ook eens meezitten ten slotte.

Als ik bij het vertrek punt kom, krijg ik de tweede schrik. De starttijd is verkeerd doorgegeven en de meesten zijn al weg. Ik krijg te horen dat ik nog twee minuten heb en ik moet me nog inschrijven. Nummer plakken, vers water pakken, droog hemd aan, helm op, bril op. Spullen eruit klappen en snel, snel de schuimkap dicht maken. Als ik bij de start kom heb ik nog vijf seconden. Meteen gaat het los, wel voor de wind gelukkig.  Opnieuw zit de spanning in het lijf en ik bedaar mezelf. Rustig, rustig kom in je ritme… Onderweg kom ik Henk in de Quest en Gerrit in de Mango tegen, ze komen me aanmoedigen. Dat is echt een geweldige verassing!! Kom op jong trappen…

Het eerste stuk doe ik niet teveel mijn best en fiets dik vijftig. Dan de bocht en zijwind. Ook dit gaat goed. Opnieuw een bocht en nu tegen de wind. De eerste drie fietsers haal ik een voor een in. Het gaat lekker. Bij Ferwerd de bocht naar links en opnieuw zijwind. Ik trek lekker door en ga de volgende fietser in halen. Dan het noodlot. Vlak voor me gaat een trekker de weg op en rijdt 20 kilometer per uur. Mijn toeter is afgeplakt en doet heel zielig pep péééép. Ik schreeuw en raas dat het een lieve lust is. Maar de trekker geeft geen krimp en rijdt heel voorzichtig verder.  Al met al kost me dat achteraf 50 seconden. Baaahhhh maar ja, niks aan te doen. Mijn gemiddelde is daarna van 46 gedaald naar 43.

Nu gaat het voor de wind en ik trap de fiets even naar de 60. Dan weer zijwind en dan het laatste stuk in de wind. Met een eindtijd van 26:25 blijf ik dik onder het half uur en zou toch eigenlijk heel tevreden moeten zijn. Als ik de afstand achter de trekker bekijk blijkt het 600 meter te zijn in 1:42 min. Dat is 102 seconden. Als ik dat deel door twee en er van uit ga dat ik daar 40 kilometer per uur had gereden, kom ik op 50 seconden. Als ik dan de tijd corrigeer dan kom ik niet op 45 maar op 47 kilometer per uur...... Als ik na de finisch terugfiets komt Dineke aanfietsen. Ze is te laat maar dat komt omdat de tocht heel veel vroeger begint dan gedacht. Dus helaas geen foto’s van haar.

Nou ja, al met al een geweldig leuke ervaring die naar meer smaakt. En jongens bedankt voor het aanmoedigen….

Foto's gemaakt door Gerrit Bouma.

Voorbereidingen tijdrit

Vandaag de voorbereidingen getroffen voor morgen. Een vrouwelijke collega vindt me zo schattig!! Dat ik mijn fiets dichttape en zo. En dat ik nadenk of ik drinken meeneem (dat is zwaar) of niet. “Diep beledigd” zeg ik dat ze maar snel weer aan het werk moet, want ze snapt er duidelijk niets van!! Dineke doet ook steeds zo lacherig…. Ha, ha, al dat werk voor een half uurtje fietsen… Bhoeehaa….. Mmm en ik wil zo graag stoer en serieus zijn….  Maar goed, vandaag kan ik mijn hart ophalen en lekker klooien aan de fiets. De foto’s van Wim zijn zeer inspirerend en ik tape me lekker uit.

Mijn check list afgewerkt en de fiets nog even in de was gezet. Ten slotte een testritje gereden. Tien kilometer koud weg door het dorp gaat meteen met 38 gemiddeld. Vijftig kilometer kruissnelheid lijk ik goed vol te kunnen houden. De weg is nu wel droog en de zon schijnt. Natuurlijk houd ik me in maar een half uur als eindtijd voor de tijdrit morgen lijkt vandaag haalbaar.

De voetgaten afplakken met neopreen is een geweldige tip. De naden zijn toevallig halfrond en vallen over elkaar heen. Tijdens de testrit voel ik de neoprenen afdek stukken niet en trap er makkelijk doorheen. Wim heeft nog de suggestie gegeven om de randen te tapen zodat je er beter door glijdt maar dat is dus niet nodig. Volgens mij gaan deze afdek stukken in de winter ook heel goed werken om de kou buiten te houden….

VeegQuest

Het fietspad door het Leeuwarder Bos is sinds de grasmaaiactie van twee weken geleden veranderd in een modderpoel. Een grasmaaier is tijdens een hoosbui aan het gras maaien geslagen. De twee maaiarmen werkten als slagroomkloppers die je uit de beslagkom trekt. Dikke kluiten gras met modder liggen in de bocht en langs het pad. Eén gedeelte was toen nog steeds begaanbaar en dat kan natuurlijk niet. Een hekkel machine met rupsbanden heeft toen het karwei grondig afgemaakt en de rest ook onbegaanbaar gemaakt. Een mailtje naar de Gemeente Leeuwarden gestuurd maar die geven niet thuis. Dus zelf de Bats(*schep schep) maar in de fiets geladen en een beetje vroeger vertrokken. (* Een "schep schep" noem ik een schep waarmee je zand in een kruiwagen schept oftewel een Bats. Een "schep" is een scherpe schep waarmee je de grond omspit. Dineke snapt dan welke ik bedoel.)

 

De schep schep past gemakkelijk in de fiets. Ik heb een doek om het stalen gedeelte en daar weer een plastic zak omheen gedaan. De klompen heb ik er ook maar in gedaan. Voorzichtig wiebel ik uit mijn fiets en probeer mijn schoenen uit te trekken in de fiets. Anders worden ze vies. Met de sokken schuif ik zo in mijn klompen. Het is een leuk klusje in de mist ’s ochtends en even later ben ik behoorlijk bezweet. Het is toch altijd meer en zwaarder dan je denkt. De modder is er inmiddels behoorlijk ingereden. Een hondenbezitster spreekt me aan. “We hebben al gebeld hoor, maar ze doen er niets aan!” “Heeft u het schelpenpad in het bos ook gezien? Nou dat laten ze verschrikkelijk achter”. “En de gemeente pikt dat allemaal maar zo”. “Nou, ik heb altijd een plastic zak mee voor de rommel die ik tegenkom!!” Ik complimenteer haar met haar goede werk en zeg haar er vooral mee door te gaan. “Nou, dank u wel hoor meneer, een prettige dag…”

’s Middags behandel ik de ingang van het pad en warempel het fietspad is weer bruikbaar.

Tijdrit route

Bedankt allemaal voor de nuttige aanwijzingen. Hier een klein kaartje met de route. De afstand is ongeveer 20 kilometer. Zaterdag 25 september start ik om 16:00 vanaf punt 1 op de Zuidermiedweg in Bartlehiem.

Leuke site over tijdrijden.
Ik wens alle mensen die naar Giessen fietsen mooi weer toe en een goede veilige tocht. Ben benieuwd naar de verhalen....

Tijdrit

Een man uit Ferwerd had een Velomobiel zien fietsen. Deze man is de voorzitter van de IJsclub van Ferwerd. Deze club is in de zomer actief met skeeleren en fietsen en in de winter gaan ze naar de ijsbaan in Heerenveen en Leeuwarden en met natuurijs gaan ze los. Hij had “Velomobiel” op de fiets zien staan en onthouden. Thuis had hij erop gegoogled. Deze club organiseert elk jaar als afsluiting van de zomer een tijdrit op de fiets.

Ymte kreeg een mailtje of hij zin had om de uitdaging aan te gaan om met een Velomobiel het op te nemen tegen racefietsers. Helaas kan Ymte niet en kreeg ik het mailtje. Op dat moment is de cirkel rond want hij heeft mij zien fietsen.

Ik heb al heel lang zin om een tijdrit te fietsen. Velovision lukte dit jaar niet door optredens. Bovendien hoe ben je in vorm voor een zes uurs race of een uur race als je de vorige dag 150 kilometer hebt gefietst? Komende zaterdag moet lukken. Dichterbij racen kan haast niet.

Vanaf vorige week ben ik al aan het bedenken wat ik allemaal moet voorbereiden. Het volgende lijstje heb ik gemaakt:

Ketting schoonmaken en in de olie zetten.	V
TerraCycle wieltje monteren	V
	V
Racebanden monteren Go-Cycle banden voor en Geax-Tattoo achter monteren.	V
Fietscomputer wielomtrek aanpassen	159mm
Lamp dicht tapen	V
Toeter dicht tapen	V
Gaten voorwiel dichtmaken	V
Achterwiel gat dicht tapen	V
Voetgaten dicht maken	V
Spiegels verwijderen	V
Gaten spiegels tapen	V
Windscherm verwijderen	V
Helm dicht tapen	V
Bril spiegel monteren	V
Ruim van te voren goed eten. Kwartier van te voren banaan eten.	V
Goed warm fietsen en parcours verkennen.	V
Bij de start een droog hemd aan.	V
Goed drinken van te voren en na afloop. Eten bij de hand voor na de race.	V
Na het fietsen droge kleren.	V

Het enige wat ik niet heb is een kap. Nou ja, er moet ook wat te wensen over blijven. Voor de voetgaten heb ik mijn twintig jaar oude surf pak uit elkaar getornd. Ik kan hiermee de voetgaten volledig afsluiten en door de naad heen trappen. Ben benieuwd of het werkt…

Zaterdag mag ik als eerste starten. Ik moet natuurlijk wel de eer van de Velonauten hoog zien te houden. Dineke lacht me uit: "Wat een moeite voor 20 kilometer!" De hele week heb ik ’s ochtends en ’s avonds het parcours gefietst om niet voor verassingen te staan. Vorige week was ik blij, door de regen en harde wind, met een 35 gemiddeld en dat is niet zo hoog.... Ben benieuwd wat voor een tijd ik zaterdag ga fietsen. Deze week spaar ik mezelf en ik probeer om niet te hard te fietsen en kalm aan hard te lopen. Laat ik maar een voorzichtige streeftijd van een half uur nemen. Als het weer niet beter wordt dan ga ik straks net zo hard als een bakfiets….

Knelpunten fietspad Leeuwarden <-> Groningen

Mijn stukje van gisteren nog eens nagelezen. Is de weg nou echt zo slecht of ben ik gewoon een verkouden zeurpiet. Weet je wat, ik zet alle punten eens op een rij. Je kunt tussen de plaatsen goed opschieten maar zodra je een dorp binnenfietst dan loopt de snelheid flink terug. Er zullen vast plekken in Nederland zijn waar het nog slechter is. Maar als ik de fietsweg vergelijk met Leeuwarden Heerenveen dan fiets ik veel liever naar Heerenveen. Als het mogelijk is gemeentes te verplichten een fietspad naast een nieuwe rondweg (Zuidhorn)aan te leggen dan maken we stapjes in de goede richting.
Tegelijkertijd vraag ik me af wie verantwoordelijk is voor de hoofdlijnen van fietsroutes. Een prachtig breed nieuw fietspad vanaf Zuidhorn is geweldig. Maar zodra de gemeente grens is bereikt gaat het weer over in een smal strookje. En om het fietspad te bereiken mag je dwars door het dorp fietsen. Dat getuigt niet van een totaal visie van een fietsweg "Leeuwarden <-> Groningen".

Fietspad bij de Groene Ster (één van vijftien):

Het eerste knelpunt vanaf Leeuwarden is de kruising bij het fietspad bij de Groene Ster. Het hek dat de scherpe bocht voor auto's aangeeft beneemt het zicht voor een ligfietser. Hierdoor zie ik de auto's over het hoofd en zij mij. Bovendien rijd ik daar zo hard dat ik bijna te laat ben met remmen, maar we schuiven gezellig bijelkaar langs. Maar ja, ik draag wel een helm...

Google maps

Na een snel stuk krijg je de spoorovergang in Hurdegarijp. Waarom zo'n rare bocht aan de overkant bij het spoor voor fietsers?

Grotere kaart weergeven

Na een afschuwelijke klinker weg met verkeersdrempels kom je op het raarste punt in de route. Het fietspad houdt op en je moet een ongelukkige bocht maken om naast het autoverkeer je weg te vervolgen over een hele slechte klinkerstrook.

Grotere kaart weergeven

Na opnieuw een snel stuk krijg je een rotonde in Noord Bergum. Waarom hebben fietsers daar geen voorrang?

Grotere kaart weergeven

In Twijzel is het asfalt op, en mag je over stoeptegels je weg vervolgen. De tegels liggen er allemaal niet even lekker in. Al zie je dat hier niet zo goed:

Grotere kaart weergeven

In Buitenpost mag je de stoep op maar dan noemen we het een fietspad. Ik neem als het kan daar de autoweg:

Grotere kaart weergeven

Even verderop is het fietspad zo smal dat ik niet meer voorbij een fietser kom:

Grotere kaart weergeven

Aan het eind van het dorp krijg je het derde level. En stoeptegels en smal en onnodige bochten:

Grotere kaart weergeven


Vlak voor Visvliet hebben ze genoeg van het fietspad en kun je knijter hard in de rem. Joepie je mag hier op de klinkerweg fietsen:

s

Grotere kaart weergeven

In Visvliet houden ze wel van een geintje. Ready for take off. Ik zou niet weten hoe ik de hobbel in een Quest moet vermijden:

Grotere kaart weergeven

In Grijpskerk heb je een keus. Over de "Kalverstraat" van Grijpskerk. Of oversteken en langs het fietspad langs de bomen. De boomwortels hebben het fietpad omhoog geduwd zodat dat dat ook weer klinkerweg lijkt. Met als toetje halverwege een stoplicht.

Grotere kaart weergeven

Als je Grijpskerk uit bent mag je weer kiezen. Opnieuw oversteken, of als je uit het dorp komt, het fietspad zoeken. Ik vlieg hier meestal rechtdoor, terwijl je voor het fietpad toch echt scherp links af moet:

Grotere kaart weergeven


Aan de oostkant van Zuidhorn ligt een prachtig fietspad naar Groningen. Maar de aansluiting vanaf Noordhorn is slecht. In Zuidhorn mogen de auto's over een nieuwe rondweg. Fietsers mogen dwars door het dorp. Natuurlijk over de rustieke klinkers....

Grotere kaart weergeven


En hierlangs: Dit is de ingang naar het fietspad:

Grotere kaart weergeven

Naast Hardegarijp verdient dit ook een prijs in de categorie wonderlijke oplossingen. De eerste keer vloog ik dwars tussen de autos door die stonden te tanken. Je moet hier een scherpe bocht naar rechts maken. Dan naar links voor het huisje langs en dan weer naar links en dan weer naar rechts.....

Grotere kaart weergeven

Nog iets meer details. Je fietst hier van een hoge brug naar beneden. De eerste keer had ik hier een gang van 50 kilometer + per uur. Nu ik het punt weet, passeer ik de betalende gasten met gepaste snelheid rond de 40 ;-). De klanten schrikken nog wel eens als ze nietsvermoedend de deur uit stappen. Waarom? Het is toch duidelijk een fietspad....

Grotere kaart weergeven

Herfst, herfst wat heb je te koop…

Het peesje van mijn kettingrol is gebroken. Mijn fijne stille Quest is veranderd in een koffiemolen. De ketting maalt als een maalsteen over het kettingwieltje. Wat ga ik doen? De teller staat nu na dik een jaar op 31 lekke banden. Ga ik dan nu ook tellen hoe vaak het peesje breekt? Neem ik ook een batterij reserve wieltjes mee? Kan ik onderweg "lekker" het kettingwieltje vervangen. Dit standaard kettingwieltje van Velomobiel heeft er 2000 kilometer in gezeten. Het wieltje is inderdaad geluidloos. Maar mijn TerraCycle wieltje heeft het 17.000 kilometer feilloos gedaan met inderdaad als nadeel wat meer lawaai.

standaard wieltje

TerraCycle wieltje

Uit pure wanhoop maar het oude Terracycle wieltje opgezocht. Het wieltje ligt in onderdelen in het "Quest bakje" in de garage. Met Lock Bond van Bison het wieltje weer in elkaar geschroefd en teruggezet. Je hebt een extra ringetje nodig omdat het het wieltje wat smaller is dan het standaard kettingwieltje. De ketting draait fantastisch licht, alleen kreunt de fiets bij het op gang trappen.

Volgende week zaterdag mag ik meedoen met een tijdrit voor de Ferwerderder ijsclub en dan moet de fiets het gewoon goed doen. Ze willen graag met een Velonaut de "uitdaging" aangaan wie er in een tijdrit sneller is: Een racefiets, of een Velomobiel. Het lijkt erop dat het geen rondjes rond de kerk wordt dus dat moet ik kunnen winnen…..

Vandaag een klein onderzoekje of ik nog op korte termijn een TerraCycle wieltje kan krijgen. Elan is dicht tot eind september. De ligfietsgarage heeft wel een 13 tands wiel liggen maar niet een 15 tands wieltje. Het 15 tandswieltje is groter dan het 13 tandswieltje. Doordat hij bijna de bodem raakt, fixeert het meteen de ketting zodat die er nooit kan aflopen of de flens beschadigen. Ondanks een fikse verkoudheid toch in de fiets geklommen en op weg naar Groningen naar de ligfietsgarage voor de 13 tands…. Honderdtwintig kilometer fietsen is tenslotte een lolletje.

Alleen…., het is herfstweer. Om de fiets veilig door de vlagen harde wind te loodsen moet ik als een surfer steeds tegensturen en -hangen. Er zitten hele snelle gedeeltes bij boven de 50 kilometer per uur en hele langzame. De mollen leven zich weer naar hartenlust uit en de weg is op vele plaatsen opgebroken. Met daarnaast nog bijzonder oponthoud zoals een kermis in Zuidhorn op de doorgaande weg. De weg Leeuwarden Groningen is voor fietsers volgens mij net zo onbegaanbaar als een weg door Marokko. Je wordt door elk gehucht geleid en daar gooien ze dan van die rustieke klinkers in. Brrrr, plus de vele gaten, boomwortels en afgerukte takken, smalle fietspaden, en het wisselen van weghelften over de drukke autoweg maakt het geen pretje. Ondanks dat ben ik precies in 1,5 uur bij de wijk Paddepoel, het begin van Groningen. De garage is open tot vijf uur dus heb ik nog een half uur voor de laatste 7 kilometer. Dat moet makkelijk kunnen….

Ik rijd de stad binnen en mijn linkervoorband vindt het nu welletjes. Ik kan de band verwisselen. Gelukkig vind ik een strookje gras, ondertussen gaat het ook nog regenen. Rillend sta ik naast de fiets in mijn bezwete kleren en trek snel mijn regenjas aan. Bijna besluit ik maar terug te gaan. Een hardnekkige destructieve gedachte: "Ik ga het toch niet halen..." komt bij me op. Maar als de band er weer onder ligt fiets ik toch maar door. Dan weet ik in ieder geval waar het is, maak ik mezelf wijs. Anders fiets ik morgen wel weer naar Groningen..... Eerst volg ik de bordjes Hoogezand. Maar nadat die bordjes ophouden besluit ik om de navigatie te volgen maar dat is niet zo slim. Want binnen de kortste keren ben ik verdwaald. Ik word langs/door het station geleid. Daar moet ik door de fietskelder om verder te kunnen???

Midden in de spits in een onbekende stad is niet leuk. Maar na drie keer mis te zijn gereden vind ik toch nog de Stavangerweg. Het is gelukt zeven kilometer in 40 minuten….. @#@!@$$%% Gelukkig, Arjen is er nog…. David Hembrow schud ik de hand en ik bewonder het mooie ruime pand. Volgens Davids blog leven we in het fiets paradijs maar op dit moment ben ik het echt niet met hem eens.

Het wieltje, een nieuwe Kojak en een volle bidon gaan mee in de fiets en ik rijd weg. Mijn voorraad eten is niet echt ruim: vier appels en een boterham voor heen en terug dus gooi ik maar een bruistablet Isostar in de bidon  De navigatie bekijkt het maar, ik fiets zo de stad wel uit. Het weer heeft nu genoeg gespaard en gaat los. De harde wind heb ik nu tegen en het houdt op met zachtjes regenen. Ik wist niet dat 62 kilometer zo ver kon zijn. Moedeloos geef ik het idee van hard fietsen maar op en “peddel” rustig door de regen verder. De laatste 25 kilometer komt er nog een wolkbreuk en twee weg opbrekingen bij en het wordt langzaam donker. Het moeilijkheidslevel stijgt nog even van een acht naar naar een negen plus.

Moe en koud kom ik thuis. De hele tocht toch nog met 29,8 gemiddeld gereden. Volgens mij kun je toch beter in Marokko fietsen dan vandaag van Leeuwarden naar Groningen en terug… daar is het in ieder geval veel warmer….

Lekke band en kapotte spaak

Deze week was het weer raak. Drie lekke banden in 12 uur tijd en 10 kilometer fietsen. Op de terugweg begon het lekken festival met linksvoor. De hele weg heb ik al het idee dat ik pap in de benen heb maar het is dus gewoon een lekke band. De band thuis geplakt en oude buitenband weer teruggezet om het linker voorwiel. De volgende ochtend staat dezelfde band weer leeg. Een klapband aan de binnenkant bij het velglint. Nieuwe band erom en fietsen maar. Ik ben net voorbij de plek waar ik gisteren de linkerband heb vervangen en nu is rechtsvoor aan de beurt. Hierop mijn tweede reserve binnen en buitenband erom gelegd. Bij nog een lek moet ik de band gaan plakken dus eerst op het werk maar de reserve set geplakt.


Gisteren een nieuwe binnenband gekocht en de oude buiten banden maar weer om de wielen gelegd. Ze zien er niet zo best meer uit maar misschien lukt het om er nog een week of twee mee te fietsen. Als ik de rechterband oppomp zie ik een slag in het wiel.

Een slag in het wiel? Hoe kan dat, is er een spaak gebroken dan? Inderdaad er is een spaak kapot. Quemo heeft er een hobby van gemaakt om spaken te wisselen maar dit is mijn eerste kapotte spaak. In paniek wil ik meteen naar Leeuwarden met de auto om het wiel te repareren. Dineke vraagt? “Heb je geen extra spaken gekocht toen je de fiets ophaalde?” Oeps, dat is ook zo. Alles aan de fiets doe ik zelf maar van de spaken blijf ik af. Maar als ik het laat doen dan ben ik het wiel misschien een aantal dagen kwijt. Dus toch de stoute schoenen maar aangetrokken.

De eerste spaak die ik er probeer in de duwen, duw ik meteen in een hoek. Dus reserve spaak één kan meteen de container in. Reserve spaak twee krijg ik er met veel geworstel op de goede manier tussen gevlochten. Daarna draai ik de spaak op spanning. Het is net het stemmen van de viool. Je draait gewoon door totdat de spaak dezelfde toonhoogte heeft als de andere spaken. En wonder boven wonder het wiel is weer recht.

Ach, als het wiel er toch uit is kan ik de remmen ook wel even schoonmaken. Dus de remhevels schoongemaakt en in het vet gezet. De remblokken meteen een beetje opgeruwd met een veil. Als laatste voorzie ik de schokdempers van tien druppen olie.

Daarna ben ik tijden aan het prutsen om het rubberen dopje van de remkabel weer tussen de fiets te krijgen. Het dopje spuit ik lekker in met teflon spray maar hoe ik ook duw met een schroevendraaier het dopje wil er niet tussen. Uiteindelijk probeer ik met vissersdraad het dopje van binnenuit weer naar boven te trekken. Sander trekt aan het dopje en ik duw. Helaas trek ik het dopje kapot, jammer maar het is niet anders…..

Onderhoud en kleine klusjes

Het achterwiel tikt de laatste dagen harder in de vrijloop. Na alle regen is er misschien water in het freewheel gekomen? Ik besluit om de het achterwiel er uit te halen. Dit is de derde keer dat ik het achterwiel er uit haal. De handleiding volgen van Velomobiel en het achterwiel met de as ligt er met de speciale trekker zo uit. Het freewheel zet ik even lekker in de Shimano kettingolie en ik dicht de openingen af met een dun laagje vet. De as staat droog dus die krijgt ook een dun laagje vet. Als het wiel er weer in zit is het wiel opnieuw geluidloos.

Deze week heb ik 450 kilometer gefietst. Een tochtje naar Heerenveen. Elke dag via Holwerd en Dokkum naar huis (is 70 kilometer) en gistermiddag even naar de Afsluitdijk gefietst. De laatste 10 kilometer brak mijn linker armsteun los van de fiets. Meteen mis ik de steuntjes en moet ik mijn arm verhouden. De fiets begint meteen te zwabberen. Het laatste stuk stuur ik maar met één arm.

De armsteuntjes zijn nog de eerste steuntjes die ik heb gemaakt. De steuntjes zijn gemaakt van een dikke slaapmat. Je buigt ze in een hoek van 90 graden en je plakt er klittenband op. Doordat ze steeds nat worden van het zweet gaat uiteindelijk de lijmlaag eraan. Ik heb daarom het klittenband vast genaaid aan de mat. Helaas gaan de elleboog kussentjes nu scheuren waar de naald het matje heeft doorboord. Kan dat niet beter?

Gelukkig is Dineke handig met naald en draad. Ze tornt de stof los van twee oude rugzak banden en gebruikt dat om het klittenband aan vast te naaien. In het zakje komt weer een stukje nieuwe slaapmat en ze naait ze dicht. Hoppa nu heb ik twee mooie armsteunen. Ze moeten nog wel even “inhangen” maar binnenkort zal de hoek er wel weer inkomen.

De twee extra klittenbandjes aan mijn schuimkap hangen precies voor mijn voeten. Elke keer als ik rondtrap tik ik de bandjes aan. Met twee uitgebogen haarspeldjes zet ik de bandjes vast maar dat kan ook wel beter. Twee contra klittenbandjes aan de binnenkant en ze hangen niet meer voor de voeten.

De reserve accu heb ik nu altijd los in de tas. Als de accu leeg is loop je altijd om de accu te zoeken. De hele zomer kon ik trouwens toe met twee keer de accu opladen. Maandag in Heerenveen is hij leeg. Het toetertje klinkt heel zielig dus tijd om te wisselen. Je vindt van alles in de tas maar de accu niet. Ik bevestig de reserve accu aan de rechter wiel kast. Dat was ik ook al heel lang van plan maar ik vergeet steeds het klittenbandje te bevestigen.

Ten slotte schilder ik het steuntje wat ik voor de GPS gemaakt heb zwart. Nu valt hij mooi weg tegen de wielkast. Als ik de fiets omdraai zit hij onder de modder. Ze hebben maandag langs het fietspad gemaaid in de stromende regen. Het gras is niet alleen gemaaid, het fietspad ik ook verandert in een modderpoel. Een emmertje water tegen de onderkant doet wonderen en ik ben weer klaar voor de volgende fietsweek.