zondag 31 oktober 2010

Snelheid verslavend



Toepasselijke titel van Wim die ik van hem “leen”.  Gisteren zat ik met een tijdsdruk in de fiets. Ik wilde mijn doel halen en tegelijk op tijd thuis zijn. Het rondje naar Heerenveen ging van een leien dakje totdat ik in Leeuwarden aankwam. Je moet door de stad of je wilt of niet. De stad is gewoon niet te vermijden….

De Schrans is een drukke winkelstraat en daar reed een auto met een gangetje van 20. Ik laat me niet kennen en blijf er achter hangen. Na het groene stoplicht sprint ik weg. Niet iedereen is dan net zo blij met een Velomobiel als ik. Maar goed ook dit ging nog (redelijk) veilig.

Bij de Infirmerie kom ik achter een zwabberende fietser te zitten. Ik blijf er rustig achterhangen tot ze naar rechts zwenkt. Ik er langs. Laten we zeggen dat mevrouw niet blij was. Daarna hing ik achter haar man. Deze man heeft een hond aan de lijn. De hond loopt op het fietspad en de man fietst zo hard dat hij net niet omvalt en neemt met de hond het hele fietspad in beslag. Op de fiets heeft hij in de bakkersmand een grote bokser zitten. Rustig, denk ik, kalm blijven. Ik bel niet, anders schrikt die hond misschien. Dan zie ik dat er een gaatje is waar ik de autoweg op kan schieten. Daarop duikt de man nog een keer extra naar links en moet ik alsnog boven in de rem. Een halve tel later is het gaatje er wel en fiets ik de weg op.

De man begint luid te schelden: “Mongool kan je niet bellen…..Idioot en zo verder”. Sorry, maar ik ontplofte. De adrenaline schoot door mijn lijf en heel ontactisch begon ik als een idioot te toeteren. Schaam je!! Recht van spreken heb je dan niet meer. Ook al blokkeert hij het fietspad, zwabbert hij, en scheld hij je uit dan hoor ik daar boven te staan…. Zegt Dineke….

Goed vandaag ben ik nog steeds boos. Maar ik hoor me dus eigenlijk te schamen. Ik heb mijn soortgenoten weer in een kwaad daglicht gesteld. Het waren toch allemaal van die leuke vriendelijke mensen vol begrip en medemenselijkheid. Vergeef die man nou toch….

Pff ik ga morgen maar weer eens hard fietsen en de frustratie van me aftrappen. Maar ik beloof beterschap…. echt waar.


5 opmerkingen:

  1. tsja leeuwarden, ook zo'n stad waar je volgens mij niet wil fietsen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb er wel eens gereden met de q idd geen fijne plek:P

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hahahahaha. Heel begrijpelijk, héél menselijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je zou ook kunnen verdedigen dat je lid bent van de velomobielenbond-tegen-het-vloeken en dat wegtoetertoontjes hier ff op zijn plaats waren!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het Quest rijden ervaar ik ook als fantastische oefening in geduld, lijdzaamheid e.d. Maar ondanks al dat oefenen floept er af en toe nog een keer wat onverkwikkelijks uit. Gelukkig steeds vaker ook iets zeer hoffelijks terwijl de aangesprokene volslagen 'fout' was. Dat laatst werkt beter, maar is soms zooo moeilijk.

    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen