Vandaag was het bar slecht weer met het ritje naar huis. In het binnenland waait het dan maar windkracht 6, hier aan de kust kan de wind tot stormachtig aanwakkeren. De collega’s staan een beetje kleumerig in de uitgang van de fietsenkelder naar de regen te kijken. Ik kom langs fietsen, toeter twee keer en jaloers kijken ze naar mijn comfortabele fiets met regen kleedje. Het eerste gedeelte tegen de wind in gaat geweldig. Het valt op dat je met de fiets tegen de wind niet eens heel veel langzamer gaat. Pas met harde zijwind gaat de snelheid eruit. Ik zwabber dan over de weg als zwiebertje, maar het gaat goed.
Ik geniet van mijn lekkere warme fietsje en het feit dat de regen me niet kan deren. Ik heb mijn ipod in en stoemp lekker op de maat van de muziek tegen de wind. Het stuk Hijum Bartlehiem heb ik echt voor de wind en de snelheid loopt lekker op. Vanaf Bartlehiem heb ik echter zijwind. Ik zie een grote zwarte wolk met een nood gang op me af komen. En behalve regen valt er ook hagel uit. De snelheid laat ik terugzakken en toch voel ik dat de voorwielen moeite hebben om grip te houden.
In de verte komt een vrachtwagen aanrijden en ik besluit de eerste de beste inham maar even te nemen en de fiets stil te zetten met de neus in de wind. Gelukkig zit ik net achter een boswal als de vrachtwagen passeert. De bui gaat nu flink los en ik ben blij dat ik stil sta. Ondertussen zit ik lekker te dreunen op de maat van de muziek terwijl mijn bril en mijn vizier beslaan. Nou ja, ik wacht wel even. Als ik de weg weer wil op draaien zie ik dat er een auto achter me zit. Ik heb geen haast dus ik wacht wel even tot die auto ook gepasseerd is. In plaats van dat de auto me passeert komt hij naast me staan. De man die naast zijn vrouw zit steekt zijn duim op. Oke? Dan gaat het raam open en ik hoor hem wat zeggen.
Snel mijn ipod uit. Waar is dat ding? Mijn bril is beslagen mijn vizier is beslagen. De oordopjes zitten onder mijn muts en het regenkleedje zit op de fiets. Shit de doppen eruit trekken lukt niet. Waar is mijn Ipod. Ik duik in de fiets en als ik terugkom heb ik hem eindelijk te pakken. Door mijn handschoenen druk ik dan ook nog drie keer mis. Maar ik heb hem uit. De vrouw vraagt: “Ken je Henk Baas ook?” Ik zeg “Nee, die ken ik niet, ik ben Marcel Prins”. “Ohhhh!” Zeg de vrouw. “Must em de groeten doen van Mevrouw De Vries”. Na dit verwarrende tafereel rijden ze weer door. De hele terugweg zit ik na te grinniken dit is toch wel weer geweldig…. Dus Henk de groeten van Mevrouw De Vries….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten